Η Αμάλ Τζεμπάρ είναι αγανακτισμένη με τους ηλίθιους της εποχής μας.
Έρευνα-επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του Mytilenepress. Contact : survivroellas@gmail.com-6945294197. Πάγια προσωπική μου αρχή είναι ότι όλα τα έθνη έχουν το δικαίωμα να έχουν τις δικές τους πολιτικές-οικονομικές, θρησκευτικές και γεωπολιτικές πεποιθήσεις, με την προύπόθεση να μην τις επιβάλουν με πλάγιους τρόπους είτε δια της βίας σε λαούς και ανθρώπους που δεν συμφωνούν.
ΙΒΑΝ : GR 1502635980000240200012759-ΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ 0026.3598.24.0200012759 ΕUROBANK Η ΜΕ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΗ-ΑΠΛΗ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΗ ΕΠΙΤΑΓΗ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ. EΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ : SURVIVORELLAS@GMAIL.COM KAI 6945294197. ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΔΙΑΚΟΨΕΙ ΟΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΚΟΠΟΥ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ.
Σας ενημερώνω ότι το Mytilenepress λειτουργεί κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες που έχει βρεθεί ποτέ συνάνθρωπος μας. Οι αιτίες είναι γνωστές και τα ατράνταχτα στοιχεία αναρτημένα στην προσωπική μου ιστοσελίδα και σε άλλες ιστοσελίδες. Οι παράγοντες του Διονυσιακού πολιτισμού εδώ και δεκαετίες επιχειρούν την ηθική-κοινωνική, οικονομική, βιολογική μου εξόντωση για να σταματήσω το λειτούργημα που επιτελώ. Εάν κλείσει το ηλεκτρονικό περιοδικό ειδικού σκοπού η ζημιά θα είναι τεράστια για το έθνος και όχι για το Mpress. Σας καλώ να διαβάσετε προσεκτικά ολόκληρη την εργασία που ακολουθεί. Κλικ επάνω στο κόκκινο πλαίσιο.
ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΥΨΗΛΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ ΠΟΥ ΘΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ ΑΡΘΡΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΘΕΜΑ. ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΟΡΥΦΑΙΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ ΤΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ. ΑΝ ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΜΕΙΝΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΕ ΗΘΙΚΗ-ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΞΙΟΠΡΠΕΕΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΛΩ ΝΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΟΥΝ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΓΕΩΠΟΛΤΙΚΗΣ-ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΒΡΙΔΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ MYTILENEPRESS. ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΙΟ ΕΥΑΙΣΘΗΤΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ.
Για αυτό έγραψε το άρθρο που ακολουθεί. Υπάρχουν χιλιάδες κατηγορίες ανθρώπων.
Κατασκευαστές, ονειροπόλοι, στοχαστές, επαγγελματίες παραπονούμενοι, διαχρονικοί αισιόδοξοι και έπειτα, κάπου ανάμεσα στην πόρτα του μπάνιου και την έξοδο κινδύνου της συλλογικής νοημοσύνης, βρίσκεται ένα συναρπαστικό υποείδος ο ανυποψίαστος ηλίθιος.
Ένα αξιοσημείωτο δείγμα. Ένα κοινωνιολογικό φαινόμενο. Ένα φιλοσοφικό αίνιγμα.
Γιατί ναι, όπως επισημαίνει ο Tonvoisin Depalier στο βιβλίο του "Ζώντας με τους ανόητους το μόνο πραγματικό πρόβλημα με τον "άσχετο" ανόητο είναι ότι δεν είναι ένας ανυποψίαστος που σε αγνοεί ".
Με άλλα λόγια σε βλέπει, σε ακούει, έχει άποψη για όλα όσα κάνεις. Και για να χειροτερέψουν τα πράγματα νιώθει ότι έχει το δικαίωμα να σου την προσφέρει σε θερμοκρασία δωματίου. Ο ανυποψίαστος ηλίθιος είναι συχνά πεπεισμένος ότι είναι έξυπνος, αλλά χαμηλής ενέργειας, αμυδρός και εκνευριστικά τρεμοπαίζει.
Είναι εύκολο να τους εντοπίσεις: νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα. Ειδικά αυτά που δεν ξέρουν. Η γνώση τους είναι σαν πυροτέχνημα: εκθαμβωτική, θορυβώδης, αλλά εντελώς κενή. Έχουν ακλόνητες σαν βράχος βεβαιότητες, που χύνονται στην οικογενειακή τσιμεντοβιομηχανία για γενιές, ενισχυμένες από τον ξάδερφο του γείτονα που «γνωρίζει κάποιον που γνωρίζει κάποιον». Κάθε πρόταση που εκστομίζουν είναι ένα μνημείο βεβαιότητας, σμιλευμένο στην άγνοια με την αυτοπεποίθηση ενός αρχιτέκτονα των Βερσαλλιών.
Δεν έχουν διαβάσει ποτέ βιβλίο από την αρχή μέχρι το τέλος, ούτε καν ένα πλήρες εγχειρίδιο οδηγιών της ΙΚΕΑ, κι όμως είναι πεπεισμένοι ότι κατέχουν την απόλυτη αλήθεια για τα πάντα: την παγκόσμια οικονομία, την ιατρική, τη γεωπολιτική, την εκπαίδευση των παγκολίνων και τη συνταγή της ευτυχίας σε δέκα εύκολα μαθήματα. Τίποτα δεν τους σταματά. Ακόμα και τα γεγονότα, αυτοί οι αγενείς σαμποτέρ, φαίνονται ανίσχυροι να διαταράξουν το νοητικό τους οικοδόμημα. Μια επιστημονική μελέτη που δημοσιεύτηκε σε ένα αξιόπιστο περιοδικό; Πολύ μεγάλη. Ένα πείραμα στον πραγματικό κόσμο; Πολύ περίπλοκο. Μια κραυγαλέα αντίφαση; Απλώς μια προσωρινή ψευδαίσθηση που η πραγματικότητα διορθώνει ελάχιστα.
Έχουν κατακτήσει την τέχνη του να μετατρέπουν την αβεβαιότητα σε σταθερές απόψεις. Ρωτήστε τους για την άποψή τους σε ένα άγνωστο θέμα και θα παρακολουθήσετε μια δεκαπεντάλεπτη διάλεξη, που θα διακόπτεται από σοβαρά νεύματα και φράσεις όπως «Όλοι το ξέρουν αυτό» ή «Είναι προφανές». Το χειρότερο είναι ότι το πιστεύουν πραγματικά. Στο παράλληλο σύμπαν τους, κάθε λάθος είναι, στην πραγματικότητα, ένα σημάδι παρεξηγημένης ιδιοφυΐας και κάθε διαφωνία είναι απόδειξη ότι ο κόσμος δεν είναι έτοιμος για τη διάνοιά τους.
Κι όμως, προχωρούν αδιάκοπα στη ζωή. Σχολιάζουν, κρίνουν, συμβουλεύουν και επανεκπαιδεύουν χωρίς προειδοποίηση. Οι νόμοι της λογικής, οι αποχρώσεις της πολυπλοκότητας, η πνευματική μετριοφροσύνη όλα αυτά είναι για αυτούς, ένα εμπόδιο που πρέπει να παρακαμφθεί, ένα άχρηστο εργαλείο ή χειρότερα μια απειλή για το εγώ τους. Με λίγα λόγια, στην παρουσία τους, η ανθρώπινη υπομονή γίνεται ένα ακραίο άθλημα.
Το πιο εκπληκτικό σε όλη αυτή την ιστορία είναι ότι, όταν διάβασα το απόσπασμα, σκέφτηκα μέσα μου: « Ε, αυτό δεν είναι κακό σημείο.»
Και ακριβώς εκεί η πραγματικότητα γίνεται χλευαστική: μόλις αρχίσεις να σκέφτεσαι την βλακεία, γίνεσαι κι εσύ ένας άθελά σου συμμετέχων. Η βλακεία είναι ένας παραμορφωτικός καθρέφτης: γελάμε, δείχνουμε με το δάχτυλο, και όλη αυτή την ώρα, μας παρακολουθεί, καραδοκεί στη γωνία, έτοιμο να ορμήσει στην πρώτη βιαστική κρίση.
Αλλά ας επιστρέψουμε στον ήρωά μας: τον ανυποψίαστο ηλίθιο. Το καθοριστικό του χαρακτηριστικό; Δεν ξέρει ότι είναι ένας από αυτούς. Και αυτή η άγνοια είναι δύναμη. Μια ανοσία. Ένας μανδύας αήττητου.
Στην πραγματικότητα, το πρόβλημα δεν είναι ότι είναι ηλίθιος. Αυτό είναι κάτι που μπορούμε να αντιμετωπίσουμε: τον αποφεύγουμε, τον προσπερνάμε, παίρνουμε μια βαθιά ανάσα, μεταβαίνουμε σε λειτουργία Θιβετιανού μοναχού. Όχι, η πραγματική τραγωδία, όπως λέει και η παροιμία, είναι ότι δεν είναι απλώς ένας ηλίθιος που σε αγνοεί .
Είναι εκεί. Πανταχού παρών. Πεπεισμένος ότι σου κάνει χάρη. Σου εξηγεί τη ζωή σαν να γεννήθηκες χθες το απόγευμα. Σε διορθώνει, αναδιατυπώνει τις σκέψεις σου, σε φωτίζει. Σχολιάζει την ύπαρξή σου σαν υπερενθουσιασμένος αθλητικός σχολιαστής: «Ωχ όχι, αν ήμουν στη θέση σου, θα είχα κάνει τα πράγματα διαφορετικά!» Στην θέση του, όλοι θα έκαναν τα πράγματα διαφορετικά. Το θέμα είναι ότι κανείς δεν θέλει να είναι στη θέση του.
Ο ανόητος που σε αγνοεί, αυτό είναι εύκολο. Δεν τον βλέπεις, δεν σε βλέπει, ο καθένας ζει τη ζωή του. Μια απλή, ισορροπημένη, υγιής, σχεδόν ζεν σχέση. Αλλά ο βλάκας που δεν σε αγνοεί... Α, αυτή είναι μια συναισθηματική επένδυση. Μια συνδρομή που δεν μπορείς να ακυρώσεις.
Ειλικρινά, πρέπει να του αποδώσουμε ένα πράγμα. Εξυπηρετεί μια κοινωνική λειτουργία. Πρώτον, ακονίζει τα αντανακλαστικά μας για διαφυγή: γινόμαστε ειδικοί στο να εντοπίζουμε όλες τις εξόδους. Δεύτερον, μας εκπαιδεύει ηθικά: υπομονή, αυτοέλεγχο, την ικανότητα να μην πετάμε τραπέζια. Τέλος, μας υπενθυμίζει ότι η βλακεία είναι σαν τον αέρα: κυκλοφορεί, εισπνέεται και κανείς δεν είναι εντελώς απρόσβλητος.
Ίσως το πραγματικά έξυπνο αντανακλαστικό, τελικά, είναι να αναρωτηθείτε: «Τι γίνεται αν, μερικές φορές, είμαι ο ανόητος κάποιου;» Ενοχλητικό. Ωφέλιμο.
Και τότε, μια μέρα, η βλακεία χτυπά... συχνά με την κομψότητα ενός πιάνου που εκτοξεύεται από ένα μπαλκόνι, αφήνοντας πίσω του μια κραυγαστική σιωπή και ένα πάτωμα καλυμμένο με συντριμμένες βεβαιότητες. Το τέλος.
222%20(3)%20(3).jpg)
0 comments: