Η κυβέρνηση της Ολλανδίας επιβεβαίωσε ότι ένα έργο που ήταν στον αέρα για περισσότερο από ένα χρόνο θα μεταφραστεί σε νόμο πριν από το τέλος του τρέχοντος έτους.
Η νομιμοποίηση της ιατρικής θανάτωσης παιδιών ηλικίας μεταξύ 1 και 12 ετών θα καταστεί δυνατή στην περίπτωση της «αφόρητης και απελπιστικής σωματικής ταλαιπωρίας» στο τέλος της ζωής και της μη υποχώρησης σε καμία θεραπεία.
Ο όρος «ευθανασία» παιδιών έχει υιοθετηθεί από πολλά μέσα, αλλά νομικά, θα είναι κάτι άλλο: η εφαρμογή πρωτοκόλλου «τέλους ζωής» με απόφαση του ιατρικού επαγγέλματος σε συμφωνία με τους γονείς. Στο επίπεδο της συνηθισμένης γλώσσας, ωστόσο, ο όρος «ευθανασία» αντιστοιχεί καλά σε αυτό που εφαρμόζεται επί του παρόντος.
Όμως, στο ολλανδικό δίκαιο, η ευθανασία ακολουθεί αναγκαστικά ένα αίτημα του ασθενούς, είτε είναι τρέχον είτε προκύπτει από τις προηγούμενες οδηγίες του.
Η εκστρατεία στα μέσα ενημέρωσης που προηγήθηκε αυτής της πρωτοβουλίας για περισσότερο από ένα χρόνο και η συνενοχή μεγάλου μέρους του ολλανδικού Τύπου που επιμένει στην «ανακούφιση» των γονέων που παραμένουν αβοήθητοι μπροστά στη δοκιμασία της ασθένειας του παιδιού τους, κατέστησαν δυνατό αυτό. νέα παράβαση. Είναι το παράδειγμα της αρχής της ολίσθησης προς όλο και μεγαλύτερη βαρβαρότητα, αφού έχει αποκλειστεί η απαγόρευση της θανάτωσης των αθώων, ένα θεμελιώδες σημείο του φυσικού νόμου που είναι εγγεγραμμένο στην καρδιά κάθε ανθρώπου (αλλά μερικές φορές καλοσκοτισμένο κ.λπ.) . Αποκτώντας αυτό, τα στάδια ακολουθούν με τους δικούς τους ρυθμούς, ανάλογα με τη χώρα και την εξέλιξη των νοοτροπιών.
Η ολισθηρή πλαγιά της ευθανασίας
Το λουκέτο της απαγόρευσης του θανάτου που δόθηκε σε αυτόν που υποφέρει (όπως στην ευθανασία) ή σε εκείνον που φτάνει σε λάθος χρόνο (όπως στην άμβλωση) έχει λοιπόν αρθεί. Και η Ολλανδία έχει ήδη περάσει από πολλές αλλαγές: αυτή του αριθμού ( ένας θάνατος στους είκοσι προκύπτει ήδη από ευθανασία), αυτή των νέων περιπτώσεων που δικαιολογούν την ευθανασία – ψυχική ταλαιπωρία, επιδείνωση γνωστικών ασθενειών, πολλαπλασιασμός συναισθημάτων από τις οποίες καμία δεν είναι θανατηφόρος, κατάσταση παραφροσύνης συνοδευόμενη από δήλωση αίτησης για προηγούμενη ευθανασία, ευθανασία σε ζευγάρι – αυτή της δημόσιας ματιάς στον επιλεγμένο θάνατος. Η ευθανασία ανηλίκων (από 12 έως 16 ετών με γονική συναίνεση, στη συνέχεια έως 18 ετών χωρίς αυτή τη συγκατάθεση, ακόμη και αν οι γονείς πρέπει να συμμετέχουν στη συζήτηση) είναι δυνατή αφού εισήχθη ο ολλανδικός νόμος για την ευθανασία, ο πρώτος στον κόσμο. σε ισχύ το 2002.
Για μωρά κάτω του 1 έτους, η σκόπιμη ιατρική δολοφονία είναι δυνατή στην Ολλανδία από το 2004 σύμφωνα με το «πρωτόκολλο του Γκρόνινγκεν» που έχει θεσπιστεί από παιδιάτρους και δικαστικούς αξιωματούχους από αυτήν την πόλη για να ανταποκρίνονται σε περιπτώσεις. όπου «ο μόνος τρόπος να τελειώσει ο πόνος» θα ήταν να «αφήσει τον ασθενή να πεθάνει με πολύ προσεκτικό τρόπο», χωρίς να του επιβληθεί κατηγορία ανθρωποκτονίας.
«Πρωτόκολλο Groningen» για ανηλίκους ηλικίας 12 ετών
Ωστόσο, η έκφραση «πρωτόκολλο του Γκρόνινγκεν» απλώς επιδιώκει να κάνει τη διαφορά με την ευθανασία, που εφαρμόζεται, όπως είδαμε, κατόπιν αιτήματος του ασθενούς. Το πρωτόκολλο του Γκρόνινγκεν επιτρέπει στην πραγματικότητα να σκοτώνεις ή να «αφήνεις να πεθάνει», λόγω έλλειψης φροντίδας, χωρίς να εμπίπτεις στις απαιτήσεις του ίδιου του νόμου για την ευθανασία.
Στην πράξη, από τα πρώτα είκοσι χρόνια που υπάρχει αυτό το πρωτόκολλο, μεταξύ 20 και 100 παιδιά κάτω του ενός έτους έχουν ωθηθεί στο θάνατο με αυτόν τον τρόπο με τη συγκατάθεση των γονέων τους, χωρίς να είναι γνωστό εάν αυτά τα στατιστικά στοιχεία είναι εξαντλητικά: όχι Ως «ευθανασία» με τη νομική έννοια, αυτές οι πράξεις διαφεύγουν της επαγρύπνησης των περιφερειακών επιτροπών που είναι αρμόδιες για την αξιολόγηση κάθε διενεργούμενης ευθανασίας, χωρίς ο γιατρός να είναι υποχρεωμένος να τις αναφέρει. Ο μικρός τους αριθμός εξηγείται επίσης από την πιθανότητα καθυστερημένων αμβλώσεων που πραγματοποιούνται με βάση προγεννητικές εξετάσεις και εξαλείφουν τα αγέννητα παιδιά που πάσχουν από σοβαρές σωματικές ή πνευματικές αναπηρίες.
Το Πρωτόκολλο του Γκρόνινγκεν προβλέπει διάφορους τρόπους με τους οποίους μπορεί να τερματιστεί η ζωή ενός μωρού κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους της ζωής: αυτό κυμαίνεται από την άρνηση της φροντίδας που είναι απαραίτητη για τη ζωή - και αυτή είναι μακράν η πιο συχνή περίπτωση, που θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε την αργή ευθανασία. -ονομάζεται «ενεργός» θανάτωση με τη χορήγηση θανατηφόρου ουσίας.
Ολλανδία και θάνατος για όλους
Με την τροποποίηση που επιθυμεί ο Ολλανδός υπουργός Υγείας, Ersnt Kuijpers, και το οποίο θα πρέπει να εφαρμοστεί από την εκτελεστική εξουσία αφού έχει συγκεντρώσει τη γνώμη των φροντιστών σχετικά με πιθανά κριτήρια και πρωτόκολλα εφαρμογής, πρόκειται για επέκταση της χρήσης του πρωτοκόλλου του Γκρόνινγκεν, ακόμη και για έγκριση «τέλους ενεργού ζωής», για το «όφελος» των παιδιών από 1 έως 12 ετών, χωρίς όμως να εκφράζεται η sine qua non προϋπόθεση της προσωπικής βούλησης. Θα χρειαστεί το πράσινο φως από δύο γιατρούς και τη ρητή συμφωνία και των δύο γονέων για να μπορέσουν να αναλάβουν δράση. Ο γιατρός που είναι άμεσα υπεύθυνος για το παιδί πρέπει επίσης να αποκτήσει τη βεβαιότητα ότι το πρωτόκολλο στο τέλος της ζωής του δεν θα ισχύει σε καμία περίπτωση ενάντια στην προσωπική βούληση του παιδιού. Μια επιτροπή αξιολόγησης θα είναι υπεύθυνη εκ των υστέρων, σε συνεργασία με τον εισαγγελέα, για την εξακρίβωση της συμμόρφωσης με τις νομικές προϋποθέσεις κατά περίπτωση.
Η επιστολή με την οποία ο Υπουργός Kuijpers ανακοινώνει τις επιθυμίες του σημειώνει ότι σε ορισμένες περιπτώσεις – περίπου 5 με 10 ετησίως, λέγεται – το παιδί υποφέρει με τέτοιο τρόπο που η παρηγορητική φροντίδα δεν μπορεί να προσφέρει ανακούφιση. Στη συνέχεια μπορεί να χρησιμοποιηθεί βαθιά καταστολή - και σε αυτή την περίπτωση δεν υπάρχει απαραίτητα πρόθεση να προκληθεί θάνατος ή να μειωθεί η ζωή, αλλά να καταπολεμηθεί ένας πόνος που δεν υποχωρεί σε τίποτα άλλο - αλλά αυτή η λύση, όχι ανήθικη από μόνη της, δεν είναι αποδεκτό από κάποιους. Η στροφή προς την ευθανασία γίνεται από επιλογή, ακόμη και από ιδεολογία.
Ομοίως, η επιλογή μιας απλής απόφασης από την εκτελεστική εξουσία υπαγορεύτηκε από την επιθυμία να μην κατατεθεί αυτό το ιδιαίτερα ευαίσθητο θέμα στη Βουλή, όπου ο συνασπισμός που στηρίζει την κυβέρνηση δεν επιδεικνύει ενότητα επί του θέματος.
Τα βάσανα των παιδιών, τα βάσανα των γονιών
Τα παραδείγματα που δίνονται για να δικαιολογήσουν τη δολοφονία είναι τρομερά: μιλάμε για ένα παιδί που ούρλιαζε για βοήθεια για τρεις ημέρες, χτυπώντας το κεφάλι του πριν υποκύψει σε έναν όγκο στον εγκέφαλο. ή παιδιά που παρουσιάζουν επιληπτικές κρίσεις σχεδόν συνεχώς. Η ταλαιπωρία των γονιών μπροστά σε αυτά που περνά το παιδί τους είναι προφανώς μέρος της εξίσωσης.
Όλα όμως συμβαίνουν σαν η ευθανασία να ήταν η μόνη λύση, ο μόνος ορίζοντας. Και καταλαβαίνουμε γιατί στο πλαίσιο: στην Ολλανδία? η ευθανασία γίνεται σταδιακά ο κανόνας, ή ακριβέστερα, το φυσιολογικό πράγμα. Το 5% των θανάτων από ευθανασία είναι ένα μικρό ποσοστό, αλλά αρκεί για κάθε Ολλανδό να έχει έναν συγγενή, έναν φίλο, έναν συνάδελφο που τους επέλεξε και η κοινωνική αποδοχή να έχει εξαπλωθεί έτσι πολύ ευρέως. Και δεν υπάρχει λόγος να βελτιωθεί η παρηγορητική φροντίδα – εξ ου και η κούρσα προς το «πάντα περισσότερα».
Αυτό το «πάντα περισσότερο» βρίσκεται στη διαδικασία να ανοίξει την πόρτα στη δολοφονία που επιβάλλεται στους πιο αδύναμους, δικαιολογώντας το από την αντίληψη που έχουν τρίτα μέρη –ακόμα και οι γονείς τους– για τον πόνο τους. Είναι ένα πρώτο βήμα προς την εξάλειψη σε μεγάλη κλίμακα των παλαιότερων, των πιο άρρωστων, όλων εκείνων που δεν μπορούν ακόμη ή που δεν μπορούν πλέον να εκφράσουν τη θέλησή τους.
Φυσικά, εδώ δεν τίθεται θέμα να πούμε ότι η έκφραση της βούλησης δικαιολογεί την ευθανασία, τον «εκλεκτό θάνατο». Αλλά αυτή η μετατόπιση δείχνει ξεκάθαρα ότι νομιμοποιώντας την ευθανασία, έχουμε προετοιμάσει το έδαφος για τον θάνατο που επιλέχθηκαν... από άλλους.
Και ο Θεός σε όλα αυτά; Δεν το συζητάμε πια.
Η έφηβη Νόα Ποτχόφεν, η οποία έπασχε από κατάθλιψη αφού βιάστηκε κατ' επανάληψη στην παιδική ηλικία της, πέθανε επειδή σταμάτησε να τρέφεται και να πίνει νερό, όμως δεν της έγινε ευθανασία, όπως έγινε γνωστό σήμερα από μια κλινική της Ολλανδίας.
Η 17χρονη Νόα, η οποία πέρσι είχε γράψει ένα βιβλίο για τη μάχη που έδινε επί χρόνια με την ανορεξία, την κατάθλιψη και το μετατραυματικό στρες, άφησε την τελευταία της πνοή την Κυριακή. Λίγες ημέρες νωρίτερα είχε γράψει στον λογαριασμό της στο Instagram ότι «έχασε την όρεξη για ζωή».
Σε αντίθεση με όσα γράφτηκαν από πολλά μέσα ενημέρωσης, κυρίως στο εξωτερικό, δεν έγινε ευθανασία στη Νόα, τόνισε η κλινική, η οποία είχε αρνηθεί να την βοηθήσει να πεθάνει, όταν το είχε ζητήσει, πέρσι. «Δεν έγινε ευθανασία στη Νόα Ποτχόφεν. Για να βάλει τέλος στα βάσανά της, σταμάτησε να τρώει και να πίνει», ανέφερε στην ανακοίνωσή του το ίδρυμα που ειδικεύεται στην ευθανασία.
Η κλινική Λεφενσαϊντεκλίνικ της Χάγης εξήγησε ότι θέλει «να βάλει τέλος στις λανθασμένες πληροφορίες» για τον θάνατο της νεαρής. Η έφηβη είχε αποπειραθεί πολλές φορές να αυτοκτονήσει τα τελευταία χρόνια, όπως αναφέρει το ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Βέλγιο και Ολλανδία οι πρώτες χώρες που νομιμοποίησαν την ευθανασία Το Βέλγιο και η Ολλανδία έγιναν οι πρώτες χώρες που νομιμοποίησαν την ευθανασία το 2002 για ασθενείς στο τελευταίο στάδιο για τους οποίους δεν υπάρχουν πιθανότητες να βελτιωθεί η κατάστασή τους. Με βάση την ολλανδική νομοθεσία, τουλάχιστον δύο γιατροί πρέπει να πιστοποιήσουν ότι δεν υπάρχει καμία άλλη λογική λύση για τον ασθενή.
Η Νόα Ποτχόφεν έπεσε θύμα σεξουαλικής επίθεσης σε ηλικία 11 ετών. Τρία χρόνια αργότερα βιάστηκε δύο φορές. Είχε ανακοινώσει η ίδια ότι ήθελε να πεθάνει, όμως το μήνυμά της στο Instagram έχει πλέον διαγραφεί. «Μέσα στις επόμενες δέκα ημέρες θα πεθάνω. Είναι η στιγμή που σταματώ να τρώω και να πίνω και μετά από πολλές συζητήσεις... αποφασίστηκε να με αφήσουν να φύγω επειδή η ζωή μου είναι αφόρητη».
Έρευνα-Επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός και Γεωπολιτικός αναλυτής. "Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες". Η φράση έχει συνδεθεί άρρηκτα με τα έργα του Γάλλου φιλόσοφου Βολταίρου και εκφράζει απόλυτα τους συντάκτες του ηλεκτρονικού περιοδικού Mytilenepress. Στο Mytilenepress δημοσιεύονται όλες οι απόψεις. Aπαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την έγκριση του Μpress.
πηγή: Reinformation TV
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου