Η Ουάσιγκτον επέλεξε και τους νικητές και τους ηττημένους του Β' Παγκοσμίου Πολέμου για να υπερασπιστεί τη δυτική κυριαρχία στον κόσμο.
Η σύνοδος κορυφής των χωρών της G7 πραγματοποιήθηκε στη Χιροσίμα της Ιαπωνίας το περασμένο Σαββατοκύριακο.
Η επιλογή της Χιροσίμα είναι σημαντική για πολλούς λόγους. Πρώτα απ 'όλα, η Χιροσίμα είναι παγκοσμίως γνωστή ως η πόλη που βομβάρδισαν οι Ηνωμένες Πολιτείες, μαζί με το Ναγκασάκι, στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, βομβαρδισμό που οδήγησε στην παράδοση της Αυτοκρατορίας της Ιαπωνίας και στη μετατροπή αυτής της χώρας σε πελατειακό κράτος των Αμερικανών.
Δεύτερον, σύμφωνα με τη διπλή προσπάθεια περιορισμού των ΗΠΑ κατά της Κίνας και της Ρωσίας, η Ιαπωνία προσπαθεί να επαναστρατιωτικοποιηθεί. Ως εκ τούτου, αν και η Ιαπωνία προεδρεύει της G7 φέτος, η εκδήλωση ήταν μια επικύρωση γεωπολιτικών στόχων με επίκεντρο τις ΗΠΑ που αφορούν και τις δύο χώρες.
Τι γίνεται όμως με το ίδιο το G7;
Ιδρύθηκε το 1975 ως οργάνωση της εποχής του Ψυχρού Πολέμου και ενσωματώνοντας εν συντομία τις δυτικές φιλοδοξίες για τη μετασοβιετική Ρωσία, η ομάδα ισχυρίζεται ότι εκπροσωπεί τις πιο προηγμένες βιομηχανικές χώρες του κόσμου, αλλά ο καθένας θα μπορούσε να πει ότι είναι πλέον μια ξεπερασμένη κατηγορία. Χώρες όπως η Κίνα και η Ινδία, των οποίων οι οικονομίες είναι μεγαλύτερες από αυτές των περισσότερων μελών της G7, δεν αποτελούν μέρος της ομάδας. Ο χαρακτήρας και η ατζέντα των G7 είναι μάλλον ιδεολογικά, με στόχο να διατηρηθεί πάση θυσία ένα όραμα για τον κόσμο που κυριαρχείται από τη Δύση.
Δεν πρέπει να παραβλέπουμε το γεγονός ότι η G7 είναι μια αποτελεσματική ομάδα πρώην αυτοκρατοριών που κάποτε βασίλευαν σε όλο τον κόσμο και οι οποίες σήμερα βρίσκονται υπό την προστατευτική πτέρυγα των Ηνωμένων Πολιτειών, οι οποίες τις έχουν κάνει υποτελείς τους. Παραδόξως, οι τρεις δυνάμεις του Άξονα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ηττημένες από τους Συμμάχους, εμπίπτουν σε αυτήν την ομάδα.
Αν και τα αντίστοιχα φασιστικά καθεστώτα της Γερμανίας, της Ιταλίας και της Ιαπωνίας δικαίως καταστράφηκαν, μετά τον πόλεμο όλες αυτές οι χώρες ξαναχτίστηκαν ως κράτη-πελάτες των Ηνωμένων Πολιτειών και τα αντίστοιχα συμφέροντά τους τέθηκαν στα χέρια της Ουάσιγκτον.
Ομοίως, οι Συμμαχικές αυτοκρατορίες που βγήκαν νικήτριες από τον πόλεμο, ιδίως η Γαλλία, η Βρετανία και η αυτοκρατορική επικράτειά της, με τον Καναδά, διαπίστωσαν ότι ο πόλεμος είχε εξαντλήσει σοβαρά τους πόρους και την εθνική τους δύναμη σε σημείο που δεν μπορούσαν πλέον να συνεχίσουν να τοποθετούνται η διεθνής σκακιέρα ως οι παγκόσμιες υπερδυνάμεις που υπήρξαν. Ως εκ τούτου, έδωσαν τη σκυτάλη στις Ηνωμένες Πολιτείες και έκτοτε βασίζονται στην Ουάσιγκτον για να εγγυηθούν τα συμφέροντά τους στον κόσμο.
Όπως και να έχει, όλες αυτές οι χώρες κατέλαβαν προνομιακές θέσεις που προέρχονταν από τις αντίστοιχες αυτοκρατορικές τους εποχές. Έχοντας αποικίσει το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη και η Ιαπωνία έχοντας καταλάβει στρατιωτικά μεγάλο μέρος της Ασίας, αυτές οι χώρες είχαν πλουτίσει πάρα πολύ. Ο παραμυθένιος πλούτος της Βρετανίας, για παράδειγμα, συνδέεται άμεσα με την εκμετάλλευση της Αφρικής και της Ινδίας.
Οι αποικιακές αυτοκρατορίες είχαν αυστηρά εμπορικό χαρακτήρα, με ιδεολογία που χρησίμευε για να δικαιολογήσει την επιθετικότητα, ενώ στήριζε τα οικονομικά τους συμφέροντα με τεράστια στρατιωτική ισχύ. Αυτό έδωσε σε αυτές τις χώρες το προνόμιο που αποτελούσε τη διάκριση μεταξύ Βορρά και Νότου.
Ανήμπορες να διατηρήσουν τις αυτοκρατορίες τους, είτε με εξάντληση είτε με ήττα, αυτές οι χώρες επιδίωξαν και επιδιώκουν να διατηρήσουν τα άδικα οικονομικά προνόμια που απέκτησαν κατά τις αντίστοιχες αυτοκρατορικές περιόδους τους υποτάσσοντας στις Ηνωμένες Πολιτείες, μια «νεο-αυτοκρατορία», κληρονόμο της διεθνούς τάξης δημιούργησαν.
Έτσι, η G7, η συγκέντρωση όλων αυτών των χωρών σε μια ενιαία ιδεολογική ομάδα, δεν είναι τυχαία. Ο αντίστοιχος στόχος τους είναι να διατηρήσουν τα οικονομικά τους προνόμια και να προσπαθήσουν να καταστείλουν τις αλλαγές στη διεθνή τάξη που απειλούν τη θέση τους, που αντιπροσωπεύεται στην περίπτωση αυτή από την άνοδο του Νότου και της Κίνας.
Σε αυτό το σημείωμα, η υπό την ηγεσία των ΗΠΑ G7 συμφωνεί να προσπαθήσει να εμποδίσει την Κίνα να προχωρήσει σε προηγμένες τεχνολογίες. Θέλει επίσης να εμποδίσει άλλες χώρες να ενταχθούν στο αναπτυξιακό μοντέλο που προτείνει το Πεκίνο και να διατηρήσει το θεμελιώδες χάσμα πλούτου μεταξύ του Βορρά και του Νότου του πλανήτη.
Η G7 θέλει να είναι η μόνη ομάδα που επιτρέπεται να επιβάλλει τεράστιες κυρώσεις και εμπάργκο σε άλλες χώρες και στη συνέχεια να καταγγείλει την υπεράσπιση των συμφερόντων της Κίνας ως «οικονομικό καταναγκασμό».
Θέλουν επίσης να διασφαλίσουν ότι ούτε η Κίνα ούτε η Ρωσία μπορούν να αμφισβητήσουν την ιστορική στρατιωτική κυριαρχία της Δύσης.
Στην πραγματικότητα, οι Ηνωμένες Πολιτείες συνέταξαν τους νικητές και τους ηττημένους του Β' Παγκοσμίου Πολέμου (με εξαίρεση την ΕΣΣΔ) σε μια ενιαία ομάδα και τη χρησιμοποίησαν για να εξασφαλίσουν τη συνέχεια του κόσμου στον οποίο τους είχε δοθεί ηγετικός ρόλος.
Ωστόσο, ένα αναμφισβήτητο γεγονός είναι ότι ο κόσμος κινείται προς μια κατεύθυνση που δεν είναι ευνοϊκή για την G7. Δεν έχουν πλέον αυτόν τον βαθμό κυριαρχίας και το μερίδιό τους στο παγκόσμιο ΑΕΠ θα μειωθεί. Καθώς οι οικονομίες των χωρών BRICS συνεχίζουν να αναπτύσσονται και αναδύεται η πολυπολικότητα, το αποκλειστικό μικρό κλαμπ τους είναι απίθανο να είναι σε θέση να προσπαθήσει να υπαγορεύσει τις ροές της παγκόσμιας οικονομίας.
Αυτός ο μικρός σύλλογος θέλει να παραμείνει πλούσιος εμποδίζοντας τους άλλους να γίνουν πλούσιοι.
Αλλά αυτό δεν θα λειτουργήσει.
Έρευνα-Επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός και Γεωπολιτικός αναλυτής και αρχισυντάκτης στο εβδομαδιαίο ηλεκτρονικό περιοδικό Mytilenepress. "Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες". Η φράση έχει συνδεθεί άρρηκτα με τα έργα του Γάλλου φιλόσοφου Βολταίρου και εκφράζει απόλυτα τους συντάκτες του ηλεκτρονικού περιοδικού Mytilenepress. Στο Mytilenepress δημοσιεύονται όλες οι απόψεις. Aπαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την έγκριση του Μpress.
πηγή: Nexus Newsfeed
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου