Υπό το πρόσχημα ενός ειρηνευτικού σχεδίου, ο Ντόναλντ Τραμπ υφαίνει μια στρατηγική επιρροής που συνδυάζει εκλογικά συμφέροντα, ευαγγελικές συμμαχίες και γεωπολιτικούς υπολογισμούς.
Έρευνα-επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του Mytilenepress. Contact : survivroellas@gmail.com-6945294197. Πάγια προσωπική μου αρχή είναι ότι όλα τα έθνη έχουν το δικαίωμα να έχουν τις δικές τους πολιτικές-οικονομικές, θρησκευτικές και γεωπολιτικές πεποιθήσεις, με την προύπόθεση να μην τις επιβάλουν με πλάγιους τρόπους είτε δια της βίας σε λαούς και ανθρώπους που δεν συμφωνούν.
ΙΒΑΝ : GR 1502635980000240200012759-ΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ 0026.3598.24.0200012759 ΕUROBANK Η ΜΕ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΗ-ΑΠΛΗ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΗ ΕΠΙΤΑΓΗ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ. EΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ : SURVIVORELLAS@GMAIL.COM KAI 6945294197. ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΔΙΑΚΟΨΕΙ ΟΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΚΟΠΟΥ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ.
Σας ενημερώνω ότι το Mytilenepress λειτουργεί κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες που έχει βρεθεί ποτέ συνάνθρωπος μας. Οι αιτίες είναι γνωστές και τα ατράνταχτα στοιχεία αναρτημένα στην προσωπική μου ιστοσελίδα και σε άλλες ιστοσελίδες. Οι παράγοντες του Διονυσιακού πολιτισμού εδώ και δεκαετίες επιχειρούν την ηθική-κοινωνική, οικονομική, βιολογική μου εξόντωση για να σταματήσω το λειτούργημα που επιτελώ. Εάν κλείσει το ηλεκτρονικό περιοδικό ειδικού σκοπού η ζημιά θα είναι τεράστια για το έθνος και όχι για το Mpress. Σας καλώ να διαβάσετε προσεκτικά ολόκληρη την εργασία που ακολουθεί. Κλικ επάνω στο κόκκινο πλαίσιο.
ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΥΨΗΛΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ ΠΟΥ ΘΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ ΤΡΙΩΝ ΑΡΘΡΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΘΕΜΑ. ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΟΡΥΦΑΙΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ ΤΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ. ΑΝ ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΜΕΙΝΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΕ ΗΘΙΚΗ-ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΞΙΟΠΡΠΕΕΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΛΩ ΝΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΟΥΝ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΓΕΩΠΟΛΤΙΚΗΣ-ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΒΡΙΔΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ MYTILENEPRESS. ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΙΟ ΕΥΑΙΣΘΗΤΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ.
Πίσω από την εκεχειρία στη Γάζα, ίσως διακυβεύονται πολύ περισσότερα από μια εκεχειρία: μια αναδιαμόρφωση της Μέσης Ανατολής υπό ιδεολογική κηδεμονία.
Το «σχέδιο Τραμπ» της 9ης Οκτωβρίου 2025, θεσπίζει μια επισφαλή εκεχειρία στη Γάζα, προβλέποντας την απελευθέρωση ομήρων, την παράδοση ανθρωπιστικής βοήθειας και τη μερική αποχώρηση του ισραηλινού στρατού. Θα αντέξει όμως αυτό το «κάστρο από άμμο» τις καταιγίδες;
Υπονομευμένο από την επιρροή των σιωνιστών δωρητών, τους ελιγμούς του Τραμπ για να σώσει τον Νετανιάχου και τις προκλήσεις του Σαρμ ελ-Σέιχ, αυτό το σχέδιο -στοιχειωμένο από τις αποτυχίες του Όσλο και του 2014- κινδυνεύει να γίνει απλώς μια ακόμη γεωπολιτική οφθαλμαπάτη.
Πέρα από αυτές τις αδυναμίες, απαιτείται μια διεξοδική ανάλυση. Για να αξιολογηθούν οι πιθανότητες επιτυχίας ή οι κίνδυνοι αποτυχίας, η πρωτοβουλία αυτή πρέπει να εξεταστεί υπό το πρίσμα της περιφερειακής δυναμικής, των προοπτικών κάθε παράγοντα και των απαράβατων αρχών του διεθνούς δικαίου.
Το πλαίσιο: Μια φιλόδοξη αλλά επισφαλής εκεχειρία
Μετά από δύο χρόνια καταστροφικού πολέμου – με περισσότερους από 67.000 Παλαιστίνιους νεκρούς, δεκάδες χιλιάδες τραυματίες, τη Γάζα σε ερείπια – το σχέδιο 20 σημείων του Τραμπ, που ανακοινώθηκε στα τέλη Σεπτεμβρίου, υπόσχεται τη δημιουργία μιας « αποριζοσπαστικοποιημένης και απαλλαγμένης από την τρομοκρατία ζώνης ».
Η Φάση 1, η οποία τέθηκε σε ισχύ από τις 10 Οκτωβρίου, περιλαμβάνει:
- Η απελευθέρωση των ζωντανών Ισραηλινών ομήρων (συμπεριλαμβανομένων 20 στις 13 Οκτωβρίου, καθώς και των λειψάνων).
- Η ανταλλαγή 2.000 Παλαιστινίων κρατουμένων, συμπεριλαμβανομένων 250 καταδικασμένων σε ισόβια κάθειρξη, καθώς και όλων των παιδιών και των γυναικών·
- Μερική αποχώρηση του ισραηλινού στρατού (το 53% της Γάζας παραμένει κατεχόμενο).
- Απεριόριστη ανθρωπιστική βοήθεια και επαναλειτουργία του συνοριακού περάσματος της Ράφα.
- Η σύσταση ενός «Συμβουλίου Ειρήνης», υπό την προεδρία του Τραμπ, το οποίο θα επιβλέπει τη διαδικασία με μια μεταβατική επιτροπή Παλαιστινίων τεχνοκρατών για την προσωρινή διοίκηση της Γάζας.
- Η σχεδιαζόμενη ανάπτυξη μιας διεθνούς αραβικής δύναμης ασφαλείας, υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, συνοδευόμενη από αμνηστία για τα μέλη της Χαμάς που επιλέγουν την ειρήνη ή την εξορία, και ένα πρόγραμμα ανοικοδόμησης χωρίς αναγκαστικές εξώσεις.
Μια αραβική σύνοδος κορυφής που πραγματοποιήθηκε στις 13 Οκτωβρίου επιτάχυνε την έναρξη της Φάσης 2, η οποία προβλέπει την πλήρη αποχώρηση του Ισραήλ, την ανάπτυξη αραβικών δυνάμεων και διαπραγματεύσεις για τη διακυβέρνηση.
Στον Τραμπ, ο οποίος ονειρευόταν το βραβείο Νόμπελ, προσφέρθηκε μια αιγυπτιακή παρηγοριά: το «Τάγμα του Νείλου», για μια εκεχειρία τόσο επισφαλή όσο και συμβολική. Μια τεράστια ανταμοιβή για μια ειρήνη που δεν έχει ακόμη υλοποιηθεί.
Παρά τις προόδους αυτές, τα ελαττώματα του σχεδίου παραμένουν κραυγαλέα: ο αφοπλισμός της Χαμάς παραμένει ασαφής, το Ισραήλ μπλοκάρει εν μέρει τη διέλευση της Ράφα και οι εσωτερικές εντάσεις απειλούν τη βιωσιμότητά του. Η απόρριψη του αφοπλισμού από τη Χαμάς και η κριτική της Παλαιστινιακής Αρχής για την έλλειψη εγγυήσεων για πλήρη κυριαρχία υπογραμμίζουν την κλίμακα των προκλήσεων.
Μια Αποκρυφιστική Συμμαχία: Ευαγγελικοί, Σιωνιστές και η Σκιά της Μίριαμ Άντελσον
Για να κατανοήσουμε πλήρως αυτή τη στρατηγική, αξίζει να εξετάσουμε έναν ισχυρό αλλά ελάχιστα δημοσιευμένο μοχλό επιρροής: τη συμμαχία μεταξύ Αμερικανών ευαγγελικών και Σιωνιστών. Με 62 εκατομμύρια μέλη (Pew Research Center), οι ευαγγελικοί αποτελούν βασική εκλογική βάση για τον Ντόναλντ Τραμπ.
Η υποστήριξή τους προς το Ισραήλ, βασισμένη σε μια κυριολεκτική ανάγνωση της Βίβλου, βλέπει το εβραϊκό κράτος ως την εκπλήρωση αποκαλυπτικών προφητειών, στις οποίες η επιστροφή των Εβραίων στη Γη της Επαγγελίας θα προανήγγειλε το Τέλος των Ημερών. Προσωπικότητες όπως ο John Hagee (CUFI) και ο Mike Pompeo υποστηρίζουν έτσι ένα «Μεγάλο Ισραήλ», συμπεριλαμβανομένης της Δυτικής Όχθης, την οποία αποκαλούν «Αγία Γη».
Αυτή η συμμαχία, που απέχει πολύ από το να είναι ομόφωνη, έχει προκαλέσει έντονη αντίσταση. Το όραμά της αμφισβητείται από ισραηλινές φωνές, ιδίως εντός της αντιπολίτευσης στην Κνεσέτ, καθώς και από Παλαιστίνιους αναλυτές. Αυτοί οι επικριτές την καταγγέλλουν ως επιβλαβή παρέμβαση στην ειρηνευτική διαδικασία και ζητούν μια προσέγγιση που να σέβεται το διεθνές δίκαιο.
Αυτή η αντίθεση βασίζεται σε ένα νομικό παράδοξο που αγνοείται από το σχέδιο Τραμπ. Η Παλαιστίνη, αναγνωρισμένη από την πλειοψηφία των κρατών και στην οποία έχει χορηγηθεί καθεστώς παρατηρητή στον ΟΗΕ, έχει το εγγενές δικαίωμα στην αυτοάμυνα. Η «ειρήνη μέσω της ισχύος» που προωθεί η Ουάσιγκτον έρχεται έτσι σε άμεση σύγκρουση με το διεθνές δίκαιο, αντιπαραθέτοντας τη μονομερή λογική της βίας με εκείνη του δικαίου.
Τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, συμπεριλαμβανομένων των ψηφισμάτων 242 (1967) που απαιτούν την αποχώρηση του Ισραήλ από τα κατεχόμενα εδάφη, και 2334 (2016) που καταδικάζουν την εποικιστική δραστηριότητα, καταδεικνύουν αυτή την ένταση και υπογραμμίζουν την ανάγκη για μια λύση μέσω διαπραγματεύσεων.
Η ευαγγελική επιρροή έχει τις ρίζες της στον 19ο αιώνα. Στο βιβλίο του «Δύση & Ισλάμ», ο Γιούσεφ Χίντι υπενθυμίζει ότι αυτός ο χριστιανικός σιωνισμός, που ενσαρκώνεται από τον William Blackstone, προηγείται του εβραϊκού σιωνισμού του Herzl. Αυτό το κίνημα βρίσκει μια σύγχρονη απήχηση στη Miriam Adelson, μια σημαντική δωρήτρια του Trump (100 εκατομμύρια δολάρια το 2024), η οποία ήταν παρούσα στην Κνεσέτ στις 13 Οκτωβρίου. Αυτή που ο Trump περιγράφει ως αγαπώντας «το Ισραήλ, ίσως ακόμη περισσότερο από την Αμερική» λέγεται ότι έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην απελευθέρωση των ομήρων.
Μια τέτοια άμεση επιρροή είναι αναπόφευκτο να προκαλέσει αντιπαράθεση. Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οι χρήστες καταγγέλλουν την προκατειλημμένη διπλωματία, ενώ η ισραηλινή αντιπολίτευση απαιτεί να ληφθούν υπόψη οι παλαιστινιακές φιλοδοξίες.
Πέρα από την αντιπαράθεση, αυτή η κατάσταση αποκαλύπτει μια ανησυχητική ιδιωτικοποίηση της διπλωματίας. Οι Άντελσον, πυλώνες του φιλοϊσραηλινού λόμπινγκ, έχουν επηρεάσει σημαντικές αποφάσεις: τη μεταφορά της πρεσβείας στην Ιερουσαλήμ (2018), την αναγνώριση των ισραηλινών Υψιπέδων του Γκολάν (2019). Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πολλές φωνές καταγγέλλουν μια «κυβέρνηση που καθοδηγείται από δωρητές», κατηγορώντας τον Τραμπ ότι θυσιάζει τη δικαιοσύνη προς όφελος ιδιωτικών συμφερόντων.
222%20(1)%20(1)%20(1)%20(1).jpg "Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Η απόλυτη δικαίωση μου για Τέμπη-Θεσσαλία και Ν. Φιλαδέλφεια. Υψηλή γεωπολιτική Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος.")
Τραμπ και Νετανιάχου: Μια μονομαχία διπροσωπίας και μιας αμφιλεγόμενης χάρης
Οι εντάσεις μεταξύ Τραμπ και Νετανιάχου αποκαλύπτουν ένα διπλό παιχνίδι. Υπό την πίεση του υπερεθνικιστικού συνασπισμού του, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός διατηρεί στρατιωτική παρουσία στη Γάζα και περιορίζει την πρόσβαση στη Ράφα, αντιβαίνει στο πνεύμα της συμφωνίας. Ενώ τονίζει την ανάγκη «συντριβής της Χαμάς», το σχέδιο υποστηρίζει την αποριζοσπαστικοποίηση. Από την πλευρά του, ο Τραμπ παρουσιάζει μια «νίκη» στην ευαγγελική του βάση, αλλά οι αυστηρές προθεσμίες του φαίνεται να υπαγορεύονται περισσότερο από εκλογικές επιταγές παρά από πραγματική στρατηγική.
Αυτή η ασάφεια αντικατοπτρίζεται στις αποκλίνουσες θέσεις άλλων παραγόντων. Ενώ η Χαμάς και οι συνδεδεμένες με αυτήν παρατάξεις απορρίπτουν κατηγορηματικά οποιαδήποτε προοπτική αφοπλισμού, η Παλαιστινιακή Αρχή, η αυτοανακηρυγμένη θεματοφύλακας της εθνικής νομιμότητας αλλά δυσφημισμένη επειδή προήδρευσε της αποτυχίας των Συμφωνιών του Όσλο, καταγγέλλει με θάρρος την απουσία εγγυήσεων για πλήρη κυριαρχία. Ήταν μια τολμηρή κίνηση: το ίδιο το σώμα που ενέκρινε διαδικασίες που οδήγησαν στην αποικιακή επέκταση τώρα αυτοπροσδιορίζεται ως εγγυητής της εδαφικής ακεραιότητας.
Η διπροσωπία κορυφώθηκε με μια θεαματική και άνευ προηγουμένου ανάμειξη: κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στην Κνεσέτ, ο Τραμπ μεταμορφώθηκε σε έναν αυτοσχέδιο δικηγόρο, προτρέποντας αξιοσημείωτα αυθάδη τον Πρόεδρο Χέρτζογκ να δώσει χάρη στον Νετανιάχου, ο οποίος διώχθηκε για διαφθορά. Η δήλωσή του - « Πούρα και σαμπάνια... ποιος νοιάζεται; » - προκάλεσε ένα περίεργο μείγμα δυνατών χειροκροτημάτων και προβλέψιμης αγανάκτησης. Ο πρώην πρωθυπουργός Εχούντ Όλμερτ, ίσως πολύ εξοικειωμένος με τον τρόπο λειτουργίας της εξουσίας για να χαμογελάσει σε αυτό, δεν μάσησε τα λόγια του, περιγράφοντας τη σκηνή ως «σκάνδαλο» - μια λέξη που, προερχόμενη από έναν πρώην επικεφαλής κυβέρνησης, αποκτά μια ιδιαίτερα πικάντικη απήχηση.
Αυτή η παρέμβαση επιδείνωσε τις ισραηλινές διχόνοιες. Η αντιπολίτευση την κατήγγειλε ως κατάφωρη παρέμβαση, ενώ οι υποστηρικτές του Νετανιάχου την είδαν ως στρατηγική υποστήριξη.
Αυτός ο ελιγμός, ο οποίος στοχεύει στη διατήρηση ενός βασικού συμμάχου για τη Φάση 2 του σχεδίου, κινδυνεύει να επιδεινώσει τις εσωτερικές εντάσεις. Η πολυπλοκότητα του ζητήματος επιδεινώνεται περαιτέρω από τις παλαιστινιακές διαιρέσεις και την αμυντική στάση του Ιράν, το οποίο απαιτεί περιφερειακή σταθερότητα την οποία οι δυτικές κυρώσεις την αρνούνται. Η Τεχεράνη, μέσω του δικτύου επιρροής της, επιδιώκει λιγότερο να μετατοπίσει την ισορροπία και περισσότερο να εγγυηθεί τη δική της ασφάλεια σε ένα περιβάλλον που αντιλαμβάνεται ως εχθρικό. Σε αυτό το εκρηκτικό πλαίσιο, ένα απλό περιστατικό - ένας πύραυλος που εκτοξεύτηκε από τη Γάζα ή ένα «προληπτικό» ισραηλινό πλήγμα - θα μπορούσε, παρά τις ιρανικές προθέσεις, να βυθίσει την περιοχή σε έναν νέο κύκλο βίας. Τώρα, ως βασικός παράγοντας, το Ιράν επαναλαμβάνει ότι καμία βιώσιμη λύση δεν μπορεί να αποφύγει την αναγνώριση των συμφερόντων ασφαλείας του.
Ειρήνη μέσω της δύναμης: Μαθήματα από το Όσλο του 2014 και τη σύνοδο κορυφής του Σαρμ Ελ-Σέιχ
Η καρδιά του σχεδίου στηρίζεται σε μια επιβεβλημένη ειρήνη, μέσω μιας διεθνούς αραβικής δύναμης που υποστηρίζεται από τον ΟΗΕ για την ασφάλεια της Γάζας. Ωστόσο, η περιφερειακή ιστορία αποκαλύπτει τα όριά της: οι Συμφωνίες του Όσλο (1993) απέτυχαν μπροστά στην αποικιακή επέκταση και την άρνηση της παλαιστινιακής κυριαρχίας, ενώ η εκεχειρία του 2014, μετά την Επιχείρηση Protective Edge, διήρκεσε μόνο λίγους μήνες εν μέσω αποκλεισμού και προκλήσεων.
Αυτή η παρατήρηση επιβεβαιώνεται από πρόσφατα παραδείγματα. Η κατάπαυση του πυρός του 2021, η οποία διαπραγματεύτηκε μετά από έντεκα ημέρες μαχών, δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει τα βαθύτερα αίτια της σύγκρουσης. Η κατάπαυση του πυρός του 2023, αν και προσωρινά σταθεροποιητική, κατέρρευσε λόγω αμοιβαίων προκλήσεων και έλλειψης πολιτικής προόδου.
Στο Σαρμ ελ-Σέιχ στις 13 Οκτωβρίου, ο Τραμπ έδωσε ένα αξέχαστο μάθημα διπλωματίας... με τον δικό του τρόπο. Αγνοώντας με εξαιρετικό τρόπο τα μαθήματα του παρελθόντος, εναλλάσσονταν αριστοτεχνικά μεταξύ ωμής κολακείας και υπολογισμένων προκλήσεων. Εναλλάσσονταν μεταξύ του να επαινεί τον Ερντογάν ως «σκληρό τύπο» με τον θαυμασμό ενός θαυμαστή και στη συνέχεια να επιτίθεται στον Μακρόν με έντονη αίσθηση θεαματικότητας. Αρχικά κατηγορώντας τον Γάλλο πρόεδρο ότι « παρακολουθούσε από τις κερκίδες », ανέβασε τον πήχη όταν ο τελευταίος αρνήθηκε την πρόσκλησή του να εμφανιστεί στη σκηνή, αναφωνώντας με προσποιητή αμηχανία: « Εμμανουήλ, εσύ, ο βασιλιάς της Ευρώπης, κάθεσαι σαν απλός θεατής; Είναι σαν να είσαι ο Ναπολέων σε ένα καφέ! » Μια παράσταση που, πρέπει να παραδεχτούμε, είχε τουλάχιστον το πλεονέκτημα της συνέπειας: αυτό ενός μόνιμου θεάματος όπου η λεπτότητα σαφώς δεν είναι προσκεκλημένη.
Αυτή η ηγεμονική προσέγγιση θυμίζει τις παγίδες των προηγούμενων επεμβάσεων. Στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, η υπεροχή της βίας οδήγησε στο χάος. Στη Γάζα, η Χαμάς αρνείται να παραχωρήσει την επιρροή της και το Ισραήλ διατηρεί τον στρατιωτικό του έλεγχο, αντιβαίνοντας στο πνεύμα του σχεδίου.
Τελικά, χωρίς διαπραγματεύσεις χωρίς αποκλεισμούς, αυτή η ειρήνη του Τραμπ δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα όνειρο. Η Γάζα, σημαδεμένη από δεκαετίες συγκρούσεων, δεν μπορεί να ικανοποιηθεί με μια εκεχειρία που υπαγορεύεται από δωρητές και προμελετημένες προκλήσεις. Ο Τραμπ υπερασπίζεται το μεγαλείο του, ο Νετανιάχου την ατιμωρησία του, αλλά χωρίς μια διαπραγματευμένη συμφωνία, αυτό το σχέδιο θα παραμείνει απλώς μια ακόμη οφθαλμαπάτη.
Μόνο μια πραγματικά διαπραγματευμένη ειρήνη, στην οποία θα συμμετέχουν όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη εντός ενός πολυμερούς πλαισίου που σέβεται το διεθνές δίκαιο και τις προσδοκίες του πληθυσμού, θα μπορούσε τελικά να σπάσει αυτόν τον κύκλο βίας. Μουνίρ Κιλάνι
222%20(3)%20(3).jpg)
0 comments: