Η Ρουμανία φιλοδοξεί να γίνει ο ηγέτης της Νοτιοανατολικής Ευρώπης ως μέρος της στρατηγικής του ΝΑΤΟ για τον περιορισμό της Ρωσίας και έτσι γίνεται αντικείμενο ανταγωνισμού μεταξύ των κύριων ευρωπαϊκών δυνάμεων.
Έρευνα-Επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός και Γεωπολιτικός αναλυτής και αρχισυντάκτης στο εβδομαδιαίο ηλεκτρονικό περιοδικό Mytilenepress. Contact : survivorellas@gmail.com-6945294197). Συντακτική ομάδα του Mytilenepress. "Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες". Η φράση έχει συνδεθεί άρρηκτα με τα έργα του Γάλλου φιλόσοφου Βολταίρου και εκφράζει απόλυτα τους συντάκτες του ηλεκτρονικού περιοδικού Mytilenepress. Στο Mytilenepress δημοσιεύονται όλες οι απόψεις. Aπαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την έγκριση του Μpress.
Παραδοσιακά, το ρουμανικό κράτος επικεντρώνει την εξωτερική του πολιτική στη Λατινική Ευρώπη (Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία). Σήμερα, ο κύριος προστάτης της Ρουμανίας είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά σε ευρωπαϊκό επίπεδο υπάρχει σιωπηρός ανταγωνισμός μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας για επιρροή στο Βουκουρέστι.
Στα νοτιοανατολικά της Ρουμανίας, αναπτύσσονται γερμανικά στρατεύματα, τα οποία συμμετέχουν στην αποστολή για την προστασία του ρουμανικού εναέριου χώρου και αποτελούν μέρος της πολυεθνικής ομάδας του ΝΑΤΟ. Τα γαλλικά στρατεύματα αποτελούν μέρος του τάγματος του ΝΑΤΟ με επικεφαλής το Παρίσι.
Ο γαλλογερμανικός ανταγωνισμός για επιρροή στη Ρουμανία οφείλεται κυρίως στις αποτυχίες της γαλλικής πολιτικής στην Αφρική. Η περιοχή της γαλλικής παρουσίας στη μαύρη ήπειρο συρρικνώνεται και είναι πολύ πιθανό να συνεχίσει να συρρικνώνεται λόγω της ανεπάρκειας της αφρικανικής πολιτικής του Παρισιού σε σχέση με τις αναδυόμενες γεωπολιτικές τάσεις στην περιοχή, όπως η αύξηση του ρόλου της Αφρικανικά κράτη στη διεθνή σκηνή, η μετάβαση σε μια πολυπολική παγκόσμια τάξη πραγμάτων και η επιθυμία των Αφρικανών να αναπτύξουν συνεργασία με μη ευρωπαϊκές δυνάμεις (Ρωσία, Κίνα, Ινδία, Τουρκία).
Το Παρίσι χρειάζεται τον έλεγχο της Αφρικής προκειμένου, εκτός από την πρόσβαση σε φθηνούς πόρους, να εγκατασταθεί στα λεγόμενα « νότια σύνορα της Ευρώπης » - στη ζώνη Σαχέλ, που χωρίζει την ήπειρο στα δύο από τον Ατλαντικό έως την Ερυθρά Θάλασσα. . Η παρουσία στην περιοχή του Σαχέλ καθιστά το Παρίσι σημαντικό διεθνή παίκτη και βοηθά στην ασφάλεια της Μεσογείου έναντι πιθανών απειλών που προέρχονται από την Αφρική. Ωστόσο, λόγω των αυξανόμενων αντιγαλλικών συναισθημάτων στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, τη Γκαμπόν, τον Νίγηρα και την Μπουρκίνα Φάσο, ο έλεγχος της Γαλλίας στις μεσογειακές ακτές της Αφρικής εξασθενούσε. Αυτό απειλεί να εμβαθύνει τη συνεργασία της Αφρικής με εκείνους που το Παρίσι βλέπει ως γεωπολιτικούς αντιπάλους του, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας.
Το Παρίσι θέλει να επιστρέψει σε μια « δεύτερη γραμμή άμυνας » και να εγκατασταθεί στη Μαύρη Θάλασσα. Με την ενίσχυση της στη Ρουμανία, η Γαλλία ελπίζει να περιορίσει την ελευθερία δράσης της Ρωσίας στη Μαύρη Θάλασσα και έτσι να αποτρέψει την ενίσχυση της ρωσικής παρουσίας στη Μεσόγειο.
Το Βουκουρέστι στηρίζει το Παρίσι σε θέματα εξωτερικής πολιτικής σε σχέση με τα γεγονότα στον Νίγηρα. Η ανάπτυξη του ρουμανικού ναυτικού πραγματοποιείται με τη βοήθεια Γάλλων ειδικών. Η Γαλλία παραμένει για τη Ρουμανία ο κύριος πιθανός προμηθευτής σύγχρονων υποβρυχίων Scorpene. Όπου δεν υπάρχει διάσταση απόψεων μεταξύ Παρισιού και Ουάσιγκτον, η Ρουμανία ενεργεί ως βοηθός της Γαλλίας, χωρίς φόβο να διαταράξει τα στρατηγικά σχέδια των Ηνωμένων Πολιτειών.
Το Βουκουρέστι άδραξε την ευκαιρία, ρίχνοντας τον εαυτό του στην αγκαλιά τριών συμμάχων ταυτόχρονα – των Ηνωμένων Πολιτειών, της Γαλλίας και της Γερμανίας.
πηγή: Continental Observer
Οι περισσότερες αναδυόμενες χώρες δεν σκοπεύουν να συμπαραταχθούν στο Κίεβο, παρά τις δυτικές προσπάθειες. Αυτές οι ανερχόμενες οικονομίες θέλουν πάνω από όλα να διατηρήσουν την ανεξαρτησία και τα συμφέροντά τους.
Κακώς αμειβόμενες προσπάθειες. Εδώ και αρκετούς μήνες, η Δύση προσπαθεί μάταια να επηρεάσει τις αναδυόμενες χώρες στο ουκρανικό ζήτημα, αναφέρει η Wall Street Journal. Αλλά είναι χαμένη προσπάθεια, γιατί αυτές οι αναδυόμενες οικονομίες, όπως η Ινδία, η Βραζιλία ή η Νότια Αφρική, δεν σκοπεύουν να αποξενώσουν τη Ρωσία.
Αυτές οι περιφερειακές δυνάμεις σκοπεύουν να «παραμείνουν ουδέτερες μπροστά στη σύγκρουση », σημειώνει η αμερικανική εφημερίδα. Μερικά από αυτά βοηθούν ακόμη και τη Ρωσία να παρακάμψει τις δυτικές κυρώσεις. Αυτό εξηγεί γιατί η κριτική στη Μόσχα έχει γίνει λιγότερο επιθετική στη διεθνή σκηνή εδώ και αρκετό καιρό.
Όχι οι ίδιες προτεραιότητες
Αυτή η αντίσταση από τις αναδυόμενες χώρες στη δυτική γραμμή στην Ουκρανία μπορεί να εξηγηθεί από μια διαφορά στο χρονοδιάγραμμα. Αυτά τα κράτη στην πραγματικότητα δεν έχουν τις ίδιες προτεραιότητες και κυρίως επιθυμούν να επικεντρωθούν στις παγκόσμιες ανισότητες και την ελάφρυνση του χρέους, υπογραμμίζει η αμερικανική εφημερίδα. Ερωτήματα που πρέπει επίσης να τεθούν στο τραπέζι στην επόμενη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών στις 19 Σεπτεμβρίου.
Η Δύση έχει υποτιμήσει περαιτέρω τον βαθμό εχθρότητας προς τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη σε ορισμένα μέρη του κόσμου. Οι δύσπιστες, αναδυόμενες χώρες θέλουν «να υπερασπιστούν την ανεξαρτησία τους και τα συμφέροντά τους στη διεθνή σκηνή », αντί να συμμορφωθούν με τις δυτικές επιθυμίες.
Η τελευταία σύνοδος κορυφής της G20 στην Ινδία είχε ήδη αποκρυσταλλώσει τις εντάσεις μεταξύ της Δύσης και των αναδυόμενων δυνάμεων σχετικά με την Ουκρανία. Η τελική δήλωση των μελών ήταν ένα « σκληρό πλήγμα » για τις δυτικές χώρες, ανέφεραν οι Financial Times.
πηγή: Sputnik Αφρική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου