Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Το ηλεκτρονικό περιοδικό Mytilenepress θα κλείσει οριστικά μέσα στο Φθινόπωρο του 2024.
Αυτός ο προβληματισμός στο πλαίσιο της κρίσης του δολαρίου και των θανατηφόρων συνεπειών του σε όρους ύφεσης για ολόκληρο τον πλανήτη είναι διαφωτιστικός και δεν πρέπει ποτέ να απομονωθεί από άλλες πτυχές της πολύπλευρης κρίσης του ιμπεριαλισμού. Η μετάβαση σε έναν πολυπολικό κόσμο, νέες μορφές κυρίαρχης συνεργασίας σε τομείς τόσο διαφορετικούς όπως τα περιβαλλοντικά, κλιματικά και άνισα προβλήματα συναλλάγματος, και των οποίων ο πυρήνας θα έπρεπε να είναι χρηματοοικονομικά και νομισματικά, θα ήταν ήδη περίπλοκα αν όλοι ήταν διχασμένοι, αλλά πότε αυτό είναι ακόμα η πρώτη δύναμη στον κόσμο διαφωνεί πλήρως και έχει στο κεφάλι της ανθρώπους που, υπό την κάλυψη της δημοκρατικής «αποτροπής», είναι έτοιμοι για πυρηνική κλιμάκωση και ενθαρρύνουν την τρομοκρατική αποσταθεροποίηση παντού, μπορούμε να φανταστούμε την περίπλοκη φύση αυτού που αντιμετωπίζουν οι Κινέζοι ηγέτες που βρίσκονται στην κορυφή της διαδικασίας. Ποτέ η μαρξιστική θεωρία, η ικανότητά της να αντιλαμβάνεται τους αντικειμενικούς καθοριστικούς παράγοντες (ανάπτυξη παραγωγικών δυνάμεων, η ταξική πάλη) αλλά και επομένως να ασκεί κριτική στον οικονομισμό όπως κάνει ο Jean-Claude εδώ και όπως προσπαθούμε να κάνουμε σε αυτό το blog δεν έχει εμφανίστηκε όσο και η θεωρία ικανή αυτής της πρακτικής διαλεκτικής. (σημείωση της Danielle Bleitrach για την ιστορία και την κοινωνία)
Λυπάμαι που μου λείπει εντελώς η σεμνότητα, αλλά αναφέρομαι στο κείμενο που δημοσίευσαν οι H και S στο ψηφιακό νόμισμα της κεντρικής τράπεζας (CBNC). Νομίζω ότι έχω καταλάβει καλύτερα τα πράγματα από τότε, αλλά παρόλα αυτά, δεν είπα μόνο ανόητα πράγματα. Και τώρα εκφράζω απλώς αυτό που πιστεύω.
Ένα νομισματικό σύστημα όπως αυτό που βασίζεται στο δολάριο δεν μπορεί να αντικατασταθεί απλώς και μόνο επειδή άλλα νομίσματα εκτός από το δολάριο ΗΠΑ χρησιμοποιούνται ή θα χρησιμοποιηθούν στην παγκόσμια κυκλοφορία αγαθών. Σίγουρα, υπάρχει σύνδεσμος. Αλλά αυτό δεν είναι αρκετό. Το χρήμα είναι μια κοινωνική σχέση κυκλοφορίας και παραγωγής.
Είναι λοιπόν όταν η Κίνα (επειδή μόνο η σοσιαλιστική Κίνα μπορεί να προωθήσει ένα τέτοιο σύστημα) με τη συνεργασία και υπό την ώθηση των άλλων χωρών μελών των BRICS και του SCO, θα έχει καταφέρει να καθορίσει τους κανόνες και να δημιουργήσει τους απαραίτητους θεσμούς για οικονομική ανάπτυξη, δηλαδή και για τη χρήση του χρήματος ως κοινωνική σχέση παραγωγής για την οικονομική ανάπτυξη, ότι ο βρόχος θα κλείσει και ότι το αντίπαλο σύστημα, αυτό του μονοπωλιακού δολαρίου του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού (δεν λέω ιμπεριαλισμός χωρίς συγκρούσεις και αντιφάσεις, λέω «παγκόσμιος ιμπεριαλισμός») θα τεθούν επί τόπου και θα χτυπηθούν.
Προς το παρόν, το «σύστημα του δολαρίου» βασίζεται σε αυτό που απομένει για τον ιμπεριαλισμό, στη δύναμη και το βάρος των συνηθειών, στις δεσμεύσεις του παρελθόντος και στο γεγονός ότι δεν υπάρχει τίποτα μπροστά. Βασίζεται επίσης σε έναν ελλιπή ορισμό των επιθυμητών στόχων. Αυτό που στοχεύει δεν είναι η εξαφάνιση του δολαρίου ως νομίσματος των Ηνωμένων Πολιτειών, είναι η εξαφάνιση του δολαρίου ως νομίσματος του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού και ο πόλεμος που κουβαλά αυτό το σύστημα μέσα του, όπως το σύννεφο κουβαλά μέσα του την καταιγίδα , η βροχή και το χαλάζι.
Θα τελειώσω αυτό το σύντομο κείμενο με δύο σχόλια. Το πρώτο αφορά την ιστορία του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Την εποχή που εγκαθιδρύθηκε ο υπεριμπεριαλισμός (Bretton-Woods), οι πολιτικοί ηγέτες αυτού του συστήματος αντιλήφθηκαν μόνοι τους ότι ο πόλεμος ήταν ωφέλιμος, όχι μόνο επειδή τόνωσε την παραγωγή και τις δραστηριότητες του στρατιωτικο-βιομηχανικού συγκροτήματος, αλλά και επειδή κατέστρεψε, σε μεγάλη κλίμακα, πλεονάζον κεφάλαιο, ενώ αφήνει ανέπαφο το γεωγραφικό και πολιτικό κέντρο του ιμπεριαλισμού. Ο πόλεμος έχει γίνει ένα τακτικό μέσο της καπιταλιστικής οικονομικής λειτουργίας. Το κύριο πράγμα είναι ότι συμβαίνει κάπου αλλού εκτός από το σπίτι. Γιατί αν ήταν αλλιώς, θα ήταν πιο δύσκολο να έχει τον Μπιλ Σάντερς στο στρατόπεδό του. Νομίζω ότι αυτό το πρόσφατο παρελθόν στοιχειώνει το όραμα των Αμερικανών ιμπεριαλιστών σήμερα.
Το δεύτερο σχόλιό μου προέρχεται από την κινεζική σοφία, μια κάπως απαισιόδοξη σοφία όπως μπορεί μερικές φορές να είναι η λαϊκή σοφία, επειδή οι άνθρωποι δεν μπορούν να έχουν αυταπάτες για τη συμπεριφορά του κόσμου. Η παροιμία που θα παραθέσω λέει ως εξής: «Όσο δεν βλέπουμε τα φέρετρα, δεν υπάρχουν δάκρυα». 不见棺材 不落泪。Bu jian guancai (προφέρεται guantsai) bu luo lei. Όταν τα φέρετρα έγιναν λίγο πιο συνηθισμένα, οι Αμερικανοί άρχισαν να σκέφτονται τι τους έδινε ο πόλεμος που έκαναν εναντίον των Βιετναμέζων. Θα πρέπει να υπάρχουν περισσότερα φέρετρα ώστε η συνείδηση της πλειοψηφίας στις αναπτυγμένες χώρες του ιμπεριαλισμού να γίνει αίτημα για ειρήνη;
Δεν ξέρουμε. Αυτό που εμείς οι κομμουνιστές γνωρίζουμε, ωστόσο, είναι αυτό που μας επιτρέπει να ισχυριστούμε με βεβαιότητα η κατανόησή μας για το κίνημα του κόσμου.
Προτείνουμε ιδιαίτερα, σε όλους όσους θέλουν να ακούσουν τη φωνή μας, να αγωνιστούν για την οικονομική ανάπτυξη του κόσμου, ξεκινώντας από αυτή των πιο απόρων χωρών στον πλανήτη, και να βασιλεύουν παντού κοινωνικές σχέσεις ειρήνης.
Ανάπτυξη, Ειρήνη, Ελευθερία,
Αυτό θα μπορούσε να είναι το σύνθημά μας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου