Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Το ηλεκτρονικό περιοδικό Mytilenepress θα κλείσει οριστικά μέσα στο Φθινόπωρο του 2024.
Εν τούτοις απορίας άξιο είναι ότι ο αρθρογράφος αποκαλεί άλλοτε Κamala και άλλοτε ο Κamala την αντιπρόεδρο !!!
Είμαστε στην περίεργη κατάσταση –που αναπαράγεται στο επίπεδο των δικών μας εκλογών– να περιμένουμε το αποτέλεσμα εκλογών που δεν έχουν αποτέλεσμα και η εναλλακτική τους δεν είναι μία… Θα μπορούσε να υπάρχει και ένα μόνο κόμμα αλλά το θέαμα καταλαμβάνει και αφήνει να αποκρυφτεί συναλλαγές το έργο της προσπάθειας αποτροπής του χειρότερου ή, αντίθετα, του πολλαπλασιασμού των πράξεων που οδηγούν σε αυτό.
Όταν η επιλογή των πολιτών περιορίζεται σε αυτή τη διαρκή εφεύρεση με την προώθηση ατόμων που λανσάρονται σαν μάρκες σαπουνιού, βρίσκουμε τους εαυτούς μας, όπως στη Γαλλία, με τέτοια αντιδημοφιλία που πρέπει να αναζητήσουμε τα άλλα μέλη της ομάδας σε άγνωστα στοιχεία Σε αυτή την περίπτωση, η χρήση μιας γυναίκας ή ακόμη και μιας άλλης «μειοψηφίας» μπορεί να παρουσιάσει βραχυπρόθεσμο πλεονέκτημα για την προαγωγή.
Η μεταφορά που σημαίνει ότι ο πυγμαλίωνας των ΜΜΕ που κατασκευάζει αυτό το όμορφο και ενάρετο άγαλμα από την αρχή, μπορεί αναμφίβολα να το ερωτευτεί πιο εύκολα, μη βέβαιο ότι θα κερδίσει την υποστήριξη του εκλογικού σώματος ή αλλιώς είναι ένα ξέσπασμα που δεν διαρκεί πολύ. .. (σημείωση και μετάφραση από την Danielle Bleitrach για το histoireetsociete)
από τον Alessandro Bellanca , 27 Ιουλίου 2024
Ενώ το θέατρο των αμερικανικών εκλογών συνεχίζει να προσφέρει υπενθυμίσεις στο παγκόσμιο κοινό, το οποίο παρακολουθεί το θέαμα με προσοχή περισσότερο από φόβο για τις ανησυχητικές συνέπειες του παρά από αγάπη για τις πολιτικές αντιξοότητες της Αυτοκρατορίας, ο δυτικός Τύπος επιλέγει και διεγείρει τους πρωταθλητές του . Η απόσυρση του Μπάιντεν από την κούρσα όχι μόνο έφερε τους δημοσιογράφους αντιμέτωπους με την αντικειμενικότητα των γνωστικών ελλειμμάτων του προέδρου, τα οποία είχαν αρνηθεί για χρόνια και περιορίστηκε σε αποσυμφραζόμενες κατηγορίες από απλούς επικριτές, αλλά πυροδότησε επίσης μια νέα θέση.
Ο ήρωας της ουκρανικής παραστρατιωτικής ακροδεξιάς και της γενοκτονικής ισραηλινής αποικιοκρατίας βγήκε κουτσαίνοντας από τη σκηνή και εδώ ευλογημένος από τον ίδιο τον γεροντικό απερχόμενο, ήταν η αντιπρόεδρος Kamala Harris. Μια μάλλον ανώνυμη φιγούρα στην κυβέρνηση Μπάιντεν, όσο το δυνατόν περισσότερο στο περιθώριο κατά τις μεγάλες δημόσιες εμφανίσεις της λόγω των φρικιαστικών ρητορικών της δεξιοτήτων, κατάφερε γρήγορα να συγκεντρώσει την υποστήριξη του κόμματός της και των δωρητών του ( συμπεριλαμβανομένου του αναπόφευκτου AIPAC, ενός από τους πιο ισχυρούς Σιωνιστές λόμπι στις Ηνωμένες Πολιτείες).
Πίσω της σαλπίζοντας τον ερχομό της αρκετές δυτικές εφημερίδες που τραγουδούν τους πιο ποικίλους επαίνους και κυρίως, υμνούν το γενεαλογικό της είδος ως Αφροαμερικανίδα ασιατικής καταγωγής. Και διαβάζοντας ορισμένες χαραγμένες, φαίνεται ότι το τελευταίο, ένα είδος άδειας φιλελεύθερης νομιμότητας, αρκεί για να εγκρίνει το υποτιθέμενο «προοδευτικό» ήθος του υποψηφίου προέδρου. Οι δημοσιογράφοι αγνοούν (και θα ήταν αμέλεια) ή αποκρύπτουν (και θα ήταν προδοσία) το γεγονός ότι η Χάρις θα γελούσε στα μούτρα όταν διάβαζαν ότι έβλεπαν τον εαυτό της να σχετίζεται με αυτές τις αναφορές.
Η λατρεία της προσωπικότητας των Αμερικανών ηγετών
Για να ξεκινήσουμε μαζί με τους άλλους αυτή τη σουρεαλιστική φανφάρα της Μπουλγκακοβιανής μνήμης, βρίσκουμε και την Ελβετική Ραδιοφωνία και Τηλεόραση. Το ότι το RTS εκνευρίζει χώρες που ευθυγραμμίζονται με τις Ηνωμένες Πολιτείες ή την Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι νέο και είναι μάλλον μια παράδοση που κληρονομήθηκε από τον Ψυχρό Πόλεμο. Αυτό που εκλαμβάνεται ως διαφορετικό, από την άλλη πλευρά, είναι μια υπερβολικά προφανής, σχεδόν γκροτέσκο, ανάγκη προσαρμογής της δικής του (παραπληροφόρησης) σε αυτή του ευρωατλαντικού στρατοπέδου, με τίμημα τα πιο αφελή και επαληθεύσιμα ψέματα. με το κόστος να πουλήσει κανείς τη δική του εργασία και κυριαρχία για να ευχαριστήσει κάποιον στην Ουάσιγκτον ή τις Βρυξέλλες.
Η περίπτωση της Kamala Harris είναι αρκετά εμβληματική: δεν είναι η πρώτη, μόνο η πιο πρόσφατη (άλλη αξιοσημείωτη είναι αυτή του Alexeï Navalny, ενός αληθινού ψεύτικου Demetrius). Ας πάμε όμως στα γεγονότα. Για να κάνουμε τη ζωή μας πιο εύκολη και να μην γράφουμε ολόκληρα απομνημονεύματα , ας πάρουμε τρεις ιδιότητες που έχουν καρφωθεί στον Χάρις από τους αντιγραφείς ειδήσεων της Ελβετίας στην τηλεόραση: ένας επιδέξιος ρήτορας ικανός να παρενοχλήσει τις μάζες .
Προοδευτική υπέρμαχος των δικαιωμάτων των μειονοτήτων, των Αφροαμερικανών και των γυναικών. ένα άτομο «με γούστο για κοινωνική δικαιοσύνη», άρα όρθιο και με στέρεες αρχές. Αυτοί οι ισχυρισμοί, οι οποίοι θα δούμε να αποδεικνύονται ψευδείς, είναι σε αυξανόμενη σειρά σοβαρότητας. Ανάμεσα στις αληθινές, αλλά εντελώς ασήμαντες πληροφορίες που παρατίθενται από το RTS για τον Χάρις , βρίσκουμε: την ασιατική ετυμολογία του ονόματός του, τη συμμετοχή των γονιών του στο κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα (αυτό μπορεί να είναι περίεργο, αλλά δεν μεταδίδεται από το DNA), συνταγές μαγειρικής ( δεν κάνω πλάκα ) και ο «δυνατός και μεταδοτικός» τρόπος του να γελάει.
Για να γλείψεις όλες τις σόλες των παπουτσιών της, το μόνο που έπρεπε να κάνεις ήταν να αρχίσεις να φωνάζεις ότι κάθε μέρα φυτεύει ένα δέντρο για να σώσει τον πλανήτη και ότι τα Σαββατοκύριακα σώζει μωρά φώκιες και νεογνά (και αυτοί είναι οι ίδιοι που τότε μιλήστε για τη λατρεία της προσωπικότητας του Κιμ Γιονγκ Ουν και του Βλαντιμίρ Πούτιν: τελικά, ο φιλελεύθερος ζει με λατρείες προσωπικότητας).
Κενά συνθήματα και διαλεκτική ανικανότητα
Το να πει κανείς ότι η Καμάλα Χάρις και η δημόσια ομιλία δεν πάνε καλά θα ήταν υποτιμητικό, αν κρίνουμε από τις εξόδους της τα τελευταία χρόνια. Η Καμάλα Χάρις « είναι μια φτωχή επικοινωνία», μας λέει ένας δημοσιογράφος των New York Times χωρίς να πτοείται και με συγκεκριμένη τακτική, παραθέτοντας τα λόγια ενός συναδέλφου του The Atlantic . « Τα στοιχεία », συνεχίζει, « είναι άφθονα », « μερικές φορές φαινόταν ανίκανη να περιγράψει τις δικές της πολιτικές », αναφέροντας επίσης τον εξαιρετικά μικρό αριθμό των προτιμήσεών της.
Η δημοσιογράφος θυμάται επίσης πώς ορισμένες από τις αβέβαιες και μπερδεμένες εξόδους της, που συνήθως ορίζονται στην αγγλική έκφραση " word salad ", χρησιμοποιήθηκαν επανειλημμένα από τα συντηρητικά μέσα για να τη γελοιοποιήσουν (για παράδειγμα εδώ και εδώ ). Ωστόσο, δεν υπάρχει, στην πραγματικότητα, καμία δικαιολογία που λειτουργεί, γιατί ενώ είναι αλήθεια ότι μέσα ενημέρωσης του διαμετρήματος (έτσι) του Fox News χρησιμοποιούνται για να μεγαλοποιήσουν τα λάθη των Δημοκρατικών «αντιπάλων» (και πάλι για να το πούμε * ), υπάρχουν πολλά ταμπλόιντ στα οποία μπορείτε να βρείτε πραγματικά μοντάζ των διάφορων ασυνάρτητων ομιλιών του Χάρις (για παράδειγμα εδώ και εδώ ), συμπεριλαμβανομένων ορισμένων δημοκρατικών τοποθετήσεων ( εδώ ).
Μεταξύ των πιο διάσημων (και "μετάλ") αποφθέγματα της Αντιπροέδρου περιλαμβάνουν αυτό για το κλίμα στη Σύνοδο Κορυφής ASEAN (πλήρης ομιλία εδώ ), αυτό για την "αίσθηση του χρόνου" και το περίφημο " it's time for us to do what we've doing, and this time is every day" ("It's time to do what we've been doing, and this time is every day", ό,τι κι αν σημαίνει αυτή η φράση) .
Μαθαίνουμε λοιπόν με ενδιαφέρον, αλλά όχι μεγάλη έκπληξη, τη σφαγή των παραιτήσεων στο επικοινωνιακό επιτελείο του Χάρις . Σύμφωνα με τα λόγια του Orange County Register, « Η Χάρις είναι σίγουρα επιτυχημένη. Αλλά οι αριθμοί έγκρισης του αντικατοπτρίζουν την απόδοσή της, ελάχιστη αυτή τη στιγμή, και όχι πολύ περισσότερο για να ελπίζουμε. Ο Λευκός Οίκος θα πρέπει να σας κάνει τη χάρη και να μειώσει τη δημόσια έκθεσή σας. Συμβουλή που ακολούθησε η προεδρία Μπάιντεν.
Ένας εισαγγελέας καταδικασμένος σε δικαστική οργή
«Εντάξει», θα πείτε, «η Χάρις μπορεί να μην είναι Κικέρων ή Ροβεσπιέρος, αλλά η επικοινωνία δεν είναι το παν. τελικά τα γεγονότα έχουν σημασία. Ας δούμε λοιπόν αυτά τα γεγονότα. Πώς προκύπτει η εικόνα της αντιπροέδρου από την επαλήθευση της κλίσης της για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των μειονοτήτων, των Αφροαμερικανών και των γυναικών;
Με τον ίδιο τρόπο που οι Ηνωμένες Πολιτείες απομακρύνονται από την υπεράσπιση των «ανθρώπινων δικαιωμάτων» μετά από μια περιοδεία στο Abu Ghraib. Αυτό μπορεί να φαίνεται σοκαριστικό στον φιλελεύθερο δημοσιογράφο –τον οποίο προσκαλούμε να κουμπώσει και να σφίξει τη θέση του– αλλά η εθνική καταγωγή ενός ατόμου που ανήκει σε μια μειονοτική ομάδα (στην περίπτωση αυτή, μια γυναίκα ασιατικής και αφροαμερικάνικης καταγωγής) δεν ανταποκρίνεται μαθηματικά σε έναν προοδευτικό πολιτικό προσανατολισμό:
Η Kamala Harris είναι ένα εντυπωσιακό παράδειγμα. Υπό τη δικαιοδοσία ως γενικός εισαγγελέας της Καλιφόρνια, ένα κατεξοχήν προπύργιο των Δημοκρατικών, η πόλη του Σαν Φρανσίσκο είδε το ποσοστό φυλάκισης για εγκλήματα να αυξάνεται από 52 σε 67% σε τρία χρόνια . Από το σύνολο των κρατουμένων της πόλης, το 56 τοις εκατό είναι μαύροι, όπως και το 40 τοις εκατό όλων των συλληφθέντων, από έναν πληθυσμό του οποίου ο συνολικός αριθμός έγχρωμων είναι μόνο 5,8 τοις εκατό.
Για την πολιτεία της Καλιφόρνια έχει αντιταχθεί τρεις φορές στη μεταρρύθμιση του « νόμου για τις τρεις απεργίες », έναν νόμο που επιβάλλει ισόβια κάθειρξη για μικροαδικήματα όπως κατοχή ναρκωτικών, επίδειξη κλοπής και πλαστογραφία. Επηρεάζει επίσης περίπου 12 φορές περισσότερους έγχρωμους από τους λευκούς και αποτελεί παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Η τάση δεν αλλάζει με την υπόθεση Kevin Cooper, στην οποία ένας μαύρος ύποπτος κατηγορήθηκε για τετραπλό φόνο. Όταν τα στοιχεία που συνέλεξε η ομάδα υπεράσπισης φάνηκαν να δείχνουν προς την κατεύθυνση ενός στελέχους του Αστυνομικού Τμήματος του San Bernardino με ρατσιστικά κίνητρα , η Χάρις αρνήθηκε να προχωρήσει στο τεστ DNA, εμποδίζοντας τον ύποπτο να εγκαταλείψει την ποινή του θανάτου.
Ακόμη και η παρέμβαση της Διαμερικανικής Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για επανεξέταση της υπόθεσης, η οποία επιβεβαίωσε την κακοδιαχείριση και την παραβίαση των συνταγματικών δικαιωμάτων του υπόπτου, δεν άλλαξε τη γνώμη του γενικού εισαγγελέα.
Τουλάχιστον προφορικά, όμως, θα υποστηρίξει τα δικαιώματα των Αφροαμερικανών, σωστά; Σχεδόν. Κατά κάποιο τρόπο, όλοι γίναμε μάρτυρες της επίδρασης του ποδοσφαιριστή Colin Kaepernick που γονάτισε κατά τη διάρκεια του αμερικανικού ύμνου πριν από τον αγώνα το 2016, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη μεσαιωνική κατάσταση όπου οι Αφροαμερικανοί εξακολουθούν να βρίσκονται σε σύγκριση με τους λευκούς ομολόγους τους. Τέσσερα χρόνια αργότερα, όταν ο Χάρις μιλά για μια λαϊκή αντίδραση, η οποία εκδηλώθηκε και στο κίνημα των Black Lives Matter , ως όχι γνήσια αλλά χειραγωγημένη και υποκινούμενη από τη Ρωσία , η οποία, μέσω των bots της, φέρεται να επέτρεψε το θέμα να διογκωθεί υπερβολικά. Στην πραγματικότητα, οι Αφροαμερικανοί τα πάνε πολύ καλά στις Ηνωμένες Πολιτείες: «έφταιγε ο Πούτιν!» ", Φυσικά.
Ρατσισμός και ομοτρανσφοβία
Όσο για άλλες μειονότητες, όπως το φύλο, οι θρησκευόμενοι ή οι ιθαγενείς της Αμερικής, και εδώ ο Χάρις συνεχίζει να επιδεικνύει «προοδευτισμό». Το 2015, μπλόκαρε την πρόσβαση σε νοσηλευτική μονάδα για το φύλο ενός τρανς κρατούμενου . Αυτός ο τύπος συμπεριφοράς θέτει σε κίνδυνο τους τρανς κρατούμενους, οι οποίοι επομένως δεν επιτρέπεται να μεταφέρονται από ανδρικές φυλακές. Αυτό οδήγησε έμμεσα στον βιασμό και το βασανισμό τουλάχιστον ενός από αυτούς από έγκλειστους άνδρες ( μελέτη στις φυλακές της Καλιφόρνια διαπιστώνει ότι οι τρανς κρατούμενοι στα κέντρα κράτησης ανδρών έχουν περίπου 13 φορές περισσότερες πιθανότητες να υποστούν σεξουαλική παρενόχληση από άλλους κρατούμενους).
Το 2016, υποστήριξε 14 αστυνομικούς που συμμετείχαν σε «ρατσιστικά και ομοφοβικά» σχόλια και μηνύματα. Το 2011, υπερασπίστηκε μια υπόθεση μη απασχόλησης για θρησκευτικές διακρίσεις (ένας Σιχ αρνήθηκε τη δουλειά ως δεσμοφύλακας αφού αρνήθηκε να ξυρίσει τα γένια του). Στη διαμάχη μεταξύ ινδιάνικων φυλών του Κολοράντο και ενοικιαστή Roger French της Ένωσης Ιδιοκτητών Δυτικής Όχθης , κατά την οποία ο τελευταίος επρόκειτο να εκδιωχθεί από την περιοχή της κράτησης αφού διέμενε εκεί από το 1993 χωρίς να πληρώσει ενοίκιο, ο Χάρις υποστήριξε την υπεράσπιση του Γάλλου , ο οποίος προσπάθησε να αποφύγει την ευθύνη προσπαθώντας να αμφισβητήσει την πραγματική ιδιοκτησία των φυλών του Κολοράντο σε ορισμένα αγροτεμάχια, συμπεριλαμβανομένου αυτού στο οποίο διέμενε (τι είναι ένα κομμάτι γης λιγότερο, για «υπάνθρωπους» που έχουν ήδη κλειδωθεί σε ένα απόθεμα, σωστά;). Η υπόθεση έκλεισε το 2017 όταν ο ενενήνταχρονος άνδρας πέθανε πριν καταστεί δυνατό να ολοκληρωθεί η δίκη.
Η «φεμινίστρια» Χάρις, κατά των αμβλώσεων
Τουλάχιστον οι γυναίκες θα σωθούν; Σίγουρα όχι υπάλληλοι του Υπουργείου Δικαιοσύνης της Καλιφόρνια. Μια σειρά από υποθέσεις σεξουαλικής παρενόχλησης διαφόρων ειδών, που έλαβαν χώρα από το 2011 έως το 2017, δηλαδή υπό την ηγεσία του Χάρις ως γενικού εισαγγελέα, επισημαίνεται από τους Times και ολοκληρώνεται με συνολική αποζημίωση περίπου 1,1 εκατομμυρίου δολαρίων για τα θύματα. Η Χάρις είπε ότι δεν γνώριζε τέτοια συμπεριφορά, ακόμη και από τον κορυφαίο βοηθό της, τον Λάρι Γουάλας . Λοιπόν, μπορεί να αποσπάστηκε, για έξι χρόνια συνεχόμενα, αλλά μετά αποζημίωσε τα θύματα. Κατά τα λοιπά, υποστηρίζει την ισότητα των φύλων, όπως το δικαίωμα στην άμβλωση, σωστά; Όλες οι εφημερίδες το επαναλαμβάνουν σαν μηχανή, πρέπει να είναι αλήθεια! Ο Χάρις ψηφίζει δύο φορές για να μπλοκάρει τα ομοσπονδιακά κονδύλια για να εγγυηθούν τα δικαιώματα των αμβλώσεων .
Non-olet pecunia
Σιγά σιγά, αγαπητοί φιλελεύθεροι, μην απελπίζεστε. Όλα αυτά σημαίνουν ότι ο Χάρις δεν υποστηρίζει τις μειονότητες; Όχι βέβαια, τους στηρίζει! Εδώ, ίσως όχι οι μειονότητες που γεμίζουν το στόμα τους οι εφημερίδες, χρησιμοποιώντας τις ως όπλο, αλλά σίγουρα ορισμένες μειονότητες. Η άρχουσα τάξη είναι σίγουρα μια μειοψηφία σε σύγκριση με τον πληθυσμό συνολικά.
Το 2014, ομοσπονδιακοί δικαστές στην Καλιφόρνια διέταξαν την επέκταση του προγράμματος για την απελευθέρωση κρατουμένων που είναι ένοχοι για μικρά εγκλήματα (και είδαμε παραπάνω πόσοι είναι) προκειμένου να μειωθεί ο υπερπληθυσμός των φυλακών ( οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν το υψηλότερο ποσοστό φυλάκισης στον κόσμο ). Ο Χάρις εναντιώθηκε σε αυτό , δηλώνοντας ότι « αν αναγκαζόταν να απελευθερώσει νωρίς αυτούς τους κρατούμενους, οι φυλακές θα έχαναν μια σημαντική εργασία ». Και για τι είδους δουλειά μιλάμε; « Οι περισσότεροι από αυτούς τους κρατούμενους εργάζονται τώρα ως θυρωροί, τακτικοί και σε κουζίνες φυλακών, με μισθούς που κυμαίνονται από 8 έως 37 σεντς την ώρα. Δράττουμε αυτή την ευκαιρία για να επαναλάβουμε ότι στις Ηνωμένες Πολιτείες, μόνο ένας τύπος δουλείας (δηλαδή η καταναγκαστική εργασία) είναι παράνομη και όχι άλλες, πιο λεπτές μορφές, όπως αυτό το είδος εργασίας στη φυλακή. Ενώ το 2010 η Χάρις δήλωσε ότι τα 11 δισεκατομμύρια δολάρια που ξόδευε η Καλιφόρνια μόνο στο σωφρονιστικό σύστημα σπαταλήθηκαν, υπονοώντας την ανάγκη μεταρρύθμισης, το 2013 δεν έκανε απολύτως τίποτα για να αποτρέψει τη δαπάνη 730 εκατομμυρίων δολαρίων για τη μεταφορά μέρους του πληθυσμού των φυλακών σε ιδιώτες. φυλακές (ναι, στις Ηνωμένες Πολιτείες, υπάρχουν, και ναι, μια ιδιωτική φυλακή έχει κάθε συμφέρον οι κρατούμενοι να είναι υποτροπιάζοντες και να μην επανεντάσσονται στην κοινωνία).
Το 2018, υποστήριξε ένα νομοσχέδιο που επιτρέπει στους εισαγγελείς της πολιτείας να κατάσχουν τα περιουσιακά στοιχεία πιθανών εγκληματιών ακόμη και πριν από την επίσημη κατάθεση των κατηγοριών . Είναι πραγματικά κρίμα που όχι μόνο οι εγκληματικές ενώσεις υπόκεινται σε μια τέτοια πρακτική, αλλά και οι φτωχοί υπόκεινται στον νόμο για τις τρεις απεργίες . Ο Χάρις αρνείται σταθερά να ερευνήσει τη μεγάλη καλιφορνέζικη εταιρεία Pacific Gas & Electric μετά τη μαζική έκρηξη ενός από τους αγωγούς της το 2011, που σκότωσε οκτώ άτομα, τραυμάτισε 58 και αποτέφρωσε μια γειτονιά του Σαν Φρανσίσκο, στα προάστια του Σαν Μπρούνο.
Το 2013, η Ένωση Ενωμένων Πολιτών της Λατινικής Αμερικής έγραψε στον Χάρις για να ανοίξει μια υπόθεση εναντίον της Herbalife για εκμετάλλευση και απάτη, επειδή είναι ο τύπος " πολυεπίπεδων εταιρειών μάρκετινγκ που είναι «ουσιαστικά νόμιμες εκδοχές του παραδοσιακού συστήματος πυραμίδας». Καμία υπόθεση δεν άνοιξε ποτέ ο Χάρις . Οι κουτσομπόληδες θα ήθελαν αυτό να συνδέεται με δωρεές που λαμβάνονται από αυτήν την εταιρεία. Μια άλλη περίπτωση είναι αυτή του Στιβ Μνούτσιν, πρώην υπουργού Οικονομικών υπό τον Πρόεδρο Τραμπ. Αντιμέτωπος με διαθέσιμα στοιχεία και πίεση για να τον οδηγήσουν στη δικαιοσύνη για τις παράνομες τραπεζικές πρακτικές που κατέστρεψαν χιλιάδες οικογένειες, ο Χάρις αρνήθηκε να τον διώξει . Επιπλέον, η κληρονόμος Μπάιντεν είναι επίσης ο μόνος υποψήφιος των Δημοκρατικών στις προηγούμενες προεδρικές εκλογές που δέχθηκε δωρεές εκστρατείας από τον ίδιο τον Μνούτσιν .
Τα καλύτερα όμως έρχονται τώρα. Μεταξύ 2011 και 2014, η Χάρις δέχθηκε χιλιάδες δολάρια σε δωρεές από τον Ντόναλντ και την Ιβάνκα Τραμπ στην κούρσα της για την γενική εισαγγελία της Καλιφόρνια. Είναι η ίδια η Καμάλα Χάρις που στέκεται πλέον ως «μετριοπαθής» εναλλακτική απέναντι στον «εξτρεμισμό» του άλλου υποψηφίου προέδρου, ο οποίος ορίζεται μεταξύ άλλων ως «ρατσιστής». Ωστόσο, ξέρετε: pecunia non olet (για άλλες δωρεές που λαμβάνονται από μεγάλους μεγιστάνες, δείτε εδώ ). Ας κλείσουμε εδώ το κεφάλαιο για τις μειονότητες: γρήγορα για τη Χάρις, ηρωίδα του κεφαλαίου!
Αρχές ακεραιότητας, όπως η σωτηρία από τη θανατική ποινή
Εντάξει, η Χάρις δεν είναι προοδευτική, το πρόγραμμά της στην πραγματικότητα συμπίπτει με αυτό ενός νεοσυντηρητικού (κοινωνικός συντηρητισμός και οικονομικός φιλελευθερισμός), αλλά, τουλάχιστον, πάντα ενεργούσε σωστά. δεν έχει σημασία αν τα αληθινά του ιδανικά δεν συμπίπτουν με ένα αριστερό πρόγραμμα (το οποίο υπάρχει μόνο σε μειονοτικά κόμματα όπως το Κόμμα για τον Σοσιαλισμό και την Απελευθέρωση , όχι στους δύο γίγαντες μπλε και κόκκινους), αλλά συμπεριφέρθηκε σωστά μέσα στην ηθική πυξίδα που την ορίζει ιδεολογικά. Είναι ακόμα καλός άνθρωπος, έτσι δεν είναι; Λοιπόν, αγαπητέ αναγνώστη, θα έχεις καταλάβει πώς λειτουργεί το πρόβλημά μας σε αυτό το στάδιο του άρθρου. Επιστρέφοντας στη διεύθυνση της φυλακής, το 2019, ο Χάρις αστειεύεται και γελάει καθώς αφηγείται μερικές περιπτώσεις της απόφασής του να διώξει ποινικά (διάβασε: «ρίξε στο κλουβί») γονείς των οποίων τα παιδιά έχουν συσσωρεύσει ώρες αδικαιολόγητης απουσίας στο σχολείο ( εδώ είναι μερικές ιστορίες μητέρες που είχε φυλακίσει: δεν γελούσαν πολύ). Κατά τη διάρκεια της θητείας της ως γενικός εισαγγελέας, απέρριψε μήνυση κρατουμένων από την Καλιφόρνια κατά της χρήσης της απομόνωσης από την πολιτεία, δηλώνοντας ότι «δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως «απομόνωση» στις φυλακές της Καλιφόρνια.
Εκείνη την εποχή, υπήρχαν περίπου 6.400 θύματα αυτής της πρακτικής, η οποία είναι συγκρίσιμη με μια μορφή βασανιστηρίων (δείτε επίσης εδώ ). Το 2015, αντιτάχθηκε σε έναν νόμο που θα επέτρεπε ανεξάρτητες έρευνες για περιπτώσεις θανατηφόρων πυροβολισμών από αστυνομικούς. Σύμφωνα με αυτή την υπόθεση, ο Χάρις είναι αντίθετος στην υποχρεωτική εγκατάσταση βιντεοκάμερων από την Πολιτεία σε αστυνομικούς εν ώρα καθήκοντος , προτιμώντας να αφήσει την επιλογή στις τοπικές υπηρεσίες: καθόλου κακό για τον πρωταθλητή των Αφροαμερικανών μειονοτήτων! Δεσμεύτηκε επίσης να αμφισβητήσει την οικονομική αποζημίωση για όλους τους αθώους ανθρώπους που φυλακίστηκαν άδικα από το γραφείο της . Επειδή το σώμα του αστυνομικού είναι ιερό, όπως αυτό των θαυματουργών βασιλιάδων που καθαγιάστηκαν στη Ρεμς. αν κάνει λάθος, εξακολουθεί να είναι επιλεγμένος από τον Θεό: το να ζητάς αποζημίωση είναι lèse-majesté ! Και μιλώντας για ιερά σώματα, το γραφείο της Kamala Harris αρνήθηκε να συνεργαστεί με θύματα σεξουαλικής κακοποίησης που διαπράττονται από άτομα στην Καθολική Εκκλησία και δεν έχει προβεί σε περαιτέρω νομικές ενέργειες εναντίον τους.
Το 2014, η κληρονόμος της κυβέρνησης Μπάιντεν άσκησε έφεση για έναν απλό τεχνικό ορισμό εναντίον ενός ομοσπονδιακού δικαστή που χαρακτήρισε τη θανατική ποινή αντισυνταγματική. Αυτή η νίκη επιτρέπει την ευτυχή συνέχιση της θανατικής ποινής. Θα μπορούσαμε να προσθέσουμε ότι ο Χάρις βρίσκεται στο χαρτοφυλάκιο της AIPAC σήμερα όπως και χθες , αλλά είναι απολύτως σαφές ότι για τη δυτική δημοσιογραφία, οι Παλαιστίνιοι δεν είναι άνθρωποι (όχι σαν τους Ουκρανούς, αυτό είναι σίγουρο) και ότι, επομένως, η συμβολή στην καταπάτηση των δικαιωμάτων τους δεν είναι ένδειξη απανθρωπιάς.
Το ίδιο θα μπορούσαμε να πούμε για τους μετανάστες, τους οποίους ο Χάρις θα κρατούσε ευχαρίστως στην άλλη πλευρά του τείχους (αλλά δεν είναι ο Τραμπ, αν το λέει, κανένα άρθρο καταγγελίας). Θυμόμαστε ίσως το « μην έρθετε εδώ » που απηύθυνε αυτή η μεγάλη προοδευτική εικόνα στις εξόδους της Γουατεμάλας το 2021 (όχι στη Νεολιθική: πριν από τρία χρόνια). Οι συνομιλητές του, αν είχαν τη δύναμη, ίσως θα απαντούσαν ότι θα το έκαναν με ευχαρίστηση, αν οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν σταματήσει να εξάγουν τον πόλεμο και τη φτώχεια στον υπόλοιπο κόσμο.
Δημοσιογράφοι ή γραφείς;
Έχουμε μιλήσει πολύ για την Kamala Harris και εξακολουθείτε να νιώθετε ότι δεν έχουμε πει αρκετά (για τους γενναίους, έχετε μια σχεδόν πλήρη λίστα με το Kamalae res gestae εδώ ). Πώς να συνοψίσετε αυτό το πολιτικό πρόσωπο; Θα υπήρχαν πολλές επιλογές, ακόμα κι αν η απλότητα είναι ίσως πιο κερδοφόρα σε μια τέτοια περίπτωση: η Kamala Harris, το πρότυπο Αμερικανίδας αστυνομικού (αστυνομική με την έννοια της κατηγορίας, η Χάρις ως μοναχικό άτομο που αρνούμαστε στο θηλυκό "μπάτσος " , αφού είναι κάποιος που ενδιαφέρεται για θέματα φύλου). Τόσες πολλές επιλογές στην πραγματικότητα, εξ ου και προσωπική πρόταση, αλλά σίγουρα όχι οι τίτλοι που ανακοινώνουν με μεγάλη φανφάρα τα δυτικά ΜΜΕ και, δυστυχώς, ο όλο και λιγότερο εθνικός μας Τύπος. Μπορούμε να αναρωτηθούμε ποιο είναι το κριτήριο πολιτικής αξιολόγησης που χρησιμοποιούν τα ΜΜΕ γενικά, αλλά ειδικά από το RTS μας: αρκεί απλώς να ορκιζόμαστε ότι υποστηρίζουμε τα δικαιώματα των γυναικών;
Αρκεί να παίζουμε περιβαλλοντισμό προωθώντας ηλιακά πάνελ ( αλλά να τα χρησιμοποιούμε στο στρατό ) για να γίνουμε ένα νέο πράσινο σύμβολο; Είναι απαραίτητο να γεννηθεί ο σωστός γενετικός συνδυασμός για να κηρυχθεί αυτόματα προοδευτικός από πειθαρχική επιτροπή; Αγαπητοί «δημοσιογράφοι» του RTS, ξέρετε τι σημαίνει να κάνετε μια ελάχιστη έρευνα σε μια πολιτική προσωπικότητα για να της δώσετε μια κριτική περιγραφή (που δεν σημαίνει απαραίτητα αρνητικό, αλλά, στην πραγματικότητα, να γεννηθείς με κριτική σκέψη; όσο το δυνατόν λιγότερο υποκειμενικό) και ίσως να ελέγξουμε λίγα στοιχεία για το τι γεμίζουμε το στόμα μας; Γιατί πρέπει να κάνω τη δουλειά σου (που έτσι κι αλλιώς δεν την κάνεις δωρεάν , αφού πληρώνουμε το τέλος);
Φαίνεται ότι υπάρχουν τρεις επιλογές: είτε δεν υπάρχει ούτε μια ουγγιά μεθοδολογίας, και οι ήρωές μας είναι στην πραγματικότητα αντιγραφείς ειδήσεων, γραφείς της νέας χιλιετίας. είτε πρέπει να ακολουθούν μια συντακτική γραμμή που σαφώς δεν συμπίπτει με το δημόσιο καλό, δηλαδή το δικαίωμα στη σωστή ενημέρωση. ή και τα δύο.
Και ενώ μαζεύουμε τα μυαλά μας, αναρωτιόμαστε πώς να απαιτήσουμε λογοδοσία για αυτό το αξιολύπητο επάγγελμα πίστης σε αυτόν ή τον άλλον υποψήφιο πρόεδρο μιας ξένης δύναμης (και κάποιος θα το κάνει, όταν πρόκειται για δημοψήφισμα για τα δικαιώματα), η καφετέρια συνεχίζει , κατακλύζοντας τις κραυγές και τις ικεσίες όσων είναι θύματά της με τα γέλια και την αγαλλίαση μιας Δύσης που έχει χάσει από καιρό τους ήρωές της, καθώς ένας νέος Πυγμαλίωνας τους διαμορφώνει μόνος του, ξεχνώντας την τεχνητή φύση τους και ερωτεύοντάς τους παράφορα. Ζήτω η Χάρις, η Ιωάννα της Αρκ, γυναίκα της πρόνοιας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου