Η συνάντηση της G7 πλησίασε πολύ πιο κοντά στην καταστροφή με την έγκριση μιας νέας πρότασης για την παροχή αμερικανικών αεροσκαφών F-16 στη Zelensky.
Τα F-16 είναι αεροσκάφη τέταρτης γενιάς που κατασκευάζουν οι Ηνωμένες Πολιτείες εδώ και δεκαετίες και πωλούν στους συμμάχους τους. Είναι ακριβά και αντιπροσωπεύουν ένα άλμα προς τα εμπρός στην ικανότητα του Κιέβου να επιτεθεί στη Ρωσία.
Είναι περίεργο ότι αυτή η επιλογή, που επανειλημμένα απορρίφθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες, παρουσιάζεται σήμερα ως εναλλακτική που θα μπορούσε να αλλάξει την πορεία του πολέμου. Μετά τον ρόλο πριν και μετά των αρμάτων Javelin, Switch Blade, Himars και Leopard II, ήρθε επιτέλους η σειρά του F-16, το τελευταίο βήμα πριν το F-35.
Τα F-16 απαιτούν εκτεταμένη εκπαίδευση για επιλεγμένους πιλότους, κάτι που σημαίνει χρόνο, πόρους και, κυρίως, προειδοποίηση για τους Ρώσους. Οι στρατιωτικοί ειδικοί προειδοποιούν ότι στην πραγματικότητα, αυτά τα αεροσκάφη θα είναι εύκολη λεία για προηγμένα ρωσικά αντιαεροπορικά συστήματα, συμπεριλαμβανομένων των S-400, τα οποία μπορούν να τα «δουν» και να τα καταρρίψουν πριν προλάβουν να δράσουν.
Επιπλέον, το F-16 έχει σχεδιαστεί για ένα θέατρο επιχειρήσεων όπου υπάρχουν επαρκείς βάσεις λειτουργίας, αεροδιάδρομοι και αλυσίδες ανεφοδιασμού συντήρησης. Η Ουκρανία δεν έχει αυτή την υποδομή, την οποία κονιορτοποίησε η Ρωσία πριν από αρκετά χρόνια.
Οι δυνατότητες περιορίζονται σε επιχειρήσεις από πολωνικές ή γειτονικές βάσεις, κάτι που θα ήταν μια πολύ επικίνδυνη κατάσταση, για την οποία η Μόσχα έχει προειδοποιήσει σοβαρά. Ο Πούτιν ωθείται στα όριά του με περισσότερα επιθετικά και επικίνδυνα όπλα που παράγονται εκτός της ζώνης σύγκρουσης. Μέχρι στιγμής, η Ρωσία αρκέστηκε στη δημιουργία ενός συστήματος για την καταστροφή του εξοπλισμού και των ανδρών που τον χρησιμοποιούν.
Οι ρωσικές ενέργειες συνίστανται στην πρόσκληση των ουκρανικών δυνάμεων σε μάχη σε περίπλοκες καταστάσεις, με γνώμονα την ανάγκη να παρουσιαστούν καλά νέα όπως απαιτείται από τη δυτική προπαγάνδα.
Η πτώση του Μπαχμούτ, του Αρτεμόφσκ για τους Ρώσους, επιδείνωσε την κατάσταση. Μετά από μήνες προπαγάνδας όπου οι ίδιοι οι Ουκρανοί υπογράμμισαν τη στρατηγική σημασία αυτής της πόλης και της απερίσκεπτης αποστολής όπλων και ανδρών που έθεσαν στον εαυτό τους το αδύνατο καθήκον να αντισταθούν στους μουσικούς του Βάγκνερ, η επικείμενη ήττα έκανε το πράγμα πιο ξεκάθαρο.
Τελικά, αυτό που ήταν προβλέψιμο, αλλά όχι λιγότερο αποδεκτό από τους δυτικούς ηγέτες, συνέβη.
Η μόνη πιθανή απάντηση θα ήταν η διαπραγμάτευση όχι μόνο με την αποδοχή των εδαφών που κατακτήθηκαν από τη Ρωσία, αλλά με το να τεθούν στο τραπέζι οι απαιτήσεις του Πούτιν, μια επιστροφή στα σύνορα του ΝΑΤΟ πριν από το 1997.
Πριν από λίγο περισσότερο από ένα χρόνο, φαινόταν αδιανόητο ότι ο Πούτιν θα απαιτούσε την ουδετερότητα της Ανατολικής Ευρώπης ως μια αδιαπραγμάτευτη ασφαλή περιοχή, αλλά σήμερα βλέπουμε ότι όχι μόνο αυτό το αίτημα είναι εφικτό, αλλά ότι είναι πολύ πιο σημαντικό και ότι προβλέπει έναν επαναπροσδιορισμό των βάσεων της παγκόσμιας εξουσίας.
Η Ρωσία, όπως και η Κίνα, ζητά η σημασία της να αντικατοπτρίζεται σε δίκαιους διεθνείς οργανισμούς και να μην εξαρτάται πλέον από την ατλαντική διάθεση.
Μπροστά σε αυτήν την πραγματικότητα, δύο βασικές θέσεις αναδεικνύονται στη Δύση, η μία της αποκλιμάκωσης μέσω της αναζήτησης μιας ειρηνευτικής διαδικασίας και η άλλη της κλιμάκωσης προς την πυρηνική αντιπαράθεση, τουλάχιστον στην Ευρώπη.
Η επίσκεψη του Ζελένσκι στο Βατικανό κατέληξε να αντανακλά αυτές τις διαφορές, με μια εμφανώς αγενή στάση απέναντι στον Πάπα Φραγκίσκο. Αυτή η απόκρουση, ανάξια ενός παγκόσμιου ηγέτη της σημασίας που αντιλαμβάνεται, είναι εντυπωσιακή.
Ακόμη και αν δεν ληφθούν υπόψη οι ειρηνευτικές προτάσεις του πάπα, η διπλωματική ευγένεια δείχνει ότι η δυνατότητα διαπραγμάτευσης θα γίνει επίσημα αποδεκτή, ακόμη και αν δεν υπάρχει πρόθεση να γίνει κάτι τέτοιο. Όχι μόνο δεν συνέβη αυτό, αλλά ο Ζελένσκι σνόμπαρε εντελώς άσκοπα και κατάφωρα τον ηγέτη της πλειοψηφικής πίστης στον κόσμο, δηλαδή την Καθολική πίστη. Είναι επίσης αρκετά περίεργο ότι το Βατικανό δεν σχεδίασε και δεν συμφώνησε σε κάποια ελάχιστα μέτρα με την ουκρανική αντιπροσωπεία.
Η ενδυμασία, οι προαναφερθείσες δηλώσεις και ο συμβολισμός, συμπεριλαμβανομένων των χειρονομιών, του κωμικού που έγινε ηγέτης του ελεύθερου κόσμου είναι δύσκολο να δικαιολογηθούν.
Οι λόγοι αυτής της συμπεριφοράς μπορεί να παραμένουν ασαφείς, αλλά είναι σαφές ότι υπάρχει μια αυξανόμενη διαίρεση στο Δυτικό Μέτωπο. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν γύρω τους έναν κύκλο στενών συμμάχων – υφισταμένων που επωφελήθηκαν από οικονομικές ενισχύσεις που τους επέτρεψαν να έχουν καλύτερο βιοτικό επίπεδο για τις κοινωνίες τους από άλλες, και που ακολουθούν κατά γράμμα τις εντολές της Ουάσιγκτον.
Αυτός ο κύκλος εξακολουθεί να είναι σχετικά σταθερός, ακόμα κι αν παρουσιάζει κάποιες ρωγμές λόγω των απογοητευτικών αποτελεσμάτων της τρέχουσας στρατηγικής.
Μια άλλη σφαίρα εθνών, που κάποτε συνδέθηκε με τον αγγλοσαξονικό κόσμο, αρχίζει να αποσπάται από αυτόν και να παίρνει έναν αέρα ανεξαρτησίας. Η Σαουδική Αραβία έχει αγνοήσει τα δυτικά αιτήματα και έχει δείξει εντυπωσιακή ανεξαρτησία.
Η Ινδία, που θεωρείται πιθανός σύμμαχος της AUKUS, έχει δείξει πολλά σημάδια ανεξαρτησίας, όπως και τα περισσότερα κράτη της ASEAN.
Τα άσχημα νέα συνεχίζονται για τη Δύση, καθώς ο Ερντογάν, ο οποίος έχει γίνει εφιάλτης για τους πρώην συμμάχους του, παρουσιάστηκε ως ηγέτης του οποίου η εξουσία θα έληγε μετά τις εκλογές. Οι δημοσκοπήσεις, για άλλη μια φορά, είπαν στη Δύση αυτό που ήθελε να ακούσει και υποστήριξαν ότι ο Τούρκος ηγέτης θα έχανε τις εκλογές με διαφορά 10 μονάδων.
Οι δυτικές ελπίδες λιγοστεύουν καθώς υπολείπονται μισό πόντο στον πρώτο γύρο για να πάρουν τη νίκη. Τόσο που ακούγονται φήμες για νέα τουρκική άνοιξη, αυτή τη φορά για να προσπαθήσουν να τον εκδιώξουν από την εξουσία.
Αν το πραξικόπημα της CIA με τον θρησκευόμενο Guillen δεν είχε πετύχει εκείνη την εποχή, αυτό έχει πολύ λιγότερες πιθανότητες. Όχι μόνο επειδή ο Ερντογάν έχει ήδη καθαρίσει τον εαυτό του από πραξικοπηματικά στοιχεία, αλλά και επειδή το γεωπολιτικό περιβάλλον είναι διαφορετικό. Η ατλαντική δύναμη αραιώνεται και ο σινο-ρωσικός άξονας εδραιώνει την ισχύ του.
Πώς να αλλάξετε την εξίσωση; Η παρακμή της Δύσης έγινε σε πολιτικό επίπεδο, αλλά σε αυτό προστέθηκε και το στρατιωτικό ζήτημα. Όχι μόνο έπεσε ο Μπαχμούτ, αλλά μπορούμε να δούμε ότι αν τα F-16 παραμείνουν υπόσχεση και ότι τα δυτικά τανκς φτάνουν σε ντριμπ και βαριά μοντέλα και με μοντέλα δεύτερης διαλογής, δεν ισχύει το ίδιο για τα αντιαεροπορικά συστήματα.
Κάθε δυτική χώρα έχει στείλει τον καλύτερό της εαυτό, αλλά τίποτα δεν χαλάει το ρωσικό οπλοστάσιο. Τα παλαιότερα σοβιετικά συστήματα αποδεικνύονται πιο αποτελεσματικά από τα νεότερα και ακριβότερα δυτικά συστήματα.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες έπαιξαν τον πιο δύσκολο ρόλο
Οι Ηνωμένες Πολιτείες έπαιξαν το χαρτί της σταθερότητας, εγκαθιστώντας το νορβηγικό σύστημα προηγμένων πυραύλων εδάφους-αέρος (NASAMS), που υποτίθεται ότι προστατεύει την Ουάσιγκτον και τον Λευκό Οίκο.
Αυτό το σύστημα είχε την ίδια μοίρα με το Patriot PAC-3, το τελευταίο στην αμερικανική αεράμυνα, το οποίο έγινε αντικείμενο τεράστιας δημοσιότητας.
Στην πρώτη γνωστή διασταυρούμενη πυρά με ρωσικά συστήματα, η Ουκρανία έχασε το πρώτο σύμπλεγμα. Δεν είναι ακόμα δυνατό να γνωρίζουμε αν πρόκειται για ολική ή μερική απώλεια, αφού υπάρχουν αρκετές ενότητες. 30 βολές με ισοτιμία 5 εκατομμυρίων δολαρίων ανά μονάδα σε λίγα λεπτά έδειξαν ξεκάθαρα ότι ένα τέτοιο κόστος είναι αδύνατον να αντέξει κανείς.
Προσθέστε σε αυτό ότι κανένας από αυτούς δεν κατάφερε να καταστρέψει τον υπερηχητικό πύραυλο Kinjal, και στη διαδικασία καταστράφηκαν αρκετές μονάδες εκτόξευσης, ραντάρ και πιθανώς η κεντρική μονάδα ελέγχου, και το αστείο είναι κατάλληλο για τη Δύση.
Υπάρχει ένα δεύτερο σύστημα που σκοπεύει να βρει η Ρωσία για να καταστρέψει και να βάλει τέλος στην περιπέτεια των Ουκρανών Πατριωτών.
Αν το χτύπημα στο πορτοφόλι ήταν κάτι παραπάνω από σημαντικό, το πιο σημαντικό πρόβλημα είναι αυτό του κύρους. Η αφρόκρεμα της αμερικανικής τεχνολογίας ηττήθηκε αβίαστα από τη Ρωσία σε μια ενιαία επιχείρηση που συνδύαζε πολλές ενέργειες.
Το κύρος των Ηνωμένων Πολιτειών καταστράφηκε και επιβεβαίωσε αυτό που ήδη γνωρίζαμε: τα συστήματα Patriot δεν είναι αποτελεσματικά, οι Σαουδάραβες το ξέρουν, όπως ανακάλυψαν κατά την αντιπαράθεσή τους με τους Υεμενίτες.
Έχει νόημα να ξοδεύουμε δισεκατομμύρια σε συστήματα που είναι πολύ κατώτερα από τα φθηνότερα ρωσικά συστήματα;
Αυτές οι αμφιβολίες αυξάνονται και σπάζουν την εμπιστοσύνη και χτυπούν τη στρατιωτική βιομηχανία, παρεμπιπτόντως, στην αξιοπιστία της. Οι Βρετανοί προσπαθούν να βοηθήσουν με τους Shadow Storms τους, πυραύλους stealth που υποσχέθηκαν να ταρακουνήσουν τη Ρωσία και οι οποίοι, τρεις ημέρες αφότου ανακοινώθηκε ότι θα βρίσκονται σε υπηρεσία, άρχισαν να καταρρίπτονται.
Όπως και με το HIMARS, φαίνεται ότι ο ρωσικός ηλεκτρονικός πόλεμος δεν ήταν απλώς προπαγάνδα και είναι πολύ αποτελεσματικός, μπερδεύοντας στόχους, δημιουργώντας ψεύτικους πυραύλους, αλλάζοντας συντεταγμένες και ένα σωρό άλλες ενέργειες που έχουν όλες έναν σκοπό: την εξάλειψη δαπανηρών δυτικών συστημάτων βλαβερή.
Το απεμπλουτισμένο ουράνιο που έχει ήδη μολύνει τη γη Η Ρωσία θεωρεί δικούς της, πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς, μαχητικά τέταρτης γενιάς, η Δύση προχωρά βήμα βήμα, η κλιμάκωση δεν σταματά και τίποτα δεν λειτουργεί. Ο στρατιωτικός πόλεμος, όπως και ο οικονομικός πόλεμος, φαίνεται να έχει τη μοίρα του σφραγισμένη. Φαίνεται μόνο ότι μια αποφασιστική στροφή του τροχού μπορεί να αλλάξει την πορεία που είναι η ήττα της Δύσης.
Αυτή ακριβώς είναι η συζήτηση στον Ατλαντισμό, τουλάχιστον εκεί που λαμβάνονται οι αποφάσεις: κλιμάκωση προς τον πυρηνικό πόλεμο ή παραίτηση από το γεγονός ότι ο κόσμος θα είναι πολυπολικός και επαναδιαπραγμάτευση των συνθηκών; Δεν είναι τίποτα άλλο από μια συνθηκολόγηση που θα πρέπει να παρουσιαστεί ως νίκη, αλλά που δεν είναι αξιόπιστη.
Δεν υπάρχει εναλλακτική, οι δρόμοι είναι κλειστοί και όλοι οδηγούν σε ένα από τα δύο ενδεχόμενα. Οι δυτικές κοινωνίες, απούσες και μεθυσμένες από την προπαγάνδα, πρέπει να αντιδράσουν όσο υπάρχει ακόμη χρόνος. Και αυτός ο χρόνος τελειώνει.
Το παιχνίδι επιταχύνεται, η Ρωσία φαίνεται όλο και πιο συμπαγής και η Δύση διχάζεται μεταξύ διαπραγματευτών και βομβιστών αυτοκτονίας.
Από την εσωτερική διαμάχη στη Δύση θα βγει το τελικό αποτέλεσμα και θα ξέρουμε αν θα γίνει πόλεμος ή όχι. Δεν θα ξέρουμε πραγματικά, θα συμβεί, αν γίνει, σε λίγες ώρες. Όταν το καταλάβουμε, μάλλον θα έχει τελειώσει και θα ξέρουμε μόνο ποιος θα είναι ο νικητής, αν υπάρχει.
Έρευνα-Επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός και Γεωπολιτικός αναλυτής. "Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες". Η φράση έχει συνδεθεί άρρηκτα με τα έργα του Γάλλου φιλόσοφου Βολταίρου και εκφράζει απόλυτα τους συντάκτες του ηλεκτρονικού περιοδικού Mytilenepress. Στο Mytilenepress δημοσιεύονται όλες οι απόψεις. Aπαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την έγκριση του Μpress.
πηγή: Noticias Holisticas
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου