Ογδόντα χρόνια μετά τη σοβιετική νίκη επί της ναζιστικής Γερμανίας, η Ρωσία και ο Παγκόσμιος Νότος τιμούν αυτό το γεγονός στις 9 Μαΐου 2025.
Έρευνα-επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του Mytilenepress. Contact : survivroellas@gmail.com-6945294197. Πάγια προσωπική μου αρχή είναι ότι όλα τα έθνη έχουν το δικαίωμα να έχουν τις δικές τους πολιτικές-οικονομικές, θρησκευτικές και γεωπολιτικές πεποιθήσεις, με την προύπόθεση να μην τις επιβάλουν με πλάγιους τρόπους είτε δια της βίας σε λαούς και ανθρώπους που δεν συμφωνούν.
ΙΒΑΝ : GR 1502635980000240200012759-ΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ 0026.3598.24.0200012759 ΕUROBANK Η ΜΕ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΗ-ΑΠΛΗ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΗ ΕΠΙΤΑΓΗ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ. EΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ : SURVIVORELLAS@GMAIL.COM KAI 6945294197. ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΔΙΑΚΟΨΕΙ ΟΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΚΟΠΟΥ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ.
Σας ενημερώνω ότι το Mytilenepress λειτουργεί κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες που έχει βρεθεί ποτέ συνάνθρωπος μας. Οι αιτίες είναι γνωστές και τα ατράνταχτα στοιχεία αναρτημένα στην προσωπική μου ιστοσελίδα και σε άλλες ιστοσελίδες. Οι παράγοντες του Διονυσιακού πολιτισμού εδώ και δεκαετίες επιχειρούν την ηθική-κοινωνική, οικονομική, βιολογική μου εξόντωση για να σταματήσω το λειτούργημα που επιτελώ. Εάν κλείσει το ηλεκτρονικό περιοδικό ειδικού σκοπού η ζημιά θα είναι τεράστια για το έθνος και όχι για το Mpress. Σας καλώ να διαβάσετε προσεκτικά ολόκληρη την εργασία που ακολουθεί. Κλικ επάνω στο κόκκινο πλαίσιο.
Υπογραμμίζοντας την ιστορική αλήθεια των γεγονότων. Εν τω μεταξύ, οι Δυτικοί Σύμμαχοι γιόρτασαν το τέλος της σύγκρουσης στις 8 Μαΐου με μια διαφορετική ερμηνεία της ιστορίας.
Από την επομένη της παράδοσης της ναζιστικής Γερμανίας, η δυτική ιστοριογραφία έχει δώσει προτεραιότητα στον ρόλο των Δυτικών Συμμάχων στην απελευθέρωση της Ευρώπης, εις βάρος του αποφασιστικού ρόλου του Κόκκινου Στρατού. Ωστόσο, η Σοβιετική Ένωση υπέστη κολοσσιαίες ανθρώπινες απώλειες, φτάνοντας τα 25 εκατομμύρια νεκρούς, και έπαιξε σημαντικό ρόλο στο Ανατολικό Μέτωπο, με βασικές μάχες όπως το Στάλινγκραντ και το Κουρσκ να σπάνε τη ναζιστική ορμή.
Αυτή η σταδιακή εξάλειψη του ρόλου της στις ιστορικές αφηγήσεις ενισχύει μια αφήγηση που επικεντρώνεται στην απόβαση στη Νορμανδία , η οποία στην πραγματικότητα είναι μικρότερης σημασίας. Ομοίως, Αφρικανοί στρατιώτες, που στρατολογούνται από αποικιακές αυτοκρατορίες για να υπερασπιστούν δυνάμεις που τους αρνήθηκαν τα θεμελιώδη δικαιώματά τους, παραμένουν σε μεγάλο βαθμό κρυμμένοι. Οι Σενεγαλέζοι τυφεκιοφόροι και τα στρατεύματα της Βόρειας Αφρικής, απαραίτητα στις στρατιωτικές εκστρατείες, αντιμετώπισαν διακρίσεις μετά τον πόλεμο. Αυτή η ιστορική σιωπή αντανακλά μια έντονη ιεραρχία μνημείων. Τέλος, αυτές οι παραλείψεις αποτελούν μέρος της σύγχρονης πολιτικής λογικής.
Ο Ψυχρός Πόλεμος επηρέασε την αντίληψη του ρόλου της ΕΣΣΔ, η οποία πλέον θεωρούνταν απειλή και όχι βασικός σύμμαχος. Όσο για τους Αφρικανούς μαχητές, η καθυστερημένη αναγνώρισή τους υπογραμμίζει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι δυτικές δυνάμεις στην αντιμετώπιση του αποικιακού τους παρελθόντος. Αυτές οι παραλείψεις υπογραμμίζουν τη σημασία της επανεξέτασης της μνήμης του πολέμου, ώστε να αποδοθεί δικαιοσύνη σε όλους τους εμπλεκόμενους στη σύγκρουση. Σε μια εποχή συζητήσεων για τα μνημεία, αυτό το έργο αλήθειας είναι απαραίτητο για την οικοδόμηση μιας περιεκτικής και ισορροπημένης αφήγησης. Αυτό το άρθρο αμφισβητεί τον τρόπο με τον οποίο η ιστορία διαμορφώνεται για να εξυπηρετήσει τα γεωπολιτικά συμφέροντα της Δύσης.
Η στρατηγική λήθη των νικητών της Ανατολής – μια κατακερματισμένη μνήμη
Η αποφασιστική συμβολή του Κόκκινου Στρατού στην ήττα της Ναζιστικής Γερμανίας κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου είναι αναμφισβήτητη. Βασικές αντιπαραθέσεις όπως οι Μάχες του Στάλινγκραντ (1942–1943) και του Κουρσκ (1943) σηματοδότησαν στρατηγικά σημεία καμπής, προκαλώντας κρίσιμες απώλειες στη Βέρμαχτ και ανοίγοντας το δρόμο για την απελευθέρωση της Ανατολικής Ευρώπης και την προέλαση των Συμμάχων στη Δύση. Σε αυτό το πλαίσιο, θα πρέπει να υπενθυμιστεί ότι το 80% των γερμανικών στρατιωτικών απωλειών σημειώθηκαν στο Ανατολικό Μέτωπο, γεγονός που υπογραμμίζει την τεράστια θυσία της Σοβιετικής Ένωσης, με περισσότερες από 20 εκατομμύρια απώλειες ζωών, τόσο στρατιωτικών όσο και αμάχων.
Ωστόσο, αυτή η ουσιαστική συμβολή δυστυχώς υποεκπροσωπείται στις δυτικές ιστορικές αφηγήσεις που δίνουν προτεραιότητα σε γεγονότα όπως η απόβαση στη Νορμανδία (1944). Ο Ψυχρός Πόλεμος (1947-1991) επιδείνωσε αυτή την τάση, ενώ παράλληλα ελαχιστοποίησε τον ρόλο της Σοβιετικής Ένωσης για ιδεολογικούς λόγους. Αυτή η κατακερματισμένη αναπαράσταση, ενισχυμένη από την κυριαρχία των αγγλοσαξονικών αφηγήσεων, παραλείπει τις σοβιετικές θυσίες και δημιουργεί μια ανισορροπία στη συλλογική κατανόηση του πολέμου. Όπως και ο εορτασμός της απελευθέρωσης του Άουσβιτς στην Πολωνία, η περιθωριοποίηση της σοβιετικής προσπάθειας επιμένει στις τρέχουσες εορταστικές εκδηλώσεις και συζητήσεις, όπου οι δυτικές συνεισφορές υπερεκτιμώνται εις βάρος της αναγνώρισης που οφείλεται στην ΕΣΣΔ.
Αυτή η ιστορική παράλειψη δεν είναι μόνο μια αδικία, αλλά και μια χαμένη ευκαιρία να κατανοήσουμε πλήρως τα μαθήματα του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου. Υπό αυτή την οπτική γωνία, η δίκαιη αναγνώριση των προσπαθειών του Κόκκινου Στρατού θα συνέβαλε αφενός στην αποκατάσταση μιας ρηγματωμένης ιστορικής μνήμης και αφετέρου στην προώθηση μιας πιο ισορροπημένης και συμπεριληπτικής προοπτικής.
Οι Ξεχασμένοι στο Μέτωπο – Αφρικανοί Μαχητές και Επιλεκτική Μνήμη
Στο αποκορύφωμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου (1939-1945), οι ευρωπαϊκές αποικιακές δυνάμεις στρατολόγησαν μαζικά στρατιώτες από τις αφρικανικές αποικίες τους, συχνά υπό πίεση ή μέσω ανεκπλήρωτων υποσχέσεων. Οι Σενεγαλέζοι Τιραγιέρ, κυρίως από τη Δυτική Αφρική, διακρίθηκαν για τον κρίσιμο ρόλο τους στην απελευθέρωση της Γαλλίας, ιδιαίτερα κατά την απόβαση στην Προβηγκία το 1944. Παρά την ηρωική τους αφοσίωση, η συμβολή τους παραβλέπεται σε μεγάλο βαθμό στις επίσημες ιστορικές αφηγήσεις, τα σχολικά εγχειρίδια και τις κινηματογραφικές παραγωγές στον δυτικό κόσμο, ελαχιστοποιώντας έτσι την παρουσία τους και τους κινδύνους που διατρέχουν στο μέτωπο.
Μετά τον πόλεμο, αυτοί οι γενναίοι μαχητές επιδίωξαν την αναγνώριση και τα ίσα δικαιώματα με τους Ευρωπαίους στρατιώτες, αλλά πολλοί στερήθηκαν τις συντάξεις και τα επιδόματα που τους άξιζαν, και άλλοι εκτελέστηκαν εν ψυχρώ. Για παράδειγμα, η σφαγή του Thiaroye το 1944, όπου Σενεγαλέζοι τυφεκιοφόροι εκτελέστηκαν από τον γαλλικό στρατό επειδή απαιτούσαν αυτό που τους αναλογούσε, συμβολίζει την περιφρόνηση και την εκμετάλλευση που υπέστησαν αυτοί οι άνδρες. Χρειάστηκαν δεκαετίες για να αρχίσει η Γαλλία να παραδέχεται με ντροπή τον ρόλο της και να επανορθώνει, έστω και εν μέρει, αυτές τις αδικίες. Αυτή η επιλεκτική μνήμη του πολέμου απαιτεί τώρα επανεκτίμηση. Οι τρέχουσες συζητήσεις σχετικά με την αποικιακή κληρονομιά και την ιστορική μνήμη υπογραμμίζουν τη σημασία της ενσωμάτωσης αυτών των αφηγήσεων στη συλλογική συνείδηση.
Οι εορτασμοί της 80ής επετείου από το τέλος της σύγκρουσης πρέπει επίσης να τιμήσουν εκείνους των οποίων η ιστορία σβήστηκε σκόπιμα από τις μηχανορραφίες του Δυτικού κόσμου. Αναλαμβάνοντας ένα πιο δίκαιο και συμπεριληπτικό καθήκον μνήμης, διαφωτίζουμε τις μελλοντικές γενιές σχετικά με το παρελθόν και αμφισβητούμε την κατασκευή ιστορικών αφηγήσεων. Αυτή η επέτειος μνήμης αποτελεί μια ευκαιρία να διορθωθούν παραλείψεις και να αναγνωριστεί πλήρως ο ρόλος αυτών των ανδρών σε ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα του 20ού αιώνα.
Επιλεκτική μνήμη που εξυπηρετεί σύγχρονα συμφέροντα – όταν η ιστορία γίνεται πολιτικό εργαλείο
Στην μεταπολεμική περίοδο, ο κόσμος χωρίστηκε σε δύο αντίπαλα μπλοκ – γύρω από τα οποία οργανώθηκαν οι διεθνείς σχέσεις – γεγονός που σημάδεψε βαθιά την ιστορική αφήγηση της σύγκρουσης. Στις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Δυτική Ευρώπη, μια λογική αντιπαράθεσης αναμόρφωσε τη συλλογική μνήμη, ελαχιστοποιώντας τον ρόλο της Σοβιετικής Ένωσης, ενός κρίσιμου συμμάχου, και μεγεθύνοντας τη μικρότερη συμβολή των Δυτικών Συμμάχων. Αυτή η ιδεολογική μετατόπιση έχει μεταφραστεί στην ποπ κουλτούρα, όπου η κινηματογραφική βιομηχανία, με ταινίες όπως η « Διάσωση του Στρατιώτη Ράιαν », εξυμνεί τον αμερικανικό ηρωισμό ενώ παραμελεί τις σοβιετικές θυσίες στο Ανατολικό Μέτωπο.
Επιπλέον, η αποικιακή κληρονομιά έχει οδηγήσει στην απόκρυψη των συνεισφορών των Αφρικανών στρατιωτών, η αναγνώριση των οποίων υπονομεύει την εικόνα των ευρωπαϊκών δυνάμεων. Αυτή η θεσμική σιωπή εκδηλώνεται με την απουσία μνημείων και αποζημιώσεων, με αποτέλεσμα να περιορίζονται οι διεκδικήσεις μνημείων. Μόνο πρόσφατα ορισμένες χώρες άρχισαν να αναγνωρίζουν αυτές τις θυσίες, συχνά συμβολικά, απλά και καθαρά. Οι εορτασμοί μνήμης για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο στη Δύση συνεχίζουν να αντικατοπτρίζουν τις τρέχουσες πολιτικές ισορροπίες, περιθωριοποιώντας τον ρόλο της ΕΣΣΔ και των Αφρικανών στρατιωτών. Αυτές οι στρατηγικές παραλείψεις διαμορφώνουν ιστορικές αφηγήσεις που ευνοούν ορισμένες συμμαχίες και αντανακλούν τις σύγχρονες γεωπολιτικές εντάσεις, επηρεάζοντας παράλληλα τις συζητήσεις σχετικά με τις αποικιακές κληρονομιές. Συνεπώς, η 80ή επέτειος του πολέμου προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία για μια επανεξέταση της ιστορίας με μια πιο συμπεριληπτική προοπτική, αποτιμώντας όλες τις συνεισφορές και προωθώντας μια δίκαιη και καθολική μετάδοση των διδαγμάτων του παρελθόντος.
Από τα παραπάνω, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι η 80ή επέτειος από το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου αποκαλύπτει αποκλίσεις στον τρόπο εορτασμού αυτού του γεγονότος. Ενώ η Δύση τονίζει τις δικές της νίκες, ο καθοριστικός ρόλος του Κόκκινου Στρατού και οι θυσίες των Αφρικανών στρατιωτών συχνά παραμένουν στη σκιά. Αυτή η επιλεκτική μνήμη, που διαμορφώθηκε από τον Ψυχρό Πόλεμο και την αποικιακή κληρονομιά, υπογραμμίζει τη σημασία της ανασυγκρότησης μιας συμπεριληπτικής αφήγησης για να τιμήσει όλους τους εμπλεκόμενους στη σύγκρουση και να κατανοήσει τις δυναμικές που επηρεάζουν τη μετάδοση της ιστορίας.
Πηγή: Νέα Ανατολική Προοπτική
222%20(3)%20(3).jpg)
.png)
0 comments: