Τι παράδοξο που οι κρυφές μηχανορραφίες του Νετανιάχου για το Ιράν συμβάλλουν στην καταδίκη του Τραμπ και, θεωρητικά, στη φυλάκισή του !
Τι συμβαίνει ? Από τη μία πλευρά, το Ισραήλ σαλπίζει ότι έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος στις διαπραγματεύσεις για το JCPOA μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ιράν - και ότι μια νέα συμφωνία είναι στο μάτι τις επόμενες εβδομάδες - συμπεριλαμβανομένης της απελευθέρωσης περίπου 20 δισεκατομμυρίων δολαρίων παγωμένων περιουσιακών στοιχείων του Ιράν . Η καλοσύνη του Θεού! Το Ισραήλ είναι εντελώς απροετοίμαστο να το αποτρέψει – όλοι στις δημοσιεύσεις, οι τίτλοι ουρλιάζουν!
Ο βετεράνος Ισραηλινός ανταποκριτής Ben Caspit αύξησε την πίεση του αίματος στη Δύση επικαλούμενος τον Αμερικανό στρατηγό Mark Milley, ο οποίος είπε ότι το Ιράν απείχε μόνο δύο εβδομάδες από τον εμπλουτισμό ουρανίου για την κατασκευή τεσσάρων ή πέντε πυρηνικών όπλων - και λίγους μήνες μακριά από ένα πραγματικό όπλο.
Ωστόσο, οι ΗΠΑ και το Ιράν λένε ότι είναι λάθος να λένε ότι μια συμφωνία είναι στα σκαριά. Ο ΔΟΑΕ λέει ότι και το Ιράν έχουν επιλύσει με επιτυχία δύο από τα «εκκρεμή ζητήματα» του ΔΟΑΕ, ότι ο παρεκκλίνων ισχυρισμός για ποσοστό εμπλουτισμού 84% ήταν «τυχαίος», ότι το Ιράν έχει επανεγκαταστήσει όλες τις κάμερες παρακολούθησης του ΔΟΑΕ και ότι το Ιράν δεν εμπλουτίζει περισσότερα από 60% (πολύ κάτω από στρατιωτικό βαθμό 90%+). Γιατί λοιπόν αυτή η ασυμφωνία; Γιατί αυτός ο σάλος;
Μια ματιά στη γεωπολιτική δείχνει ότι το Ιράν ανησυχεί βαθιά για τη νέα συμφωνία στην περιοχή: το Ιράν εμπλέκεται στο ταχέως εξελισσόμενο ευρασιατικό έργο. ενισχύει τη συμμαχία της με τη Σαουδική Αραβία και τα κράτη του Κόλπου, δημιουργώντας μια νέα κοινή ναυτική δύναμη με τους εταίρους της στον Κόλπο για να διασφαλίσει τη θαλάσσια ασφάλεια στον Περσικό Κόλπο. και συνάπτει εκτενείς συμφωνίες άμυνας και ασφάλειας με τη Ρωσία.
Σαφώς, το Ιράν είναι κατεχόμενο αλλού. Δεν «χειρίστηκε το ξίφος» εναντίον του Ισραήλ – αν και, όπως ολόκληρος ο μουσουλμανικός κόσμος, το Ιράν παρακολουθεί στενά κάθε πρόκληση από υπουργούς Νετανιάχου που στοχεύουν το Τζαμί Αλ Άκσα, που θα μπορούσε να βάλει τον ισλαμικό κόσμο με φωτιά και αίμα.
Η Laura Rosen, μια «πρώην» Αμερικανίδα πολιτικός από το JCPOA, γράφει :
« Διαβάζοντας μερικές πρόσφατες αναφορές ισραηλινών μέσων ενημέρωσης, θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ιράν πρόκειται να συνάψουν κάποιου είδους νέα πυρηνική συμφωνία ή μια μίνι συμφωνία. Υπάρχουν όμως λόγοι να πιστεύουμε ότι αυτές οι εκθέσεις είναι παραπλανητικές και ότι, από την ισραηλινή πλευρά, έχουν σκοπό να προσπαθήσουν να ματαιώσουν οποιαδήποτε πολύ πιο περιορισμένη συμφωνία […] ελλείψει συνθηκών για ένα νέο σημαντικό διπλωματικό ψήφισμα για το «Ιράν » .
« Για τους αξιωματούχους της κυβέρνησης Μπάιντεν, οι διαρροές και οι πιρουέτες από Ισραηλινούς αξιωματούχους πρέπει να είναι πηγή ακραίου εκνευρισμού. Ειδικά επειδή διαστρεβλώνουν και εργαλειοποιούν τις πληροφορίες που έδωσαν οι Ηνωμένες Πολιτείες στους Ισραηλινούς, προκειμένου να τους κρατήσουν ενήμερους – και να προσπαθήσουν να τους καθησυχάσουν για τον φαινομενικά πολύ περιορισμένο χαρακτήρα της προσπάθειας που καταβλήθηκε .
«[Ο Νετανιάχου σε έκκληση προς τον υπουργό Μπλίνκεν] φαίνεται να υπονοεί παραπλανητικά ότι οι ΗΠΑ εξετάζουν το ενδεχόμενο επιστροφής στην πυρηνική συμφωνία του Ιράν του 2015, από την οποία ο Τραμπ παραιτήθηκε το 2018 με την ενθάρρυνση του Νετανιάχου – όταν δεν φαίνεται να ισχύει. έστω και εξ αποστάσεως ».
Η Rosen έχει σίγουρα δίκιο όταν προσθέτει:
« Όπως μου είπε ένας άλλος βοηθός της Ουάσιγκτον αυτή την εβδομάδα, στους Ισραηλινούς δεν αρέσει η διπλωματία ή οι διπλωματικές προσπάθειες που πιστεύουν ότι θα μπορούσαν να μειώσουν την πίεση στο ιρανικό καθεστώς –ακόμα και όταν η υποτιθέμενη «απαίτηση» του Ιράν– είναι να απέχει από περαιτέρω πυρηνικές προόδους που θα οδηγήσει σε κλιμάκωση της κατάστασης ».
Στην πραγματικότητα, εάν οι επαφές των ΗΠΑ με το Ιράν συνεχιστούν (μέσω Ομάν), έχουν επικεντρωθεί κυρίως στην ανταλλαγή και την απελευθέρωση κρατουμένων, πάντα πολύ δημοφιλείς κατά τη διάρκεια μιας εκλογικής περιόδου στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αλλά στο βαθμό που η επιστροφή των Αμερικανών στη χώρα καταγωγής τους είναι ένα προφανές «συν» για την εκστρατεία, η απελευθέρωση μεγάλων ποσών μετρητών που έχουν παγώσει στο Ιράν είναι ένα προφανές λάθος κατά τη διάρκεια ενός εκλογικού κύκλου.
Ο δεύτερος στόχος - που είναι επίσης επιτακτική ανάγκη για την εκστρατεία του Μπάιντεν - είναι να μην ξεσπάσουν πόλεμοι στην περιοχή ενόψει των εκλογών του 2024. Η ομάδα θέλει «βιομηχανική ηρεμία».
Παρά τις ανησυχίες της Ουάσιγκτον, ο Νετανιάχου «εκστρατεύει» επίσης κατά της κατάρρευσης της βαθμολογίας δημοτικότητάς του.
Και « η πιο επικίνδυνη μακροπρόθεσμη αποτυχία του Νετανιάχου, η πιο κραυγαλέα και φρικτή αδεξιότητα του », παρατηρεί ο Άλον Πίνκας, είναι το Ιράν:
« Το τελευταίο είναι, για τον Νετανιάχου, ολόκληρος ο λόγος ύπαρξής του, η ιστορική του αποστολή. Στο μυαλό του και στην ερμηνεία του για την ιστορία, είναι ο καλύτερος για να σώσει τον εβραϊκό –και ακόμη και τον δυτικό– πολιτισμό από την εξαφάνιση ».
« Η πιο κραυγαλέα και εντυπωσιακή του αποτυχία, ωστόσο, είναι ότι «ισραηλινοποίησε» το ιρανικό πυρηνικό ζήτημα. Αφού επέστησε επιτυχώς την προσοχή του κόσμου στην απειλή του Ιράν, ο Νετανιάχου ήταν αδιάλλακτος και επέμεινε ότι καμία διπλωματική λύση δεν ήταν βιώσιμη, αφήνοντας να εννοηθεί ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να απειλήσουν αξιόπιστα και να εξετάσουν τη χρήση στρατιωτικής βίας ως τη μόνη «λύση»» .
Ο Νετανιάχου πέτυχε δεόντως να πείσει τον Τραμπ να εγκαταλείψει το JCPOA το 2018, και καθώς πλησίαζε το 2020, ο Νετανιάχου φαινόταν κοντά στην επίτευξη του απώτερου στόχου του για στρατιωτική δράση των ΗΠΑ κατά του Ιράν. Σε μια συνάντηση στον Λευκό Οίκο, ένας από τους συμβούλους του Τραμπ έθεσε την προοπτική στρατιωτικής δράσης για να σταματήσει το Ιράν - εάν ο Τραμπ χάσει τις εκλογές. Σε άλλη συνάντηση, στην οποία ο Τραμπ δεν ήταν παρών, ορισμένοι από τους συμβούλους εξωτερικής πολιτικής του προέδρου επέμειναν και πάλι στη στρατιωτική δράση κατά του Ιράν. Ο Μίλι είπε αργότερα ότι όταν ρωτήθηκε γιατί ήταν τόσο αποφασισμένοι να επιτεθούν στο Ιράν, ο αντιπρόεδρος Μάικ Πενς απάντησε: « Επειδή αυτοί [οι Ιρανοί] είναι κακοί ».
Τους μήνες που ακολούθησαν τις εκλογές, το ζήτημα του Ιράν τέθηκε επανειλημμένα σε συναντήσεις στον Λευκό Οίκο, με τον Πρόεδρο Τραμπ και τη Milley να αντιτίθενται σε μια επίθεση. Ο πρόεδρος Τραμπ δεν ήθελε πόλεμο, σκέφτηκε ο πρόεδρος της Άμυνας. Όμως ο Τραμπ συνέχισε να πιέζει για πυραυλικό χτύπημα (και όχι άμεσο πόλεμο) ως απάντηση σε διάφορες προκλήσεις κατά των συμφερόντων των ΗΠΑ στην περιοχή.
Ορίστε λοιπόν: Οι εκλογές πλησιάζουν στο Ισραήλ και ο Νετανιάχου δεν μπορεί να δεχτεί ότι το «ιστορικό κάλεσμα» του να σώσει τον δυτικό πολιτισμό ήταν μια κατάφωρη αποτυχία. Πρέπει να βελτιώσει την εικόνα του ως ισχυρού άνδρα πριν από τις ισραηλινές εκλογές.
Είναι λοιπόν ο Νετανιάχου που κλαίει για μια επικείμενη «συμφωνία», όχι επειδή πιστεύει ότι η ομάδα Μπάιντεν θα υποκύψει στη στρατιωτική δράση, αλλά για να επιβεβαιώσει την εθνική του ιδιότητα ως εθνικό «Τσούρτσιλ». ο υπαρξιακός κίνδυνος του πολιτισμού· και να προκαλέσει τον Λευκό Οίκο να καλέσει επιτέλους τον Μπίμπι στο Οβάλ Γραφείο για να ηρεμήσει την καταιγίδα που πυροδοτεί - μια καταιγίδα που θα μπορούσε να κλιμακωθεί και να απειλήσει την περιφερειακή ηρεμία που τόσο προφανώς επιθυμεί ο Μπάιντεν για τις εκλογές.
Το τελευταίο εξαιρετικό παράξενο είναι ότι στο πρόσφατο κατηγορητήριο του Τραμπ -για κακή διαχείριση και έκθεση εγγράφων άμυνας και ασφάλειας σε μη εξουσιοδοτημένα άτομα- οι μετρήσεις 6, 33 και 34 του κατηγορητηρίου αναφέρονται στα σχέδια του στρατηγού Milley για στρατιωτική δράση κατά του Ιράν (τα οποία ο Τραμπ απέρριψε). Στις μετρήσεις 33 και 34, ο Τραμπ περιγράφεται και αναφέρεται σε συνομιλία με τέσσερα άτομα, κανένα από τα οποία δεν διέθετε τα απαραίτητα προσόντα ασφαλείας υψηλού επιπέδου για να δει και να ακούσει τέτοια μυστικά. Ο Τραμπ τους έδειξε «ένα σχέδιο επίθεσης στη Χώρα Α» που καταρτίστηκε από «ανώτερο στρατιωτικό αξιωματούχο».
Τι παράδοξο τέλος, αν οι κρυφές μηχανορραφίες του Νετανιάχου για το Ιράν συνέβαλαν στην καταδίκη του Τραμπ και, θεωρητικά, στη φυλάκισή του!
Έρευνα-Επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός και Γεωπολιτικός αναλυτής και αρχισυντάκτης στο εβδομαδιαίο ηλεκτρονικό περιοδικό Mytilenepress. "Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες". Η φράση έχει συνδεθεί άρρηκτα με τα έργα του Γάλλου φιλόσοφου Βολταίρου και εκφράζει απόλυτα τους συντάκτες του ηλεκτρονικού περιοδικού Mytilenepress. Στο Mytilenepress δημοσιεύονται όλες οι απόψεις. Aπαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την έγκριση του Μpress.
πηγή: Al Mayadeen
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου