Μερικά σημεία που δεν πρέπει να χαθούν: συμφωνώ απόλυτα με τον Franck ως προς την ουσία των σημείων που σημειώθηκαν, το κυριότερο δεν είναι οι περιπέτειες του πολέμου και ο τρόπος με τον οποίο η προπαγάνδα εκμεταλλεύεται στο μέγιστο αυτό που τείνει να παρουσιάζει ως ανατροπή υπέρ της Ουκρανίας.
Αυτή η ενθουσιώδης προπαγάνδα τολμά όλο και περισσότερο να παραδεχτεί ότι, όπως λέει ο Franck Marsal, είναι μια επιχείρηση του ΝΑΤΟ και των Ηνωμένων Πολιτειών. Αν συνεχιστεί η ευφορία των οροπεδίων, σύντομα θα τολμήσουμε ως Γάλλοι να διεκδικήσουμε το μερίδιό μας. Μια επιχείρηση προετοιμασμένη εδώ και καιρό με τα απαραίτητα μέσα, αυτό σημαίνει ότι τα γεράκια νίκησαν και αν δώσουμε στα ψυχολογικά τον παλιό και φιλοπόλεμο Μπάιντεν, η ομάδα του παντού επιλέγει την κλιμάκωση με αφετηρία τη Μέση Ανατολή αλλά και τις Φιλιππίνες.
Πώς παίζει ρόλο αυτή η επιχείρηση σε αυτό που συμβαίνει μεταξύ του Ισραήλ και του Ιράν. Αντιμέτωποι με την κρίση του δολαρίου και την απώλεια της ηγεμονίας, οι μάσκες πέφτουν παντού, συμπεριλαμβανομένου του Μάλι και της Βενεζουέλας. Η Κίνα το γνωρίζει αυτό και η σχέση με τη Βόρεια Κορέα είναι άλλο ένα σίδερο στη φωτιά, ακόμα κι αν μέχρι το τέλος αποτρέπει τον πόλεμο παίζοντας με τα οικονομικά της περιουσιακά στοιχεία. Αλλά αυτή η επιχείρηση και αυτό είναι το ουσιαστικό σημείο της επίδειξης του Φρανκ είναι πολύ ανησυχητικό γιατί το ΝΑΤΟ προφανώς έχει μπει σε πόλεμο στο έδαφος μιας πυρηνικής δύναμης. Τούτου λεχθέντος, δεν συμμερίζομαι την εμπιστοσύνη του στις δυνατότητες του ΝΑΤΟ ή ακόμα και του αμερικανικού στρατού που δεν έχει κερδίσει κανέναν πόλεμο μέχρι σήμερα, αλλά οι σφαγές και τα ερείπια θα είναι τεράστιες ως συνήθως. Πρέπει να βγούμε από το γαλλικό πρίσμα ακόμη περισσότερο από ό,τι κάνει αυτός ο Franck.
Οι Ρώσοι δεν φοβούνται αλλά λένε όλοι: τώρα βρισκόμαστε μπροστά σε έναν άλλο πόλεμο και αυτό συμβαίνει παντού. Αν οι σύντροφοί μας της KPRF διαδηλώνουν μπροστά στα κτίρια των ευρωπαϊκών θεσμών, αν καλούν εμάς τους ευρωπαίους αντιφασίστες, είναι γιατί γνωρίζουν εδώ και χρόνια πού οδηγούν όλα αυτά. Η εισβολή, το επικοινωνιακό παιχνίδι, έχει σημασία μόνο σε σχέση με αυτό το πλαίσιο και σε αυτό είναι σημαντικό να ξυπνήσουμε. (σημείωση της Danielle Bleitrach για το histoireetsociete)
1. Κάθε πόλεμος είναι δύσκολος και τίποτα δεν κερδίζεται ποτέ μέχρι το τέλος. Είναι μια μάχη θελήσεων, που ωθήθηκε στην τελική της κατάληξη. Οποιαδήποτε χαλάρωση μπορεί να οδηγήσει σε αντιστροφή της σύγκρουσης.
2. Η Ρωσία μπορεί να φαίνεται ότι είναι ο «ισχυρός» παράγοντας ενάντια στην Ουκρανία, αλλά η Ουκρανία είναι μόνο μια μαριονέτα στα χέρια του ΝΑΤΟ και, τουλάχιστον στα χαρτιά, σε στρατιωτική ισχύ, η Ρωσία έναντι του ΝΑΤΟ είναι ξεκάθαρα στην θέση από αδύναμο σε δυνατό, στη θέση όπου το παραμικρό λάθος μπορεί να αποβεί μοιραίο. Η Κίνα θα χρειαστεί να μπει στον πόλεμο μαζί με τη Ρωσία για να εξισορροπήσει κάπως την ισορροπία δυνάμεων έναντι του ΝΑΤΟ. Ωστόσο, η Κίνα παραμένει πολύ επιφυλακτική, καθώς το ΝΑΤΟ διασχίζει την κόκκινη γραμμή μετά την κόκκινη γραμμή, σε σημείο που καθίσταται δύσκολο να αρνηθεί κανείς ότι έχει ήδη εμπλακεί σε μεγάλο βαθμό στη σύγκρουση.
3. Επομένως, δεν μπορούμε να θεωρήσουμε την επίθεση Sudzha (είναι ακόμη νωρίς να μιλήσουμε για επίθεση στο Kursk κατά τη γνώμη μου) ως μια ενιαία ουκρανική απόφαση. Πρέπει αναγκαστικά να θεωρηθεί ως στοιχείο της κοινής στρατηγικής Ουκρανίας/ΝΑΤΟ. Πρόκειται για τανκς του ΝΑΤΟ, Ουκρανούς στρατιώτες συνοδευόμενους από συμβούλους και μισθοφόρους του ΝΑΤΟ, πληροφορίες του ΝΑΤΟ, χρηματοδότηση του ΝΑΤΟ. Μια τέτοια απόφαση δεν θα μπορούσε να ληφθεί χωρίς συζήτηση με τα όργανα λήψης αποφάσεων του ΝΑΤΟ και ως εκ τούτου τις κυβερνήσεις των βασικών χωρών της συμμαχίας. Κάτι που δεν σημαίνει ότι υπάρχει πλήρης και πλήρης συμφωνία για την επέμβαση. Είναι πιθανό, τόσο σε επίπεδο Ουκρανίας όσο και σε επίπεδο ΝΑΤΟ, να υπήρξαν αντιφατικές φωνές. Η επιχείρηση είναι πολύ επικίνδυνη, σε μια περίοδο που ο ουκρανικός στρατός αντιμετωπίζει ήδη μεγάλες δυσκολίες και όταν το ζήτημα της έναρξης των διαπραγματεύσεων έχει αρχίσει να τίθεται, μεταξύ άλλων από τον ίδιο τον Ζελένσκι, ο οποίος εξέτασε ένα δημοψήφισμα για την έγκριση ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων κατά της εγκατάλειψης εδαφών .
4. Η όλη στρατηγική της Ουκρανίας είναι ακριβώς η επέκταση της σύγκρουσης. Η Ουκρανία γνωρίζει ότι είναι σχεδόν αδύνατο να κερδίσει μόνο τη Ρωσία. Ο ισχυρισμός του Ζελένσκι να παρέχει το ανθρώπινο δυναμικό (τη τροφή των κανονιών) ενώ το ΝΑΤΟ παρείχε τον εξοπλισμό απέτυχε. Έτσι, για όσους εξακολουθούν να θέλουν να συνεχίσουν τον πόλεμο, ο στόχος δεν μπορεί παρά να είναι να προκαλέσουν την επίσημη και πλήρη δέσμευση του ΝΑΤΟ σε έναν πόλεμο εναντίον της Ρωσίας. Αυτή η άποψη δεν είναι αποκλειστικά ουκρανική, την συμμερίζονται πολλοί υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων του ΝΑΤΟ, διάφορες δυτικές κυβερνήσεις που πίεσαν να επιταχύνουν τη δέσμευση σε κάθε στάδιο. Άλλες χώρες του ΝΑΤΟ, ωστόσο, είναι ουδέτερες ή αντίθετες σε αυτήν την πολεμική στρατηγική.
5. Η επιλογή της Σούτζας δεν είναι ασήμαντη σε σχέση με αυτή τη συζήτηση. Ο αγωγός φυσικού αερίου που διέρχεται από τη Σούτζα για να τροφοδοτεί την ΕΕ δεν έχει την ίδια σημασία για όλες τις χώρες που εξυπηρετούνται. Κάποιοι επωφελούνται από το αλγερινό αέριο, άλλοι μπορούν να μεταφέρουν υγροποιημένο αέριο των ΗΠΑ με πλοίο και, τέλος, άλλοι επωφελούνται από το ρωσικό αέριο μέσω του αγωγού «Turkish Stream», όπως η Βουλγαρία. Αυτές που αντιμετωπίζουν τις περισσότερες δυσκολίες είναι οι πιο κεντρικές χώρες, όπως η Ουγγαρία ή η Σλοβακία, που είναι ακριβώς οι χώρες του ΝΑΤΟ που αντιτίθενται περισσότερο στην κλιμάκωση του πολέμου. Μια πέτρα, δύο πουλιά.
6. Το ερώτημα που τίθεται επομένως δεν είναι «ποιος είναι ο στόχος της Ουκρανίας σε αυτή την επίθεση», αλλά «ποιος είναι ο στόχος του ΝΑΤΟ και των πολεμοκάπηλων της Ουκρανίας σε αυτήν την επίθεση;» Νομίζω ότι θέτοντας έτσι το ερώτημα, ο στόχος γίνεται ξεκάθαρος: είναι πρώτα απ' όλα να σαμποτάρουμε κάθε προοπτική διαπραγμάτευσης, να επιβάλλουμε τη συνέχιση του πολέμου και να τον τροφοδοτούμε. Από αυτή την άποψη, αυτή η επίθεση είναι εντελώς συγκρίσιμη με τη δολοφονία του Ismael Hanyeh από το Ισραήλ στο Ιράν, τη δολοφονία του διαπραγματευτή για την καταστροφή των διαπραγματεύσεων, την επέκταση του πολέμου για την καταστροφή των διαπραγματεύσεων.
7. Επίσης, δεν είναι τυχαίο ότι αυτή η επίθεση έρχεται μετά την αποχώρηση του Μπάιντεν και την ισχυρή επιστροφή του Δημοκρατικού Κόμματος ενόψει των εκλογών του Νοεμβρίου. Είναι ένας τρόπος να πούμε «μπορούμε τώρα να κερδίσουμε τις εκλογές και ως εκ τούτου, θα μπορέσουμε να παρατείνουμε αυτόν τον πόλεμο για μεγάλο χρονικό διάστημα, επομένως, επιλέγουμε να αρνηθούμε τις διαπραγματεύσεις και αυξάνουμε το διακύβευμα».
8. Η επίθεση σε ρωσικό έδαφος σημαίνει υπό αυτές τις συνθήκες ότι η Ρωσία δέχεται επίθεση από το ΝΑΤΟ που εξακολουθεί να κρύβεται (αλλά όλο και λιγότερο) πίσω από την Ουκρανία. Ως εκ τούτου, ολόκληρη η ρωσική επικράτεια απειλείται άμεσα, όπως και η Λευκορωσία, που θεωρείται –κακώς κατά τη γνώμη μου– ως παράρτημα της Ρωσίας. Η Ουκρανία ανέλαβε να πραγματοποιήσει αυτή την επίθεση στρατεύματα που μέχρι τότε ήταν υπεύθυνα για την υπεράσπιση των συνόρων μεταξύ Ουκρανίας και Λευκορωσίας. Το κάνει μετά την υπογραφή αμυντικών συμφωνιών με σχεδόν όλες τις χώρες του ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένης της Πολωνίας. Το μήνυμα λοιπόν είναι: σήμερα, μέσω Ουκρανίας, μπορούμε να επιτεθούμε στη Ρωσία στη Σούτζα, αύριο, αν χρειαστεί, θα είμαστε έτοιμοι να επιτεθούμε στη Λευκορωσία, στο Καλίνινγκραντ ή σε οποιοδήποτε μέρος της Ρωσίας μέσω Πολωνίας, μέσω Λιθουανίας… Επιτιθέμενοι στη Σούτζα, η Ουκρανία και το ΝΑΤΟ έχουν ανέβασε τα διακυβεύματα αρκετές βαθμίδες. Αυτή είναι μια πολύ σοβαρή απειλή και μια πολύ επικίνδυνη κλιμάκωση προς ολοκληρωτικό πόλεμο, προς πυρηνικό πόλεμο.
9. Η απάντηση της Ρωσίας είναι εντυπωσιακή στην ψυχραιμία της. Είναι να περιορίσει το γεγονός, να αρνηθεί ακόμη και το εύρος του, να προσπαθήσει να μην απομακρυνθεί από τη θεμελιώδη στρατηγική του και να συνεχίσει την ειδική στρατιωτική του επιχείρηση στο Donbass. Δεν υποχωρούμε στην απειλή, δεν πανικοβάλλουμε. Η επίθεση προσεγγίζεται από τη σκοπιά της τεχνικής και της οργάνωσης του στρατού: ο Πούτιν έχει διορίσει έναν μόνο υπεύθυνο για την επιχείρηση στην περιφέρεια για να συντονίζει όλες τις ενέργειες παρακάμπτοντας το γενικό επιτελείο. Οι τρέχουσες επιθέσεις συνεχίζονται ιδιαίτερα προς το Pokrovsk, το Ougledar και το Konstantinovka. Έχει ληφθεί ευρύ φάσμα μέτρων, στο πλαίσιο μιας αντιτρομοκρατικής επιχείρησης, για την προστασία του άμαχου πληθυσμού των εν λόγω περιοχών. Επομένως, η απάντηση του σκακιστή στον παίκτη πόκερ είναι «μπλοφάρεις, αν θέλεις να αυξήσεις τα πονταρίσματα, θα πρέπει να βάλεις περισσότερα στο τραπέζι». Και αντιμέτωπη με την απελευθέρωση της προπαγάνδας των μέσων ενημέρωσης στα κοινωνικά δίκτυα, που σαλπίζουν τις ουκρανικές νίκες μέσω selfies σε χωριά που δεν υπερασπίζονται, η Ρωσία πήρε για άλλη μια φορά μια μάλλον ταπεινή στάση, κάνοντας απολογισμό των δυσκολιών της και τροφοδοτώντας καθημερινά τον αριθμό των ουκρανικών οχημάτων και τεθωρακισμένων καταστράφηκε από. Αυτό δεν πρέπει να μας εξαπατά. Ο κίνδυνος μεγάλης κλιμάκωσης και γενικού πολέμου είναι υπαρκτός και όσοι πιέζουν για ένα τέτοιο αποτέλεσμα βρίσκονται τώρα σε ηγετικές θέσεις στο ΝΑΤΟ. Η αντίθεση στον πόλεμο παραμένει πολύ αδύναμη στις χώρες μας και το στρατόπεδο ειρήνης δεν είναι σε θέση να οργανωθεί και να δράσει σε ορατή κλίμακα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου