Ο Τούρκος
πρόεδρος Ρετζέπ Ερντογάν αποκάλυψε ότι ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν ενδέχεται να παραστεί στην τελετή φόρτωσης πυρηνικών καυσίμων στις 27 Απριλίου στον πυρηνικό σταθμό του Ακούγιου.
Ο γραμματέας Τύπου του Πούτιν Ντμίτρι Πεσκόφ χειρίστηκε επιδέξια την πολιτική βόμβα, επιλέγοντας να μην διαψεύσει τη δήλωση του Ερντογάν. Σύμφωνα με τον Ερντογάν, η συμμετοχή του Πούτιν στην τελετή θα μπορούσε να είναι μέρος μιας επίσημης επίσκεψης.
Οι προηγούμενες δεσμεύσεις του Πούτιν σχετικά με τον πυρηνικό σταθμό ηλεκτροπαραγωγής στο Akkuyu πραγματοποιήθηκαν μέσω τηλεδιάσκεψης και στην τελετή που σηματοδοτεί την έναρξη των κατασκευαστικών εργασιών για το διάσημο έργο τον Απρίλιο του 2018, υποσχέθηκε να παραστεί στην τελετή εκτόξευσης το 2023.
Η Rosatom τήρησε την υπόσχεσή της να ολοκληρώσει το έργο εγκαίρως και τώρα είναι η σειρά του Πούτιν.
Σαφώς, ο Ερντογάν ενδιαφέρεται πολύ για το πρόσφατο «ένταλμα σύλληψης» του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου κατά του Πούτιν. Ο Κινέζος πρόεδρος Xi Jinping έδειξε πώς να το αγνοεί. Ο Ρώσος Σέρπα της G20, Σβετλάνα Λούκας, δήλωσε την Παρασκευή ότι ο Πούτιν αναμένεται να επισκεφθεί την Ινδία δύο φορές φέτος - τη σύνοδο κορυφής της G20 τον Σεπτέμβριο και τη σύνοδο κορυφής του SCO το 2023 αργότερα.
Η επίσημη θέση της Turkiye είναι ότι « Ακόμη και αν η Τουρκία δεν είναι Κράτος Μέρος του Καταστατικού της Ρώμης, οι δραστηριότητες του ΔΠΔ παρακολουθούνται στενά και οι ετήσιες συνεδριάσεις της Συνέλευσης των Κρατών Μερών που πραγματοποιούνται στη Χάγη ή στη Νέα Υόρκη παρακολουθούνται από οι αξιωματούχοι μας ». Όμως ο Ερντογάν αρνείται ανοιχτά την αγγλοσαξονική συνωμοσία για δαιμονοποίηση του Πούτιν.
Μια τέτοια απορριπτική αντίσταση είναι εν μέρει μια αντίδραση στην αυξανόμενη παρέμβαση των ΗΠΑ στις προεδρικές εκλογές της Τουρκίας που έχουν προγραμματιστεί για τις 14 Μαΐου. Σε εμπρηστικά σχόλια την Κυριακή , ο Ερντογάν υποσχέθηκε " να δώσει στην Αμερική ένα μάθημα ".
Ωστόσο, προσκαλώντας τον Πούτιν να είναι ο κύριος προσκεκλημένος στην έναρξη του πυρηνικού σταθμού Akkuyu, που είναι αναμφίβολα ένα ιστορικό γεγονός, ο Ερντογάν σηματοδοτεί πόσο εκτιμά τη συμβολή του Πούτιν στη διεύρυνση και εμβάθυνση των σχέσεων Τουρκίας-Ρωσίας.
Σίγουρα, η προσωπική σχέση μεταξύ των δύο ηγετών έχει συμβάλει σε μεγάλο βαθμό στην ενίσχυση της σχέσης. Ο Ερντογάν πιθανότατα θα παρουσιάσει την έναρξη του πυρηνικού σταθμού στο Akkuyu ως προεδρική κληρονομιά του κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας.
Πράγματι, ο πυρηνικός σταθμός Akkuyu, αξίας 20 δισεκατομμυρίων δολαρίων, είναι ο πρώτος του είδους του από διάφορες οπτικές γωνίες – ο μοναδικός μεγάλος πυρηνικός σταθμός της Τουρκίας (με τέσσερις ρωσικούς αντιδραστήρες VVER-1200). το μεγαλύτερο έργο στην ιστορία της ρωσοτουρκικής συνεργασίας. το πρώτο έργο πυρηνικών σταθμών στον κόσμο που υλοποιήθηκε με το μοντέλο BOO (Build – Own – Operate) και ούτω καθεξής.
Ο πυρηνικός σταθμός Akkuyu είναι ουσιαστικά σύμβολο της αλλαγής της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας κατά την εποχή του Ερντογάν - η Τουρκία σκέφτηκε να αποστασιοποιηθεί από το σύστημα της δυτικής συμμαχίας και αναζητά ανεξάρτητους δρόμους που θα ενίσχυαν τη στρατηγική αυτονομία της χώρας, με στροφή προς την Ανατολή και ένα άνοιγμα στην ευρασιατική ολοκλήρωση. Αυτή η διαδικασία έφερε την Τουρκία στο κατώφλι των BRICS.
Φυσικά, η Δύση δεν πρόσφερε ποτέ στην Τουρκία μια ισότιμη εταιρική σχέση. Και πάλι, η υποστηριζόμενη από τις ΗΠΑ απόπειρα πραξικοπήματος του 2016 για την ανατροπή του Ερντογάν ήταν μια τραυματική εμπειρία που τον ταρακούνησε μέχρι τον πυρήνα. Οι Τουρκοαμερικανικές σχέσεις δεν ανέκαμψαν ποτέ πραγματικά.
Αλλά πρέπει να αναγνωριστεί ότι η Τουρκία, η οποία έχει πλούσια ιστορία στη διεθνή διπλωματία, είναι επίσης μια έμπειρη περιφερειακή δύναμη. Τοποθετείται μοναδικά ως μια γέφυρα μεταξύ Δύσης και Ανατολής – προικισμένη με μια διαισθητική γνώση της επερχόμενης αντιπαράθεσης. ανάμεσα στη Δύση και τη Ρωσία και τον αγώνα για τη διαμόρφωση της παγκόσμιας τάξης.
Σαφώς, η Τουρκία είδε τις καταιγίδες να διαφαίνονται στον ορίζοντα και κατάλαβε ότι η παρακμή της Δύσης είναι μια γεωπολιτική πραγματικότητα και ότι η Τουρκία έπρεπε να τοποθετηθεί μπροστά αντί να την ξεπεράσουν τα γεγονότα.
Τούτου λεχθέντος, η Τουρκία έχει επίσης μια δύσκολη ιστορία στις σχέσεις της με τη Ρωσία. Εδώ η πολιτική οξυδέρκεια του Ερντογάν έκανε τη διαφορά, καθώς έδωσε ύψιστη σημασία στην προσωπική του διπλωματία στην επιμελή καλλιέργεια μιας βέλτιστης εργασιακής σχέσης με τον Πούτιν τα τελευταία 7 χρόνια από τη ρωσική στρατιωτική επέμβαση στη Συρία.
Από την πλευρά του, ο Πούτιν δίνει μεγάλη σημασία και στην προσωπική διπλωματία. Ο Πούτιν έχει πει πολλές φορές δημοσίως ότι ο Ερντογάν δεν είναι εύκολος άνθρωπος – όντας ένας συνομιλητής που μπορεί να υπερασπιστεί πεισματικά τα συμφέροντα της Τουρκίας.
Αλλά είναι μια ποιότητα ηγεσίας που ο Πούτιν σέβεται και μπορεί ακόμη και να αποδεχθεί ως ρεαλιστής. Ο Πούτιν έχει μιλήσει για περιπτώσεις που έχουν προκύψει διαφορές με τον Ερντογάν, αλλά η απάντησή του ήταν πάντα να διπλασιάσει τις προσπάθειές του να αναζητήσει μια δίκαιη λύση. Ο Ερντογάν εκτίμησε τη σιωπηρή καλή θέληση και με τον καιρό αναπτύχθηκε μια κρίσιμη μάζα αμοιβαίας εμπιστοσύνης.
Η μεσολάβηση της Κίνας για την εξομάλυνση των σχέσεων Σαουδικής Αραβίας και Ιράν έχει κερδίσει τον έπαινο και τον θαυμασμό από την παγκόσμια κοινότητα, συμπεριλαμβανομένου του Ισραήλ. Οι κριτικοί σιώπησαν. Η Jerusalem Post έγραψε τη Δευτέρα: « Η θέρμανση των σχέσεων μεταξύ της Σαουδικής Αραβίας και του Ιράν θα οδηγήσει σε αστραπιαίες κινήσεις στη σκακιέρα της Μέσης Ανατολής στο εγγύς μέλλον ».
Αλλά αυτό που δεν είναι ακόμη στο ραντάρ αλλά προορίζεται να είναι εξίσου σημαντικό είναι οι σθεναρές προσπάθειες της Ρωσίας στα παρασκήνια να επιφέρει μια προσέγγιση Σαουδικής Συρίας και την ευρύτερη ενσωμάτωση της Συρίας στην αραβική γειτονιά της.
Σε αντίθεση με τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες άφησαν ένα ίχνος θανάτου και καταστροφής καθώς υποχώρησαν με ημιτελείς εργασίες από τους αιώνιους πολέμους τους, η Ρωσία αθωώθηκε καλά στη Συρία εκπληρώνοντας την αποστολή ασφαλείας της για να νικήσει την απειλή. θέτοντας τις πολιτικές και διπλωματικές βάσεις για να τονωθεί επίσης η σταθεροποίηση και η ανοικοδόμηση αυτής της χώρας.
Είναι απολύτως κατανοητό ότι ο Πούτιν χρησιμοποίησε κάθε ευκαιρία με τον Αιγύπτιο Πρόεδρο Σίσι για να συνομιλήσει με τον Άσαντ . Παρεμπιπτόντως, το αιγυπτιακό υπουργείο Εξωτερικών τόνισε ότι οι συνομιλίες μεταξύ του υπουργού Εξωτερικών Sameh Shoukry και του Σύρου υπουργού Εξωτερικών Faisal Mekdad στο Κάιρο το Σάββατο είχαν στόχο «να βοηθήσουν τον συριακό λαό να αποκαταστήσει (την ενότητα και την κυριαρχία της χώρας) σε όλα τα εδάφη του .
Σε τελική ανάλυση, ωστόσο, η προσωπική διπλωματία του Πούτιν είναι στα καλύτερά της στις προσπάθειές του να αποκαταστήσει τη διαλυμένη σχέση της Τουρκίας με τη Συρία. Ο Πούτιν βλέπει ότι μια σύγκλιση μεταξύ Άγκυρας και Δαμασκού δεν είναι μόνο δυνατή, αλλά είναι επιτακτική ανάγκη και για τις δύο χώρες καθώς και για ειρήνη και ασφάλεια στο Λεβάντε.
Βασικά, ο Πούτιν υποστηρίζει τη συνεχιζόμενη συνάφεια της Συμφωνίας των Αδάνων του 1998 ως τη βάση για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της κουρδικής αυτονομιστικής πρόκλησης που μειώνει την ικανότητα της Ουάσιγκτον να ψαρεύει σε ταραγμένα νερά και μάλιστα την ωθεί να επανεξετάσει την κατοχή του ενός τρίτου των συριακών εδαφών με το πρόσχημα. για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας.
Ο Ερντογάν έχει καταλάβει ότι η Ουάσιγκτον επιδιώκει μια απώτερη ατζέντα ευθυγράμμισης με κουρδικές μαχητικές ομάδες στη βόρεια Συρία που προωθούν τη διασυνοριακή τρομοκρατία κατά της Τουρκίας, και ως εκ τούτου η Άγκυρα έχει τα πάντα να κερδίσει συνεργαζόμενος με τη Δαμασκό.
Ιδανικά, ενόψει των εκλογών του Μαΐου, ο Ερντογάν θα ήθελε να συναντήσει τον Πρόεδρο Άσαντ, διαισθανόμενος ότι η τουρκική εσωτερική γνώμη είναι επίσης υπέρ μιας τουρκοσυριακής προσέγγισης.
Όμως η τουρκική κατοχή του συριακού εδάφους παραμένει εμπόδιο. Η Ρωσία εργάζεται σκληρά για να λύσει το πρόβλημα. Είναι πιθανό οι επικείμενες τετραμερείς συνομιλίες μεταξύ των αναπληρωτών υπουργών Εξωτερικών της Τουρκίας, της Ρωσίας, του Ιράν και της Συρίας (που θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν στη Μόσχα αυτή την εβδομάδα) να δουν το φως στο τέλος του τούνελ.
Εάν συμβεί αυτό, ο Πούτιν θα έχει επιτύχει μια ιστορική ανακάλυψη και η επίσκεψή του στην Τουρκία για την τελετουργική έναρξη του πυρηνικού σταθμού στο Akkuyu θα μπορούσε να μετατραπεί σε μια καθοριστική στιγμή στη γεωπολιτική της Ανατολικής Μεσογείου και της περιοχής της Μαύρης Θάλασσας.
Έρευνα-Επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός και Γεωπολιτικός αναλυτής. "Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες". Η φράση έχει συνδεθεί άρρηκτα με τα έργα του Γάλλου φιλόσοφου Βολταίρου και εκφράζει απόλυτα τους συντάκτες του ηλεκτρονικού περιοδικού Mytilenepress. Στο Mytilenepress δημοσιεύονται όλες οι απόψεις. Aπαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την έγκριση του Μpress.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου