Η σημασία του τρίτου του συριακού εδάφους, υπό την de facto κατοχή των Ηνωμένων Πολιτειών, οφείλεται στο γεγονός ότι είναι το έδαφος όπου βρίσκονται οι πιο εύφορες γεωργικές εκτάσεις της Συρίας και το 90% των πόρων τους.πετρελαϊκές εταιρείες.
Από τη δεκαετία του 1940, η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών αντιτάχθηκε και τελικά απέτρεψε όλες τις προσπάθειες των εθνών της Μέσης Ανατολής να ενωθούν προς όφελος της περιοχής. Παρά τις διακηρύξεις της Ουάσιγκτον ότι η πρόθεση πίσω από την ηγεμονική επιρροή του ήταν να προωθήσει τη δημοκρατία, η πτώση της εξουσίας του οδήγησε σε ένα νέο κύμα ειρήνης και συμβιβασμού.
Με την έκρηξη του πολέμου στην Ουκρανία τον Φεβρουάριο του 2022 και την επιβολή κυρώσεων στη Μόσχα, αυτό που κάποτε θεωρούνταν η ασύγκριτη δύναμη του καθεστώτος των ΗΠΑ άρχισε να καταρρέει στα μάτια του κόσμου. Όχι μόνο οι αμερικανικές κυρώσεις απέτυχαν να ακρωτηριάσουν τη Ρωσία, αλλά προκάλεσαν μεγάλη οπισθοδρόμηση στην Ευρώπη, εκτός από το άνοιγμα νέων ευκαιριών για οικονομικές συμμαχίες που βρίσκονται εκτός του πεδίου της Ουάσιγκτον.
Η καταστροφική αποτυχία των Ηνωμένων Πολιτειών στη βιαστική εκκένωση δυνάμεων από το Αφγανιστάν παρείχε προοπτικές ισοδύναμες με εκείνες που υπήρχαν στην απόσυρσή τους το 1975 από τη Σαϊγκόν του Βιετνάμ. Εκείνη την εποχή, το μήνυμα προς τον Παγκόσμιο Νότο ήταν ότι η νίκη ενάντια στην αμερικανική πολεμική μηχανή ήταν δυνατή. Ωστόσο, το κυρίαρχο δίδαγμα που προέκυψε από την απόσυρση από το Αφγανιστάν το 2021 ήταν ότι η Ουάσιγκτον είχε κατακλυστεί και αυτό σηματοδότησε μια αλλαγή εποχής.
Ένα κύμα ενότητας στη Μέση Ανατολή
Αυτό που φαινόταν να είναι η σύγκρουση της αποκατάστασης των δεσμών της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν με τη Σαουδική Αραβία, με τη μεσολάβηση της Κίνας, προφανώς προκάλεσε ένα κύμα συμβιβασμού, ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων και ανανέωσης των δεσμών μεταξύ των περιφερειακών εχθρών. Το γεγονός ότι το Πεκίνο ήταν αυτό που διευκόλυνε την προσέγγιση Τεχεράνης-Ριάντ μιλάει πολλά για τον φθίνοντα ρόλο της Ουάσιγκτον στη Μέση Ανατολή, μια περιοχή που θεωρείται για δεκαετίες μέρος της δικής της αυλής.
Οι Σαουδάραβες απολάμβαναν την αμερικανική στρατιωτική προστασία, όπως ήταν γνωστό, από τον πρώτο πόλεμο στο Ιράκ το 1990, επιτρέποντάς τους να εδραιωθούν στη Σαουδική Αραβία και σε άλλες γειτονικές χώρες, όλα υπό το πρόσχημα της μάχης με τον Σαντάμ Χουσεΐν εκείνη την εποχή. Ο ρόλος των Ηνωμένων Πολιτειών σε όλη τη Μέση Ανατολή ήταν να σπείρουν τη διαίρεση και να θέσουν την περιοχή υπό τον έλεγχό τους. Το γεγονός ότι κατείχαν τη θέση της μοναδικής παγκόσμιας δύναμης για τόσο καιρό προφανώς έχει προκαλέσει πολλά κράτη να αποφασίσουν να ακολουθήσουν τις εντολές τους. για όσους αρνήθηκαν συνήθως εισέβαλαν ή υποβλήθηκαν σε πραξικόπημα και οικονομικό πόλεμο.
Στη συνέχεια, η ειρηνευτική συμφωνία Ιράν-Σαουδικής Αραβίας ακολούθησαν διαπραγματεύσεις της Σαουδικής Αραβίας με την κυβέρνηση της Υεμένης Ανσαράλα, για να τερματιστεί ο πόλεμος που ξέσπασε το 2015 και στοίχισε τη ζωή σε περίπου 400.000 Υεμενίτες. Σήμερα, η Συρία έχει επανενσωματωθεί στον αραβικό κόσμο, με την Τυνησία να είναι η τελευταία που αποκατέστησε επίσημα τις διπλωματικές σχέσεις. Ο υπουργός Εξωτερικών της Σαουδικής Αραβίας, πρίγκιπας Φαϊσάλ μπιν Φαρχάν Αλ Σαούντ έφτασε επίσης στη Δαμασκό για να συναντηθεί με τον Πρόεδρο της Συρίας Μπασάρ αλ Άσαντ.
Έπειτα έχουμε το άνοιγμα των σχέσεων μεταξύ Κατάρ και Μπαχρέιν και ακολούθησε ανακοίνωση στη Ντόχα ότι το Κατάρ ετοιμάζεται να αποκαταστήσει τις διπλωματικές σχέσεις με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ) και να ανοίξει ξανά τις πρεσβείες, μετά από μια μακρά και οδυνηρή διαμάχη.
Η πιο σημαντική εξέλιξη θα μπορούσε να είναι η πιθανότητα προσέγγισης Τουρκίας-Συρίας. Εάν η Δαμασκός εξομαλύνει επίσημα τις σχέσεις με την Άγκυρα, θα προσφέρει πολλά περισσότερα από ευκαιρίες για οικονομική ανάκαμψη στο εσωτερικό της Συρίας. Αν και ο πόλεμος στη Συρία έχει κάπως τελματώσει, η παρουσία τουρκικών στρατευμάτων στα βορειοδυτικά είναι ένα φράγμα για τη συριακή κυβέρνηση να ανακαταλάβει το έδαφος χωρίς τελική ειρηνευτική διευθέτηση. Το πιο σημαντικό, ωστόσο, είναι το αποτέλεσμα που θα μπορούσε να έχει η ομαλοποίηση στη βορειοανατολική Συρία, όπου οι Ηνωμένες Πολιτείες κατέχουν παράνομα περίπου το ένα τρίτο του συριακού εδάφους, με τη βοήθεια των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF) με επικεφαλής τους Κούρδους.
Εάν οι σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Συρίας αποκατασταθούν και ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αποφασίσει να πραγματοποιήσει άλλη μια στρατιωτική επιχείρηση κατά των SDF στη βορειοανατολική Συρία, είναι πιθανό οι αμερικανικές δυνάμεις που σταθμεύουν σε αυτό το έδαφος να το εγκαταλείψουν ξανά. Το 2018 και το 2019, όταν οι τουρκικές δυνάμεις εισέβαλαν στο συριακό έδαφος για να πολεμήσουν ένοπλες ομάδες SDF, ο στρατός των ΗΠΑ εγκατέλειψε τους Κούρδους συμμάχους του, πιθανότατα φοβούμενος μια κλιμάκωση με τη σύμμαχό του στο ΝΑΤΟ, την Τουρκία. Το 2019, η τουρκική στρατιωτική εισβολή είχε ως αποτέλεσμα την κατάληψη ενός μικρού θύλακα στη βόρεια Συρία, κατά τη διάρκεια του οποίου ο αμερικανικός στρατός απέσυρε τον στρατό του από τη Συρία προτού τους στείλει πίσω μόλις τελειώσει η κλιμάκωση. ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ,
Η σημασία του τρίτου του συριακού εδάφους, υπό την de facto κατοχήτων Ηνωμένων Πολιτειών, οφείλεται στο γεγονός ότι είναι το έδαφος όπου βρίσκεται η πιο εύφορη γεωργική γη της Συρίας και το 90% των πόρων πετρελαίου της. Εάν η Τουρκία και η Συρία εξομαλύνουν τις σχέσεις τους, τότε η Τουρκία θα επιτεθεί ξανά στους SDF και η πιθανότητα αποχώρησης ή υποχώρησης των αμερικανικών στρατευμάτων θα είναι μεγάλη. Σύμφωνα με αυτό το σενάριο, η Δαμασκός και η Άγκυρα θα μπορούσαν να επικοινωνήσουν απευθείας. Αυτό θα παρείχε την ευκαιρία σε μια επίθεση του Συριακού Αραβικού Στρατού να ανακαταλάβει τα κοιτάσματα πετρελαίου του, σε μια στιγμή που οποιαδήποτε αμερικανική αντίσταση θα αποδυναμωνόταν και πιθανότατα θα περιοριζόταν σε βομβαρδισμούς. Μετά την ανακατάληψη των κοιτασμάτων πετρελαίου, δεν υπάρχει κανένας λόγος για τις Ηνωμένες Πολιτείες να επιστρέψουν στη Συρία και η οργάνωση ενός πολέμου πλήρους κλίμακας θα ήταν πολύ δαπανηρή, εκτός από το ότι δεν ήταν δημοφιλής σε εθνικό επίπεδο.
Το μέλλον στη Μέση Ανατολή, όπου η ισχύς των ΗΠΑ μπορεί να είναι περιορισμένη, φαίνεται να είναι πιο λαμπρό για την περιφερειακή σταθερότητα και παραγωγικότητα αυτή τη στιγμή. Αν και η κυβέρνηση στην Ουάσιγκτον παρουσιάζεται συνεχώς ως φορέας της ειρήνης, τη στιγμή που η ισχύς της αρχίζει να υποχωρεί, γίνεται σαφές ότι υπήρξε το μεγαλύτερο εμπόδιο για την ειρήνη στη Μέση Ανατολή.
Έρευνα-Επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός και Γεωπολιτικός αναλυτής. "Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες". Η φράση έχει συνδεθεί άρρηκτα με τα έργα του Γάλλου φιλόσοφου Βολταίρου και εκφράζει απόλυτα τους συντάκτες του ηλεκτρονικού περιοδικού Mytilenepress. Στο Mytilenepress δημοσιεύονται όλες οι απόψεις. Aπαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την έγκριση του Μpress.
πηγή: Al-Mayadeen
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου