Τον τελευταίο μήνα γίναμε μάρτυρες ορισμένων εκπληκτικών γεωπολιτικών εξελίξεων που γράφτηκαν «β» από το MoA. Τον Φεβρουάριο, η Κίνα κατηγόρησε δημόσια την ηγεμονία των ΗΠΑ , ξεκίνησε μια παγκόσμια πρωτοβουλία ασφάλειας και πρότεινε ένα ειρηνευτικό σχέδιο για την Ουκρανία .
Στις 10 Μαρτίου, η Κίνα μεσολάβησε σε μια συμφωνία που αποκατέστησε τις σχέσεις μεταξύ της Σαουδικής Αραβίας και του Ιράν. Στις 15 Μαρτίου, η Μόσχα άνοιξε το κόκκινο χαλί για τον Πρόεδρο της Συρίας Μπασάρ αλ Άσαντ. Χθες, ο αλ Άσαντ και η σύζυγός του Άσμα έφτασαν στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα για συνομιλίες με τον Σεΐχη Μοχάμεντ .
Επίσης χθες, το Ιράν και το Ιράκ υπέγραψαν συμφωνία συνεργασίας στον τομέα της ασφάλειας που θα τερματίσει την κουρδική δραστηριότητα κατά του Ιράν που υποστηρίζεται από τη CIA. Επίσης χθες, ο βασιλιάς Σαλμάν της Σαουδικής Αραβίας κάλεσε τον Ιρανό Πρόεδρο για επίσκεψη στο Ριάντ. Τα τελευταία 30 χρόνια, οι Ηνωμένες Πολιτείες αντιμετωπίζουν τη Μέση Ανατολή ως την αυλή τους.
Πριν από είκοσι χρόνια εισέβαλε παράνομα στο Ιράκ και προκάλεσε εκατοντάδες χιλιάδες θανάτους και δεκαετίες χάους. Τώρα η Κίνα, με ειρηνικά μέσα, άλλαξε την ισορροπία στη Μέση Ανατολή μέσα σε μόλις ένα μήνα. Σήμερα, ο Κινέζος πρόεδρος Σι έφτασε στη Μόσχα για τριήμερες συνομιλίες με τον Ρώσο πρόεδρο Πούτιν.
Ένα άρθρο του Προέδρου Πούτιν δημοσιεύτηκε στην People's Daily ενώ τα ρωσικά μέσα δημοσίευσαν ένα υπογεγραμμένο άρθρο του προέδρου Xi .
Οι Ηνωμένες Πολιτείες φοβούνται ότι η ειρηνευτική πρωτοβουλία της Κίνας για την Ουκρανία κερδίζει έδαφος. Μίλησε ανοιχτά κατά της κατάπαυσης του πυρός και των ειρηνευτικών συνομιλιών . Νόμιζα ότι εναπόκειται στην Ουκρανία να αποφασίσει ;
Είναι πιθανό ότι ο Πούτιν θα υποστηρίξει δημοσίως το κινεζικό ειρηνευτικό σχέδιο, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι παρανοϊκές ότι η ειρήνη μπορεί πράγματι να συμβεί. Μπορεί ακόμη και να θέλει να σαμποτάρει τη συμφωνία Σαουδικής Αραβίας-Ιράν . πηγή: Bruno Bertez
Στις 17 Μαρτίου το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο εξέδωσε δύο εντάλματα σύλληψης για απέλαση παιδιών βάσει του άρθρ. 8 του Καταστατικού της Ρώμης (έγκλημα πολέμου) κατά του Ρώσου Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν και της Ρωσίδας Συνήγορου του Παιδιού Μαρία Λβόβα-Μπέλοβα. Από μόνη της, η απόφαση προκαλεί νομική έκπληξη, καθώς η Ρωσία, όπως και οι Ηνωμένες Πολιτείες, δεν είναι κράτος μέλος και δεν αναγνωρίζει την αρμοδιότητα αυτού του διεθνούς ιδρύματος, ο οποίος κάνει a prioriαβάσιμη κάθε απόφαση που αφορά αυτήν και τους υπηκόους της.
Αλλά το πρόβλημα δεν είναι μόνο νομικό, προκύπτουν επίσης πολλά ερωτήματα σχετικά με τον πολιτικό αντίκτυπο μιας τέτοιας εξωφρενικής παραβίασης του διεθνούς δικαίου: πέρα από έναν αβέβαιο περιορισμό της ελευθερίας μετακίνησης του Ρώσου προέδρου, είναι το διεθνές θεσμικό σύστημα που προέκυψε από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. καταρρέει, επιτρέποντας μια επανενοποίηση ολόκληρης της ρωσικής κοινωνίας γύρω από τον πρόεδρό της. Η Ρωσία δεν είναι ποτέ τόσο δυνατή όσο όταν δεν έχει άλλη επιλογή, είναι ένα περίεργο δώρο που μόλις της δόθηκε.
Για την παρανομία των ενταλμάτων σύλληψης που εκδόθηκαν από το ΔΠΔ κατά του Βλαντιμίρ Πούτιν και της Μαρίας Λβόβα-Μπέλοβα
Σύμφωνα με δηλώσεις που δημοσιεύονται στον επίσημο ιστότοπο του ΔΠΔ , ο Ρώσος Πρόεδρος και ο Συνήγορος του Πολίτη για τα Παιδιά κατηγορούνται για απέλαση παιδιών, βάσει του άρθρου 8, δηλαδή για το έγκλημα του πολέμου. Παραθέτω :
" Ο κ. Vladimir Vladimirovitch Putin, γεννημένος στις 7 Οκτωβρίου 1952, Πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας, θα ήταν υπεύθυνος για το έγκλημα πολέμου της παράνομης απέλασης πληθυσμού (παιδιών) και της παράνομης μεταφοράς πληθυσμού (παιδιών) από τις κατεχόμενες ζώνες της Ουκρανίας στην Ρωσική Ομοσπονδία (βάσει του άρθρου 8 παράγραφος 2 στοιχείο α) σημείο vii) και 8 παράγραφος 2 στοιχείο β) σημείο viii) του Καταστατικού της Ρώμης). Τα εγκλήματα φέρεται να διαπράχθηκαν σε κατεχόμενα ουκρανικά εδάφη, τουλάχιστον από τις 24 Φεβρουαρίου 2022. Υπάρχουν βάσιμοι λόγοι να πιστεύεται ότι ο κ. Πούτιν φέρει ατομική ποινική ευθύνη για τα προαναφερθέντα εγκλήματα, επειδή διέπραξε τις πράξεις απευθείας, από κοινού με άλλους και /ή μέσω άλλων (άρθρο 25 παράγραφος 3 στοιχείο α) του Καταστατικού της Ρώμης), και για την αδυναμία του να ασκήσει τον κατάλληλο έλεγχο επί πολιτικών και στρατιωτικών υφισταμένων,. »
Η ευθύνη του Συνηγόρου του Πολίτη επιλαμβάνεται επίσης βάσει του άρθ. 8 για παράνομη απέλαση παιδιών και s. 25(3) για την πραγματοποίησή του, μόνος ή με άλλους.
Είναι εξαιρετικά περίεργο να βλέπει κανείς αυτό το Δικαστήριο να εγκρίνει αυτές τις πράξεις, όσον αφορά τους υπηκόους μιας χώρας που δεν είναι μέλος και η οποία δεν αναγνωρίζει με σύμβαση τη δικαιοδοσία του ΔΠΔ. Σίγουρα, η Ουκρανία έχει αναγνωρίσει τη δικαιοδοσία του ΔΠΔ και συμμετέχει σε έρευνες στο έδαφός της. Το Δικαστήριο μπορεί επομένως να ερευνήσει, με βάση το άρθ. 4 του Καταστατικού της Ρώμης, σχετικά με τη στρατιωτικοποίηση πολιτικών περιοχών που προστατεύονται από τις Συμβάσεις της Γενεύης από τον Ατλαντικό-Ουκρανικό στρατό, σχετικά με την καταστολή που ασκεί αυτός ο στρατός εναντίον αμάχων, για τις καταχρήσεις που διαπράττει αυτός ο στρατός εναντίον Ρώσων στρατιωτών και για οποιαδήποτε παραβίαση το καταστατικό της Ρώμης.
Ενώ το Δικαστήριο μπορεί να διερευνήσει το ουκρανικό έδαφος, δεν έχει δικαιοδοσία για τη Ρωσία. Σύμφωνα με το άρθ. 12 (Προαπαιτούμενα για την άσκηση δικαιοδοσίας) σημείο 1:
« Ένα κράτος που γίνεται Μέρος του Καταστατικού αποδέχεται έτσι τη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου για τα εγκλήματα που αναφέρονται στο άρθρο 5 » .
Αλλά η Ρωσία δεν έχει φύγει. Επομένως, τα αδικήματα που του αποδίδονται βάσει του άρθρ. 8, το οποίο αναφέρει λεπτομερώς ορισμένα από τα αδικήματα που αναφέρονται στο s. 5, βρίσκονται εκτός δικαιοδοσίας του ΔΠΔ. Και οι δηλώσεις του εισαγγελέα, που θέλει πάση θυσία να εξηγήσει ότι η «ανεξάρτητη έρευνά» τους θα επέτρεπε, χωρίς αμφιβολία, να έρθουν στο φως αυτά τα εγκλήματα, δεν έχουν βάση, αφού οι προϋποθέσεις της δικαιοδοσίας του Δεν πληρούνται οι ΔΤΚ.
Μια γκροτέσκα κατηγορία επί της ουσίας: «απέλαση» παιδιών στο Artek, μακριά από τις πρώτες γραμμές
Εκατοντάδες παιδιά από την Ουκρανία στάλθηκαν βίαια μακριά από το μέτωπο στη Ρωσία. Αυτά τα ορφανά θα είχαν μάλιστα την ατυχία να υιοθετηθούν και να μπορέσουν να ζήσουν ήσυχα μια κανονική ζωή, μακριά από το χάος των Ουκρανών πολεμιστών. Πράγματι, αυτό πρέπει να καταδικαστεί, ο αγώνας για το μυαλό μαίνεται στην Ουκρανία. Και ο Εισαγγελέας αναλαμβάνει να το πράξει, με κάθε «αντικειμενικότητα».
« Τα περιστατικά που εντόπισε η Υπηρεσία μου περιλαμβάνουν την απέλαση τουλάχιστον εκατοντάδων παιδιών που απομακρύνθηκαν από ορφανοτροφεία και σπίτια παιδιών. Πολλά από αυτά τα παιδιά, πιστεύουμε, έχουν δοθεί από τότε για υιοθεσία στη Ρωσική Ομοσπονδία. Ο νόμος έχει αλλάξει στη Ρωσική Ομοσπονδία, με προεδρικά διατάγματα που εκδόθηκαν από τον Πρόεδρο Πούτιν, για να επισπευσθεί η χορήγηση της ρωσικής υπηκοότητας, διευκολύνοντας τις ρωσικές οικογένειες να την υιοθετήσουν.
Το Γραφείο μου ισχυρίζεται ότι αυτές οι πράξεις, μεταξύ άλλων, καταδεικνύουν την πρόθεση για οριστική απομάκρυνση αυτών των παιδιών από τη χώρα τους. »
Ας θυμηθούμε ότι κατά την προέλαση του ρωσικού στρατού, οι ντόπιοι πληθυσμοί ως επί το πλείστον αρνήθηκαν να προχωρήσουν βαθύτερα στην Ουκρανία και κατάφεραν, παρά τις απειλές και τις καταστολές, να κατευθυνθούν προς τη Ρωσία. Ως εκ τούτου, ο «αναγκαστικός» χαρακτήρας του εκτοπισμού των παιδιών είναι κάτι παραπάνω από ύποπτος, ακόμα κι αν αυτή η πραγματικότητα δεν μπαίνει στον φιλοουκρανικό λόγο φανατικά που επικρατεί στις χώρες και τους θεσμούς του Άξονα, για προφανείς λόγους αυτονομιμοποίησης. Επιπλέον, ο Ατλαντικό-Ουκρανικός στρατός που στοχεύει τοποθεσίες αμάχων, όπως νοσοκομεία ή σχολεία, πρέπει να αφεθούν τα παιδιά σε κίνδυνο;
Έχουμε επίσης περιπτώσεις παιδιών, που ήρθαν από τις πόλεις που απελευθερώθηκαν τότε από τη Ρωσία στην περιοχή του Χάρκοβο , το Χερσώνα ή το Ντονμπάς, που στάλθηκαν από τις οικογένειές τους σε καλοκαιρινές κατασκηνώσεις το καλοκαίρι του 2022. «Βρίσκονται μακριά από το μέτωπο, μακριά από το ζώνες μάχης. Για να είναι παιδιά. Αυτό είναι σίγουρα επίσης έγκλημα: πώς μπορούμε να αφήσουμε αυτά τα παιδιά να δουν μια άλλη πραγματικότητα από αυτή που προπαγανδίζει η ατλαντο-ουκρανική προπαγάνδα.
« 45 παιδιά από το Severodonetsk θα ξεκουραστούν στην περιοχή Perm και 200 παιδιά από το Kupyansk πήγαν στην περιοχή Krasnodar για δύο εβδομάδες. »
Η πρώτη ομάδα παιδιών από το Kupyansk έφτασε στις αρχές Αυγούστου και μια δεύτερη ομάδα αναμενόταν στην παραθαλάσσια πόλη Gelendzhik στα τέλη Αυγούστου. Η περιοχή του Pskov φιλοξενεί επίσης περίπου 500 παιδιά από την περιοχή Kherson. Όλα πήγαιναν πολύ καλά… ώσπου η Ρωσία αποσύρθηκε από ένα μεγάλο μέρος αυτών των περιοχών. Και τα παιδιά επέστρεψαν τον Οκτώβριο, δακρυσμένα, με κλαίγουσες μητέρες, στο Κουπιάνσκ ή στο Ίζιουμ, υπό την απειλή των ουκρανικών αρχών, έχοντας συλλάβει εκεί την υπόλοιπη οικογένεια. Από τη μαρτυρία του πολεμικού ανταποκριτή Κοτς :
« Προσφέραμε προσεκτικά βοήθεια – μείνετε, θα σας βοηθήσουμε να εγκατασταθείτε εδώ στο Κουμπάν. Οι περισσότερες μαμάδες ανταποκρίθηκαν μόνο με λυπημένα βλέμματα. Και τα παιδιά ζήτησαν να μείνουν. Και μόνο λίγοι παραδέχτηκαν ήσυχα: έχουμε μια αδερφή και μια μητέρα εκεί, ή έναν σύζυγο ή κάποιον άλλο. Είναι σαν όμηροι. Δεν μπορούμε να μείνουμε, καταλαβαίνεις;
Έτσι τα παιδιά μας πήραν καινούργια πουπουλένια μπουφάν και μπότες – ήταν όλα ντυμένα χθες μόνο για χειμώνα. Ελεύθερος. Όπως και πριν, ήταν ντυμένοι για διακοπές στην παραλία και μετά για φθινόπωρο. Άλλωστε, οι περισσότεροι από αυτούς έφυγαν από τα σπίτια τους χωρίς σχεδόν τίποτα. Και χθες έφυγαν με ολοκαίνουργια smartphone, τα οποία δόθηκαν σε όλους για να επικοινωνήσουν με τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Και με πολλές χαρούμενες αναμνήσεις από ευτυχισμένες εβδομάδες στην κατασκήνωση.
Ήταν αδύνατο να μην επιστρέψουν τα παιδιά στους γονείς τους. Το πήραμε όλοι. Αλλά μερικές φορές επώδυνες ερωτήσεις τρυπούσαν τις καρδιές τους: πού τις πας; Και οι άνθρωποι απάντησαν με ειλικρίνεια - δεν γνωρίζουμε τους εαυτούς μας.
Τα παιδιά ρώτησαν: "Μαμά, πού πάμε;" Στο Izyum; Χαμογέλασαν πικρά. «Quelle d'Izyum… το σπίτι μας έφυγε, μωρό μου». " Που πάμε ? «Δεν ξέρω ». »
Δεν νομίζω ότι στην «αντικειμενική του έρευνα», ο Εισαγγελέας του ΔΠΔ φροντίζει για αυτό το αδίκημα της ομηρίας, αν και καταδικάστηκε και όντως διαπράχθηκε.
Το στρατηγικό πολιτικό λάθος που έκανε το ΔΠΔ
Οι ηγέτες των χωρών του Άξονα συγχαίρουν τους εαυτούς τους για τη νίκη τους στα πολιτικά μέσα ενημέρωσης, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι αυτή η απόφαση δεν θα έχει κανένα πραγματικό νομικό αποτέλεσμα, μέχρι να τελειώσει η σύγκρουση και να την κερδίσουν. Η διεθνής ποινική δικαιοσύνη είναι δικαιοσύνη των νικητών, όπως δικαίως μας υπενθυμίζει ο ΜεντβέντεφΣήμερα. Χρειάζεται νίκη για να συμβεί. Χρειάζεται είτε μια στρατιωτική νίκη και οι νικητές κρίνουν τους νικημένους, όπως στη Νυρεμβέργη – τότε η απόφαση που εγκρίθηκε αξίζει όσο οι νικητές παραμένουν νικητές, όπως βλέπουμε σήμερα με την αποκατάσταση του ναζισμού στη Δύση. Είτε, χρειάζεται μια ιδεολογική νίκη, για να μπορέσουν οι νικητές να κρίνουν αυτούς που υπονομεύουν την ηγεμονία τους – αυτό που προσπαθούν να κάνουν οι Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά λίγο πολύ νωρίς, η ηγεμονία τους αμφισβητείται.
Ως εκ τούτου, η Γαλλία χαιρετίζει αυτήν την ανεφάρμοστη απόφαση, καθώς όλοι θα πρέπει να λογοδοτήσουν για τις πράξεις τους ανεξάρτητα από το καθεστώς τους. Είναι όμορφο ! Αλλά παραδόξως, δεν έχει να κάνει με τον αρχιεγκληματία, τι έχουν γίνει οι Ηνωμένες Πολιτείες. Όταν το ίδιο ΔΠΔ προσπάθησε να τους ενοχοποιήσει, υπενθύμισε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι κράτος μέλος και δεν αναγνωρίζουν τη δικαιοδοσία του ΔΠΔ, όπως και η Ρωσία, δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Σε αντίθεση με τη Ρωσία, δεδομένου ότι όλες οι χώρες δεν είναι ίσες στο παγκόσμιο σύστημα, το ΔΠΔ τότε λογικά σταμάτησε, όντας αντικειμενικά αναρμόδιο.
Το γεγονός ότι το ΔΠΔ συνεχίζει παρά την ανικανότητά του σήμερα σηματοδοτεί το τέλος του θεσμικού συστήματος που προέκυψε από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και είναι το πρώτο πολιτικό στρατηγικό λάθος που έκανε ο Άξονας εδώ.Ενεργώντας για γεωπολιτικά κίνητρα εκτός της νομικής του δικαιοδοσίας, το ΔΠΔ αναγνωρίζει την αλλαγή στη φύση του: δεν είναι πλέον διεθνής οργανισμός, είναι αντικειμενικά ένα όργανο παγκόσμιας διακυβέρνησης. Νομικά, επειδή στο διεθνές δίκαιο, τα κράτη είναι κυρίαρχα, μπορούν να αντιταχθούν μόνο σε υποχρεώσεις στις οποίες έχουν συμφωνήσει επίσημα και προηγουμένως. Πολιτικά, γιατί ένα μόνο πολιτικό κέντρο, οι Ηνωμένες Πολιτείες, είναι υπεράνω κρίσης και χρησιμοποιεί τους υπάρχοντες φορείς σύμφωνα με τα συμφέροντά του, που είναι και τα μόνα νόμιμα. Τι είναι παγκοσμιοποίηση. Και η δήλωση του Αμερικανού Προέδρου Μπάιντεν ότι βρίσκει δικαιολογημένη την απόφαση του ΔΠΔ, όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες του υπενθύμισαν τα όρια της δικαιοδοσίας τους, το επιβεβαιώνει ανοιχτά.
Το δεύτερο λάθος είναι η αποδυνάμωση των χωρών του Άξονα. Η Γερμανία σίγουρα μπορεί να παρασυρθεί αφήνοντας τον Υπουργό Δικαιοσύνης της να απειλεί με τη σύλληψη του Πούτιν στα ερτζιανά, εάν εισέλθει στο γερμανικό έδαφος, η πολιτική πραγματικότητα είναι πράγματι ο νόμος του λόγου των μέσων ενημέρωσης. Οι χώρες του Άξονα οδηγούνται να αναγνωρίσουν την απόφαση του ΔΠΔ, επειδή αναγνωρίζουν την ανώτερη δύναμη των Ηνωμένων Πολιτειών, επομένως δεν έχουν άλλη επιλογή.Όμως, τα κρατικά τους όργανα είναι αυτά που πρέπει να εφαρμόσουν αυτήν την απόφαση, εάν ο Ρώσος Πρόεδρος εισέλθει στο έδαφος μιας χώρας-μέλους. Και δεν είναι προφανές ότι οι εθνικοί πολιτικο-νομικοί και διαδικαστικοί περιορισμοί κρατούν πολύ… Αυτές οι χώρες δεν βρίσκονται νομικά σε πόλεμο, μην τολμήσετε λόγω της έλλειψης υποστήριξης του πληθυσμού τους. Το να απειλείς, πόσο μάλλον να συλλάβεις, έναν αρχηγό κράτους είναι κήρυξη πολέμου.
Όπως επισημαίνει ο Σέρβος Πρόεδρος :
" Ο Βούτσιτς, σχολιάζοντας το ένταλμα σύλληψης του ΔΠΔ για τον Πρόεδρο της Ρωσικής Ομοσπονδίας, είπε ότι η Δύση προσπαθεί να πετύχει δύο στόχους με αυτό το βήμα: να δείξει ότι δεν ανησυχεί για πιθανή κλιμάκωση της σύγκρουσης και να προσπαθήσει να ασκήσει πίεση σχετικά με τις χώρες που συνεχίζουν να συνεργάζονται με τη Ρωσική Ομοσπονδία. »
Το τρίτο στρατηγικό πολιτικό λάθος του Άξονα είναι η εξυγίανση της κοινωνίας γύρω από τον πρόεδρό της. Ο Πρόεδρος του ΔΠΔ είναι συγκλονισμένος και έκπληκτος από την ομόφωνη αντίδραση της κοινωνίας και των ελίτ στη Ρωσία, που στηρίζουν τον Πρόεδρο Πούτιν. Η Δύση ξεχνά ότι δεν βρισκόμαστε στο τέλος της δεκαετίας του '80, οι Ρώσοι δεν έχουν νοσταλγία για αυτό που γίνεται στη Δύση, ένα φαινόμενο κατά του πολιτισμού. Τους λείπει η Ευρώπη της δεκαετίας του 1970, ναι, αλλά όχι σήμερα. Είναι περήφανοι που είναι Ρώσοι, περήφανοι για τη χώρα τους και θέλουν να τους σέβονται. Για πολλούς από αυτούς, ο Πούτιν ενσαρκώνει αυτή την ανάταση της Ρωσίας. Και γενικά, επειδή τον κατακρίνουν περισσότερο για τη λιχουδιά του σε σχέση με τις ρωσικές φιλοπαγκοσμιοποιητικές ελίτ, λαμβάνει αδιάκοπη υποστήριξη όταν κατέχει ακριβώς μια ισχυρή θέση.
Το δικαστήριο της Μαριούπολης, η καλύτερη απάντηση για τη Ρωσία
Έχουν γίνει πολλές πολιτικές δηλώσεις στη Ρωσία, σε όλα τα επίπεδα, που καταλήγουν πάντα στο ίδιο και σωστό συμπέρασμα καθώς αυτή η απόφαση του ΔΠΔ, νομικά, δεν αφορά σε καμία περίπτωση τη Ρωσία. Ο τελευταίος δεν χρειάζεται να συμμετάσχει σε αυτή την ψευδοδικαστική φάρσα, δεν χρειάζεται να εφαρμόσει τις αποφάσεις που εκδόθηκαν εκτός του νομικού του πεδίου.
Από την άλλη πλευρά, πέρα από τις πολιτικές διακηρύξεις, είναι σημαντικό να δράσουμε. Εδώ και καιρό μιλάμε για τη δίκη της Μαριούπολης, για να δικαστούν οι εγκληματίες πολέμου του ατλαντικού-ουκρανικού στρατού. Η οργάνωση αυτής της δοκιμής θα ήταν η καλύτερη απάντηση. Και κάποια σημάδια δίνουν τη θέση τους στην ελπίδα.
Ο Ντμίτρι Πεσκόφ, εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, είπε ότι το Κρεμλίνο υποστηρίζει την ιδέα του προέδρου της Ερευνητικής Επιτροπής να συγκροτήσει ένα ειδικό δικαστήριο, υπεύθυνο για την εξέταση αυτών των εγκλημάτων:
« Γνωρίζουμε ότι οι εργασίες βρίσκονται σε εξέλιξη. Η Ερευνητική Επιτροπή καταγράφει προσεκτικά όλα τα εγκλήματα του καθεστώτος του Κιέβου. Γίνεται πολύ έντονη, σχολαστική και επίπονη δουλειά, τα στοιχεία της οποίας, φυσικά, μπορούν να αποτελέσουν τη βάση ενός τέτοιου δικαστηρίου . »
Επιπλέον, κατά την επίσκεψή του στη Μαριούπολη, ο Πρόεδρος Πούτιν επισκέφθηκε τη Φιλαρμονική της πόλης, η οποία έχει ανακατασκευαστεί… και στην οποία έχει δημιουργηθεί ειδική αίθουσα ως αίθουσα δικαστηρίου.
Ίσως αυτό το ένταλμα σύλληψης θα επιτρέψει τελικά στη Ρωσία να αποφασίσει να εισέλθει στο νομικό πεδίο, ένα ουσιαστικό στοιχείο της πολιτισμικής μάχης που διεξάγεται.
πηγή: Russia Politics
Μετά την έκδοση εντάλματος σύλληψης για τον Βλαντιμίρ Πούτιν, η Ερευνητική Επιτροπή αποφάσισε να κινήσει διαδικασία εναντίον αρκετών δικαστών του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, συμπεριλαμβανομένου του εισαγγελέα του Καρίμ Χαν.
Η Ερευνητική Επιτροπή της Ρωσίας ανακοίνωσε στις 20 Μαρτίου την έναρξη ποινικής διαδικασίας κατά του εισαγγελέα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (ICC) Karim Khan και των δικαστών Tomoko Akane, Rosario Salvatore Aitala και Sergio Gerardo Ugalde Godinez.
Η ανακοίνωση έρχεται μετά την έκδοση, στις 17 Μαρτίου, εντάλματος σύλληψης για τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, « φερόμενο ως υπεύθυνο για το έγκλημα πολέμου της παράνομης απέλασης πληθυσμού (παιδιών) και της παράνομης μεταφοράς πληθυσμού (παιδιών) από τις κατεχόμενες ζώνες της Ουκρανίας σε της Ρωσικής Ομοσπονδίας », από τους δικαστές της διεθνούς δικαιοδοσίας.
Το ΔΠΔ είναι παράνομο, σύμφωνα με τη Μόσχα
Ωστόσο, σύμφωνα με τη Ρωσική Ερευνητική Επιτροπή, αυτές οι διαδικασίες « είναι προδήλως παράνομες » και στερούνται νομικής βάσης, καθώς βάσει της Σύμβασης για την Πρόληψη και Τιμωρία Εγκλημάτων κατά Προσώπων που Απολαμβάνουν Διεθνούς Προστασίας που χρονολογείται από το 1973, «οι αρχηγοί κρατών απολαμβάνουν απόλυτης ασυλίας από τη δικαιοδοσία ξένων κρατών ».
Επιπλέον, συνεχίζει η Επιτροπή, οι ενέργειες του εισαγγελέα ΔΠΔ καλύπτονται από τον Ρωσικό Ποινικό Κώδικα, συμπεριλαμβανομένης της «έναρξης ποινικής διαδικασίας κατά αθώου ατόμου », καθώς και της « προετοιμασίας επίθεσης εναντίον εκπροσώπου ξένου κράτους». απολαμβάνει διεθνούς προστασίας, με στόχο να περιπλέξει τις διεθνείς σχέσεις ».
Ενώ ο Ουκρανός πρόεδρος Volodymyr Zelensky χαρακτήρισε την απόφαση του ΔΠΔ «ιστορική». Σύμφωνα με τον Αμερικανό ομόλογό του Τζόζεφ Μπάιντεν η Μόσχα τη θεωρεί «άκυρη », καθώς η Ρωσία δεν είναι μέλος του ΔΠΔ και δεν αναγνωρίζει την αρμοδιότητά του.
Στις 16 Μαρτίου, μια ομάδα ερευνητών του ΟΗΕ, που δημιουργήθηκε πέρυσι από το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών, κατηγόρησε τη Ρωσία για «έγκλημα πολέμου». Στην πρώτη έκθεσή της που συντάχθηκε μετά την έναρξη της ρωσικής στρατιωτικής επιχείρησης στην Ουκρανία , η εν λόγω Εξεταστική Επιτροπή του ΟΗΕ αναφέρει ότι « οι καταστάσεις που εξέτασε σχετικά με τη μεταφορά και την απέλαση παιδιών, στο εσωτερικό της Ουκρανίας και στη Ρωσική Ομοσπονδία αντίστοιχα, παραβιάζουν διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο και συνιστούν έγκλημα πολέμου ». Η Επιτροπή συνέταξε αυτήν την έκθεση αφού επισκέφθηκε μέχρι στιγμής 56 τοποθεσίες και πήρε συνεντεύξεις από 348 γυναίκες και 247 άνδρες.
Από την έναρξη της επίθεσης στην Ουκρανία, οι ρωσικές αρχές έχουν απορρίψει όλες τις κατηγορίες για εγκλήματα πολέμου που έχουν διατυπωθεί εναντίον της, ιδίως από το Κίεβο και τη Δύση. Έχουν, μεταξύ άλλων, διαβεβαιώσει σε πολλές περιπτώσεις ότι δεν στοχεύουν αμάχους. Αντίθετα, η Μόσχα κατηγόρησε επανειλημμένα τις ουκρανικές δυνάμεις για εγκλήματα πολέμου, όπως οι συνοπτικές εκτελέσεις Ρώσων αιχμαλώτων.
Έρευνα-Επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός και Γεωπολιτικός αναλυτής. "Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες". Η φράση έχει συνδεθεί άρρηκτα με τα έργα του Γάλλου φιλόσοφου Βολταίρου και εκφράζει απόλυτα τους συντάκτες του ηλεκτρονικού περιοδικού Mytilenepress. Στο Mytilenepress δημοσιεύονται όλες οι απόψεις. Aπαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την έγκριση του Μpress
πηγή: RT France
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου