Κατά τη γνώμη μου η αντίστροφη μέτρηση ξεκίνησε από τη δημιουργία της οντότητας.
Η Haaretz είναι μια από τις σημαντικές ημερήσιες εφημερίδες της σιωνιστικής οντότητας. Διακρίνεται από τους άλλους από τη θέση που δίνει σε απόψεις που μερικές φορές είναι πολύ διαφορετικές από τον συνηθισμένο Σιωνισμό. Ένας από τους πιο γνωστούς διαφορετικούς συγγραφείς αυτής της εφημερίδας είναι ο δημοσιογράφος Gideon Levy , μια θαρραλέα προσωπικότητα. Ένα άλλο τόσο αξιόλογο πρόσωπο είναι η δημοσιογράφος Amira Hass .
Παρά τα πάντα, η Haaretz παραμένει σιωνιστικό μέσο ενημέρωσης και συμμετέχει σε μεγάλο βαθμό στη διάδοση της προπαγάνδας του σιωνιστικού κράτους όπου κατέχει μια «κεντρική» θέση αναζητώντας έναν εμφανίσιμο Σιωνισμό. Ως εκ τούτου, ανησυχεί για το μέλλον της οντότητας, ένα μέλλον που αντιλαμβάνεται ως συμβιβασμό αν θέλουμε να πιστέψουμε αυτό το ανυπόγραφο άρθρο, πιθανότατα επειδή αντικατοπτρίζει την άποψη της πλειοψηφίας του συντακτικού του προσωπικού.
Mounadil al Djazaïri
Η θηριωδία του Ισραήλ βρίσκεται σε εξέλιξη. Αν δεν δράσουμε, η κατάρρευσή του είναι μόνο θέμα χρόνου
Είναι αδύνατο να δείτε φωτογραφίες των άσχημων και βίαιων διαδηλωτών στην παρέλαση της εβραϊκής υπεροχής στους δρόμους της Ιερουσαλήμ την Τετάρτη χωρίς να ακούσετε την προειδοποίηση του καθηγητή Yeshayahu Leibowitz να αντηχεί στο βάθος. « Η εθνική υπερηφάνεια και η ευφορία μετά τον Πόλεμο των Έξι Ημερών είναι προσωρινές και θα μας μετακινήσουν από τον περήφανο και ανερχόμενο εθνικισμό στον ακραίο και μεσσιανικό υπερεθνικισμό. Το τρίτο στάδιο θα είναι η βαρβαρότητα και το τελευταίο στάδιο θα είναι το τέλος του Σιωνισμού », δήλωσε ο διορατικός φιλόσοφος.
Η διαδικασία θηριωδίας βρίσκεται στο αποκορύφωμά της. « Το γενικό πνεύμα ήταν ένα πνεύμα εκδίκησης », έγραψε ο Nir Hasson, ένας δημοσιογράφος στο Haaretz , ο οποίος δέχτηκε επίθεση από μια συμμορία εφήβων που τον έριξαν στο έδαφος και τον κλώτσησαν. « Το κύριο σύμβολο στα πουκάμισα των διαδηλωτών ήταν η γροθιά των Καχανιστών , το κύριο σύνθημά τους ήταν μια ιδιαίτερα αιματηρή κραυγή εκδίκησης, μαζί με τα συνθήματα «Θάνατος στους Άραβες» και «Ας καεί το χωριό τους». Ο πιο δημοφιλής υπουργός τους ήταν ο Itamar Ben-Gvir και η γενική ατμόσφαιρα ήταν τρομακτική .»
Ο Χάσον δεν ήταν το μόνο άτομο που δέχτηκε επίθεση. Οι ταραξίες απείλησαν, εξύβρισαν, έσπρωξαν και επιτέθηκαν σε Παλαιστίνιους περαστικούς και σε όποιον αναγνωρίστηκε ως δημοσιογράφος ή προσπαθούσε να τους κινηματογραφήσει. Ο λόγος που επιτέθηκαν στους δημοσιογράφους ήταν επειδή δεν βρήκαν αρκετά Παλαιστίνια θύματα, επειδή παλαιστινιακές οικογένειες ήταν κρυμμένες στα σπίτια τους. Ήξεραν ήδη ότι όταν οι Εβραίοι γιορτάζουν την Ημέρα της Ιερουσαλήμ , είναι καλύτερο να φύγουν από τη δημόσια οδό, ώστε οι γλεντζέδες να μην μπουν στον πειρασμό να τους λιντσάρουν.
Δεν μιλάμε για μια χούφτα αγριόχορτα ή για οποιονδήποτε άλλο ευφημισμό που χρησιμοποιείται από τμήματα του Θρησκευτικού Σιωνιστικού κινήματος στην πλήρη καχανιστική του ενσάρκωση . Η βαρβαρότητα δεν περιορίζεται πλέον στα περιθώρια ή σε αποικίες και φυλάκια αποικισμού. εξαπλώθηκε προς όλες τις κατευθύνσεις. Το τρομακτικό είναι ότι έχει διεισδύσει ακόμη και στον στρατό, την Κνεσέτ και την κυβέρνηση.
Υπουργοί και μέλη της Κνεσέτ ενώθηκαν με τους χιλιάδες διαδηλωτές και μερικοί χόρεψαν ακόμη και με το αιματηρό τραγούδι της εκδίκησης, « For One of My Two Eyes on Palestine », που μιλά για την εκδίκηση του βιβλικού Σαμψών κατά των Φιλισταίων. Οι υπουργοί Bezalel Smotrich και Miri Regev παρέλασαν, όπως και οι βουλευτές Tzvi Succot, Simcha Rothman και Almog Cohen, και φυσικά ο βασιλιάς των Kahanists, Ben-Gvir, ο οποίος βρήκε την ευκαιρία να απειλήσει το status quo στο Όρος του Ναού (γνωστό σε Οι μουσουλμάνοι ως Χαράμ αλ-Σαρίφ, η τοποθεσία του τζαμιού Al-Aqsa) και πυροδοτούν θρησκευτικό πόλεμο.
Εάν το ισραηλινό πολιτικό κέντρο δεν ενεργήσει για να στείλει τους εξτρεμιστές στο περιθώριο της κοινωνίας, να εξαλείψει τον Καχανισμό και να εξαλείψει την κακοήθη ανάπτυξη της κατοχής από το πολιτικό σώμα, η τελική πτώση του Ισραήλ θα είναι μόνο θέμα χρόνου. Η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει.
πηγή: Haaretz
από τον Al Mayadeen
Πρόσφατα εσωτερικά γεγονότα υποδηλώνουν ότι ο Σιωνισμός βρίσκεται στον δρόμο προς την εξαφάνιση, και αν οι ηγέτες δεν δράσουν γρήγορα, η υπαρξιακή αντίστροφη μέτρηση έχει ήδη αρχίσει, προειδοποιεί η Haaretz στο κύριο άρθρο της Παρασκευής.
Η εφημερίδα ανέφερε την «Πορεία των σημαιών» στο κατεχόμενο Αλ-Κουντς, που έλαβε χώρα νωρίτερα αυτή την εβδομάδα και είδε Ισραηλινούς εποίκους να εισβάλλουν στο τέμενος Αλ Άκσα και να παραβιάζουν την ιερότητά του, επιτίθενται σε Παλαιστίνιους και δημοσιογράφους, εκτός από άλλους Ισραηλινούς, περιγράφοντας σκηνή ως " άσχημη βία κατά τη διάρκεια της πορείας για την εβραϊκή υπεροχή ."
Ο συγγραφέας θυμήθηκε τον διάσημο φιλόσοφο, Yeshayahu Leibowitz, και τα λόγια του για τα βήματα προς την πτώση του Σιωνισμού.
Ο Leibowitz είπε: « Η εθνική υπερηφάνεια και η ευφορία που ακολούθησαν τον πόλεμο των έξι ημερών είναι προσωρινές. Θα μας μεταφέρουν από έναν περήφανο και ανερχόμενο εθνικισμό σε έναν ακραίο μεσσιανικό εθνικισμό. Το τρίτο στάδιο θα είναι η βαρβαρότητα, το τελευταίο στάδιο είναι το τέλος του Σιωνισμού ».
Το πρακτορείο συνέχισε το ρεπορτάζ του παρέχοντας αποδεικτικά στοιχεία για τη « βαρβαρότητα στο αποκορύφωμά της », όπως την περιέγραψε.
Ένας δημοσιογράφος της Haaretz που βρισκόταν στο έδαφος κατά τη διάρκεια της «Πορείας σημαίας» είπε ότι « η γενική ατμόσφαιρα ήταν ατμόσφαιρα εκδίκησης, το κύριο σύμβολο στα πουκάμισα ήταν η γροθιά του Kahana και το δημοφιλές τραγούδι ήταν το τραγούδι της εκδίκησης με τα συνθήματα «Θάνατος στον Άραβες» και « Ας καεί το χωριό σου » ».
« Ο πιο δημοφιλής υπουργός ήταν ο Itamar Ben-Gvir και η γενική ατμόσφαιρα ήταν τρομακτική », είπε ο Nir Hasson. Η εφημερίδα ανέφερε ότι ο Χάσον δέχθηκε επίσης επίθεση από τους αποίκους που παρέλασαν, " οι οποίοι τον έριξαν στο έδαφος και τον κλώτσησαν ."
« Ο λόγος που επιτέθηκαν στους δημοσιογράφους είναι επειδή δεν υπήρχαν αρκετά Παλαιστίνια θύματα. Οι οικογένειες των Παλαιστινίων παρέμειναν κλειδωμένες στα σπίτια τους », ανέφερε η έκθεση.
Αλλά οι εν λόγω Σιωνιστές δεν είναι ούτε σπάνιοι ούτε « αδέσποτοι σπόροι ή οποιαδήποτε άλλη έκφραση του αποδυναμωμένου λεξιλογίου που χρησιμοποιεί ο θρησκευτικός Σιωνισμός στην πλήρη έκφανσή του Kahane », είπε η Haaretz .
« Η βαρβαρότητα δεν περιορίζεται πλέον στα περιθώρια, τις αποικίες ή τα φυλάκια. εξαπλώθηκε προς όλες τις κατευθύνσεις και διείσδυσε τρομακτικά στις τάξεις του ισραηλινού στρατού, της Κνεσέτ και της κυβέρνησης. Υπουργοί και μέλη της Κνεσέτ ενώθηκαν με τους χιλιάδες διαδηλωτές, και μερικοί μάλιστα χόρεψαν υπό τους ήχους μελωδιών «εκδίκησης» », συνέχισε.
Τέλος, το άρθρο κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, προειδοποιώντας ότι « αν το ισραηλινό κυρίαρχο ρεύμα δεν δράσει για να ωθήσει τους εξτρεμιστές στο περιθώριο της κοινωνίας, να εξαλείψει τον Καχανισμό και να αφαιρέσει την κακοήθη κατοχή από το σώμα του κράτους, η πλήρης κατάρρευση του Ισραήλ θα είναι απλώς μια θέμα χρόνου. Η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει ».
πηγή: Al Mayadeen
από τον Γκίντεον Λέβι
Το βράδυ της 7ης Οκτωβρίου, μέσα στις φρικαλεότητες της ημέρας, το Ισραήλ πήρε μια απόφαση: τελειώσαμε με συνείδηση. Τώρα είμαστε μόνο εμείς και η δύναμη.
Μπορεί μια κοινωνία να υπάρξει χωρίς συνείδηση; Μπορεί ένα Κράτος να συνεχίσει να λειτουργεί μετά την κατάργησή του; Είναι η συνείδηση ένα ζωτικό όργανο, όπως η καρδιά ή ο εγκέφαλος, ή, όπως ο σπλήνας ή η χοληδόχος κύστη, μπορούμε να το κάνουμε χωρίς αυτό;
Ίσως είναι σαν τον θυρεοειδή: μπορείτε να ζήσετε χωρίς αυτόν, με την προϋπόθεση ότι θα πάρετε ένα υποκατάστατο ορμονών; Αυτές οι ερωτήσεις δεν πρέπει να γίνονται από κάθε Ισραηλινό σήμερα, αφού η χώρα υποβλήθηκε σε ολική «εκτομή συνείδησης» στις 7 Οκτωβρίου 2023. Από τότε, το Ισραήλ είναι χωρίς συνείδηση. Προς το παρόν, φαίνεται να είναι ακόμα ζωντανός.
Η διαδικασία που γνώρισε το Ισραήλ τους τελευταίους μήνες μπορεί να περιγραφεί μόνο ως διαχωρισμός από τη συνείδησή του. Ήταν άρρωστος για χρόνια και τώρα είναι νεκρός. Υπάρχουν πολλές εξηγήσεις και δικαιολογίες, αλλά το ερώτημα παραμένει, σε όλη του τη δύναμη: πώς μπορεί μια κοινωνία να επιμένει στο χρόνο χωρίς συνείδηση;
Το βράδυ της 7ης Οκτωβρίου, μετά από όλες τις φρικαλεότητες της ημέρας, το Ισραήλ είπε στον εαυτό του: « Τελειώσαμε με συνείδηση. Τώρα είμαστε μόνο εμείς, δεν υπάρχει κανένας άλλος. Τώρα υπάρχει μόνο δύναμη, τίποτα άλλο. Για εμάς, δεν υπάρχουν νεκρά παιδιά κατά χιλιάδες, ούτε νεκρές μητέρες. καμία ολοκληρωτική καταστροφή ή λιμοκτονία, καμία απέλαση άπορων ανθρώπων ή επιβολή ολοκληρωτικού τρόμου ».
Τίποτα άλλο δεν ενδιαφέρει το Ισραήλ περισσότερο από τη θυσία του, την τιμωρία που υπέστη, τα βάσανα και το θάρρος του. Οι τελευταίες μέρες έδωσαν την οριστική απόδειξη αυτού. Από εκεί και πέρα, δεν υπάρχει πλέον λόγος να αμφισβητηθεί η ηθική του αίσθηση. Δεν υπάρχει πια.
Η ευφορία που κυρίευσε το Ισραήλ μετά την απελευθέρωση των τεσσάρων ομήρων το περασμένο Σάββατο ήταν δικαιολογημένη, ανθρώπινη, γενική και πολύ συγκινητική. Η τύφλωση που τη συνόδευε μαρτυρεί την κατάρρευση της εθνικής συνείδησης.
Σύμφωνα με το Υπουργείο Υγείας της Γάζας που διοικείται από τη Χαμάς , 274 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στον προσφυγικό καταυλισμό Nuseirat και άλλοι 698 τραυματίστηκαν μόνο κατά τη διάρκεια της επιχείρησης διάσωσης. Οι εικόνες από συνοδεία ασθενοφόρων, ιδιωτικών αυτοκινήτων και καροτσιών γαϊδάρων που μεταφέρουν εκατοντάδες τραυματίες και πτώματα στο παντελώς συντριμμένο νοσοκομείο Deir al-Balah είναι από τις πιο δύσκολες του πολέμου.
Το Ισραήλ επέλεξε να τα αποκρύψει, να σβήσει τη μνήμη τους, να αρνηθεί την ύπαρξή τους, σαν να μην είχαν πραγματοποιηθεί, κρυμμένα και αγνοημένα.
Το Ισραήλ ήταν τυλιγμένο από χαρά. όλη την εβδομάδα, τα εγκωμιαστικά τραγούδια – για την παράτολμη επιχείρηση, που ήταν όντως τολμηρή, για τη γενναιότητα των στρατιωτών διάσωσης, που ήταν όντως θαρραλέοι, για τον αξιωματικό που σκοτώθηκε και του οποίου το όνομα θα ονομαστεί η επιχείρηση – επαναλαμβάνονταν συνεχώς, και χωρίς λέξη για το τι συνέβη στο Νουσεϊράτ κατά τη διάρκεια της επιχείρησης.
Όταν η Daphna Liel του Channel 12 News αποκαλεί την επέμβαση " τέλεια ", τι εννοεί; Ότι 300 θάνατοι είναι τελειότητα; Και αν είχαν σκοτωθεί 1000 άνθρωποι, θα πίστευε ο Liel ακόμα ότι η επιχείρηση ήταν τέλεια; Θα είχαν περάσει δεκάδες χιλιάδες πτώματα για τον Liel το όριο της τελειότητας; Ποιος αριθμός θα είχε ξεπεράσει τα όρια για τους Ισραηλινούς; Οι 1000 βόμβες που έπεσαν στη Νουσεϊράτ θα έθεταν ερωτήματα; Μπορούμε να το αμφισβητήσουμε.
Ο προσφυγικός καταυλισμός Nuseirat την Πέμπτη.
Όταν ο Διοικητής της Συνοριακής Αστυνομίας Υποστράτηγος Itzhak Brik –ο ήρωας της στιγμής, οι δυνάμεις του οποίου διέσωσαν τους ομήρους– λέει ότι έκαναν μια « χειρουργική » επιχείρηση και καθοδηγήθηκαν από « αξίες », σε τι αναφέρεται; Πώς θα ήταν να σκοτώνεις ανθρώπους με τρόπο που δεν υποκινείται από αξίες; Οι 300 θάνατοι αποτελούν « χειρουργική » επέμβαση; Πώς θα έμοιαζε η γενοκτονία;
Όταν κανείς δεν λέει το αντίθετο ή δεν διορθώνει τέτοιες δηλώσεις, όταν κανείς δεν εκφράζει επιφυλάξεις ή δεν προσθέτει έναν αστερίσκο για να μην χαλάσει τη χαρά των μαζών στις παραλίες της χώρας, είναι γιατί υπάρχει κάτι πολύ ανθυγιεινό εδώ.
Είναι προφανές ότι αυτή η συγκινητική διάσωση έπρεπε να πανηγυριστεί. Οι Ισραηλινοί αξίζουν μια στιγμή χαράς στην κόλαση που ζουν εδώ και μήνες και η οποία δεν έχει τελειώσει. Αλλά δεν μπορούμε, δεν πρέπει, να αγνοήσουμε το τίμημα που πλήρωσαν οι Παλαιστίνιοι , ακόμη κι αν ορισμένοι πιστεύουν ότι αυτό το τίμημα ήταν αναπόφευκτο, ή ακόμη και απολύτως δικαιολογημένο.
Μια κοινωνία που αγνοεί τόσο κατάφωρα το τίμημα που πληρώνουν δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι, με τίμημα τη ζωή, το σώμα, την ψυχή και την περιουσία τους, για τη διάσωση τεσσάρων από τους ομήρους της και για μια στιγμή χαράς των μελών της, είναι μια κοινωνία που της λείπει κάτι ζωτικό. Είναι μια κοινωνία που έχει χάσει τη συνείδησή της.
πηγή: Haaretz
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου