Ένας καυστικός παλιός κινέζικος αφορισμός μας υπενθυμίζει ότι όταν το δάχτυλο δείχνει το φεγγάρι, ο ανόητος κοιτάζει το δάχτυλο.
Έρευνα-επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του Mytilenepress. Contact : survivroellas@gmail.com-6945294197. Πάγια προσωπική μου αρχή είναι ότι όλα τα έθνη έχουν το δικαίωμα να έχουν τις δικές τους πολιτικές-οικονομικές, θρησκευτικές και γεωπολιτικές πεποιθήσεις, με την προύπόθεση να μην τις επιβάλουν με πλάγιους τρόπους είτε δια της βίας σε λαούς και ανθρώπους που δεν συμφωνούν.
ΙΒΑΝ : GR 1502635980000240200012759-ΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ 0026.3598.24.0200012759 ΕUROBANK Η ΜΕ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΗ-ΑΠΛΗ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΗ ΕΠΙΤΑΓΗ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ. EΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ : SURVIVORELLAS@GMAIL.COM KAI 6945294197. ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΔΙΑΚΟΨΕΙ ΟΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΚΟΠΟΥ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ.
Σας ενημερώνω ότι το Mytilenepress λειτουργεί κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες που έχει βρεθεί ποτέ συνάνθρωπος μας. Οι αιτίες είναι γνωστές και τα ατράνταχτα στοιχεία αναρτημένα στην προσωπική μου ιστοσελίδα και σε άλλες ιστοσελίδες. Οι παράγοντες του Διονυσιακού πολιτισμού εδώ και δεκαετίες επιχειρούν την ηθική-κοινωνική, οικονομική, βιολογική μου εξόντωση για να σταματήσω το λειτούργημα που επιτελώ. Εάν κλείσει το ηλεκτρονικό περιοδικό ειδικού σκοπού η ζημιά θα είναι τεράστια για το έθνος και όχι για το Mpress. Σας καλώ να διαβάσετε προσεκτικά ολόκληρη την εργασία που ακολουθεί. Κλικ επάνω στο κόκκινο πλαίσιο.
Και εκεί βρισκόμαστε, ολοένα και περισσότερο, στην κοινωνία του θεάματος.
Μιλάμε για τη Χαμάς, όχι για τον Σιωνισμό. Μιλάμε για συσκευές τηλεειδοποίησης και θυροτηλέφωνα, όχι για εκείνους που τα κατασκεύασαν. Και γιατί όχι; Μιλάμε για τον ισραηλινό στρατό που κονιορτοποιεί ολόκληρες πόλεις με τους πληθυσμούς τους, αλλά όχι για αυτό που επέτρεψε στους Σιωνιστές στρατιώτες να κατασκευάσουν, με πλήρη ατιμωρησία, μπάζα από τοιχοποιία που περιέχουν ανθρώπινα σώματα: ένα κονίαμα του οποίου τη φύση μόλις που μπορούμε να περιγράψουμε, τόσο φρικτό και απαλλαγμένο από κάθε ανθρώπινο συναίσθημα φαίνεται.
Μιλάμε για βάρκες που εξερράγησαν στην ανοιχτή θάλασσα, στην Καραϊβική ή στον Ειρηνικό, και όχι για τον θεό του πολέμου που συνδέεται τόσο στενά με τον αμερικανικό τρόπο ζωής στον κόσμο.
Όλα αυτά υποδηλώνουν μια άνοδο της πολιτικής βαρβαρότητας, μια απελευθέρωση της ακράτειας και της αλαζονείας. Από τα ύψη της παγκόσμιας ισχύος, επειδή στις πεδιάδες, στους βάλτους, στις ακτές, στα προάστια, αυτό που αυξάνεται είναι ο αποκλεισμός και η θυματοποίηση.
Βρισκόμαστε στον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, που τόσο συχνά προβλέπεται; Σίγουρα φαίνεται να ισχύει – χωρίς η συντριπτική πλειοψηφία από εμάς να το γνωρίζει, ούτε να μπορούμε να πούμε από πότε.
Αρκετές ημερομηνίες μπορούν να οριστούν για αυτή την αξιολύπητη και τραγική επέτειο μνήμης.
14 Μαΐου 1948
Εκείνη την ημέρα, «ιδρύθηκε» το Κράτος του Ισραήλ. Και μαζί με αυτό, αναβίωσε ο αχαλίνωτος αποικισμός που σηματοδότησε την αρχή της δυτικής νεωτερικότητας τον 15ο και 16ο αιώνα.
Ο αποικιακός κύκλος φαινόταν να έχει τελειώσει με την άνθηση της «καθολικής» δημοκρατίας το 1945. Πολύ γρήγορα, έγινε σαφές ότι η αποικιοκρατία δεν είχε εξαφανιστεί. Κάθε άλλο, είχε αλλάξει την εμφάνισή της, τώρα μετονομασμένη σε νεοαποικιοκρατία . Η θεμελιώδης διαφορά ήταν ότι η παλιά αποικιοκρατία -αυτή της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, για παράδειγμα- ύψωνε περήφανα τη βρετανική σημαία της σε όλες τις θάλασσες. Η ανανεωμένη αποικιοκρατία της εποχής μετά το 1945, από την άλλη πλευρά, εισήγαγε νέες σημαίες για τις αποικίες, τώρα «πρώην αποικίες». Καθαρές σημαίες: μια καθαρά συμβολική επιβεβαίωση του εαυτού.
Έτσι, δημόσια και με πολλές φανφάρα γύρω από την «απελευθέρωση και την εθνική κυριαρχία», ο αποικιακός κύκλος, με τις επαίσχυντες καταχρήσεις, τις κλοπές και τις γενοκτονίες του, κηρύχθηκε το τέλος του. Μια εποχή «ειρήνης χωρίς βία» εγκαινιάστηκε. Δημοκρατία για όλους, ή μάλλον, για όλους . Σύντομα όμως θα γινόταν σαφές ότι δεν ήταν όλοι πραγματικά όλοι , και ότι αυτός ο « όλοι» ισοδυναμούσε με μειονότητα.
Αλλά, ω θαύματα της αυτοκρατορικής πολιτικής!, ενώ η αποικιοκρατία συνεχιζόταν με ανανεωμένη τεχνολογική ώθηση σε πιο ύπουλες μορφές στον «Τρίτο Κόσμο», αλλάζοντας μάλιστα το όνομά της και εγκαινιάζοντας, με μεγάλη φανφάρα, «νέα, σύγχρονα και δημοκρατικά» κράτη, κράτη παλαιού τύπου δημιουργούνταν επίσης το 1948: Το Ισραήλ ιδρύθηκε με πληθυσμό ξένο προς την περιοχή (95-98%, αν και εισήχθη σταδιακά σε δεκαετίες), ενώ ταυτόχρονα άδειασε περισσότερο από το μισό του ιστορικού πληθυσμού του τόπου. Και ένα άλλο κράτος παλαιού τύπου, το 1948, απλώς άλλαξε το όνομά του: η Δημοκρατία της Νότιας Αφρικής έγινε η Ένωση της Νότιας Αφρικής και καθιέρωσε νομικά την πολιτική του απαρτχάιντ .
Δεν ήταν όλα νεοαποικιακά: υπήρχαν επίσης κράτη όπως η Νιγηρία, η Τυνησία ή η Βιρμανία.
Στην Ένωση της Νότιας Αφρικής, στους Ευρωπαίους αποίκους παραχωρήθηκαν δικαιώματα σε εδάφη που κατασχέθηκαν από αφρικανικούς λαούς - Ζούλου, Κονγκό, Λούμπα και άλλους. Οι Ευρωπαίοι που δημιούργησαν την Ένωση της Νότιας Αφρικής ήταν Βρετανοί, οι οποίοι έφτασαν τον 19ο αιώνα, αλλά οι Ολλανδοί είχαν εγκατασταθεί εκεί ήδη από τον 17ο αιώνα και, πιο στην ενδοχώρα, ισχυρίζονταν ότι ήταν πιο «ιθαγενείς» από τους Βρετανούς. Στην πραγματικότητα, ήταν μεγαλύτεροι σε ηλικία, εξολοθρευτές αποικιοκράτες: έλυσαν τις διαφορές τους μέσω ενός πολέμου μεταξύ λευκών, στον οποίο οι Βρετανοί δεν δίστασαν να εξοντώσουν τους Μπόερς στις αρχές του 19ου και του 20ού αιώνα. Η κατανόηση αυτού κόστισε στον ΟΗΕ αρκετές δεκαετίες... και στον Νέλσον Μαντέλα είκοσι επτά χρόνια φυλάκισης.
Η σιωνιστική επίθεση στην Παλαιστίνη, ως «πράξη κατάκτησης», μπορεί σίγουρα να θεωρηθεί ημερομηνία ή προάγγελος του «Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου». Ωστόσο, η ιστορική εγγύτητα με τον πρόσφατα ολοκληρωμένο πόλεμο του 1939-1945 κατέστησε δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι η ανθρωπότητα θα βρισκόταν τόσο σύντομα βυθισμένη σε μια άλλη παγκόσμια σύγκρουση.
Η πιθανότητα ενός «τρίτου παγκόσμιου πολέμου» ανέκτησε τη δύναμή της με την εξαφάνιση της «ισορροπίας των δύο υπερδυνάμεων» (από το 1945 έως το 1991).
Τότε οι ΗΠΑ και οι ελίτ εξουσίας τους ένιωσαν – για άλλη μια φορά – ότι είχε έρθει η ώρα τους: ονειρεύονταν να κάνουν τον 21ο αιώνα «τον νέο αμερικανικό αιώνα», αλλά αυτή τη φορά αποκλειστικά.
11 Σεπτεμβρίου 2001
Σχεδόν αμέσως, ο κόσμος συγκλονίστηκε από την κατάρρευση των πύργων της Νέας Υόρκης, την κατάρρευση του Κτιρίου 7 και την έκρηξη -ή πυραυλική επίθεση- εναντίον της μίας πλευράς του Πενταγώνου. Αυτό φαίνεται πολύ σημαντικό για να έχει επιτευχθεί αποκλειστικά από τρομοκρατικούς πυρήνες αραβικής καταγωγής (αν και, αναμφίβολα, εμπλέκονταν Άραβες: διαβατήρια ή έγγραφα ταυτότητας αραβικής καταγωγής βρέθηκαν στο σημείο, ως εκ θαύματος άθικτα).
Η 11η Σεπτεμβρίου 2001 οδήγησε στην άμεση και συνοπτική σύλληψη στη Νέα Υόρκη τόσου αριθμού Εβραίων και Ισραηλινών όσο και Αράβων —εκατοντάδων. Πρέπει να σημειωθεί. Αναμφίβολα, μέσω της καθαρής βίας που ασκήθηκε, αυτή η επίθεση μας έφερε πολύ πιο κοντά σε έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο με αντικρουόμενους πρωταγωνιστές. Η βία και η άγνοια αναπτύσσονται παράλληλα. Αυτό που επικρατεί είναι η ετερονομία. Το μυστήριο της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 παραμένει.
27 Φεβρουαρίου 2014 ή 24 Φεβρουαρίου 2022
Με την επέκταση του ΝΑΤΟ, οι νεοσυντηρητικοί, οι υπερασπιστές της υπεροχής, ανέκτησαν τη δυναμική τους και, υποστηριζόμενοι από μια θεμελιωδώς σιωνιστική κρανιοθήκη, συνέχισαν την επέκτασή τους εις βάρος πολλών πρώην κομμουνιστικών κρατών.
Έτσι, από τα σχεδόν δεκαοκτώ κράτη που, μαζί με τη Ρωσία και την ΕΣΣΔ, αποτελούσαν την πλειοψηφία των μετασοβιετικών κοινωνιών, πρόθυμα να ξεφύγουν από το σοβιετικό φίμωτρο, αυτομόλησαν. Η Ρωσία κατάφερε να διατηρήσει δήθεν αδελφικές σχέσεις μόνο με μισή ντουζίνα γειτονικά κράτη: Αρμενία, Αζερμπαϊτζάν, Λευκορωσία, Γεωργία, Μολδαβία, Τατζικιστάν και Καζακστάν.
Η Λετονία, η Λιθουανία, η Εσθονία, η Φινλανδία, το Ουζμπεκιστάν, η Πολωνία, η Σλοβακία, η Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Ουγγαρία και η Τσεχική Δημοκρατία εγκατέλειψαν τη ρωσική επιρροή και εντάχθηκαν στο «δυτικό στρατόπεδο» μέσω της ένταξής τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Μια μεγάλη ευρωπαϊκή χώρα—η Ουκρανία—με περίπου 700.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα και 45 εκατομμύρια κατοίκους, παραδίδοντας τα πυρηνικά όπλα που κληρονόμησε από την ΕΣΣΔ, παρέμεινε σε terra nullius , «κανενός γη». Η Ρωσία απαίτησε την εξουδετέρωσή της, όπως συμφωνήθηκε κατά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Αλλά οι ηγεμονικές φιλοδοξίες των ΗΠΑ—ή των εσωτερικών τους δυνάμεων, του «βαθέος κράτους»—άλλαξαν την κατάσταση.
Η Ουκρανία, ένα σημαντικό συστατικό της πρώην ΕΣΣΔ, θεωρούνταν από το αμερικανικό κατεστημένο -με επικεφαλής τη Βικτόρια Νούλαντ- ως ώριμη για δυτική εκμετάλλευση. Αυτό επιτεύχθηκε μέσω πειθούς ή εξαναγκασμού. Μια φιλορωσική προεδρία ανατράπηκε· βίαιες διαμαρτυρίες, που οδήγησαν σε δεκάδες θανάτους, εγκαθίδρυσαν μια φιλοδυτική κυβέρνηση.
Η κατάσταση γινόταν ολοένα και πιο αντιρωσική: τα κείμενα και τα μαθήματα στη ρωσική γλώσσα απαγορεύτηκαν παρά τον μεγάλο ρωσόφωνο πληθυσμό, και η παρενόχληση -συμπεριλαμβανομένης της βίας- των «Ρώσων» ήταν συχνή, πιθανώς στο όνομα του ξεκαθαρίσματος παλιών λογαριασμών. Μια ρωσόφωνη αντιστασιακή οργάνωση, με άμεση υποστήριξη από τη Μόσχα, αυτοοργανώθηκε. Ορισμένες περιοχές δεν υπάκουσαν στην ουκρανική κυβέρνηση (Ντονέτσκ, Λουχάνσκ, Κριμαία). Τέλος, για να αποτρέψει την ενσωμάτωση της Ουκρανίας στην ΕΕ, η Ρωσία, υπό τον Βλαντιμίρ Πούτιν, παρά τις επανειλημμένες προειδοποιήσεις, εισέβαλε στη χώρα με κλασικό στρατιωτικό τρόπο - μια απάντηση μετά από οκτώ χρόνια αναμονής.
Ένα άλλο πιθανό σενάριο για την έναρξη του Γ' Παγκοσμίου Πολέμου, αν και διαπιστώνουμε επίσης προσπάθειες για την αποτροπή ενός τέτοιου αποτελέσματος.
Καλλιγραφία «Toufan Al Aqsa» (Πλημμύρα της Al Aqsa).
7 Οκτωβρίου 2023
Σαν να μην είχαμε αρκετό casus belli , στις 7 Οκτωβρίου 2023, προέκυψε μια κατάσταση που, για άλλη μια φορά, μας έθεσε —και εξακολουθεί να μας τοποθετεί— στα πρόθυρα του πολυσυζητημένου Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου. Σαν κάποιοι να είχαν την πρόθεση να τον πυροδοτήσουν: μια ανησυχητική και ανησυχητική αβεβαιότητα.
Αυτό που συμβαίνει – και συμβαίνει – δεν είναι τίποτα λιγότερο από μια γενοκτονία που πληροί όλα τα κριτήρια που έθεσε ο Ραφαέλ Λέμκιν, ο δημιουργός του όρου: μια χειρωνακτική γενοκτονία, υπογεγραμμένη με υπερηφάνεια από τον Σιωνισμό και τους ηγέτες του.
Αν και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης έσπευσαν να παρουσιάσουν την κατάσταση ως μια ύπουλη επίθεση από άτακτους μουσουλμάνους μαχητές - τη Χαμάς - η αλήθεια είναι αρκετά διαφορετική.
Δεν ζούσαμε στον καλύτερο δυνατό κόσμο όταν η Χαμάς εξαπέλυσε την θανατηφόρα επιδρομή της. Ακριβώς το αντίθετο. Ο Έντουαρντ Σαΐντ περιέγραψε την κατάσταση στη Γάζα το 2002 (πέθανε το 2003, πριν γίνει μάρτυρας της βίαιης κλιμάκωσης όσων είχε περιγράψει). Το 2006, το Ισραήλ απέκλεισε τη Γάζα από αέρος, θάλασσας και ξηράς, καθιστώντας την περιγραφή του Σαΐντ ακόμη πιο αφόρητη:
« Η Γάζα περιβάλλεται από έναν ηλεκτροφόρο φράχτη από τρεις πλευρές. Φυλακισμένοι σαν ζώα, οι κάτοικοι της Γάζας εμποδίζονται να κινούνται, να εργάζονται, να πουλάνε τα λαχανικά ή τα φρούτα τους ή να πηγαίνουν στο σχολείο. Εκτεθειμένοι όλη μέρα σε αεροπλάνα και ελικόπτερα, που καταρρίπτονται σαν γαλοπούλες, από αέρος και από έδαφος. Φτωχή και λιμοκτονούσα, η Γάζα είναι ένα είδος εφιάλτη (...) με χιλιάδες στρατιώτες αφοσιωμένους στην ταπείνωση, την τιμωρία και την αποδυνάμωση κάθε Παλαιστίνιου, ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλου ή υγείας. Η ιατρική περίθαλψη δεν διεισδύει στην περιοχή. Τα ασθενοφόρα γίνονται στόχος ή μπλοκάρονται. Εκατοντάδες σπίτια κατεδαφίζονται και εκατοντάδες χιλιάδες οπωροφόρα δέντρα καταστρέφονται, μαζί με καλλιεργήσιμη γη: συλλογική τιμωρία εναντίον ενός άοπλου άμαχου πληθυσμού (...) »
Είκοσι χρόνια αργότερα, ο ασφυκτικός κλοιός δεν έχει χαλαρώσει ούτε στο ελάχιστο. Όλα έχουν επιδεινωθεί και χειροτερέψει. Δεν υπάρχουν πια φρούτα ή λαχανικά στην κάποτε ακμάζουσα γεωργία της Γάζας, η οποία έχει σαμποταριστεί με αμέτρητους τρόπους.
Το Ισραήλ ένιωσε ότι κακοποιήθηκε από τους Παλαιστίνιους, από τη Χαμάς, το 2023. Ένιωσε ότι δέχτηκε επίθεση. Δέχτηκε επίθεση. Διαπίστωσε φρικτό αυτό που είχαν κάνει οι άτακτοι, εισβάλλοντας με ποδήλατα, αλεξίπτωτα πλαγιάς, μπουλντόζες και μοτοσικλέτες. Ένα κύμα βίας είχε εξαπολυθεί εναντίον του.
Αλλά τι πίστευαν; Όπως εξηγεί ο Ένζο Τραβέρσο:
« Η κυρίαρχη αφήγηση γύρω από την 7η Οκτωβρίου ήταν σαν την έκρηξη μιας αρνητικής επιφοίτησης, την ξαφνική εμφάνιση του Κακού που πυροδότησε έναν πόλεμο επανορθώσεων. Στις 7 Οκτωβρίου, το Ισραήλ επανέφερε το ρολόι, σαν τα γεγονότα εκείνης της ημέρας να ήταν η μοναδική αιτία της τραγωδίας .»
Σαν να μην υπήρχαν όλα όσα επιβάλλει το Ισραήλ στην Παλαιστίνη —και ιδιαίτερα στη Γάζα—. Το Ισραήλ, και ολόκληρος ο μηχανισμός των μέσων ενημέρωσης που βρίσκεται υπό την επιρροή του, έδωσε σε όλους έναν ρόλο: στη Χαμάς, αυτόν του εκτελεστή· και, έκπληξη έκπληξη, στο Ισραήλ, αυτόν του θύματος. Μια αξιολύπητη αντιστροφή της ιστορικής αλήθειας: ο παραβάτης αισθάνεται προσβεβλημένος· ο βασανιστής, βασανισμένος· αυτός που ελέγχει τις ζωές και την περιουσία των άλλων, το θύμα.
Αλλά η πραγματικότητα είναι πεισματάρα. Και η τρέχουσα ρευστότητα των μέσων ενημέρωσης αφαιρεί από την καθιερωμένη δύναμη το μονοπώλιό της σε σχεδόν όλα τα χαρτιά.
Έχουμε δει την αντίδραση ενός μεγάλου μέρους του εβραϊκού πληθυσμού, ιδίως των νέων, που σπάζουν τις «καθιερωμένες αλήθειες»· αρνούνται να πιστέψουν ότι το Ισραήλ είναι το παγκόσμιο θύμα.
Ο ρόλος του Ισραήλ στον κόσμο είναι τόσο ανησυχητικός, τόσο τρομακτικός, που βλέπουμε, στην Ευρώπη, στην Ασία, αλλά ιδιαίτερα στις ΗΠΑ, την αμφισβήτηση των «επίσημων αληθειών» να διαμορφώνεται.
Ένας δεξιός δημοσιογράφος που υποστηρίζει τον Τραμπ, αλλά λαχταρά την αλήθεια και όχι τις ψευδαισθήσεις - ο Τάκερ Κάρλσον - αγωνίζεται να αναστατώσει τα σκουπίδια των μέσων ενημέρωσης που μας κατακλύζουν καθημερινά. Είναι, για παράδειγμα, επικεφαλής ενός κινήματος για την επανεξέταση των δολοφονιών Κένεντι, περισσότερο από μισό αιώνα αργότερα (και, αναπόφευκτα, θα προκύψει η ανάγκη για αλήθεια σχετικά με τα γεγονότα του 2001... περισσότεροι από τρεις χιλιάδες νεκροί εξακολουθούν να περιμένουν τη μοίρα τους).
Το ισραηλινό «κόλπο» είναι εμφανές, για παράδειγμα, στο GHF, έναν θεσμό που δημιουργήθηκε για να «ταΐσει» τους κατοίκους της Γάζας: διανέμει τρόφιμα σε τέσσερα σημεία, αναγκάζοντας τους ανθρώπους να περπατούν 5 ή 10 χιλιόμετρα για να παραλάβουν... σφαίρες, ζυμαρικά, ρύζι. Κυριολεκτικά. Και χωρίς νερό: μια λεπτομέρεια υποδειγματικού σαδισμού σε ένα ξηρό κλίμα.
Στη Γάζα και σε όλη την Παλαιστίνη, βασιλεύει μια αισχρή ατιμωρησία, σαν αυτή των Ισραηλινών αξιωματικών που βάφονται μπροστά σε κτίρια που έχουν καταστραφεί από τις βόμβες. Πόσο άθλια.
Πηγή: Τλαξκάλα
222%20(3)%20(3).jpg)
0 comments: