Μετά τις δηλώσεις του Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, υπέρ της χρήσης όπλων από τις δυτικές χώρες από την Ουκρανία για επίθεση σε στρατιωτικούς στόχους στο ρωσικό έδαφος, οι δυτικές χώρες, η μία μετά την άλλη, άρχισαν να χορηγούν στο Κίεβο την άδεια να το πράξουν.
Κάθε μέρα που περνά, το μέτωπο του Ατλαντικού λαμβάνει νέα μέτρα για να αυξήσει την ένταση του πολέμου και ακόμη και να διευρύνει την κλίμακα και τη γεωγραφική του περιοχή.
Η Ευρώπη προετοιμάζεται για πόλεμο
Ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν έχει συζητήσει εδώ και καιρό για την αποστολή στρατευμάτων στην Ουκρανία.
Όλος ο κόσμος έμαθε μέσω ηχογραφήσεων που διέρρευσαν ότι Γερμανοί στρατηγοί σχεδίαζαν να ρίξουν τη γέφυρα της Κριμαίας.
Φυσικά, πρέπει να υποτεθεί ότι υπάρχουν πολλά άλλα μυστικά σχέδια που δεν έχουν αποκαλυφθεί.
Οι ευρωπαϊκές χώρες αυξάνουν τους αμυντικούς προϋπολογισμούς τους αρκετές φορές. Στη Γερμανία επέστρεψε η υποχρεωτική στρατιωτική θητεία. Ακόμη και ο υπουργός Υγείας τονίζει ότι το σύστημα υγείας της χώρας δεν είναι προσαρμοσμένο στον πόλεμο και πρέπει να αναδιαρθρωθεί.
Από αυτή την άποψη, το Ηνωμένο Βασίλειο είναι ήδη το πρώτο που ρίχνει λάδι στη φωτιά.
Η απόπειρα δολοφονίας του Σλοβάκου πρωθυπουργού Ρόμπερτ Φίκο και παρόμοιες απειλές κατά του Σέρβου Προέδρου Αλεξάνταρ Βούτσιτς, που έχουν διαφορετική πολιτική από αυτές της Γαλλίας, της Γερμανίας και του Ηνωμένου Βασιλείου στο ουκρανικό ζήτημα, δείχνουν ότι η διαδικασία έχει εισέλθει σε νέα φάση.
Χωρίς πολλαπλά παραδείγματα, μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι η Ευρώπη προετοιμάζεται για πόλεμο και βιώνει μια ταχεία διαδικασία στρατιωτικοποίησης.
Η εποχή του Ατλαντικού φτάνει στο τέλος της
Για να γίνει κατανοητή αυτή η διαδικασία, είναι απαραίτητο να εξεταστούν διάφορες εξελίξεις.
Ας ξεκινήσουμε με τα γενικά δεδομένα...
Η ηγεμονία του Ατλαντικού βρίσκεται σε παρακμή.
Επιπλέον, το κέντρο της παγκόσμιας οικονομίας μετακινείται από τον Ατλαντικό στον Ειρηνικό.
Με την πανδημία και τον πόλεμο στην Ουκρανία, όλοι μπορούν να δουν ότι το νεοφιλελεύθερο σύστημα βρίσκεται σε αδιέξοδο. Το μέτωπο του Ατλαντικού έχει ελλείψεις σχεδόν σε κάθε πόλεμο που διεξάγει.
Η ισραηλινή επιθετικότητα απέτυχε μπροστά στην παλαιστινιακή αντίσταση, ακόμη και οι γενοκτονικές πολιτικές δεν μπορούσαν να σπάσουν την αντίσταση του παλαιστινιακού λαού.
Η Δύση δεν μπορούσε να ανατρέψει τον Άσαντ. Τα δυτικά σχέδια στον Νότιο Καύκασο απέτυχαν.
Κινήματα ανεξαρτησίας με βάση το κράτος αναδύονται στην Αφρική. Η Λατινική Αμερική δεν είναι διαφορετική.
Οι χώρες του Κόλπου, όπως η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, δεν υποκύπτουν στην αμερικανική πίεση. Ενεργούν σε πολλά ζητήματα, όπως στρατιωτικά ζητήματα και τιμές πετρελαίου, όχι με βάση τα συμφέροντα της Ουάσιγκτον, αλλά τα δικά τους συμφέροντα.
Επιπλέον, οι χώρες όλων αυτών των περιοχών που βρίσκονται στο στόχαστρο του ατλαντισμού ενώνονται.
Συνεργασίες όπως ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης, οι BRICS και ο Οργανισμός Τουρκικών Κρατών ενισχύονται γρήγορα και διαμορφώνουν μια νέα πολυπολική παγκόσμια τάξη πραγμάτων.
Άσχημα νέα από το μέτωπο
Και το πλαίσιο της Ουκρανίας…
Οι οικονομικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας δεν είχαν αποτέλεσμα. Η ευρωπαϊκή οικονομία υπέφερε, όχι η ρωσική οικονομία. Αντίθετα, η Ρωσία άδραξε την ευκαιρία να ξεφύγει από την εξάρτηση από τη Δύση και να επικεντρωθεί στην εγχώρια παραγωγή της.
Η ουκρανική αντεπίθεση αποδείχθηκε πλήρης αποτυχία. Κάποια στιγμή, όμως, κάποιοι Δυτικοί πίστεψαν ότι ο ουκρανικός στρατός επρόκειτο να βαδίσει στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας.
Αυτή η αποτυχία στην πρώτη γραμμή προκάλεσε επίσης ρωγμές στο καθεστώς του Κιέβου, μεταξύ των φατριών που μάχονταν για να καταλάβουν τον θρόνο και η Δύση άρχισε να αναζητά εναλλακτικές λύσεις για τον Ζελένσκι. Επιπλέον, η θητεία του Ζελένσκι έληξε και έχασε τη νομιμότητά του με το να μην προκηρύξει εκλογές.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, έχουμε δει κατηγορίες μεταξύ των υποστηρικτών του καθεστώτος του Κιέβου, κυρίως των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ηνωμένου Βασιλείου. Οι διαφωνίες μεταξύ Παρισιού και Βερολίνου έγιναν επίσης ορατές.
Αναμφίβολα θα δούμε βαθύτερες ρωγμές στην Ευρώπη. Οι κυβερνήσεις της γηραιάς ηπείρου, που έχουν υιοθετήσει μια πολιτική « Ευρώπη για τις Ηνωμένες Πολιτείες » αντί για « Ευρώπη για την Ευρώπη », αντιμετωπίζουν κοινωνικές αντιρρήσεις στο εσωτερικό.
Είναι αδιανόητο οι λαοί της Ευρώπης, που ήδη πληρώνουν οικονομικό τίμημα, να είναι έτοιμοι να δώσουν τη ζωή τους σε έναν πόλεμο.
Όλες αυτές οι εξελίξεις αναπόφευκτα θα δημιουργούσαν ένα αίσθημα πανικού στη Δύση. Θα έκαναν τα πάντα για να μην χάσουν τον πόλεμο.
Η Ρωσία φαίνεται να προετοιμάζεται για μια επίθεση με την ελπίδα να αποκτήσει ένα μεγάλο πλεονέκτημα στο μέτωπο. Η Δύση σκοπεύει να αποτρέψει τη Ρωσία από αυτό. Η τρομοκρατική επίθεση στο Crocus Mall είχε σκοπό να αποσπάσει την προσοχή της Μόσχας προκαλώντας εσωτερική αναστάτωση και έτσι να αποτρέψει μια πιθανή επίθεση. Όλες οι δηλώσεις της Δύσης, από την αποστολή στρατευμάτων στην Ουκρανία έως την άδεια χρήσης των όπλων της στο ρωσικό έδαφος, είναι αφιερωμένες στην αποτροπή.
Προετοιμασία για τις επόμενες εκλογές στις ΗΠΑ
Πρέπει επίσης να ληφθούν υπόψη οι επερχόμενες εκλογές στις ΗΠΑ.
Όλοι άρχισαν να κάνουν προβλέψεις με βάση την «επιστροφή του Τραμπ». Ποιος θα καλύψει το κενό όταν η Ουάσιγκτον υποχωρήσει στη δική της ήπειρο, εγκαταλείποντας το πρόσχημα ότι «διοικεί τον κόσμο». Ο Μακρόν ήταν πολύ ενθουσιασμένος με αυτό κατά την πρώτη εποχή Τραμπ, αλλά τα πράγματα δεν πήγαν όπως ήθελε.
Όταν ο Μπάιντεν ανέβηκε στην εξουσία, όλες οι ευρωπαϊκές δυνάμεις δέχτηκαν αθόρυβα τις οδηγίες της Ουάσιγκτον. Άλλωστε, είχαν την ίδια νοοτροπία με τον Μπάιντεν. Σήμερα, για άλλη μια φορά, οι ευρωπαϊκοί σέντερ αναρωτιούνται αν πρέπει να αντικαταστήσουν τις Ηνωμένες Πολιτείες εάν φύγουν από το προσκήνιο. Οι δυνάμεις έτοιμες για μια νέα περιπέτεια στην Ευρώπη ετοιμάζονται για τις επόμενες αμερικανικές εκλογές.
Μπλοφάρει η Ευρώπη;
Το συμπέρασμά μας από τα παραπάνω: υπάρχει μπλόφα για να σταματήσει η Ρωσία αφενός και όσοι θέλουν να γίνουν ο νέος «Χίτλερ» μέσα στην ευρωπαϊκή μεγαλοαστική τάξη από την άλλη.
Η ουκρανική σύγκρουση εκτείνεται στην Αφρική
Για να επιτύχει αυτούς τους στόχους, το ατλαντικό μέτωπο θέλει επίσης να επεκτείνει τη γεωγραφία του πολέμου.
Μάλιστα, έχουν ήδη προσπαθήσει αρκετές φορές στη Μολδαβία ή στη Βαλτική χρησιμοποιώντας το ζήτημα της Υπερδνειστερίας. Αλλά δεν λειτούργησε.
Τώρα υπάρχουν κινήσεις σε μια ακόμη πιο μακρινή γεωγραφία: την Αφρική.
Υπάρχει ήδη μια αντιπαράθεση στην Αφρική. Οι αφρικανικές χώρες επαναστατούν ενάντια στις νεοαποικιοκρατικές πολιτικές των Ηνωμένων Πολιτειών και της Γαλλίας και τις διώχνουν σταδιακά από την ήπειρο.
Η Ρωσία, η Κίνα και η Τουρκία είναι οι πιο σημαντικοί πυλώνες για τις αφρικανικές χώρες σε αυτόν τον αγώνα. Αυτές οι τρεις χώρες αντισταθμίζουν τη νεοαποικιοκρατία σε στρατιωτικό, οικονομικό και πολιτικό επίπεδο.
Σήμερα, το μέτωπο των Ατλαντιστών σκοπεύει να εισαγάγει έναν νέο «ηθοποιό» στην Αφρική.
Πρόσφατα άνοιξαν νέες ουκρανικές πρεσβείες σε δέκα αφρικανικές χώρες (Ακτή Ελεφαντοστού, Γκάνα, Ρουάντα, Μποτσουάνα, Μοζαμβίκη, Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, Σουδάν, Τανζανία, Μαυριτανία και Καμερούν). Το Παρίσι, συγκεκριμένα, θέλει να αναπληρώσει την αποτυχία του στην ήπειρο. Και για την Ουκρανία, είναι ένας τρόπος να πληρώσει το τίμημα για τη βοήθεια που λαμβάνει από τη Δύση.
Αποκαλύφθηκε μάλιστα ότι στρατιωτικές δυνάμεις από την ουκρανική υπηρεσία πληροφοριών πολεμούσαν στο Σουδάν. Στόχος είναι να σπάσει η επιρροή της Ρωσίας στην Αφρική.
Εάν το Κίεβο στέλνει στρατεύματα στην Αφρική για τη νεοαποικιακή πολιτική της Γαλλίας, προσπαθεί επίσης να στρατολογήσει στρατιώτες εκεί για να πολεμήσουν εναντίον της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Για παράδειγμα, αφού η Ουκρανία άνοιξε μια πρεσβεία στην Ακτή του Ελεφαντοστού, μια χώρα γνωστή για την υποστήριξή της στη γαλλική στρατηγική, ο Τύπος δημοσίευσε ένα έγγραφο για τη στρατολόγηση εθελοντών για να ενταχθούν στον ουκρανικό στρατό. Στη Σενεγάλη, οι αρχές της Σενεγάλης επενέβησαν και οι Ουκρανοί στρατολόγοι εμποδίστηκαν να συγκεντρώσουν μισθοφόρους για το μέτωπο κατά της Ρωσίας.
Οι πρεσβείες της Ουκρανίας ασκούν επίσης πιέσεις για τη δυτική «ειρήνη» στην Αφρική παίζοντας το χαρτί «μεταφορά σιτηρών».
Δεδομένου ότι δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Ουκρανία θα συνεχίσει επίσης τη δυτική στρατηγική στην Αφρική, οι δραστηριότητες της Ουκρανίας θα στοχεύουν όχι μόνο στη Ρωσία, αλλά και στον αγώνα για ανεξαρτησία των αφρικανικών λαών και επομένως στην Τουρκία, η οποία είναι ένας από τους κύριους υποστηρικτές. αυτού του αγώνα στην ήπειρο.
Συμμετοχή σε BRICS: συμβολή στην παγκόσμια ειρήνη
Οι πολεμικές προετοιμασίες στη Δύση και τα σχέδια για μετατόπιση της ουκρανικής σύγκρουσης στην Αφρική αποκαλύπτουν ξεκάθαρα την απειλή που αντιμετωπίζει ο κόσμος.
Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, ιδιαίτερη σημασία έχει η ανακοίνωση της Τουρκίας για την επιθυμία της να ενταχθεί στους BRICS.
Η εδραίωση της εξουσίας από πολυπολικούς οργανισμούς όπως οι BRICS είναι ο τρόπος αποφυγής του πολέμου. Είναι η ενοποίηση του ευρασιατικού μετώπου που μπορεί να αποτρέψει τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη από το να μπουν σε επικίνδυνες περιπέτειες.
Ισχυροί και θεσμοθετημένοι BRICS, ένας ισχυρός Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης, ένας εξίσου ισχυρός Οργανισμός Τουρκικών Κρατών θα αναγκάσει τον Μπάιντεν, τον Μακρόν και τον Σολτς να ενεργήσουν πιο προσεκτικά. Διαφορετικά, δείχνουν έτοιμοι να καταφύγουν σε κάθε είδους βίαιες μεθόδους μόλις αντιληφθούν την παραμικρή αδυναμία στο άλλο μέρος.
Με την ένταξή της στους BRICS, η Τουρκία θα συνεισφέρει σημαντικά στην παγκόσμια ειρήνη.
Η Τουρκία δεν πρέπει να επιδιώξει να χρησιμοποιήσει την ένταξη στις BRICS ως μοχλό για να διαπραγματευτεί με τη Δύση, όπως έχει κάνει στο παρελθόν για διάφορα θέματα. Αντιθέτως, η Τουρκία πρέπει να λάβει συγκεκριμένα μέτρα το συντομότερο δυνατό.
πηγή: Geopolitika
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου