Το σχίσμα στην κορυφή, πώς μπορούμε να εξηγήσουμε το ανεξήγητο: τη δίψα της ευρωπαϊκής ηπείρου για πόλεμο; Αυτό ακριβώς λέμε θεωρώντας ότι ο πρόεδρος μας είναι στην πρώτη γραμμή αυτής της τρέλας...
Τα μονοπάτια της μνήμης είναι αδιαπέραστα. Εάν υπάρχει κάτι στην καθημερινή ζωή που ξεφεύγει από κάθε προσπάθεια ορισμού τι κάνει ένα γεγονός πιο σχετικό από ένα άλλο, μια κρίση πιο σοβαρή από μια άλλη, γνωρίζουμε εκ των προτέρων ότι η ιστορία δεν δέχεται υπολογίσιμα συνθήματα ή αναφορές στο σπίτι. Ο παρών χρόνος δεν είναι παρά εκείνη η περίοδος που το λογικό πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι αποκλειστικά να παραδεχθούμε ότι το μόνο προβλέψιμο πράγμα είναι οι αντιξοότητες της αβεβαιότητας. Εκείνη τη στιγμή που κάθε κατώφλι μειώνεται σε μια συνθήκη δυνατότητας και το αναρίθμητο επίπεδο των αντιλήψεων ξεγελά το μυαλό.
Η περασμένη εβδομάδα είναι πιθανό να περικλείει μια από τις πιο απροσδόκητες και ασυνήθιστες αλλαγές στην παγκόσμια σκηνή τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια. Ή θα μπορούσε κανείς να φανταστεί ότι ο εκπρόσωπος των Ηνωμένων Πολιτειών στα Ηνωμένα Έθνη θα ψήφιζε μαζί με τη Ρωσία και την Κίνα, κάτω από το έκπληκτο βλέμμα των Ευρωπαίων αντιπροσώπων, για μια συμφωνία που απαιτεί ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις στην Ουκρανία; Προς έκπληξη όλων, το κείμενο της συμφωνίας ανάγει την αντίληψη ενός τριετούς πολέμου στην ποιότητα μιας απλής σύγκρουσης.
Πώς να εξηγήσετε την ξαφνική αναστροφή στην πολιτική των ΗΠΑ που γυρίζει την πλάτη σε μια συμμαχία κωδικοποιημένη στο ΝΑΤΟ –ως μηχανισμό για μονοπολική ανάπτυξη– να καθίσει να διαπραγματευτεί με τη Ρωσία στη μοναξιά του Ριάντ όχι μόνο τη μοίρα της Ουκρανίας, αλλά πιθανώς τη σκακιέρα που κάνει μια tabula rasa τριών δεκαετιών ενοποιημένης Δύσης;
Οκτώ μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο, τιτλοφορείται κύριο άρθρο της εφημερίδας El Siglo. Μια εικόνα ίσως πολύ δυνατή για να περιγράψει το λυκόφως μιας εποχής που σβήνει μπροστά στα μάτια μας. Αλλά αυτή είναι σίγουρα μια στροφή 180 μοιρών. Η ιστορία ξεκινά με τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας (η πρώην στρατιωτική συμμαχία χωρών της Ανατολικής Ευρώπης) το 1991. Ακολούθησε η δημιουργία του ευρώ ως ζωντανού νομίσματος μιας ενοποίησης (που τώρα γνωρίζουμε ότι είναι αναγκαστική) και η εδραίωση του ΝΑΤΟ υπό την αμερικανική ηγεμονία.
Το 1999, η Πολωνία, η Ουγγαρία και η Τσεχική Δημοκρατία προσχώρησαν στη στρατιωτική συμμαχία. Το επιχείρημα ήταν ότι χρειάζονταν προστασία από την απειλή που έθετε η Μόσχα. Ένα επιχείρημα που τότε ήταν απλώς παράλογο. Γύρω στο 2000, η Ρωσία περνούσε μια πολιτική, κοινωνική και οικονομική κατάρρευση. Αρκετοί εσωτερικοί πόλεμοι μείωσαν τις δυνάμεις τους. Υπήρχαν εβδομάδες που η κεντρική κυβέρνηση δεν μπορούσε να πληρώσει τους μισθούς των υπαλλήλων της. Το ερώτημα εκείνη την εποχή ήταν αν η Ρωσία θα μπορούσε να επιβιώσει στα διλήμματά της.
Μεταξύ 2002 και 2017, το ΝΑΤΟ ουσιαστικά κατάπιε 14 άλλες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. συμπεριλαμβανομένου του Μαυροβουνίου, το οποίο δεν πληρούσε καμία από τις προϋποθέσεις που απαιτούσαν οι Βρυξέλλες για την είσοδο. Δεν είχε κανένα λογαριασμό για τους Ευρωπαίους στρατηγούς – πολύ λιγότερο τους Αμερικανούς – χωρίς λογαριασμό. Το ΝΑΤΟ λειτουργούσε ήδη ως όργανο της Ουάσιγκτον για την ευρωπαϊκή επέκταση. Μια συσκευή που θα χρησιμοποιηθεί στους πολέμους στο Ιράκ, τη Λιβύη και το Αφγανιστάν. Όπως θα φανεί χρόνια αργότερα, το κεντρικό της καθήκον θα είναι να βιάσει και, ει δυνατόν, να αιμορραγήσει τη Ρωσία.
Το 2014, η CIA και το εξαιρετικά περιθώριο της ουκρανικής ολιγαρχίας υποκίνησαν ένα πραξικόπημα στο Κίεβο. Ο στόχος ήταν πάντα σαφής: να θάψουμε την επιλογή της ουδετερότητας της Ουκρανίας. Από εκείνο το σημείο και μετά, όλη η αμερικανική πολιτική θα ήταν αποφασισμένη να προωθήσει την υπόσχεση για ένταξη στο ΝΑΤΟ. Από το 2015, ο Πούτιν έχει προειδοποιήσει για τα όρια της επέκτασης της Ατλαντικής συμμαχίας: η Ουκρανία και η Γεωργία αντιπροσώπευαν, για τη Μόσχα, μια ζώνη εθνικής ασφάλειας. Η Ουάσιγκτον αγνόησε την προειδοποίηση και υποστήριξε την άνοδο μιας ρωσοφοβικής δύναμης. Ο Ζελένσκι θα ήταν το πειθήνιο όργανό του. Μέσα σε μήνες, η ρωσική γλώσσα απαγορεύτηκε, τα πολιτικά κόμματα που υποστήριζαν την ουδετερότητα τέθηκαν εκτός νόμου και άρχισαν τα πογκρόμ κατά των ανατολικών περιοχών της Ουκρανίας. Η Ουάσιγκτον φαινόταν πεπεισμένη ότι ένας τοπικός πόλεμος θα αποδυνάμωνε τη Ρωσία. Και μια επαρκής συσσώρευση οικονομικών κυρώσεων (τελικά επιβλήθηκαν 24.000) θα έθαψε την οικονομία της.
Όμως η ιστορία μας επιφυλάσσει εκπλήξεις. Μετά από τρία χρόνια πολέμου, τα εκκρεμή έχουν αντιστραφεί με σχεδόν αριθμητική ακρίβεια. Η Ουκρανία έχασε 8 εκατομμύρια ανθρώπους, το 25% της επικράτειάς της, το θεμελιώδες μέρος των υποδομών και της οικονομίας της. Ο στρατός, που παραδόξως αντιστάθηκε στη ρωσική εισβολή, αποδείχθηκε ανίκανος να τη σπάσει. Από την πλευρά της, η Μόσχα έχει παρακάμψει την εκστρατεία κατά της οικονομίας της που υποστηρίζεται από την Κίνα και την Ινδία.
Το 2025, το τελευταίο πράγμα που μπορεί να αντέξει η Ουάσιγκτον είναι ένα Αφγανιστάν στο κέντρο της Ευρώπης. Αυτό που είναι ασυνήθιστο, ωστόσο, είναι η δίψα για πόλεμο μεταξύ των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, μια δίψα που έχει αποκλείσει κάθε επιλογή για διαπραγμάτευση. Και τελικά έφτασε στις 24 Φεβρουαρίου. Την ημέρα που οι Ηνωμένες Πολιτείες γύρισαν την πλάτη τους στην πολιτική, διπλωματική και στρατιωτική ανικανότητα της Ευρώπης.
Στο Ριάντ, διαπραγματευτές από την Ουάσιγκτον και τη Μόσχα συναντήθηκαν χωρίς την παρουσία της Ουκρανίας ή των αντίστοιχων κυβερνήσεων του ΝΑΤΟ. Όπως είπε ένας υπουργός Εξωτερικών του υπουργικού συμβουλίου Μπάιντεν: Στη γεωπολιτική, αυτός που δεν προσκαλείται στο τραπέζι είναι στο μενού. De facto , η Ρωσία κέρδισε τον πόλεμο. Μένει να δούμε αν θα καταφέρει να κερδίσει την ειρήνη. Μόνο ο πραγματισμός της Ουάσιγκτον θα μπορούσε να το αναγνωρίσει αυτό.
Είναι αδύνατο να προβλεφθεί το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων. Η αλήθεια είναι ότι η σημερινή παγκόσμια σκηνή ορίζεται από τρεις μεγάλες δυνάμεις. Και η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι μέρος της.
πηγή: Ιστορία και Κοινωνία
Έρευνα-επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του Mytilenepress. Contact : survivroellas@gmail.com-6945294197. Πάγια προσωπική μου αρχή είναι ότι όλα τα έθνη έχουν το δικαίωμα να έχουν τις δικές τους πολιτικές-οικονομικές, θρησκευτικές και γεωπολιτικές πεποιθήσεις, με την προύπόθεση να μην τις επιβάλουν με πλάγιους τρόπους είτε δια της βίας σε λαούς και ανθρώπους που δεν συμφωνούν.
222%20(3)%20(3).jpg)
0 comments: