Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Ο Ινδικός Ωκεανός, η επόμενη σημαντική ζώνη ανάπτυξης

 

Κοιτάξτε αυτόν τον χάρτη. Εδώ θα συμβούν όλα τις επόμενες δεκαετίες.

Εδώ και αιώνες μου λένε ότι ο κόσμος μετατοπίζεται από τον Ατλαντικό στον Ειρηνικό και είναι αλήθεια, αλλά κατά κάποιο τρόπο έχει ήδη συμβεί.

Αυτό δεν ισχύει για τις χώρες που συνορεύουν με τον Ινδικό Ωκεανό: μέχρι σήμερα, οι αυτοκρατορίες του Ινδικού Ωκεανού δεν είναι μόνο ανεπαρκώς ενσωματωμένες με τον υπόλοιπο κόσμο αλλά και με τους γείτονές τους.

Η θέση που θα αναπτύξω σε αυτή την εργασία είναι απλή: Θα έχουμε τις επόμενες δεκαετίες την πιο ασυνήθιστη  ρικαρδιανή ανάπτυξη  σε αυτήν την περιοχή που θα γνώριζε ο κόσμος. Για όσους δεν έχουν ακόμη συναντήσει αυτό το θέμα στα γραπτά μου, θα διευκρινίσω τι εννοώ με τις λέξεις «Ρικαρδιανή ανάπτυξη».

Η οικονομική ανάπτυξη έχει δύο πηγές

1. Η εφεύρεση του Schumpeterian της οποίας η αρχή λειτουργίας είναι η «καταστροφική δημιουργία». Η άφιξη των λαμπτήρων σκοτώνει τους κατασκευαστές κεριών και εκτοξεύει την εποχή του ηλεκτρισμού. Φιλοσοφικά, αυτή η ανάπτυξη είναι απεριόριστη αφού οι πόροι του ανθρώπινου μυαλού είναι άπειροι (εκτός αν οι Βρυξέλλες φροντίσουν γι' αυτό).

2. Ricardian ανάπτυξη, της οποίας η αρχή λειτουργίας είναι ο νόμος του Ricardo, γνωστή ως συγκριτικά πλεονεκτήματα. Ο καθένας ειδικεύεται σε αυτό που κάνει καλύτερα και πουλά τα προϊόντα του στους γείτονές του με αντάλλαγμα αυτό που κάνουν καλύτερα οι γειτονικές χώρες. Αυτή η ανάπτυξη είναι περιορισμένη χρονικά. Για παράδειγμα, στην Ευρώπη, μετά από δύο παγκόσμιους πολέμους, η Συνθήκη της Ρώμης, διευκολύνοντας το ελεύθερο εμπόριο, επέτρεψε την τεράστια οικονομική ανάπτυξη, η οποία πλέον παρεμποδίζεται από το δυσκίνητο διοικητικό σύστημα που έχει τεθεί σε εφαρμογή για τη διαχείριση αυτής της εξέλιξης.

Όσον αφορά τις χώρες γύρω από τον Ινδικό Ωκεανό, η διατριβή μου είναι ότι βρισκόμαστε πιθανώς στην αρχή μιας τεράστιας περιόδου ρικαρδιανής ανάπτυξης που θα έχει το επίκεντρό της στην Ινδία και στις χώρες του Ινδικού Ωκεανού, αλλά οι επιπτώσεις της θα γίνουν αισθητές ως τόσο στη Ρωσία όσο και στην Τουρκία, στη Μέση Ανατολή ή στην Αφρική και σε όλες τις χώρες βόρεια των Ιμαλαΐων.

Ας ξεκινήσουμε με μια επισκόπηση.

• Περισσότερο από το ήμισυ της ανθρωπότητας ζει στο τόξο που πηγαίνει από την Αίγυπτο στην Τζακάρτα.

• Σε αυτή τη ζώνη υπάρχουν τεράστια αναξιοποίητα αποθέματα φυσικού αερίου και πετρελαίου στη Σαουδική Αραβία, στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, στο Ιράκ, στο Ιράν ή στον άνθρακα (Ινδονησία). Εάν η οικονομία είναι μόνο μετασχηματισμένη ενέργεια, το λιγότερο που μπορεί να ειπωθεί είναι ότι αυτή η ζώνη θα είναι το μέρος του κόσμου όπου η ενέργεια θα είναι η φθηνότερη και, επομένως, η ανάπτυξη θα είναι η ισχυρότερη.

• Για να αναπτυχθεί, αυτή η ζώνη δεν χρειάζεται να εφεύρει τίποτα. Θα αρκεί να αντιγράψουμε όσα έχουν κάνει στο παρελθόν οι Αμερικανοί, οι Ευρωπαίοι, οι Ιάπωνες, οι Κινέζοι για να φτιάξουν υποδομές που δεν απαιτούν κάποια ιδιαίτερη εφεύρεση.

• Μέρος της περιοχής συνδέεται με τον υπόλοιπο κόσμο, αλλά αυτό που είναι εντυπωσιακό όταν κοιτάς έναν χάρτη είναι το πώς οι χώρες της περιοχής  δεν συνδέονται μεταξύ τους, Κάτι που με επαναφέρει στη βασική εξίσωση ανάπτυξης του Ρικάρδιου. Φανταστείτε ότι δύο γειτονικές χώρες όπως το Ιράν και η Ινδία είχαν λίγες σχέσεις μεταξύ τους. Εάν αποφασίσουν να ανοιχτούν ο ένας στον άλλον, θα χρειαστεί να κατασκευαστούν μια σειρά από διαδρομές από αεροδρόμια, λιμάνια και ξενοδοχεία για να ανταποκριθούν σε αυτή τη νέα ζήτηση. Εάν μια τρίτη χώρα προσχωρήσει στις δύο προηγούμενες (Τουρκία), θα χρειαστεί να δημιουργηθούν τρία σύνολα γραμμών επικοινωνίας. Εάν φτάσει μια τέταρτη χώρα (Σαουδική Αραβία), θα χρειαστούν έξι γραμμές. Ο μαθηματικός τύπος εάν έχουμε (n) χώρες που θέλουν να συναλλάσσονται μεταξύ τους είναι ότι πρέπει να δημιουργήσουμε n(n-1)/2 νέες γραμμές επικοινωνίας. Ως εκ τούτου, θα έχουμε μια έκρηξη στις επενδυτικές δαπάνες σε αυτή τη ζώνη που μπορεί να συγκριθεί με την κινεζική έκρηξη των τελευταίων σαράντα ετών.

• Αυτή η περιοχή θα έχει φθηνή ενέργεια αλλά θα χρειαστεί άλλες πρώτες ύλες. Θα έρθουν φυσικά από την Αφρική, τη Βραζιλία και τη Λατινική Αμερική, αλλά κυρίως από τη Ρωσία και τις χώρες βόρεια των Ιμαλαΐων (Καζακστάν κλπ.). Η Ρωσία και το Ιράν κατασκευάζουν μια σιδηροδρομική γραμμή μήκους 3.000 χιλιομέτρων που θα συνδέει τις δύο χώρες. Αυτή η γραμμή θα συνδεθεί με το Υπερσιβηρικό, κάτι που θα επιτρέψει στην Κίνα, το εργαστήριο του κόσμου, να μεταφέρει τα εμπορεύματά της χωρίς να μεταβεί δια θαλάσσης στο Ιράν ή την Ινδία.

• Που σημαίνει ότι ο επίγειος δρόμος του μεταξιού θα διακλαδίζεται προς το Νότο και θα περνά από Τουρκία, Συρία, Ιράκ, Ιράν, συνδέοντας έτσι αυτές τις χώρες στη ζώνη ανάπτυξης του Ινδικού Ωκεανού.

• Και οι συναλλαγές μεταξύ της Ρωσίας και των χωρών της ζώνης του Ινδικού Ωκεανού θα διευθετούνται είτε σε ρούβλια είτε σε τοπικά νομίσματα, γεγονός που θα απαλλάξει τις περισσότερες από αυτές τις χώρες από την ανάγκη να έχουν δολάρια για να αγοράσουν πρώτες ύλες που μπορεί να χρειαστούν (Βλ. άρθρο της περασμένης εβδομάδας για Ινδία).

• Για πρώτη φορά στην ιστορία, πρώτες ύλες από τη Ρωσία και προϊόντα από την Κίνα θα φτάσουν στην Ινδία, μέσω ξηράς.  Ως εκ τούτου, η Ρωσία θα είναι απαραίτητη για τον εφοδιασμό με τρόφιμα της περιοχής, κάτι που επιτρέπει μια ελαφρώς διαφορετική οπτική της σύγκρουσης με την Ουκρανία.

Όλα λοιπόν θα συμβούν στις χώρες που συνορεύουν με τον Ινδικό Ωκεανό.

Ας υποθέσουμε σε αυτό το σημείο του συλλογισμού ότι είναι σωστό. Τι σημαίνει αυτό σε μακροοικονομικούς όρους;

Ένα απλό πράγμα: Αυτή η περιοχή θα βιώσει μια απολύτως ιστορική έκρηξη επενδύσεων σε υποδομές.

Και γιατί ? Διότι η κερδοφορία των επενδύσεων σε αυτήν την περιοχή θα εκραγεί σε άνοδο, λόγω του Νόμου των Συγκριτικών Πλεονεκτημάτων. Αυτό σημαίνει ότι το R (η απόδοση του κεφαλαίου κατά μέσο όρο στον κόσμο) βρίσκεται στην παραμονή της θεαματικής αύξησης. Όμως, όπως γνωρίζει κάθε πρωτοετής φοιτητής οικονομικών επιστημών, παγκοσμίως I=S, ή απλά, η αποταμίευση ισούται με επένδυση.

Κάτι που σημαίνει ότι το απόθεμα αποταμίευσης σε παγκόσμιο επίπεδο θα πρέπει να αυξηθεί σημαντικά.  Ο μόνος τρόπος για να αυξηθεί το απόθεμα αποταμίευσης είναι η αύξηση της κερδοφορίας για τους αποταμιευτές, δηλαδή η σημαντική αύξηση των πραγματικών επιτοκίων.

Ακριβώς παρόμοια κατάσταση βίωσα κατά την επανένωση της Γερμανίας, η οποία χαιρετίστηκε με χαρά από τις χρηματοπιστωτικές αγορές μέχρι τη στιγμή που τα πραγματικά επιτόκια στη Γερμανία ανέβηκαν πάνω από το 5%, γεγονός που οδήγησε στην έξοδο του ευρώ από τη Μεγάλη Βρετανία, τη Σουηδία και την Ιταλία. πτώχευση της Crédit Lyonnais στη Γαλλία και μια πολύ ωραία ύφεση ακινήτων στην Ευρώπη.

Λοιπόν, είμαστε στην ίδια κατάσταση, δύναμη δέκα .

Οι πραγματικές τιμές θα αυξηθούν σε όλο τον κόσμο .

Πράγμα που σημαίνει ότι όλες οι χώρες που παρουσιάζουν έλλειμμα αποταμιεύσεων που εκδηλώνεται με δημοσιονομικά ελλείμματα και εξωτερικά ελλείμματα που είχαν αυτά τα ελλείμματα χρηματοδοτούμενα από εκείνους που είχαν πλεονάζουσες αποταμιεύσεις στον κόσμο, θα βρεθούν γυμνοί, όπως ο παροιμιώδης κολυμβητής του Warren Buffet, που κολύμπησε χωρίς μαγιό. .

Και εάν τα πραγματικά επιτόκια αυξηθούν σημαντικά στις ελλειμματικές χώρες, θα βρεθούμε γρήγορα με προβλήματα φερεγγυότητας για τις τοπικές κυβερνήσεις, γεγονός που θα αυξήσει ακόμη περισσότερο τα επιτόκια (φόβοι για την αποπληρωμή κεφαλαίου) και θα μειώσει τα νομίσματά τους, ειδικά εάν οι χώρες που θα επενδύσουν στην Το νέο El Dorado έχει επενδύσει το σύνολο ή μέρος των παλαιών αποταμιεύσεών του σε αμερικανικά ή ευρωπαϊκά ομόλογα, τα οποία θα πουλήσει με χαρά για να επενδύσει στη νέα ζώνη ανάπτυξης.

Ποιοι θα είναι οι μεγάλοι χαμένοι στον νέο κόσμο που διαμορφώνεται μπροστά στα μάτια μας; Η απάντηση είναι απλή: Όλοι όσοι έχουν επενδύσει το σύνολο ή μέρος των αποταμιεύσεών τους σε ομόλογα χωρών με διαρθρωτικά αποταμιευτικά ελλείμματα ή σε ακίνητα των ίδιων χωρών. Ποιος θέλει ακίνητη περιουσία σε χώρες των οποίων η ανάπτυξη και τα δημογραφικά στοιχεία καταρρέουν. Αναφέρομαι ιδιαίτερα στη Γαλλία, τη Μεγάλη Βρετανία και τις ΗΠΑ.

Στον τομέα των χωρών αποκλείεται να χρησιμοποιήσουν το δολάριο οι χώρες της ζώνης, με εξαίρεση ίσως την Ινδία, με την αγωνία να μην στεναχωρήσει κανέναν και με την προϋπόθεση ότι η αμερικανική διπλωματία δεν τους ψάξει για ψείρες. στο κεφάλι. Ως εκ τούτου, όσοι έχουν επενδύσει μέρος της πλεονάζουσας αποταμίευσής τους σε ομόλογα των ΗΠΑ θα πρέπει να βγουν από αυτό το συντομότερο δυνατό. Είναι καλύτερα να είσαι ο πρώτος που θα πανικοβληθεί παρά ο τελευταίος.…

Δεν είναι πολύ σαφές πώς το κρατικό τμήμα των χωρών στην Ευρώπη δεν θα πληγεί σοβαρά από αυτές τις εξελίξεις. Το βιοτικό επίπεδο των δημοσίων υπαλλήλων και των συνταξιούχων (οι νέοι συνταξιούχοι, ψηφοφόροι Μακρόν) θα πέσει πολύ ενώ το βιοτικό επίπεδο των επιχειρηματιών και των εργαζομένων που είναι έτοιμοι να φύγουν στην εξορία θα ανέβει πολύ.

Ποιοι θα είναι οι μεγάλοι νικητές;

Φυσικά, όσοι έχουν υπερβολικές οικονομίες. Αυτή η υπερβολική εξοικονόμηση δεν θα ανακυκλωθεί από τη Wall Street ή το City, ούτε από το οικονομικό κέντρο του Παρισιού, που υπάρχει μόνο στον φανταστικό κόσμο όπου ζει ο Bercy, αλλά από το Χονγκ Κονγκ, τη Σιγκαπούρη, το Ντουμπάι, τη Βομβάη, τον Μαυρίκιο και ίσως την Άγκυρα, ήδη πολύ ενεργός στην αγορά χρυσού.

Στον τομέα των εταιρειών, όλες οι εταιρείες που ξέρουν πώς να χτίζουν γέφυρες, αεροδρόμια, δρόμους, να χτίζουν πόλεις, να κατασκευάζουν πυρηνικό σταθμό, να παράγουν αντικείμενα που εξυπηρετούν έναν σκοπό, να λειτουργούν πολύπλοκα συστήματα, να πουλούν όπλα σε λογική τιμή, θα έχουν επιτυχία. όπως ποτέ πριν.

Χάρη στην τεράστια ικανότητά μου να προβλέπω το μέλλον, υπάρχουν ήδη πολλά από αυτά στη λίστα μετοχών που επιλέχθηκαν από το Institut des Libertés: Schneider, Air Liquide, Total, Accor (θα χρειαστούμε πολλά ξενοδοχεία στη νέα περιοχή) , Pernod Ricard (το αλκοόλ δεν θα απαγορευτεί σε όλη την περιοχή και αν ήταν, θα πουλήσουμε ακόμα περισσότερα), Cap Gemini, Sodexho (θα πρέπει να ταΐσουμε κόσμο σε εργοτάξια, LVMH , Danone… Και μιας και μίλησα για το Χαρτοφυλάκιο τύπου IDL, όλα αυτά με οδηγούν να μην αλλάξω τίποτα στην κατασκευή του.

¼ χρυσού. Οι συναλλαγές μεταξύ όλων αυτών των χωρών θα διακανονίζονται εν μέρει σε χρυσό.

 ¼ των ομολόγων της Κίνας, της Ινδίας ή της Σιγκαπούρης.

½ σε γαλλικές ενέργειες που δεν έχουν καμία σχέση με τις κυβερνήσεις.

Και επανισορροπείτε μηνιαία ή τριμηνιαία.

Βασικά, είναι επείγον να μην κάνουμε τίποτα.

Έρευνα-Επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός και Γεωπολιτικός αναλυτής. "Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες". Η φράση έχει συνδεθεί άρρηκτα με τα έργα του Γάλλου φιλόσοφου Βολταίρου και εκφράζει απόλυτα τους συντάκτες του ηλεκτρονικού περιοδικού Mytilenepress. Στο Mytilenepress δημοσιεύονται όλες οι απόψεις. Aπαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την έγκριση του Μpress.

πηγή: Institute of Liberties