Πόνος και μετά θυμός. Και ακόμη. Ο Robert Musil στην εποχή του, είχε σημειώσει στο δοκίμιό του που χρονολογείται από το 1922: « Η Ευρώπη στενοχωριέται, ou petit voyage du coq à l'âne », ότι « είμαστε σαν ταξιδιώτες σε βαγόνια ύπνου που θα ξυπνήσουν μόνο την ώρα του η σύγκρουση ».
Ο Musil είχε σκιαγραφήσει τότε τις βασικές γραμμές της δικής του κριτικής πολιτισμικής ερμηνείας, με βάση τις αντιδράσεις, ή ακριβέστερα την απουσία επαρκών αντιδράσεων στο ευρωπαϊκό ήθος της εποχής του, στο σοκ του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Πριν από έναν αιώνα.
Σε αυτήν την ακούραστα ταραγμένη Ευρώπη του 2023, εδώ στην Ελλάδα, είναι τότε η σύγκρουση δύο τρένων πριν από μόλις δύο εβδομάδες, που προκάλεσε το θάνατο 113 επιβατών, σύμφωνα με την εκτίμηση σε κάθε περίπτωση οιονεί επίσημη, που αναφέρει 57 νεκρούς και 56 αγνοούμενους. από τις 10 Μαρτίου, που γίνεται αυτή η «ατυχία» ίσως ικανή να αναζωογονήσει την οργή των Ελλήνων.
Ωστόσο, οι... τόσο ταπεινοί άνθρωποι θα έχουν διατηρήσει ότι το «ατύχημα» είναι μάλλον μια... πολλαπλή δολοφονία, ουσιαστικά οργανωμένη από τους πολιτικούς και τα πελατειακά δίκτυα της μαφίας τους. στόχευσε και πάλι στους ταπεινούς υπαλλήλους, ει δυνατόν μεταξύ των αποκλεισμένων από τα δίκτυα. Αφού κατηγόρησε τη σύγκρουση μεταξύ του Intercity και του εμπορευματικού τρένου στον ανίκανο σταθμάρχη της Λάρισας, κάποιον Σαμαρά, « για το ότι έβαλε τα δύο τρένα στην ίδια γραμμή χωρίς να το καταλάβει, καθώς και κακή τύχη », ιδού πώς ο υπουργός Ο Άδωνις Γεωργιάδης καταλήγει να τολμήσει να προφέρει μετά από μια εβδομάδα τη σύντομη πρόταση του… φουσκωμένη.
« Γνωρίζαμε πολύ καλά ότι υπήρχε πρόβλημα ασφαλείας. Όμως ο αρμόδιος υπουργός δεν το είπε δημοσίως γιατί διαφορετικά κανείς δεν θα έπαιρνε πια το τρένο » Η νεκροπολιτική και όλα τα... μετόπισθεν της!
Ας σημειώσουμε, όπως ο παλιός δημοσιογράφος Σπύρος Χατζάρας στο πρόγραμμα του στις 10 Μαρτίου στο διαδικτυακό ραδιόφωνο του κινήματος «Κίνημα - Ελλάς 21»,Πρόγραμμα με πολύ ακριβή τίτλο « Κάθαρμα Μητσοτάκη », που η αδερφή του σταθμάρχη της Λάρισας αρέσκεται να φωτογραφίζεται δίπλα στον Μητσοτάκη, γιατί προφανώς οι συγγενείς του συμμετέχουν στο μάτσο των παρασίτων που τροφοδοτούνται από τις ιστορικές φυλές της μαφίας, στο πίσω μέρος. των άλλων Ελλήνων φυσικά.
« Είμαι πεπεισμένος – αναλύει ο Σπύρος Χατζάρας – ότι αυτή η γυναίκα θα είχε ζητήσει από τον Μητσοτάκη τη χάρη που συνίστατο στο να στήσει έτσι τον αδερφό της, με μισθό 3500 ευρώ το μήνα, κατά παράβαση των κανονισμών και της ελάχιστης κοινής λογικής. , γιατί ο αδερφός, που έτσι προωθήθηκε ως σταθμάρχης, είχε ακολουθήσει μόνο μια κακή εκπαίδευση, αφού αυτό που προέχει είναι το ενδιαφέρον της κάστας του παρκαδόρου υπό την Ξενοκρατία, αν χρειαζόταν Χαζάροι και ακούραστοι καριερίστες» .
Και τα υπόλοιπα δεν θα μπορούσαν παρά να αποδειχθούν τότε και σύντομα να είναι θέμα «ανθρακί». Γιατί, οι νεκροί σε χίλια κομμάτια, δύσκολα αναγνωρίσιμες και επιπλέον πολλές φορές χάρη στο DNA των οικογενειών τους, καθώς και πρώτα από όλα οι αγνοούμενοι... εξατμισμένοι κατά 1300°C σε λίγες μόνο στιγμές μετά τη σύγκρουση, δύσκολα θα μαρτυρούν... «τεχνικές λεπτομέρειες» του δράματος. Έτσι, το εμπορευματικό τρένο ακολούθησε επίσημα αδήλωτο δρομολόγιο και το τι μετέφερε παραμένει μυστήριο, το οποίο κατέληξε να αναρωτιέται ακόμη και η καθεστωτική τηλεόραση της ΕΡΤ, όπως και πολλά άλλα ΜΜΕ.
Ειδικοί αξιωματικοί του Ελληνικού Στρατού, απεστάλησαν επί τόπου από τους πρώτους, τίποτα δεν ανακοινώθηκε ούτε διευκρινίστηκε για αυτούς. Στη συνέχεια, με έναν μάλλον περίεργο τρόπο, ο Μητσοτάκης πήγε στην κηδεία του οδηγού της ατμομηχανής του εμπορευματικού τρένου Σπύρου Βούλγαρη, αν και προφανώς δεν γνώριζε την οικογένειά του, όταν στην αρχή ο εν λόγω οδηγός είχε ανακοινωθεί ότι πέθανε στο πλοίο. το τρένο Intercity, ως απλός επιβάτης. Και με έναν μάλλον περίεργο τρόπο, ένα μέρος του σημείου του ατυχήματος ασφαλτοστρώθηκε αμέσως, ίσως είναι απαραίτητο να αναρωτηθούμε γιατί.
Και αποφασιστικά, η μαφιόζικη οικογένεια των Μητσοτάκη, ανακοινώνει ότι το ποσό των 1600 ευρώ το μήνα « πρόσθετης βοήθειας » θα προστεθεί στις συντάξεις που ήδη αντιλαμβάνονται οι γονείς των νεαρών που σκοτώθηκαν με αυτόν τον τρόπο από το καθεστώς, μόνο και μόνο για να αγοράσουν αν είναι δυνατόν τη σιωπή τους, δεδομένου ότι κατατίθενται οι πρώτες καταγγελίες για φόνο που στοχεύουν άμεσα τον πρωθυπουργό-μαριονέτα, τους υπουργούς του και άρα την κλίκα τους. Μια βδομάδα μετά τη σύγκρουση, ο Μητσοτάκης επιτέλους έδωσε το ψεύτικο « συγγνώμη » του γιατί διαφορετικά χρειαζόταν επείγουσα επικοινωνία.
Πολλοί Έλληνες, ιδιαίτερα από τους νεότερους, συγκεντρώθηκαν στην Αθήνα μπροστά στη λεγόμενη «εθνική» Συνέλευση, όπως τότε παντού σε όλη τη χώρα. Ανάμεσα στα πλακάτ, εδώ υπάρχει ένα που υποδηλώνει ότι «η δίκαιη πορεία συνίσταται στο κάψιμο της ατμομηχανής της Συνέλευσης ». Είναι τότε μια επιστροφή δέκα χρόνια αργότερα, του περίφημου συνθήματος των Αγανακτισμένων κατά των προδότων πολιτικών, που επέβαλαν την Τρόικα στον λαό: «Η Συνέλευση είναι ένας οίκος ανοχής που πρέπει να καεί ». Ξεκάθαρος.
Πάλι σχεδόν παντού, γιατί πρέπει επίσης να επισημανθεί, η συνηθισμένη πανίδα του Σόρος οδηγεί τον χορό σε αυτές τις διαδηλώσεις, όσο και τα κόμματα της σάπιας αριστεράς, καθώς και τα ιστορικά παρασιτικά συνδικάτα, δεδομένου ότι θα χρειαστεί για άλλη μια φορά. , διοχετεύστε τον θυμό για να τον σβήσετε καλύτερα. Ακριβώς όπως πριν από δέκα χρόνια.
Τότε, το μεγάλο κίνημα των Αγανακτισμένων είχε ως αποτέλεσμα τον ΣΥΡΙΖΑ των τροτσκιστών υπό την Fabian Society, όσο και στη Χρυσή Αυγή, χειραγωγούμενο από τα πάνω από το παρακράτος, από τη Στοά και από τις υπηρεσίες πληροφοριών. αναγκαίο, ξένοι, πιθανώς Ισραηλινοί και Αγγλοσάξονες, για να μην τους κατονομάσουμε, όπως συμβαίνει συχνά σε πολλές παρόμοιες περιπτώσεις στην ακροδεξιά σε αυτή την τόσο παλιά ήπειρο.
Η CIA και η NSA ήταν εκεί, αρκεί να σημειώσουμε τώρα πώς και πόσο αυτά τα υποτιθέμενα πατριωτικά κόμματα, που μερικές φορές έχουν πρόσβαση στην ψευδοδύναμη υπό τον ευρωπαϊκό ολοκληρωτισμό, ακολουθούν κατά γράμμα τις εντολές του Khazaria που σατανίστηκε στο Blinken, a la Robert Ο Κάγκαν και η Βικτόρια Νούλαντ, όταν πρόκειται να συμπαραταχθούν με τη ναρκωμένη μαριονέτα του Κιέβου.
Και στην Αθήνα, ανάμεσα στους λακέδες τους των «μερδιών» ο Άρης Πορτοσάλτε, σταρ δημοσιογράφος του Καθεστώτος και της τηλεόρασης του ΣΚΑΪ, έδωσε κυρίως το σατανιστικό όραμά του για τα γεγονότα, για τη σύγκρουση των δύο τρένων. « Μερικές φορές χρειάζονται μερικά θύματα που θυσιάζονται κατά τη διάρκεια ατυχημάτων, για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε σε εξέλιξη και στον εκσυγχρονισμό των υποδομών ». Κυκλοφορεί η λέξη-κλειδί: « Θυσία ».
Με αυτήν ακριβώς την έννοια, για τους διαδηλωτές, όπως και για τους μη διαδηλωτές στην Ελλάδα, δεν είναι καθόλου ατύχημα, αλλά δολοφονία. « Η Ελλάδα καταβροχθίζει τα παιδιά της » γράφουν για παράδειγμα οι μαθητές της πόλης των Τρικάλων της Θεσσαλίας, όταν διαδηλώνουν γύρω από τον σταθμό. Χωρίς να ξεχνάμε τη θριαμβευτική τότε επιστροφή του συνθήματος της εποχής, που μοιραζόταν στους νέους στους δρόμους και στα γήπεδα: « Μητσοτάκη, σε γάμησες ». Ή αυτό, « Η ζωή εξαρτάται από την επιβίωση των κουπονιών επισιτιστικής βοήθειας και αγοράζουμε το εισιτήριο θανάτου με τα τρένα μας ».
Ο Πορτοσάλτε, ο φύλακας του Καθεστώτος, δεν έχουν ξεχάσει ούτε οι νεαροί οπαδοί του Ολυμπιακού στον Πειραιά όταν γράφουν στα πανό τους. « Πορτοσάλτε, θα σε γαμήσουν πρώτα, είναι για παράδειγμα ».
Η Ελλάδα είναι σίγουρα σε αναταραχή, μέρος της πραγματικής της χώρας ούτως ή άλλως. Οι βουλευτικές εκλογές θα μπορούσαν να αναβληθούν πέρα από τη νομοθετική περίοδο που λήγει τον Ιούλιο, κάτι που προτείνεται μερικές φορές από ορισμένα παράσιτα του Mitsotakiens, συμπεριλαμβανομένου του Portosálte, και αυτό θα ήταν για άλλη μια φορά κατάφωρη παραβίαση του Συντάγματος. Οι διάλογοί τους… υποκλαπούν, κατέληξαν να δημοσιοποιηθούν. « Δεν θα χάσουμε τις εκλογές και ο Μητσοτάκης δεν θα ηττηθεί για ένα τρένο... μαλάκα ». Ευχαριστώ για… το τρένο.
Και ανάμεσα σε ζωντανούς και νεκρούς, είναι ήδη Άνοιξη σε αυτή την παλιά χώρα. Οι οικογένειες των δολοφονημένων του Υπεραστικού, πήγαν στο σημείο του δυστυχήματος μια εβδομάδα μετά το πρώτο σοκ και ήδη… οι μητέρες τους.Μια παλιά ελληνική τραγωδία, αυτή του πένθους των νικημένων, όπως στον Ευριπίδη. Από την πλευρά του, το Καθεστώς οργάνωσε το κροκοδείλο πένθος του, με την πλήρη συνενοχή της σατανισμένης επίσημης Εκκλησίας, και το ίδιο με την ευγενική συμμετοχή τοπικών και περιφερειακών αιρετών.
Σημειώστε, ωστόσο, την περίπτωση της Βερδικούσιας, ενός μικρού χωριού της Λάρισας όπου οι κάτοικοι έχουν χορτάσει. Διότι, σύμφωνα με το ρεπορτάζ του τοπικού Τύπου της Θεσσαλίας, « η οργή ώθησε αρκετούς κατοίκους της Βερδικούσιας να δηλώσουν δημόσια ότι γυρίζουν την πλάτη στους πολιτικούς. Συνολικά, οι 33 κάτοικοι του ορεινού χωριού Βερδικούσια, υπέγραψαν κείμενο για να δημοσιοποιήσουν την απόφασή τους να μην αποδεχτούν την παρουσία κανενός βουλευτή ή πολιτικού στο χωριό τους πριν τις εκλογές» .
« Το ατύχημα μας ταρακούνησε, μας ξύπνησε. Αυτό είναι πάρα πολύ. Να μην πατήσει κανένας τους στο χωριό μας. Καταβροχθίζουν χρήματα και δεν κάνουν τίποτα. Τελειώσαμε με τις υποσχέσεις τους. Είναι ανεύθυνοι και πρέπει να καταλάβουν ότι ο κόσμος ξύπνησε ».
Και τότε είναι ήδη Άνοιξη. Οι πρώτοι μας επισκέπτες της σεζόν είναι ήδη εκεί, φωτογραφίζοντας τα perdicés κοντά στο ακρωτήριο Σούνιο. Και γι' αυτούς ακριβώς, η φωτεινή ιδέα του συγκροτήματος Μητσοτάκη βρίσκεται σε αυτές τις δύο υποτιθέμενες πιθανές προβλέψεις. « Με το καλοκαίρι οι Έλληνες θα έχουν ξεχάσει τα δύο τρένα και κυρίως η τουριστική περίοδος θα έχει φέρει μια ανάσα στην οικονομία κατά τη διάρκεια της σεζόν. Ας απωθήσουμε λοιπόν όσο το δυνατόν περισσότερο την ημερομηνία των εκλογών ».
Αλίμονο, είναι πολύ πιθανό να συμβεί με αυτόν τον τρόπο, μόνο που δεν είναι σίγουρο. Γιατί από συσσώρευση σε συσσώρευση... κεφαλαιοποιημένη στο Hybris, οι σατανοποιημένοι θα μπορούσαν να βρεθούν μπροστά σε ένα swell, για μια φορά, ένα πραγματικά δημοφιλές έδαφος, έχοντας ίσως μια μικρή πιθανότητα να μην τα καταφέρει μόνο κάτω από... χειραγώγηση.
Με αυτή την έννοια πρέπει να κατανοήσουμε τότε την παρέμβαση του Πρέσβη των ΗΠΑ που εδρεύει στην Αθήνα, κάποιου Τσούνη. « Δεν θέλω να επικεντρωθώ στην εύρεση ευθύνης για αυτήν την εθνική τραγωδία. Πιστεύω ότι ένα τέτοιο γεγονός δεν πρέπει να χρησιμοποιηθεί για να διχάσει ένα έθνος ». Λέγεται, και ιδού η μετάφραση. Ξενοκράτες πράκτορες και μετά τρολ της πρεσβείας… ενώνονται.
Στον απόηχο του σιδηροδρόμου τον Μάρτιο, λίγοι θα έχουν προσέξει, ωστόσο, ότι πέντε μέρες μετά τη δολοφονία του Υπεραστικού, η κυβέρνηση υπό τον Μητσοτάκη παρουσίασε το νομοσχέδιό της, που συνίστατο στην ιδιωτικοποίηση, δηλαδή να προσφέρει στα παγκόσμια αρπακτικά όλα τα είδη της χώρας. υδατικών πόρων, καθώς και του δικτύου διανομής του.Ή, όπως ο ξάδερφός μου ο Ντίνος, πάλι… λέει ένας ιστορικός φιλορώσος στο Θεσσαλικό χωριό, « όλοι αυτοί οι πολιτικοί πρέπει να κρεμαστούν μπροστά στο ψευδοκοινοβούλιο στην Αθήνα ». Και δεν είναι ο μόνος που το επαναλαμβάνει για άλλη μια φορά σε δέκα χρόνια, σε αυτή την Ελλάδα της αναμφισβήτητα ατελείωτης στιγμής.
Στον πόλεμο… όπως στον πόλεμο. Μόνο που όπως έχει αναλυθεί και αλλούγια αυτήν την ήδη ταραγμένη Ευρώπη του Μουσίλ, « δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, εδώ και δέκα χρόνια, κάνουμε την παγκόσμια ιστορία, με την πιο εμφανή μορφή, χωρίς να μπορούμε, για όλα αυτά, να την συλλάβουμε. Δεν έχουμε αλλάξει πραγματικά. Λίγο τεκμήριο πριν, ένα ασαφές hangover μετά? Ήμασταν εργατικοί πολίτες, γίναμε δολοφόνοι, δολοφόνοι, κλέφτες, εμπρηστές κ.ο.κ.: δεν ζήσαμε τίποτα για όλα αυτά» .
« Ο πόλεμος μας φάνηκε πιο κοντά στο καρναβάλι παρά στα βακχάνια, και η Επανάσταση τελείωσε στη Βουλή. Έτσι ήμασταν όλα τα πράγματα χωρίς να αλλάξουμε για όλα αυτά, έχουμε δει πολλά και δεν έχουμε συλλάβει τίποτα ».
Ο Μούζιλ περιγράφει μια κατάσταση του νου που παρουσιάζει πολλές αναλογίες με τον παρόντα χρόνο: η ελασιμότητα των όντων, η πολλαπλότητα των κέντρων των γεγονότων, οι ασυνέχειες στη βιωμένη εμπειρία, παράγουν μια κατάσταση αέναης τροποποίησης που αποτυγχάνει να εγγραφεί σε μια συνεπή υποκειμενική εμπειρία. .
« Ο άνθρωπος που εκτίθεται σε αυτές τις τροποποιήσεις είναι ένας άνθρωπος απεριόριστα διαθέσιμος, αλλά η ευελιξία του εμποδίζει κάθε έλεγχο των συνθηκών της ύπαρξής του. Σύμφωνα με τον Musil, η κρίση συνίσταται στην απουσία οποιασδήποτε υποκειμενικής επιγραφής για το τι συμβαίνει σε εμάς σε μια εποχή τεράστιων αλλαγών: Δεν είχαμε τις έννοιες που θα μας επέτρεπαν να ενσωματώσουμε αυτήν την εμπειρία. Ούτε, ίσως, συναισθήματα των οποίων ο μαγνητισμός θα τους βοηθούσε εκεί .
Αλλά ποιος ξέρει, ο πόνος και ο θυμός είναι μέρος του… κάτω από το πένθος. Παλαιότερα, « Aïde kai de – le train vers le ciel », αυτό το όμορφο λαϊκό τραγούδι που ερμήνευσε πρώτος ο Γιάννης Πουλόπουλος που όλοι τραγουδούν τώρα, όπως λένε, από «κομμουνιστές» έως «φασίστες», απαθανατίζει κατά κάποιον τρόπο τη μνήμη των 17 νεκρών. ήταν σε σύγκρουση δύο τρένων τον Ιανουάριο του 1972, ακόμα στη Θεσσαλία. Συνθέτης του ήταν ο Νίκος Μαμαγκάκης και τους στίχους ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου