Οι στενότερες σχέσεις μεταξύ των χωρών BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότια Αφρική) μπορεί να γίνουν απαραίτητη προϋπόθεση για τη σταδιακή υπέρβαση και εγκατάλειψη του ΟΗΕ και άλλων παρωχημένων, αναποτελεσματικών ή σαφώς ευθυγραμμισμένων θεσμών στον βορειοαμερικανικό ηγεμόνα.
Πρόσφατα – την Πρωτοχρονιά του 2024 – ο αριθμός των χωρών μελών αυξήθηκε, καθιστώντας αδύνατη την αλλαγή ή την επέκταση της ακροστιχίδας, και οι διευρυμένες BRICS μπορούν να αναφέρονται ως BRICS+. Οι νέες χώρες που προστέθηκαν προέρχονται από τον μουσουλμανικό και τον αφρικανικό κόσμο. Η πλήρης ενσωμάτωση της Αργεντινής, που βρίσκεται στο περιθώριο αυτών των συντεταγμένων και με τεράστιες δυνατότητες να ενωθεί με τη γειτονική Βραζιλία, σχεδιάστηκε, αλλά το φαινόμενο Milei ήρθε να εκτροχιάσει τα πάντα.
Μεταξύ των ιδρυτικών χωρών και των νέων μελών, βρίσκουμε αρκετές μεσαίου μεγέθους περιφερειακές δυνάμεις, που κατέχουν στρατηγικές θέσεις (Ιράν, Σαουδική Αραβία, Βραζιλία, Νότια Αφρική), καθώς και δυνάμεις με παγκόσμιες –και όχι μόνο περιφερειακές– δυνατότητες όπως η Ρωσία. Κίνα και Ινδία. Αν και απολαμβάνουν τη δυνατότητα παγκόσμιας επιρροής, αυτές οι τρεις μεγάλες δυνάμεις δεν έχουν εκφράσει την επιθυμία να γίνουν οι «ηγεμόνες», όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι σήμερα μονοπολικός ηγεμόνας. Η αποστολή όλων των BRICS, είτε μεγάλων, μεσαίων ή μικρών, είναι να αναπτύξουν έναν διαφορετικό κόσμο, έναν πολυπολικό κόσμο.
Όλες αυτές οι δυνάμεις συναντούν δυσκολίες στην ανάπτυξή τους, έχουν «ανολοκλήρωτο έργο», βιώνουν ακόμη και εντάσεις μεταξύ τους και εκδηλώνουν αντιπαλότητες για διάφορα θέματα, αλλά έχουν ένα τέλος ή μια τελική αιτία: να απελευθερωθούν από τον «ηγεμόνα». ". Ο αμερικανικός ηγεμόνας, αποφασισμένος να διατηρήσει –μέσω αίματος και φωτιάς– τη μονοπολικότητά του, δέχεται μόνο αποικίες ή υποκείμενα κράτη. Τα υποτακτικά κράτη έχουν για ένα διάστημα την ψευδαίσθηση ότι είναι «εταίροι και σύμμαχοι», λέξεις που φαίνεται να αναφέρονται σε μια σχέση ίσων και σε μια αναλογική ή δίκαιη συμμετοχή στα κέρδη από τη λεηλασία της υπόλοιπης ανθρωπότητας. Όλα όμως αποδείχτηκαν ψέματα.
Για πάρα πολύ καιρό, από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η κοινή γνώμη και ορισμένες δυτικές ή φιλοδυτικές κυβερνήσεις πίστευαν όλη αυτή την ιστορία. Ο «ελεύθερος κόσμος» θα εγγυόταν στον πληθυσμό του υποκειμένου την ειρήνη, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη δημοκρατική σταθερότητα και μια κοινωνία αφθονίας για μια αυξανόμενη μεσαία τάξη.
Η ιστορία του «ελεύθερου κόσμου» άρχισε να καταρρέει με την παγκόσμια οικονομική κρίση του 2007. Έγινε σαφές ότι οι κερδοσκοπικές μέθοδοι των Ηνωμένων Πολιτειών και, γενικά, η Αγγλόσφαιρα, δεν ήταν παρά πολύ επικίνδυνοι ιοί που θα μπορούσαν να μολύνουν κάθε καπιταλιστή οικονομία που δεν διατήρησε ορισμένα κλασικά στοιχεία στους κανόνες λειτουργίας της: α) υψηλό επίπεδο κρατικού ελέγχου στον χρηματοπιστωτικό, νομισματικό και παραγωγικό τομέα, β) υψηλό επίπεδο προστατευτισμού στις βιομηχανίες και τη γεωργική δραστηριότητα, γ) πλήρη οικονομική κυριαρχία που επιτρέπει για μακροπρόθεσμο παραγωγικό σχεδιασμό και το σχετικό και αυστηρά ρυθμισμένο κλείσιμο των συνόρων.
Από το 1945, οι δυτικές χώρες άρχισαν να αποκηρύσσουν όλους τους μηχανισμούς και τους κανόνες που θα μπορούσαν να εγγυηθούν την οικονομική τους κυριαρχία. Αυτό, όπως και η στρατιωτική κυριαρχία, που είναι αναγκαστικά συνυφασμένη με αυτήν, εγγυάται κάθε δυνατή κυριαρχία. Η «συλλογική Δύση» έχει περιέλθει σε μια ατυχή αποικιακή κατάσταση: οι οικονομίες της είναι εκτεθειμένες σε όλες τις πιθανές μολύνσεις που προέρχονται από το αμερικανικό σύστημα, ένα σύστημα προοδευτικά και επικίνδυνα αποσυνδεδεμένο από την πραγματικότητα, βασισμένο σε κερδοσκοπικές φούσκες που τείνουν να στραγγαλίζουν την παραγωγή.
Η πιο διαβόητη απόδειξη της νεοαποικιακής κατάστασης ήταν η υπόθεση «Nord Stream» (το 2022), η δολιοφθορά που πιθανότατα έγινε κατόπιν εντολής των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο ηγεμόνας, στον απεγνωσμένο αγώνα του να διατηρήσει την αδιαμφισβήτητη ισχύ του και να διατηρήσει τον κόσμο σε μονοπολικότητα, δεν κήρυξε μόνο τον πόλεμο στις παρακμάζουσες δυνάμεις και στις χώρες του Νότου. Για δεκαετίες, οι Αμερικανοί διεξάγουν επίσης έναν μυστικό πόλεμο εναντίον των «εταίρων, συμμάχων και φίλων» τους, δηλαδή των μικρών δυνάμεων της Δυτικής Ευρώπης. Για αυτόν τον άπληστο θείο Σαμ, είναι απαραίτητο έξω από την Αγγλόσφαιρα (την πρώτη του ζώνη από κολλητούς και συντρόφους του), ολόκληρη η μη αγγλοσαξονική Δύση να είναι υποταγμένη και να λειτουργεί ως αποικία και πεδίο μάχης.
Οι Αμερικανοί γέλασαν μπροστά στους αφελείς και αβοήθητους Γερμανούς κόβοντας βάναυσα τις προμήθειες φθηνού και κοντινού ρωσικού αερίου. Αρκετά φυσική και αναγκαία η ευρασιατική συνεργασία, η οποία περιλαμβάνει την ένταξη της Ρωσίας στην Ευρώπη (οι Σλάβοι Ρώσοι είναι Ευρωπαίοι, αν και υπάρχει και η Ασιατική Ρωσία, ενώ οι Γιάνκηδες όχι) καθώς και την ένταξη της Ευρώπης στην Ασία, της οποίας τελικά είμαστε, ένα προσάρτημα, έχει ακρωτηριαστεί. Όταν οι γερμανικές αρχές αποδέχθηκαν υποτακτικά το βάναυσο γεγονός της δολιοφθοράς, καθώς και την εκφοβιστική απαγόρευση στον θηρίο Yankee να αγοράζει ελεύθερα ρωσικό αέριο και να δέχεται το πολύ ακριβότερο αέριο από τη Βόρεια Αμερική, η νεοαποικιοκρατία του ηγεμόνα έδειξε στον κόσμο το τρομερό του πρόσωπο.
Ο υπόλοιπος κόσμος το είδε. Ο παγκόσμιος Νότος έχει δει πώς ο κύριος συμπεριφέρεται στους κολλητούς του, τους κολλητούς της τρίτης βαθμίδας, όπως οι Γερμανοί και οι Γάλλοι και τα άλλα σκυλιά που γαβγίζουν της Ευρωπαϊκής Ένωσης που πρόκειται να πετάξουν τα υπολείμματα του «κράτους πρόνοιας» τους για να στηρίξουν τον δικτάτορα Ο Ζελένσκι και η διεφθαρμένη, νεοναζιστική κλίκα του.
Το Βιετνάμ της κεντρικής Ευρώπης που είναι η Ουκρανία, το Αφγανιστάν σε απόσταση αναπνοής από τη Γερμανία και τη Γαλλία, η υπερεθνικιστική Ουκρανία από την οποία οι «πεζοναύτες» και οι «συνεργάτες» βγαίνουν πάντα στη γραμμή ανάμεσα στα πόδια, τώρα ισχυρίζεται ότι είναι ένα πρόβλημα που μεταφέρεται σε ένα ανάξια Ευρώπη. Οι Αμερικανοί αφήνουν την «καυτή πατάτα» στους ευρωπαίους «εταίρους», σε μια ΝΑΤΟικοποιημένη ΕΕ που δέχεται τη μία μετά την άλλη τις επιβολές του Πενταγώνου και που επιτρέπει κακούς ή δουλοπρεπείς χαρακτήρες, όπως ο Borrell, η Ursula ή ο Dr Sanchez (γνωστός ως « Dr Death/Dr Mort» κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού του κατά τη διάρκεια της πανδημίας CO VID-19) για να αυτοαποκαλούνται «Ευρωπαίοι», ενώ στην πραγματικότητα είναι απλώς τα αγόρια του Δημοκρατικού Κόμματος των Γιάνκηδων, δηλαδή τα πιο γερακιά και εγκληματικά φατρία του αμερικανικού κατεστημένου, ήδη πολύ γεράκι και εγκληματική.
Στην Ισπανία, ο τοπικός μας Doctor Death αυτή την εβδομάδα υποσχέθηκε περίπου 1.100 εκατομμύρια ευρώ στον Ουκρανό δικτάτορα, έναν άλλο καλλιτέχνη κόμικ που έγινε χασάπης. Αυτό το δισεκατομμύριο θα αφιερωθεί στα όπλα, και αυτό σε ένα κρίσιμο πλαίσιο για την Ισπανία, δηλαδή α) προοδευτική διάλυση της μικρής βιομηχανίας και αγροτικού τομέα της χώρας, που θα παραδοθεί στα μαροκινά λόμπι που ελέγχουν τη Μαδρίτη και τις Βρυξέλλες, β) ακραία αδυναμία του ισπανικού στρατού , ανίκανος να αποκρούσει οποιαδήποτε μονομερή προσάρτηση ή οποιαδήποτε νέα «Πράσινη Πορεία» των Μαροκινών προς τη Θέουτα, τη Μελίγια, προς τις Καναρίους Νήσους ή γενικά στη νότια Ισπανία, γ) τη σταδιακή διάβρωση και διάλυση του ισπανικού «κράτους πρόνοιας», ήδη επισφαλής, όπου ο αριθμός των αδρανών χεριών και των πεινασμένων στόματων συνεχίζει να αυξάνεται, λόγω της έλλειψης παραγωγικών επενδύσεων και της απεριόριστης υποδοχής αφρικανικών πληθυσμών και άλλων πληθυσμών από άλλα γεωγραφικά πλάτη.
Στην Ισπανία, η παιδική φτώχεια και ο αριθμός των κατεστραμμένων σπιτιών αυξάνεται (εν μέρει λόγω των πολιτικών της λεγόμενης γυναικείας «ενδυνάμωσης» και της ιδεολογίας LGTBIQ+). Την ίδια στιγμή, το εκπαιδευτικό σύστημα έχει επιδεινωθεί ανησυχητικά, με την άγνοια και την απάτη να εξαπλώνεται σε υψηλότερα επίπεδα. Η «κουλτούρα» του ηδονισμού, της αβουλίας, της ιδεολογικοποίησης της τάξης και της έλλειψης αυστηρότητας στην απονομή των διπλωμάτων έχει θριαμβεύσει. Δημιούργησε μια κοινωνία που είναι ηθικά άρρωστη, σε φθορά και εξαθλίωση μέχρι το μεδούλι των οστών της. Παρόμοιες διαδικασίες βρίσκονται σε εξέλιξη και σε άλλες χώρες της Δυτικής Ευρώπης. Ο μόνος τρόπος ζωής είναι ο τομέας των υπηρεσιών, ο τουρισμός (ο μεγάλος καταστροφέας της παραγωγικής διαφορετικότητας), η κερδοσκοπία. Τα ταλέντα ακρωτηριάζονται και οι άνθρωποι ζουν σε μια έντονη αποσύνδεση από την πραγματικότητα.
Η μεγάλη ελπίδα του BRICS+ είναι ότι αυτό το δίκτυο ή το σύστημα εξουσιών θα λειτουργούσε ως εναλλακτικός ΟΗΕ εντός του οποίου θα αναπτύσσονταν πραγματικοί διεθνείς νόμοι και όχι απλώς «κανόνες». Οι τύραννοι δημιουργούν κανόνες, αλλά ο νόμος και η κυριαρχία κάνουν νόμους. Η καθιέρωση αποδολαριοποιημένων συναλλαγών, η ασυλία έναντι των αυθαίρετων κυρώσεων του ηγεμόνα, η δυνατότητα επιστροφής στη δίκαιη –και μη τοκογλυφική– χρηματοδότηση της ανάπτυξης των χωρών που στερούνται περισσότερο τεχνολογία, ταλέντο και χρήμα, ανοίγει έναν ανθρωπιστικό ορίζοντα. Μετά τη σειρά των εισβολών, πραξικοπήματα, υβριδικούς κατακτητικούς πολέμους, επιλεκτικές δολοφονίες, «ανθρωπιστικούς» βομβαρδισμούς κ.λπ., κ.λπ. δεσμευμένη από τους Γιάνκηδες, η ανθρωπότητα είχε σχεδόν χάσει την ελπίδα ότι οποιοσδήποτε διεθνής θεσμός θα μπορούσε να υψωθεί με εξουσία και κύρος και να είναι ικανός να διοχετεύει τις σχέσεις μεταξύ κυρίαρχων εθνών, ακόμη και μεταξύ πολιτισμών, με ενωμένο, συνεργατικό και αντιαποικιακό τρόπο.
Ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης (上海合作组织, Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης), ένας από τους μεγαλύτερους στον κόσμο όσον αφορά τον πληθυσμό και το μέγεθος του πλανήτη που αντιπροσωπεύει, μπορεί επίσης να αποτελέσει ένα φράγμα αποτελεσματικό ενάντια στον επιθετικό θηρευτή του αμερικανικού ηγεμόνα. Αυτός ο τύπος θεσμικού πλαισίου ανοίγει την πόρτα σε πιστή συνεργασία σε όλους τους τομείς: α) εμπορικές, οικονομικές και τεχνολογικές μεταβιβάσεις, β) πολιτιστικές και εκπαιδευτικές ανταλλαγές, γ) κατασκευή ασφαλών περιβαλλόντων, όπου η τρομοκρατία χρηματοδοτείται επίσης από τις Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ. καθώς οι παρεμβαίνουσες ΜΚΟ και άλλες μονάδες υβριδικού πολέμου εξουδετερώνονται δεόντως.
Είναι επείγον για εμάς, τους κατοίκους μιας αποικιοποιημένης Δύσης, πολίτες μιας Ευρώπης που έπεσε, να δημιουργήσουμε κάθε είδους πολιτιστικές, ανθρωπιστικές, εμπορικές, φοιτητικές και επαγγελματικές ενώσεις, καθώς και μικτές πλατφόρμες για εικονικές και πρόσωπο με πρόσωπο συναντήσεις με αυτούς χώρες εκτός ΝΑΤΟ και μη ηγεμονικές, χώρες που κάνουν αποφασιστικά βήματα προς την αποαμερικανοποίηση, την αποδολαριοποίηση, την αντιμετώπιση του νεοφιλελευθερισμού και του επιθετικού μιλιταρισμού που είναι εγγενής σε αυτόν. Εναπόκειται σε εμάς, τους Ισπανούς, να ξεκινήσουμε μια μαζική κινητοποίηση πολιτών ενάντια στο ΝΑΤΟ και ενάντια σε οποιαδήποτε εμπλοκή σε έναν αυτοκτονικό πόλεμο κατά της Ρωσίας. Πρέπει να υποστηρίξουμε την άμεση διεξαγωγή ειρηνευτικών διασκέψεων για την επίλυση της ουκρανικής σύγκρουσης και να αρχίσουμε να οργανώνουμε μια κοινή ευρωπαϊκή πολιτική για μεγαλύτερη ευρασιατική ολοκλήρωση. Είναι επείγον τα ευρωπαϊκά έθνη να εκβιομηχανίσουν εκ νέου και να προμηθευτούν προμήθειες από τους δικούς τους αγρότες, να κατευθύνουν τις ένοπλες δυνάμεις τους προς την άμυνα του εδάφους τους (όπως είναι η επείγουσα περίπτωση στη νότια Ισπανία, εκτεθειμένη σε εισβολή) και όχι προς τον πόλεμο κατά της Ρωσίας. Είναι απαραίτητο να συνεργαστούμε με την τεχνοεπιστημονική δύναμη του 21ου αιώνα, την Κίνα, ενσωματώνοντας τις χώρες μας στον «νέο δρόμο του μεταξιού» για αμοιβαίο όφελος.
Στην Ισπανία ξέρουμε ότι οι Αμερικανοί έχουν αναπτυχθεί σε βάρος μας. Αφού αφαίρεσαν το Μεξικό από ένα μεγάλο μέρος της επικράτειάς του και, λίγο πριν, από την ισπανική επικράτεια, εξόντωσαν τους ιθαγενείς της Αμερικής, στη συνέχεια αφαίρεσαν την Ισπανία από τις επαρχίες της Κούβας, Πουέρτο Ρίκο, Γκουάμ και Φιλιππίνες, προκαλώντας έτσι μεγάλες γενοκτονίες. Από τότε, η αυτοκρατορία των Γιάνκι ήταν η αυτοκρατορία του θανάτου, του πόνου και της σκλαβιάς. Όπως λένε ο A. Duguine και αρκετοί σημερινοί Κινέζοι φιλόσοφοι, η αυτοκρατορία των Yankee είναι μόνο μια παρένθεση. Ήρθε η ώρα για πολιτισμούς, πληθυντικούς, για εγωκεντρικούς αλλά συνεργατικούς κόσμους, για μεγάλους αυτοκρατορικούς χώρους που διασφαλίζουν την τάξη μέσα και συνεργάζονται χωρίς να αποικίζουν έξω. Οι παλιές παραδοσιακές αυτοκρατορίες επιστρέφουν, ντυμένες με τα ρούχα του μέλλοντος, ενώ η βάναυση, αντιπαραδοσιακή και τεχνητή θαλασσοκρατία των Γιάνκηδων υποχωρεί.
πηγή: Euro-Synergies
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου