Στην περίπτωση της Ουκρανίας, οι Ηνωμένες Πολιτείες φαίνεται να κινούνται προς έναν πιο μόνιμο (αλλά λιγότερο έντονο) πόλεμο. Η «ισραηλινή φόρμουλα».
Έρευνα-Επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός και Γεωπολιτικός αναλυτής και αρχισυντάκτης στο εβδομαδιαίο ηλεκτρονικό περιοδικό Mytilenepress. Contact : survivorellas@gmail.com-6945294197). Συντακτική ομάδα του Mytilenepress. "Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες". Η φράση έχει συνδεθεί άρρηκτα με τα έργα του Γάλλου φιλόσοφου Βολταίρου και εκφράζει απόλυτα τους συντάκτες του ηλεκτρονικού περιοδικού Mytilenepress. Στο Mytilenepress δημοσιεύονται όλες οι απόψεις. Aπαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την έγκριση του Μpress.
Λοιπόν, η Δύση ορμάει στην πόρτα. Αλλά το να αφήσουμε τις συνέπειες της Ουκρανίας δεν είναι δυνατό – «Χαλαρώστε» η ομάδα Μπάιντεν, λέει ο νυχτοφύλακας. είμαστε προγραμματισμένοι μόνο «να λαμβάνουμε». Δεν μπορείς απλά να «φύγεις».
Ο Mark Feygin, ο οποίος δέχεται καθημερινά τον πρώην προεδρικό σύμβουλο της Ουκρανίας Oleksiy Arestovich στην εκπομπή του, συνοψίζει τη γενική συναίνεση:
« Ο Μπάιντεν και η κυβέρνησή του θέλουν να τερματίσουν τον πόλεμο μέχρι το τέλος του 2023. Αυτό είναι το σχέδιο διευθέτησής τους. Εννοώ [το τέλος] της ενεργού στρατιωτικής φάσης… [και] διεξάγετε ήρεμα εκλογές, ακόμη και τον Ιανουάριο [2024], τον Φεβρουάριο, αλλά ολοκληρώστε το πριν από τις αμερικανικές εκλογές, ώστε ο Μπάιντεν να έχει κάτι να πουλήσει, ώστε να μπορέσει πείτε: «Σώσαμε την Ουκρανία, η Ουκρανία διατηρήθηκε ως κράτος». Ένα κυρίαρχο κράτος. Είναι εκεί. Ναι, το 18,6% της επικράτειας είναι κατειλημμένο, αλλά θα μπορούσε να ήταν περισσότερο »: Αυτό χρειάζεται ο Μπάιντεν, είναι πολύ απλό, δεν υπάρχει «μυστήριο κουτί εδώ».
Ωστόσο, αυτό αντιπροσωπεύει μόνο ένα από τα δύο "στρατόπεδα" στις Ηνωμένες Πολιτείες: το πρώτο προτείνει να παγώσει η σύγκρουση στη θέση του και να φωνάξει "Η αποστολή ολοκληρώθηκε". το δεύτερο, να συνεχίσει να πολεμά μέχρι να ραγίσει η Ρωσία και να φύγει από τον χώρο της μάχης.
Αυτό μπορεί να ακούγεται απλό, αλλά δεν είναι. Καμία από τις δύο αμερικανικές υποθέσεις δεν στηρίζεται σε γερά θεμέλια. Ένα από τα μαθήματα που έμαθα νωρίς από τις «συγκρούσεις» είναι ότι ο «ορθολογισμός» που φαίνεται τόσο εύλογος - τόσο λογικός για όσους προέρχονται από σταθερές, εύρυθμες και ευημερούσες πολιτείες, και συνήθως εκφραζόταν ως «γιατί δεν το καταλαβαίνουν αυτό Η συνεχιζόμενη βία δεν είναι προς το συμφέρον τους». «Δεν μπορούν απλώς να «κόψουν το αχλάδι στη μέση» και να προχωρήσουν» – γίνεται όλο και περισσότερο θέση μειοψηφίας.
Η αγωνία, ο πόνος των ανθρώπινων απωλειών, η αγωνία μιας παρατεταμένης σύγκρουσης διαμορφώνουν έναν άλλο τύπο ψυχής: τον ψυχισμό του πολέμου. Αυτό δεν δέχεται εύκολα τον ανθρωπιστικό υπολογισμό. Θέλει «η άλλη» να υποφέρει, όπως έχει υποφέρει «αυτή». Η λογική της κατάπαυσης του πυρός, της συναίνεσης με τον «ρεαλισμό», μπορεί να φαίνεται ψυχολογικά ανεπαρκής, ακόμα κι αν είναι πολιτικά ορθολογική.
Αυτή η πτυχή είναι καλά κατανοητή σε άλλους πολιτισμούς, αλλά λιγότερο στη Δύση, όπου επικρατεί μια πιο άκαμπτη λογική. Στην περίπτωση της Ουκρανίας, είναι αξιοσημείωτο ότι ενώ η Δύση εμπλέκεται σε γύρους βυζαντινών συνομιλιών μεταξύ των συμμάχων της και των συμμάχων think tanks , προκειμένου να βρεθεί συναίνεση για μια «ράμπα εξόδου» για το αποτυχημένο ουκρανικό σχέδιο, η συζήτηση παραμένει σφιχτή στο εσωτερικό του Δυτική «φούσκα».
Δεν υπάρχει ελάχιστη έως καθόλου προσπάθεια να μάθουμε τι πιστεύει η ρωσική κυβέρνηση ή ο λαός, ή το πιο σημαντικό, τι βλέπει η Μόσχα ως επόμενα βήματα για τη Ρωσία (φυσικά, η Ρωσία το κρατά αυτό για τον εαυτό της).
Υπάρχει μια σιωπηλή υπόθεση ότι όταν η Δύση αποφασίσει τελικά για τη «ράμπα εξόδου», θα την «αρπάξει και με τα δύο χέρια» ο Πρόεδρος Πούτιν. Το υποκείμενο άρθρο πίστης είναι ότι η Ρωσία είναι εγκλωβισμένη στη σύγκρουση και έχει λίγες επιλογές εκτός της συνεχιζόμενης άμυνας θέσης. Και πάλι, αυτή είναι μια εντελώς μονοδιάστατη άποψη.
Ούτε πρόκειται για την ψυχή του πολέμου, και έτσι η ανάλυση είναι εσφαλμένη: Αυτό που μπορεί να ήταν δυνατό κάποτε (ας πούμε τον Μάρτιο του 2023 στην Κωνσταντινούπολη) μπορεί να μην είναι ξανά δυνατό. Ο πόλεμος μεταμορφώνει την ψυχολογία σε άμεση σχέση με τις αντιξοότητες του πολέμου και την έκταση της κακίας που προέρχεται από το αντίθετο μέρος.
Με άλλα λόγια, η παρατεταμένη σύγκρουση λειτουργεί σαν μια καστάνια που τρώει το δωμάτιο για συμβιβασμό (και για τις δύο πλευρές).
Στην περίπτωση της Ουκρανίας, οι Ηνωμένες Πολιτείες φαίνεται να κινούνται προς έναν πιο μόνιμο (αλλά λιγότερο έντονο) πόλεμο. Η «ισραηλινή φόρμουλα». Νέα όπλα και πολλά μετρητά για την Ουκρανία – κλειδωμένη μέχρι τις εκλογές του 2024 και μετά, για να αποφευχθεί μια προφανής υποχώρηση. Από την άλλη πλευρά, η ανάγκη για έγκαιρη πολιτική αξιολόγηση, μπροστά σε ένα ολοένα και πιο πολωμένο εκλογικό σώμα, φαίνεται σήμερα πιο επιτακτική από ποτέ.
Πριν από περίπου δύο εβδομάδες, πραγματοποιήθηκε αντιπαράθεση μεταξύ τριών δυτικών στρατηγών και της ουκρανικής ανώτατης διοίκησης. Ασυνήθιστα, έγινε ζωντανά (κάπου γύρω από το Lvov φαίνεται). Δεν υπάρχει δημόσιο αρχείο για το τι ειπώθηκε, αλλά οι Ουκρανοί φέρεται να διατάχθηκαν να σταματήσουν αμέσως τη διαίρεση των δυνάμεών τους μεταξύ Robotyne, Bakhmout και Kupyansk (στο βορρά). Τους ζητήθηκε να συγκεντρώσουν όλες τις δυνάμεις τους στην επίθεση που κατευθύνεται προς τα νότια, προς τη Μελιτόπολη και την Αζοφική Θάλασσα.
Ο στρατηγός Zalouzhny, ο Ουκρανός διοικητής, λέγεται ότι επανέλαβε την αντίθεσή του στο να ποντάρουν τα πάντα σε μια «ώθηση» προς το νότο λόγω των μεγάλων απωλειών σε άνδρες και πανοπλίες που θα συνεπαγόταν. Ωστόσο, οι δυτικοί στρατηγοί προφανώς δεν ανέχτηκαν την καθυστέρηση. Οι Ουκρανοί, φαίνεται, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ήταν έτοιμοι να "πεταχτούν κάτω από το λεωφορείο" (κατηγορούνται για την τελική "αποτυχία" της επίθεσης): "Η τελευταία σας ευκαιρία": Επιτεύξτε μια σημαντική ανακάλυψη στη Θάλασσα της Το Αζόφ, είναι το μήνυμα, αλλιώς εμείς, η Δύση, θα πλύνουμε τα χέρια μας από τις στρατιωτικές σας προσπάθειές και μετά θα αναγκαστείτε να διαπραγματευτείτε με τους Ρώσους. Αυτό είναι μπλόφα ή πραγματικότητα;
Το τελεσίγραφο τοποθετεί τον Ζελένσκι ανάμεσα στα τέρατα Σκύλλα και Χάρυβδη: Στην πλευρά της Σκύλλας του στενού, μια προφανώς καταδικασμένη επίθεση και ένας στρατός αποδεκατισμένος από βαριές απώλειες. Από την άλλη πλευρά, οι υπερεθνικιστές και νεοφασίστες συνεργάτες του Ζελένσκι είναι όλο και πιο θυμωμένοι και ριζοσπαστικοποιημένοι, απαγορεύοντας οποιαδήποτε διαπραγμάτευση με τη Ρωσία.
Ο Ζελένσκι χρωστάει σε αυτές τις δυνάμεις, που είναι και ρωσοφοβικές και αντιδυτικές. Ο τελευταίος θα επιμείνει στη συνέχιση του πολέμου κατά του Πούτιν – αν όχι με συμβατικά μέσα, τότε με οποιαδήποτε ψεύτικη ενέργεια που θα μπορούσε να επιχειρήσει να αναγκάσει το ΝΑΤΟ σε πόλεμο.
Επομένως, ο Ζελένσκι δεν έχει ουσιαστικά κανένα περιθώριο ελιγμών. Η ομάδα Μπάιντεν μπορεί να απαιτήσει μια γρήγορη διαπραγμάτευση με τη Ρωσία, αλλά αυτό κινδυνεύει να κάνει τον Ζελένσκι να μοιάζει με προδότη της σκληρής του δεξιάς ή να τον δει να ανατρέπεται από έναν στρατό που έχει βαρεθεί τα σχέδια του ΝΑΤΟ». και να βλέπεις τον Ζελένσκι να επικρίνεται ως ο χαζός της Δύσης από μετριοπαθείς όπως ο Ολεξέι Αρέστοβιτς.
Αυτές οι μη βιώσιμες διχοτομίες θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην πλήρη κατάρρευση του καθεστώτος και στην έκρηξη εμφύλιων συγκρούσεων στην Ουκρανία.
Εάν αυτή η δυναμική αυξανόταν, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να επιλέξουν μια διαπραγμάτευση με τη Ρωσία : Τι θα έλεγαν όμως; Πώς θα αντιδρούσαν εάν η Ρωσία αρνιόταν κατηγορηματικά μια κατάπαυση του πυρός και μια παγωμένη σύγκρουση κατά μήκος της τρέχουσας γραμμής επαφής;
Θα παραδεχτεί η Ουάσιγκτον στη Μόσχα ότι με μια κατάπαυση του πυρός εξακολουθεί να ελπίζει να εμφυτεύσει την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ; Και ότι σκοπεύουν να επανεξοπλίσουν και να χρηματοδοτήσουν την Ουκρανία υπό το πρόσχημα των «εγγυήσεων ασφαλείας»;
Αυτή είναι μια «φούσκα σκέψης» και η δυτική φούσκα ακόμα δεν την «κατάλαβε»: Σε καμία περίπτωση η Ρωσία δεν θα επιτρέψει στον ουκρανικό στρατό να συνεχίσει να υπάρχει, ούτε το ΝΑΤΟ να εισέλθει στην αρένα, όσο οι υπερεθνικιστές και οι νεοφασίστες ασκούν κυρίαρχη επιρροή στο Κίεβο. Περίοδος.
Η Μόσχα έχει άλλες επιλογές για να τερματίσει αυτή τη σύγκρουση. Η Ρωσία περιμένει να μπορέσει να ξεκινήσει τη δική της επίθεση (όταν εξαντληθεί η επίθεση του Κιέβου). Και έχει τα τεχνικά μέσα για να ακινητοποιήσει την Ουκρανία. Τι θα γίνει τότε; Πιθανώς μια νέα κυβέρνηση, έτοιμη να επικυρώσει την ουκρανική ουδετερότητα. Η διαδικασία δεν θα είναι εύκολη.
Και, καθώς οι εντάσεις στο Κίεβο πρόκειται να κλιμακωθούν, κλιμακώνονται και στην Ουάσιγκτον. Ποιος πρέπει να θεωρηθεί υπεύθυνος για την αποτυχία της επίθεσης; Οι Ουκρανοί, το Πεντάγωνο για την αργή παράδοση των όπλων ή οι Βρετανοί για την υπερβολική προπαγάνδα τους που αναγγέλλει μια αναπόφευκτη και γρήγορη νίκη;
Ωστόσο, υπάρχει μια εσωτερική δυναμική στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες είναι έτοιμες να ανακατέψουν τα «χαρτί» της Ουκρανίας: Καθώς αυξάνονται οι πολλαπλές ποινικές κατηγορίες του πρώην Προέδρου Τραμπ - και οι κομματικές προσπάθειες για την εξάλειψή του από τις εκλογές του 2024 επιταχύνονται (αν και οδηγεί σε αυξανόμενη δημοτικότητα ) – η ιδέα ότι το Κογκρέσο δεν έχει άλλη επιλογή από το να διεξαγάγει έρευνα παραπομπής στον Πρόεδρο Μπάιντεν, για την οποία συζητείται εδώ και πολύ καιρό, κερδίζει έδαφος .
Δεδομένων των εμποδίων του Υπουργείου Δικαιοσύνης στην έρευνα Μπάιντεν και της « άρνησής του να επεκτείνει ρητά την εντολή του ειδικού εισαγγελέα στους ισχυρισμούς επιρροής της οικογένειας Μπάιντεν, δεν υπάρχει άλλη επιλογή από το να ξεκινήσει μια έρευνα παραπομπής. Η εξουσία της Βουλής βρίσκεται στο απόγειό της όταν ασκεί τα καθήκοντά της βάσει της ρήτρας παραπομπής », γράφει ο καθηγητής Jonathan Turley.
Σε αυτή την περίπτωση, η Ουκρανία και η μαρτυρία ανθρώπων όπως ο πρώην Ουκρανός εισαγγελέας, Βίκτορ Σόκιν , και η μαρτυρία των «συφερόντων» της Burisma θα είναι σίγουρα το επίκεντρο της προσοχής. Όποια κι αν είναι η έκβαση μιας τόσο λεπτής διαδικασίας, είναι πιθανό να είναι προς το συμφέρον των διαχειριστών της εκστρατείας των Δημοκρατικών να κρατήσουν όσο το δυνατόν πιο μακριά την αποτυχημένη ουκρανική επίθεση και τους ισχυρισμούς για διαφθορά ή ξέπλυμα χρήματος, προκειμένου να μην μπορούν να επηρεάσουν το αποτέλεσμα της τις εκλογές. Θα θέλουν να «προχωρήσουν».
Οι στίχοι του Hotel California έπρεπε να είναι μια αλληγορία που επικεντρώνεται στη χρήση ηρωίνης - εξ ου και η επωδός ότι «μπορείς να τρέξεις και να προσπαθήσεις να φύγεις», αλλά δεν μπορείς ποτέ να φύγεις πραγματικά.
Όταν η Βικτόρια Νούλαντ και άλλοι προώθησαν την «επανάσταση» του Μαϊντάν, ήταν «σαν» να είχαν βάλει την ακροδεξιά της Ουκρανίας σε «κράξιμο». Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτή και οι συνάδελφοί της ήλπιζαν ότι η Ουκρανία θα αποσαρκωθεί στην ολοκληρωτική εξαφάνιση της Ρωσίας. Αυτό δεν συμβαίνει. Αντίθετα, ο κόσμος αναποδογύρισε. Μπορεί να τραπούν σε φυγή, αλλά αυτό που άθελά τους εξαπέλυσαν – την αναμόρφωση μιας νέας παγκόσμιας τάξης – δεν μπορούν ποτέ να το εγκαταλείψουν.
(Στίχοι από το τραγούδι " Hotel California " των Eagles)
« Καλώς ήρθατε στο ξενοδοχείο Καλιφόρνια,
ένα τόσο υπέροχο μέρος…
Το ζουν στο ξενοδοχείο Καλιφόρνια
Τι ωραία έκπληξη
Φέρτε το άλλοθι σας»
Και είπε, «Είμαστε όλοι φυλακισμένοι εδώ
της δικής μας συσκευής»
Και στα δωμάτια του
κυρίου μαζεύτηκαν για τη γιορτή
Το μαχαιρώνουν με τα ατσάλινα μαχαίρια τους
Αλλά δεν μπορούν να σκοτώσουν το θηρίο
… Τελευταίο πράγμα που θυμάμαι, έτρεχα
για την πόρτα.
«Χαλάρωσε», είπε ο νυχτερινός άνδρας
«Είμαστε προγραμματισμένοι να λαμβάνουμε
Μπορείτε να κάνετε check-out όποτε θέλετε,
αλλά ποτέ δεν μπορείτε να φύγετε! »
" Καλώς ήρθατε στο Hotel California
Ένα τόσο υπέροχο μέρος...
Ζουν στο Hotel California
Τι υπέροχη έκπληξη
Φέρτε το άλλοθι σας"
Και είπε "Είμαστε όλοι φυλακισμένοι εδώ
με τη θέλησή μας"
Και στα υπνοδωμάτια του κυρίου
είναι μαζεμένοι για τη γιορτή
Τον μαχαιρώνουν με τα ατσάλινα μαχαίρια τους
Αλλά δεν καταφέρνουν να σκοτώσουν το θηρίο
… Το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι
έτρεχα προς την πόρτα.
«Χαλαρώστε», είπε ο νυχτοφύλακας,
«Είμαστε προγραμματισμένοι να λαμβάνουμε
Μπορείτε να αδειάσετε το δωμάτιό σας όποτε θέλετε,
αλλά δεν μπορείτε ποτέ να φύγετε! »
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου