Για να είμαι ειλικρινής, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη έχουν πέσει με θρασύτητα στις παγίδες που έχουν στρώσει στον εαυτό τους.
Έρευνα-Επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός και Γεωπολιτικός αναλυτής και αρχισυντάκτης στο εβδομαδιαίο ηλεκτρονικό περιοδικό Mytilenepress. "Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες". Η φράση έχει συνδεθεί άρρηκτα με τα έργα του Γάλλου φιλόσοφου Βολταίρου και εκφράζει απόλυτα τους συντάκτες του ηλεκτρονικού περιοδικού Mytilenepress. Στο Mytilenepress δημοσιεύονται όλες οι απόψεις. Aπαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την έγκριση του Μpress.
Παγιδευμένη στα ψέματα και την εξαπάτηση που υφαίνεται γύρω από μια υποτιθέμενη κληρονομιά ανώτερου πολιτιστικού DNA (η οποία, λέγεται, εγγυάται σχεδόν βέβαιη νίκη), η Δύση ξυπνά μπροστά σε μια καταστροφή που πλησιάζει γρήγορα, στην οποία δεν μπορεί να υπάρχει εύκολη λύση. Η πολιτιστική εξαίρεση, μαζί με την προοπτική μιας προφανούς «νίκης» επί της Ρωσίας, διαλύεται γρήγορα – αλλά η έξοδος από την ψευδαίσθηση είναι αργή και ταπεινωτική.
Η καταστροφή που έρχεται δεν επικεντρώνεται μόνο στην αποτυχημένη επίθεση στην Ουκρανία και στην αδυναμία του ΝΑΤΟ. Περιλαμβάνει πολλαπλούς φορείς που έχουν συσσωρευτεί με τα χρόνια, αλλά κορυφώνονται με συγχρονισμένο τρόπο.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, η προετοιμασία για τις μεγάλες εκλογές βρίσκεται σε εξέλιξη. Οι Δημοκρατικοί είναι σε δεσμό: Το κόμμα έχει από καιρό γυρίσει την πλάτη του στους πρώην εργατικούς του ψηφοφόρους, αντ' αυτού εμπλέκεται με μια αστική «δημιουργική τάξη» σε ένα εξυψωμένο έργο «κοινωνικής μηχανικής» ηθικής επανόρθωσης, με συμμαχία με τη Silicon Valley και η Μόνιμη Νομενκλατούρα. Αλλά αυτή η εμπειρία πήρε μια στροφή προς το χειρότερο, γινόταν όλο και πιο ακραία και παράλογη. Οι αντιδράσεις συσσωρεύονται.
Όπως ήταν αναμενόμενο, η εκστρατεία των Δημοκρατικών δεν προχωρά. Το ποσοστό αποδοχής της ομάδας Μπάιντεν είναι πολύ χαμηλό. Όμως η οικογένεια Μπάιντεν επιμένει ότι ο Μπάιντεν πρέπει να επιμείνει στην υποψηφιότητά του και να μην ενδώσει σε άλλον. Είτε ο Μπάιντεν παραμείνει είτε αποχωρήσει, δεν υπάρχει έτοιμη λύση στο αίνιγμα ενός κόμματος που υπολειτουργεί και στερείται πλατφόρμας.
Το εκλογικό τοπίο είναι αναστατωμένο. Το βαρύ πυροβολικό του «δίκαιου πολέμου» έχει σκοπό να συντρίψει τις άμυνες του Τραμπ και να τον διώξει από το γήπεδο, ενώ οι αυξανόμενες αποκαλύψεις για αδικήματα της οικογένειας Μπάιντεν έχουν σκοπό να φθείρουν και να εκραγούν τη φούσκα του Μπάιντεν. Το Δημοκρατικό κατεστημένο είναι επίσης τρομοκρατημένο από τον πλευρικό ελιγμό της υποψηφιότητας του RF Kennedy, που γρήγορα χιονοστιβάζει.
Με άλλα λόγια, η δημοκρατική ιδεολογία της ιστορικής επανόρθωσης χωρίζει τις Ηνωμένες Πολιτείες σε δύο χώρες που ζουν σε μια γη. Δεν τους χωρίζουν τόσο οι «Κόκκινοι ή οι Μπλε» ή οι κοινωνικές τάξεις, όσο οι ασυμβίβαστοι «τρόποι ύπαρξης». Οι παλιές κατηγορίες: Αριστερά, Δεξιά, Δημοκρατικά ή Ρεπατζήδες διαλύονται από έναν πολιτισμικό πόλεμο που δεν σέβεται καμία κατηγορία, ξεπερνώντας τα όρια της ταξικής και κομματικής ένταξης. Πράγματι, ακόμη και οι εθνοτικές μειονότητες έχουν αποξενωθεί από ζηλωτές που θέλουν να σεξουαλοποιήσουν παιδιά έως 5 ετών και από την επιβολή της τρανς ατζέντας στα παιδιά σχολικής ηλικίας.
Η Ουκρανία έχει χρησιμεύσει ως διαλύτης για την παλιά τάξη πραγμάτων και έχει γίνει το άλμπατρος που κρέμεται στο λαιμό της κυβέρνησης Μπάιντεν: Πώς να κάνετε την επικείμενη καταστροφή της Ουκρανίας να μοιάζει με «αποστολή εκτελεσμένη»; Είναι δυνατόν ?
Γιατί η διαφυγή μιας κατάπαυσης του πυρός και μιας παγωμένης γραμμής επαφής είναι απαράδεκτη για τη Μόσχα. Εν ολίγοις, ο «πόλεμος Μπάιντεν» δεν μπορεί να συνεχιστεί ως έχει, αλλά ούτε μπορεί να κάνει «κάτι άλλο» χωρίς να εκτεθεί σε ταπείνωση. Ο μύθος της αμερικανικής ισχύος, η ικανότητα του ΝΑΤΟ και η φήμη του αμερικανικού οπλισμού διακυβεύονται.
Η οικονομική («όλα είναι καλά») αφήγηση πρόκειται, για κάπως άσχετους λόγους, να γίνει ξινή. Το χρέος – επιτέλους – γίνεται το σπαθί που κρέμεται στον λαιμό της οικονομίας. Η πίστωση περιορίζεται. Τον επόμενο μήνα, το μπλοκ BRICS-SCO θα κάνει τα πρώτα στρατηγικά βήματα για να απελευθερώσει έως και 40 χώρες από το δολάριο. Ποιος θα αγοράσει τότε τα γραμμάτια του 1,1 τρισεκατομμυρίου δολαρίων από την κα Yellen – τώρα και στο μέλλον – που χρειάζονται για τη χρηματοδότηση των κρατικών δαπανών των ΗΠΑ;
Αυτά τα γεγονότα είναι φαινομενικά αποσυνδεδεμένα μεταξύ τους, αλλά στην πραγματικότητα σχηματίζουν έναν αυτοενισχυόμενο βρόχο. Ένας βρόχος που οδηγεί σε «βιασύνη στην πολιτική τράπεζα», δηλαδή στην ίδια την αξιοπιστία των Ηνωμένων Πολιτειών.
Μπροστά σε πολλά ερωτήματα –και χωρίς λύσεις– η διάθεση ορισμένων τμημάτων του εκλογικού σώματος είναι ριζοσπαστική και όλο και πιο εικονοκλαστική. Αντεπαναστατικό πνεύμα , ίσως. Είναι πολύ νωρίς για να πούμε αν θα κερδίσει την πλειοψηφία, αλλά είναι πιθανό, γιατί ο ριζοσπαστισμός προέρχεται και από τις δύο πτέρυγες: τη βάση του GOP και το «στρατόπεδο» του Κένεντι.
Μια ομάδα ψηφοφόρων του GOP χωρίζει τους συντηρητικούς ηγέτες σε δύο στρατόπεδα: αυτούς που «ξέρουν τι ώρα είναι» και αυτούς που δεν ξέρουν. Είναι το σύνθημα της δεξιάς που γίνεται όλο και πιο σημαντικό για μια μεγάλη πτέρυγα του κόμματος που βλέπει μια χώρα αποδυναμωμένη και διεφθαρμένη από την ιδεολογία. που πιστεύει ότι δεν μένει σχεδόν τίποτα να «κρατήσει». Η ανατροπή της υπάρχουσας μετααμερικανικής τάξης και η επαναφορά των παλαιών αρχών των Ηνωμένων Πολιτειών στην πράξη υποστηρίζονται ως ένα είδος αντεπανάστασης – και ως ο μόνος δρόμος προς τα εμπρός.
Ο αφορισμός «μάθε τι ώρα είναι» αναφέρεται σε μια αναδυόμενη αίσθηση επείγοντος και όρεξης για μεγάλη δράση, όχι ατελείωτες, βαρετές ακαδημαϊκές συζητήσεις μεταξύ των πιο λαϊκιστικών συντηρητικών. " Η υπόθεση είναι ότι ο αγώνας ενάντια στη δυτική πολιτιστική δύναμη είναι υπαρξιακός και ότι οι ακραίες τακτικές που θα σοκάρουν την παλαιότερη γενιά των συντηρητικών πρέπει να είναι ο κανόνας ."
Στην πραγματικότητα, αν ένας ηγέτης δεν είναι σοκαριστικός στη συμπεριφορά και τις προτάσεις του, «μάλλον δεν ξέρει τι ώρα είναι».
Το δεύτερο χαρακτηριστικό αυτής της νοοτροπίας «εμείς εναντίον τους» είναι ότι οποιαδήποτε πολιτική συναίνεση ipso facto πυροδοτεί υποψίες και γίνεται σημείο επίθεσης.
« Όταν το συνειδητοποιήσεις αυτό, αυτό που αρχικά μοιάζει με ένα σωρό διαφορετικών ιδεών φαίνεται πιο ενοποιημένο. Η πολιτική για την υγεία του Covid, η απόρριψη της 6ης Ιανουαρίου, ο προϋπολογισμός του Πενταγώνου, η μετανάστευση, η υποστήριξη της Ουκρανίας, η προώθηση της φυλετικής διαφορετικότητας, τα δικαιώματα των τρανς — όλα τα ζητήματα που επωφελούνται από μια συγκεκριμένη δικομματική συναίνεση εντός της ελίτ. Αλλά για την πτέρυγα Tucker Carlson, οι Ρεπουμπλικάνοι που ασπάζονται αυτά τα θέματα απλά δεν ξέρουν τι ώρα είναι », λέει το Politico .
Αυτό που είναι εντυπωσιακό με αυτή τη διατύπωση είναι ότι όπως η ολόψυχη υποστήριξη για τις ρυθμιστικές πρακτικές Covid ήταν «δείκτης» της «σωστής σκέψης» κατά την εποχή της πανδημίας, η υποστήριξη για την Ουκρανία ορίζεται ως «δείκτης» της σωστής φιλελεύθερης σκέψης (και της συμμετοχής στην ομάδα) στη μεταπανδημική εποχή.
Αυτό υποδηλώνει ότι - ήδη τώρα και με τις εκλογές που πλησιάζουν - η Ουκρανία δεν θα είναι πλέον αντικείμενο δικομματικής υποστήριξης, αλλά μάλλον θα γίνει ένα ξίφος που χρησιμοποιείται ενάντια στο μισητό μονοκομματικό κατεστημένο και οποιαδήποτε υποψία μεγάλου λάθους θα γίνει κεντρικό στοιχείο σε αυτό. αντεπαναστατικός πόλεμος.
Το GOP πιστεύει ότι η αμερικανική κουλτούρα έχει ξεφύγει από τα κάγκελα: Η νομοθεσία σταμάτησε στο Κογκρέσο νωρίτερα αυτό το μήνα, όταν το πρώην ιερό αμυντικό νομοσχέδιο του Πενταγώνου έγινε στόχος τροπολογιών για τον πολιτισμικό πόλεμο για τις αμβλώσεις, τη διαφορετικότητα και το φύλο, οι οποίες κινδύνευαν να απογοητεύσουν την έγκρισή του. Ο Πρόεδρος McCarthy αναγκάστηκε να αποδεχθεί την ακροδεξιά εξέγερση ενάντια στο νομοσχέδιο για τον αμυντικό προϋπολογισμό και να το προωθήσει, χωρίς τη συνήθη δικομματική υποστήριξη.
Τα μέτρα αφαιρούν τη χρηματοδότηση για πρωτοβουλίες διαφορετικότητας στον στρατό και προσθέτουν περιορισμούς στις αμβλώσεις και τη φροντίδα των τρανς για τα μέλη των ενόπλων δυνάμεων. Οι νομοθέτες του GOP είπαν ότι ενήργησαν επειδή η φιλελεύθερη ιδεολογία αποδυνάμωσε τον στρατό . Αλλά οι τροποποιήσεις θέτουν σε κίνδυνο το νομοσχέδιο στη Γερουσία, η οποία ελέγχεται από τους Δημοκρατικούς.
Τα αυξημένα συναισθήματα και στις δύο πλευρές αντικατοπτρίζονται σε μια δημοσκόπηση που βρήκε ότι περίπου το 80% των Ρεπουμπλικανών πιστεύει ότι η ατζέντα των Δημοκρατικών «αν δεν σταματήσει, θα καταστρέψει τις Ηνωμένες Πολιτείες όπως τις ξέρουμε». Σύμφωνα με δημοσκόπηση του NBC News το περασμένο φθινόπωρο, περίπου το ίδιο ποσοστό Δημοκρατικών φοβάται την ατζέντα των Ρεπουμπλικανών, πιστεύοντας ότι θα καταστρέψει τη χώρα.
Ο Πρόεδρος του Ιδρύματος Heritage, Kevin Roberts, υπογραμμίζει τον ρόλο του Tucker Carlson « να πει την αλήθεια στο αμερικανικό κοινό ». Ο Carlson κατανοεί τις « ρωγμές στην οικονομική συναίνεση, τις ρωγμές στην εξωτερική πολιτική και, το πιο σημαντικό για μένα, όπως θέλουν να πουν ορισμένοι συντηρητικοί: [ξέρει] «τι ώρα είναι» .
Ο Carlson επικρίνει το φιλοεπιχειρησιακό GOP ότι είναι μαλακό με τις εταιρείες που έχουν θέσεις εργασίας εκτός του κλάδου παραγωγής. Έκανε συντηρητική κριτική στις εγχειρήσεις μετάβασης του φύλου για ανηλίκους. Όσον αφορά την κοινωνική και δημοσιονομική πολιτική, ο Carlson πήγε εκεί όπου οι πιο παραδοσιακοί συντηρητικοί δεν πήγαιναν. Και η επιρροή του ήταν αναμφισβήτητη. « Το βασικό πράγμα », είπε ο Ρόμπερτς, « είναι ότι ο Τάκερ βλέπει τον εαυτό του να έχει μια ηθική υποχρέωση για λογαριασμό του μέσου συντηρητικού ».
Οι Δημοκρατικοί και άλλοι στο φιλελεύθερο στρατόπεδο, ωστόσο, λένε ότι ο πολιτισμικός πόλεμος του GOP είναι απλώς μια αντίδραση ενάντια στη μεγαλύτερη αποδοχή της αυξανόμενης ποικιλομορφίας της χώρας, η οποία, όπως λένε, θα έπρεπε να είχε θέση για μεγάλο χρονικό διάστημα στις Ηνωμένες Πολιτείες.
« Η αντεπανάσταση μετέτρεψε την επόμενη κούρσα για τον Λευκό Οίκο σε υπαρξιακή στιγμή. Πολύ λίγοι άνθρωποι μιλούν για φορολογική μεταρρύθμιση και όλοι μιλούν για πολιτιστικά θέματα », είπε ένας Ρεπουμπλικανός ηγέτης. « Βλέπουν την πολιτική ως μια κατάσταση ζωής ή θανάτου ».
Ο υποψήφιος για την προεδρία του GOP Ramaswamy, ο οποίος μίλησε νωρίτερα αυτό το μήνα, προειδοποίησε για την εξαφάνιση του πατριωτισμού, της σκληρής δουλειάς και άλλων αξιών: «Αυτή είναι η στιγμή που το δηλητήριο αρχίζει να γεμίζει το κενό - γουόκισμός, τρανσέξουαλ, κλιματισμός, covidism, κατάθλιψη, άγχος, χρήση ναρκωτικών, αυτοκτονία ».
Ως εκ τούτου, ανακοινώνονται πυροτεχνήματα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Στην Ευρώπη, από την άλλη πλευρά, λίγοι άνθρωποι «ξέρουν τι ώρα είναι». Ο πολιτισμικός πόλεμος έχει, όπως ήταν αναμενόμενο, αποδυναμώσει την αίσθηση του συλλογικού ανήκειν στους διαφορετικούς ευρωπαϊκούς πολιτισμούς. Και οι αντιδράσεις είναι διακριτικές. Η Ευρώπη παραμένει σε παγκόσμιο επίπεδο θολή και ληθαργική (η άρχουσα τάξη βασίζεται στην τελευταία για να επιβιώσει).
Ωστόσο, καθώς τα αμερικανικά πυροτεχνήματα φωτίζουν τον πολιτικό ουρανό, η απήχηση στην Ευρώπη είναι σχεδόν βέβαιη. Οι Ευρωπαίοι μοιράζονται τη δυσπιστία για τις ελίτ τους και την τεχνοκρατία των Βρυξελλών με τον ίδιο τρόπο όπως οι εκλογικές περιφέρειες Carlson-Kennedy.
Οι ευρωελίτ περιφρονούν τον λαό. Οι απλοί Ευρωπαίοι γνωρίζουν ότι οι ηγέτες τους τους αντιμετωπίζουν με περιφρόνηση – και ξέρουν ότι το γνωρίζουν και οι ελίτ τους.
Η φωτιά που θα βυθίσει το σιδερένιο της Ευρώπης είναι η οικονομία: Μια σειρά από κακές αποφάσεις έχουν υποθηκεύσει το οικονομικό μέλλον της Ευρώπης για τα επόμενα χρόνια. Έρχεται η λιτότητα. Και ο πληθωρισμός καταστρέφει το βιοτικό επίπεδο των πολιτών, ακόμη και την ικανότητά τους να ζήσουν.
Τα πυροτεχνήματα έρχονται για την Ευρώπη, αλλά σιγά σιγά. Έχει ήδη αρχίσει (οι κυβερνήσεις πέφτουν), αλλά οι ΗΠΑ βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της ριζικής αλλαγής καθώς η Δύση χάνει τη λαβή της στη μετα-αφήγηση ότι το «όραμά» της είναι μόνο το παράδειγμα μέσω του οποίου πρέπει το «όραμα» του κόσμου επίσης να διαμορφωθεί. Μια αλλαγή που αλλάζει τα πάντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου