Η θαρραλέα απόφαση της Ρωσίας να απορρίψει την προσπάθεια του ΝΑΤΟ να καταστήσει την Ουκρανία φυλάκιο στον Ατλαντικό προκειμένου να την αποσταθεροποιήσει, και έτσι να αποδεχθεί το επίπεδο στρατιωτικής αντιπαράθεσης που επιβάλλει η άρνηση του ΝΑΤΟ να διαπραγματευτεί τους όρους αμοιβαίας ασφάλειας στην Ευρώπη, άνοιξε νέα σενάρια που υπήρχαν μέχρι τώρα. αδιανόητο στον κόσμο.
Έρευνα-Επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός και Γεωπολιτικός αναλυτής και αρχισυντάκτης στο εβδομαδιαίο ηλεκτρονικό περιοδικό Mytilenepress. "Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες". Η φράση έχει συνδεθεί άρρηκτα με τα έργα του Γάλλου φιλόσοφου Βολταίρου και εκφράζει απόλυτα τους συντάκτες του ηλεκτρονικού περιοδικού Mytilenepress. Στο Mytilenepress δημοσιεύονται όλες οι απόψεις. Aπαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την έγκριση του Μpress.
Η σύγκρουση μεταξύ των μονοπολικών και ιμπεριαλιστικών αξιώσεων του δυτικού μπλοκ και της πολιτικής, οικονομικής και στρατιωτικής αντίστασης της Ρωσίας ενίσχυσε τις φιλοδοξίες των λαών, των χωρών και των περιοχών σε όλο τον κόσμο που φιλοδοξούν τη δική τους κυριαρχία και αυτοδιάθεση και που επιθυμούν την ελευθερία από τον αποικιακό έλεγχο και την υποδούλωση από τη Δύση.
Η σύγκρουση μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας στην Ουκρανία ανοίγει έτσι την πόρτα σε μια πραγματική αντιαποικιακή και πολυπολική παγκόσμια επανάσταση, το επίκεντρο της οποίας βρίσκεται στην Αφρική, ιδιαίτερα στην περιοχή της Κεντρικής Αφρικής, όπου η γαλλική αποικιακή επιρροή εξαφανίζεται μία προς μία.
Μετά την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, το Μάλι, την Μπουρκίνα Φάσο κ.λπ., οι στηρίξεις της γαλλικής αποικιακής εποπτείας εξαφανίστηκαν η μία μετά την άλλη. Το τελευταίο προπύργιο της γαλλικής παρουσίας, ο Νίγηρας, ανατινάχθηκε αυτές τις μέρες. Οι αντιδράσεις πανικού από το δυτικό κατεστημένο δίνουν το μέτρο της κλιματικής αλλαγής στην Αφρική. Δεν φοβόμαστε πλέον την τιμωρητική οικονομική και στρατιωτική αντίδραση που θα μπορούσε να έρθει από τη Γαλλία ή από χώρες που εξακολουθούν να βρίσκονται κάτω από τον αποικιακό ζυγό. Το Μάλι, η Μπουρκίνα Φάσο, η Γουινέα και η Αλγερία είναι έτοιμες να υπερασπιστούν τον Νίγηρα ακόμη και με όπλα έναντι της εξωτερικής στρατιωτικής επέμβασης. Έτσι προέκυψε η υπερηφάνεια και η αξιοπρέπεια μιας νεαρής αντιαποικιακής αφρικανικής άρχουσας τάξης που ανέλαβε την κληρονομιά του Λουμούμπα, της Σάνκαρα και του παναφρικανικού σοσιαλισμού και που υφαίνει σχέσεις οικονομικής και εμπορικής συνεργασίας με Ρωσία και Κίνα, χωρίς τις δρακόντειες συνθήκες – το κούμπωμα – που επιβάλλουν το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα με την πρακτική των τοκογλυφικών δανείων που δημιουργούν χρέος και πρόσθετη εξάρτηση . Η κίνηση του Πούτιν να διαγράψει ένα χρέος 20 δισεκατομμυρίων δολαρίων από τις αφρικανικές χώρες και να δώσει σιτηρά σε όσους το χρειάζονται περισσότερο έχει πυροδοτήσει υστερικές αντιδράσεις στις δυτικές κυβερνήσεις, όπου ο Ιταλός υπουργός Εξωτερικών Ταγιάνι σκοντάφτει. διακρίνεται για την αδεξιότητα του, αλλά κυρίως έχει προκαλέσει ενθουσιασμό και ένα πνεύμα αντιαποικιακής εξέγερσης στους αφρικανικούς πληθυσμούς που γεμίζουν τις πλατείες καυχώνοντας τη Ρωσία και τον Πούτιν. χωρίς τις δρακόντειες συνθήκες – το halter – που επιβάλλουν το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα με την πρακτική των τοκογλυφικών δανείων που δημιουργούν χρέος και πρόσθετη εξάρτηση. Η κίνηση του Πούτιν να διαγράψει ένα χρέος 20 δισεκατομμυρίων δολαρίων από τις αφρικανικές χώρες και να δώσει σιτηρά σε όσους το χρειάζονται περισσότερο έχει πυροδοτήσει υστερικές αντιδράσεις στις δυτικές κυβερνήσεις, όπου ο Ιταλός υπουργός Εξωτερικών Ταγιάνι σκοντάφτει. διακρίνεται για την αδεξιότητα του, αλλά κυρίως έχει προκαλέσει ενθουσιασμό και ένα πνεύμα αντιαποικιακής εξέγερσης στους αφρικανικούς πληθυσμούς που γεμίζουν τις πλατείες καυχώνοντας τη Ρωσία και τον Πούτιν. χωρίς τις δρακόντειες συνθήκες – το halter – που επιβάλλουν το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα με την πρακτική των τοκογλυφικών δανείων που δημιουργούν χρέος και πρόσθετη εξάρτηση. Η κίνηση του Πούτιν να διαγράψει ένα χρέος 20 δισεκατομμυρίων δολαρίων από τις αφρικανικές χώρες και να δώσει σιτηρά σε όσους το χρειάζονται περισσότερο έχει πυροδοτήσει υστερικές αντιδράσεις στις δυτικές κυβερνήσεις, όπου ο Ιταλός υπουργός Εξωτερικών Ταγιάνι σκοντάφτει. διακρίνεται για την αδεξιότητα του, αλλά κυρίως έχει προκαλέσει ενθουσιασμό και ένα πνεύμα αντιαποικιακής εξέγερσης στους αφρικανικούς πληθυσμούς που γεμίζουν τις πλατείες καυχώνοντας τη Ρωσία και τον Πούτιν.
Όλες οι αφρικανικές κυβερνήσεις, εκτός από τρεις, ήταν παρούσες στη ρωσοαφρικανική σύνοδο στην Αγία Πετρούπολη, αποδεικνύοντας έτσι ότι η Αφρική δεν φοβάται πλέον τις τιμωρίες και τις αντιδράσεις του λευκού αφέντη. Ο ιδεολογικός χώρος που παρέμεινε ανήσυχος και σιωπηλός μπροστά σε αυτό το κύμα αντιαποικιακής εξέγερσης στην Αφρική είναι αναμφίβολα αυτός της ευρωπαϊκής αριστεράς στις διάφορες παραλλαγές της: όχι μόνο η ρωσοφοβική και φιλοατλαντική αριστερά, αλλά και η λεγόμενη ειρηνιστής αλλά αντι-Πούτιν, αυτός που δεν απαρνήθηκε ποτέ τη μάντρα του επιτιθέμενου, που δεν είχε καταλάβει τίποτα για τη φύση της ανοιχτής αντιπαράθεσης στην Ουκρανία και που σήμερα δυσκολεύεται να δεχτεί τον ενθουσιασμό και την αφρικανική αλληλεγγύη με τη Ρωσία. Αλλά αυτό είναι ένα παλιό ελάττωμα και επίσης ένα αρχικό ελάττωμα του δυτικού μαρξισμού, που δεν συνέδεσε ποτέ τον αντικαπιταλιστικό αγώνα με τον αντιαποικιακό αγώνα, που δεν κατάλαβε το χθεσινό μάθημα του Λένιν, που δεν κατάλαβε τη φύση της κινεζικής επανάστασης ως αντιαποικιακής επανάστασης και που σήμερα δεν καταλαβαίνει την αξία του συνεχιζόμενη παγκόσμια επανάσταση ως πολυπολική επανάσταση που έχει τον κινητήρα της στη Ρωσία και την Κίνα και το κέντρο της στην Αφρική, αλλά που έχει ήδη μετατοπίσει τη γεωπολιτική ισορροπία στη Μέση Ανατολή. Ήδη, η Δύση δεν είναι πλέον το λίκνο της σοσιαλιστικής επανάστασης. Ίσως δεν ήταν ποτέ. Όπως είπε ο Domenico Losurdo, ίσως ποτέ δεν ήταν επειδή αρνήθηκε τη συνάντηση με την αντιαποικιακή επανάσταση, που θεωρούνταν ξεχωριστή από τη σοσιαλιστική προοπτική. Στρατηγικό και θεωρητικό λάθος που πληρώνουν ακόμη και σήμερα οι ευρωπαϊκές εργατικές τάξεις.
πηγή: Sinistainrete
Υπάρχει μια συνέχεια γεγονότων από τη ρωσική επέμβαση στη Συρία και το πραξικόπημα στην Ουκρανία με αποκορύφωμα την τρέχουσα εκτροπή των όπλων του ΝΑΤΟ σε τρομοκράτες στην Αφρική.
Το 2014, μετά τις πολιτικές απορωσοποίησης που εφαρμόστηκαν από το Μαϊντάν, ξέσπασε ένας εμφύλιος πόλεμος στην τότε ανατολική Ουκρανία –τώρα μέρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας– με αποκορύφωμα τον διαχωρισμό του Ντόνετσκ και του Λούγκανσκ. Σε αυτήν την εμφύλια σύγκρουση, αρκετοί σαλαφιστές μαχητές του Ισλαμικού Κράτους έχουν συμμαχήσει με τις ουκρανικές δυνάμεις, όπως αναφέρουν οι ρωσικές υπηρεσίες πληροφοριών και παραδέχθηκαν δυτικά πρακτορεία ειδήσεων και ευρωπαϊκές αρχές.
Ο στόχος ήταν τότε να προσπαθήσουμε να πείσουμε τη Ρωσία να επικεντρώσει τις προσπάθειές της στο Ντονμπάς και να την αποτρέψει από το να ξεκινήσει μια μεγάλη επέμβαση στη Συρία. Όμως το σχέδιο απέτυχε. Η Ρωσία παρέμεινε αδρανής στην Ουκρανία μέχρι το 2022, στη συνέχεια επενέβη αποτελεσματικά στη Συρία το 2015, εξοντώνοντας το ISIS και μειώνοντάς το σε λίγες πολιτοφυλακές χωρίς μεγάλη δύναμη πυρός.
Ηττημένοι στη Συρία, οι τρομοκράτες του ISIS διασκορπίστηκαν σε διάφορες περιοχές και η Αφρική ήταν ένας από τους πιο συχνά επιλεγμένους προορισμούς. Μια περιοχή πλούσια σε φυσικούς πόρους, με πολλές χώρες να βρίσκονται υπό την κρίση του θεσμικού χάους και μια αδύναμη πολιτική ασφάλειας, η αφρικανική ήπειρος έχει γίνει στόχος εξτρεμιστικών πολιτοφυλακών. Πολλές από αυτές τις ομάδες προέρχονται πράγματι από τις τάξεις του Ισλαμικού Κράτους στη Μέση Ανατολή, αλλά πολλοί από αυτούς ήταν ντόπιοι τρομοκράτες που στρατολογήθηκαν από οργανώσεις που απλώς είχαν υιοθετήσει την «ταμπέλα» του Ισλαμικού Κράτους.
Έτσι ξεκίνησε ένας αγώνας αγώνα κατά της τρομοκρατίας στην Αφρική. Έγραψα γι' αυτό το 2020 και το 2021. Εκείνη την εποχή, εξήγησα ευθαρσώς πώς οι τρομοκρατικές οργανώσεις «εγκαταλείπουν» τη Μέση Ανατολή και στοιχηματίζουν στην πιθανότητα ενός αφρικανικού χαλιφάτου. Μέχρι τότε, είχα επικεντρωθεί στην ανάλυση της περίπτωσης της Μοζαμβίκης, όπου οι τρομοκράτες άρχισαν να κυριαρχούν σε μεγάλες εκτάσεις εδάφους, συμπεριλαμβανομένων των εγκαταστάσεων εξόρυξης. Τονίζω αυτή τη δημοσίευση που έκανα για τα κινεζικά κρατικά μέσα CGTN το 20211 , περιγράφοντας πώς η Ρωσία και η Κίνα θα μπορούσαν από κοινού να σταματήσουν την εξάπλωση της τρομοκρατίας στη Μοζαμβίκη.
Ο καιρός έχει περάσει και κάποια πράγματα έχουν αλλάξει στην αφρικανική σκηνή. Τα τοπικά κράτη άρχισαν να καταλαβαίνουν ότι για να σταματήσουν την τρομοκρατία έπρεπε να επενδύσουν στην ίδια στρατηγική με τους Σύρους: στρατιωτική συνεργασία με τη Ρωσία. Από το 2018, ο Όμιλος Wagner δρα τακτικά στην Αφρική, τόσο για να πολεμήσει άμεσα όσο και για να εκπαιδεύσει τις τοπικές δυνάμεις. Αυτές οι δραστηριότητες έχουν ενταθεί τα τελευταία χρόνια και έχουν ανοίξει τον ορίζοντα της αφρικανικής αντιτρομοκρατίας.
Αυτή η συνειδητοποίηση τόνωσε τη συνεργασία πέρα από τη στρατιωτική σφαίρα, φτάνοντας σε μια σχετική πολιτική προκατάληψη. Ξεκινώντας από το Μάλι, μια σειρά από φιλορωσικές και αντι-γαλλικές επαναστάσεις άρχισαν να εμφανίζονται στην Αφρική, κυρίως στην εξαιρετικά στρατηγική περιοχή του Σαχέλ – μια οριζόντια λωρίδα πλάτους 700 km, που συνδέει τον Ατλαντικό με τον Ινδικό Ωκεανό και τη Σαχάρα με η σαβάνα, που αναφέρεται από τους ειδικούς ως η «Εκδήλωση» της Αφρικής.
Μέχρι τώρα, για τη Δύση, η στρατιωτική παρουσία της Ρωσίας στην Αφρική, αν και κακόβουλη, δεν είχε μεγάλη στρατηγική σημασία, με το ΝΑΤΟ να επικεντρώνεται στην πυροδότηση συγκρούσεων αλλού. Η έναρξη της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης πέρυσι, ωστόσο, άναψε έναν νέο στρατηγικό φάρο για τη Δύση στην Αφρική.
Δεδομένης της εξάντλησης των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων και της αδυναμίας άμεσης εμπλοκής των στρατευμάτων του ΝΑΤΟ στη σύγκρουση, η Δύση ασχολείται τώρα με το πώς να συνεχίσει να αποσπά την προσοχή και να εξαντλεί τη Ρωσία ενώ προετοιμάζεται για τον πραγματικό της στόχο: στρατιωτική αντιπαράθεση με την Κίνα – που θεωρείται αδύναμος στόχος εάν δεν λάβει βοήθεια από τη Ρωσία.
Υπό αυτή την έννοια, εκτός από την υποκίνηση της βίας στην Ευρασία, η Δύση ενθαρρύνει τώρα την εμφάνιση πολέμων κατά της Ρωσίας στο Αφρικανικό Σαχέλ, όπου αναμένει επίσης μεγαλύτερη γαλλική συμμετοχή, αφού το Παρίσι έλεγχε την περιοχή έως ότου οι τοπικές κυβερνήσεις ζήτησαν βοήθεια από Ρωσία.
Για τη Δύση, αυτό το σχέδιο βασίζεται σε τρεις βασικές στρατηγικές αξίες:
• Ανατροπή της Ρωσίας και, σε μικρότερο βαθμό, της Κίνας (η οποία έχει επιχειρήσεις σε όλη την Αφρική).
• Δημιουργία μιας καμένης γης στην Αφρική, ανεξάρτητα από την έκβαση των αντιπαραθέσεων, η οποία θα έδινε τέλος στις αναπτυξιακές δυνατότητες της Αφρικής σε έναν πολυπολικό κόσμο.
• Κατάληψη βοηθητικών δυνάμεων στην περιοχή του Σαχέλ, την «Heartland» που καθιστά δυνατή την κυριαρχία στην υπόλοιπη αφρικανική ήπειρο.
Αυτός είναι ο λόγος που, από πέρυσι, αρκετοί Αφρικανοί ηγέτες έχουν αναφέρει την παρουσία όπλων του ΝΑΤΟ στο έδαφός τους. Αυτά τα όπλα μεταφέρονται στο εξωτερικό με το πρόσχημα της βοήθειας του Κιέβου, αλλά στην πράξη φτάνουν σε κέντρα διανομής και κατευθύνονται σε πολλούς διαφορετικούς προορισμούς, οι οποίοι είναι όλοι σύμφωνοι με τα στρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ.
Η Αφρική είναι ο νέος στόχος. Αυτό κατήγγειλε ο κ. Τραορέ, πρόεδρος της Μπουρκίνα Φάσο, σε ομιλία του στη Ρωσία. Το ΝΑΤΟ παρέχει Αφρικανούς τρομοκράτες για να εκκολάπτουν πολέμους με αντιπροσώπους στο Σαχέλ. Απόδειξη αυτού που είπα τον περασμένο Απρίλιο, οι υπερβολές του ΝΑΤΟϊκού εξοπλισμού δεν είναι μόνο το αποτέλεσμα της διαφθοράς της Ουκρανίας, αλλά της εσκεμμένης επιθυμίας του ΝΑΤΟ να εξοπλίσει τρομοκράτες στο έδαφος, άλλες πλευρές.
Στο τέλος, για άλλη μια φορά, η Δύση βασίζεται στην τρομοκρατία για να επιτεθεί στη Ρωσία. Και αυτό δεν τείνει να έχει διαφορετικά αποτελέσματα από αυτά που έχουμε δει μέχρι τώρα, αλλά είναι κρίμα να γνωρίζουμε ότι μέχρι να επιλυθούν όλα στρατιωτικά, πολλές αφρικανικές ζωές θα θυσιαστούν.
πηγή: Nova Resistencia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου