Ο πιο μισητός άνθρωπος στον κόσμο είναι εκείνος που διδάσκει την αλήθεια. Αυτά διδαχτήκαμε μεταξύ πολλών άλλων ανεκτίμητων από τον Μέγα Αριστοκλή.
Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του Mytilenepress. Contact : survivroellas@gmail.com-
Πάγια προσωπική μου αρχή είναι ότι όλα τα έθνη έχουν το δικαίωμα να έχουν τις δικές τους πολιτικές-οικονομικές, θρησκευτικές και γεωπολιτικές πεποιθήσεις, με την προϋπόθεση να μην τις επιβάλουν με πλάγιους τρόπους είτε δια της βίας σε λαούς και ανθρώπους που δεν συμφωνούν. Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Παλαιάς Διαθήκης έγιναν ένθερμοι υποστηρικτές του Διονυσιακού πολιτισμού. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την έγγραφη έγκριση του συγγραφέα.
Διότι στην Ελλάδα κυριαρχεί ο Διονυσιακός πολιτισμός επικρατεί αμάθεια, θρησκοληψία και πνευματική σύγχυση. Δυστυχώς εξαιρούνται ελάχιστοι.
Στα πλαίσια της επιβίωσης του Ελληνισμού από τον υβριδικό πόλεμο, έκανα την σημερινή εργασία γιατί δεν έχει γραφτεί παγκοσμίως οτιδήποτε καλύτερο για την Ελευθερία, την Αξιοπρέπεια και την Άλωση της πόλης 1453. Δεν υπάρχει κάτι ανώτερο από αυτό το έργο σε θεατρικό-ραδιοφωνικό επίπεδο. Στα πλαίσια αυτά σας καλώ να επαναφέρουμε μόνοι μας το ραδιοφωνικό θέατρο και να γίνουν θεατρικές παραστάσεις για το συγκεκριμένο έργο. Όλα αυτά με ιδιωτική πρωτοβουλία καθώς οι μέτοχοι στα Διονυσιακά αξιώματα μισούν θανάσιμα τον Ελληνισμό, την Ορθοδοξία και τους νεοέλληνες.
Όταν έπεσε η πόλη στους Τούρκους για να τονώσουν το ηθικό των σκλαβωμένων Ελλήνων, δημιούργησαν τον θρύλο του “Μαρμαρωμένου” βασιλιά. Παράλληλα έφτιαξαν αυτό τον θρύλο διότι είχε καταρρεύσει η εθνική μας υπερηφάνεια από την Τουρκική κατάκτηση της βασιλεύουσας.
Σύμφωνα με τον Κωνσταντίνο Παπαρηγόπουλο, τον Εθνικό μας ιστορικό, ο θρύλος του Μαρμαρωμένου Βασιλιά αφορά τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο. Σε αυτό συμφωνεί όλη η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα στον κλάδο της ιστορίας και όχι μόνον. Η Κωνσταντινούπολη τα τελευταία 200 χρόνια είναι πλέον μια πόλη κράτος όπως η αρχαία Αθήνα, καθώς την ένδοξη Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία την κατέστρεψαν, και την κατέκτησαν οι Γερμανοί τον Απρίλιο του 1204 μ.Χ.
Με την επανάκτηση της Βασιλεύουσας η αυτοκρατορία είναι πλέον κατακερματισμένη σε μικρά Λατινικά και Ελληνικά κρατίδια. Αυτά τα μικρά Ελληνικά κρατίδια όπως το Δεσποτάτο της Ηπείρου και της Θεσσαλίας αρνούνται πεισματικά να υπακούσουν στην κεντρική Ελληνική κυβέρνηση της Κωνσταντινούπολης. Η Βασιλεύουσα, θα δώσει μόνη έως το τέλος τον αγώνα επιβίωσης.
Είναι η πιο θρυλική και αποφράδα ημέρα στην ιστορία του Ελληνικού έθνους.
Επίσης ήταν μια από τις πιο κρίσιμες στιγμές σχετικά με την πορεία και την επιβίωση του Ελληνισμού. Η θυσία των Ελλήνων της Αλώσεως θα λειτουργήσει ως ένα διαχρονικό παράδειγμα ηρωισμού για όλους τους Έλληνες.
Όλους τους επόμενους αιώνες εκατομμύρια Έλληνες άνδρες πολέμησαν και θυσιάστηκαν για την πατρίδα. Ο ηρωικός Σπαρτιάτης-Βασιλιάς Λεωνίδας και ο Δεσπότης Δραγάζης μέσα από τα επιτεύγματα τους έγιναν τα μεγαλύτερα και τα πιο διαχρονικά σύμβολα ηρωισμού στην Ελληνική και την παγκόσμια ιστορία.
Θρύλοι γίνονται εκείνοι που αποφασίζουν να κάνουν την μεγάλη θυσία, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι οι πιθανότητες σωτηρίας και επιβίωσης είναι μηδενικές. Αυτό το έκαναν συνειδητά οι δύο ήρωες. Το ίδιο ισχύει και για την θυσία του Χριστού, η οποία ήταν προαποφασισμένη.
Η απόφασή του Λεωνίδα να μείνει στις Θερμοπύλες να προσφέρει χρόνο για να νικήσει το Ελληνικό έθνος στον πόλεμο, αποτελεί το μέγιστο ηθικό αξίωμα του Ελληνισμού. Η θυσία για την Ελλάδα σε προσωπικό επίπεδο, χωρίς καμία πιθανότητα επιβιώσεως στα πεδία των μαχών.
Λίγο πριν την τελική επίθεση του Μωάμεθ είχε προηγηθεί πολεμικό συμβούλιο ανάμερα στους Ισμαηλίτες. Πρωταγωνιστές ο Ζαγανός και ο Χαλίλ. Εάν επικρατούσε η γνώμη του Χαλίλ πασά, ο οποίος χρηματιζόταν από τον Παλαιολόγο για να επηρεάζει αρνητικά τον Μωάμεθ σχετικά με την έκβαση της πολιορκίας, τότε η τύχη του Ελληνικού έθνους θα εντελώς διαφορετική.
Καταλυτικό ρόλο στην κρίσιμη απόφαση διαδραμάτισε ο Ζαγανός πασάς που είπε στον Μωάμεθ ότι όλα τα σημεία του ουρανού δείχνουν ότι η πόλη θα γίνει Τουρκική. Ο Δεσπότης Κωνσταντίνος Δραγάζης όταν πήρε το μήνυμα του Χαλίλ Πασά, το βράδυ της Κυριακής είδε την πίεση των Τούρκων στα τείχη να γίνεται όλο και πιο έντονη, συνεπώς γνώριζε ότι η κατάσταση ήταν μη αναστρέψιμη.
Ο Ελληνοσέρβος Κωνσταντίνος Παλαιολόγος-Δραγάζης έδειξε από εκείνη την χρονική στιγμή μεγάλη αποφασιστικότητα- γενναιότητα. Έγινε ο μεγαλύτερος ήρωας του Ελληνισμού καθώς ξεκίνησε να αντιμετωπίσει ενάντια σε κάθε λογική τους Αγαρηνούς, με στόχο να πραγματοποιήσει το αναπόφευκτο και για να αγωνιστεί να κάνει το αδύνατο να γίνει δυνατό.
Ένα από αυτά τα οποία μας δίδαξαν οι πρόγονοι μας, είναι ότι η μεγαλύτερη αξία σε έναν άνθρωπο είναι να κρατά την ψυχή στο στόμα, να πολεμά, να επιμένει για το αδύνατο, το ακατόρθωτο. Από την στιγμή που δεν θα λυγίσει, αλλά θα παραμείνει ανυποχώρητος, τότε γίνεται το θαύμα που ποτέ ένας δειλός δεν μπορεί να πιστέψει, καθώς το αδύνατο, το ακατόρθωτο έχει γίνει πλέον εφικτό, κερδίζοντας την ζωή, την ελευθερία. Την ίδια αυτοθυσία, σθένος-φιλοπατρία διαπιστώνουμε στον Σπαρτιάτη Λεωνίδα και στον Παλαιολόγο. Εν τούτοις ο Κωνσταντίνος ξεπέρασε και τον Λεωνίδα.
Ο Κωνσταντίνος όταν ξεκινούσε για τον Θρύλο και την αιωνιότητα, ήξερε ότι δεν θα γλυτώσει και ότι απλά προσπαθούσε ενάντια σε κάθε λογική να κάνει το αδύνατο, να γίνει δυνατό.
Με στηρίγματα την Ορθοδοξία, την ηθική, την γλώσσα, την παιδεία, τους θρύλους και τις παραδόσεις για την ανάσταση του Ελληνικού έθνους, διατηρούσαν τις ελπίδες τους οι σκλαβωμένοι στα μαρτυρικά χρόνια της Οθωμανικής κατοχής. Ενδεικτική η αγωνία του Παλαιολόγου να διατηρήσει τις εύθραυστες ισορροπίες ανάμεσα σε λαό και άρχοντες, σε ενωτικούς και ανθενωτικούς, στους γενναίους και σε εκείνους που είχαν ήδη παραδοθεί. Ο Κωνσταντίνος προσπαθεί να διασώσει ότι έμεινε από το μεγαλείο μιας ολόκληρης εποχής, από την δόξα της πάλαι ποτέ αυτοκρατορίας.
Ο λαός της Πόλης τον κατηγορεί για τα επερχόμενα δεινά, η εκκλησία τον εχθρεύεται, οι σύμμαχοι τον εξαπατούν. Ο ήρωας-βασιλιάς απορρίπτει το ενδεχόμενο να εγκαταλείψει την Πόλη και να καταφύγει είτε στην Διονυσιακή Δύση, είτε σε κάποια κτίση που θα του παραχωρούσε ο εχθρός και μένει ολομόναχος. Μαζί με λίγους πιστούς συντρόφους, θα δώσει την τελική μάχη για την ελευθερία-αθανασία και θα πέσει στις επάλξεις της Πόλης.
Η ηρωική μορφή του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου συνδέεται άμεσα με το μεγίστης σημασίας εθνικό-ιστορικό γεγονός της αλώσεως.
Στις παραδόσεις-θρύλους, στους θρήνους, στα δημοτικά τραγούδια υπάρχουν αναφορές στον Μαρμαρωμένο βασιλιά. Από τις παραδόσεις η πιο γνωστή είναι για τον “μαρμαρωμένο” βασιλιά, τον οποίο κατά την διάρκεια της μάχης πήρε Άγγελος και τον τοποθέτησε μέσα σε μια σπηλιά. Εκεί θα παραμείνει μέχρι να τον ξυπνήσει ο Θεός για να πολεμήσει και να κατακτήσει την Πόλη.
Μέσα από τον θρύλο για τον Εθνικό Ήρωα Κ. Παλαιολόγο οι σκλαβωμένοι Έλληνες κρατούσαν τις ελπίδες στα δύσκολα χρόνια της Οθωμανικής κατοχής.
Όταν έπεσε η πόλη στους Τούρκους για να τονώσουν το ηθικό των σκλαβωμένων Ελλήνων, δημιούργησαν τον θρύλο του “Μαρμαρωμένου” βασιλιά. Παράλληλα έφτιαξαν αυτό τον θρύλο διότι είχε καταρρεύσει η εθνική μας υπερηφάνεια από την Τουρκική κατάκτηση της βασιλεύουσας. Ο Κωνσταντίνος Καβάφης σε δύο ποιήματά “Θεόφιλος Παλαιολόγος” και “Παρθέν” αποτυπώνει συγκινητικά τον θάνατο του Κωνσταντίνου και την πτώση της Πόλης. Ο Στρατής Μυριβήλης στο διήγημα “Πόλεμος”, “Το λουλούδι της φωτιάς”, αλλά και στο μυθιστόρημά “Η Ζωή εν τάφω” κάνει αναφορές στον ήρωα βασιλιά.
Επίσης ένα εξαιρετικό διήγημα με επίκεντρο την μορφή του Παλαιολόγου είναι το «Χριστούγεννα του 1448 μ.Χ. από τον Μ. Καραγάτση. Όμως η πιο επιτυχημένη τραγωδία είναι “Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος” του Νίκου Καζαντζάκη. Με τρόπο μοναδικό παρουσιάζεται η αγωνία του Παλαιολόγου να διατηρήσει τις εύθραυστες ισορροπίες ανάμεσα σε λαό και άρχοντες, σε ενωτικούς και ανθενωτικούς, στους γενναίους και σε εκείνους που είχαν ήδη παραδοθεί και στην μάταιη ελπίδα για διαφυγή, στο φως της ελευθερίας και το σκοτάδι της υποταγής.
Ο δεσπότης Κωνσταντίνος προσπαθεί να διασώσει ότι απέμεινε από το μεγαλείο της πάλαι ποτέ αυτοκρατορίας. Ο λαός της Πόλης τον κατηγορεί για τα επερχόμενα δεινά. Η εκκλησία τον εχθρεύεται, οι σύμμαχοι τον εγκαταλείπουν. Ο ήρωας βασιλιάς απορρίπτει το ενδεχόμενο να εγκαταλείψει την Πόλη και να καταφύγει είτε στη Δύση, είτε σε κάποια κτίση που θα του παραχωρούσε ο εχθρός και μένει ολομόναχος. Αγέρωχος και υπερήφανος μαζί με λίγους πιστούς συντρόφους θα δώσει την τελική μάχη για την ελευθερία-αθανασία και θα πέσει στις επάλξεις της Πόλης των Πόλεων. Το έργο αυτό αποτελεί ένα ανεπανάληπτο κάλεσμα σε νέους εθνικούς αγώνες για την ελευθερία.
Αυτό το λογοτεχνικό αριστούργημα αποτελεί μια προσπάθεια εσωτερικής αναγέννησης, στα διαχρονικά Ελληνικά ιδεώδη και τα σύμβολα μιας εποχής, τα οποία οι παράγοντες της Διονυσιακής Κουλτούρας επιθυμούν -προσπαθούν να μας κάνουν, να τα πετάξουμε στον Καιάδα της ιστορίας. Απαιτούν να εγκαταλείψουμε οριστικά τους Ήρωες της ελευθερίας-Πϊστεως, τους Αγίους και τους αρχαίους Φιλοσόφους .
Στο έργο του Νίκου Καζαντζάκη ο Κωνσταντίνος επανέρχεται κυρίαρχος- ηγέτης δείχνοντας τον δρόμο προς την ελευθερία, την δόξα και την αθανασία. Νικά τον Θάνατο ο Παλαιολόγος. Μέσα από τόσες μεγάλες μορφές που ανέδειξε το έθνος πώς μπορούμε να μην ανταποκριθούμε στο κάλεσμα του Έλληνα που αναπαύεται στον Έβδομον ; Πως είναι δυνατόν να αγνοήσουμε τον Μ. Ηράκλειο, τον Δραγάζη και τον Λεωνίδα ; Οι πρόγονοι μας μας καλούν να σηκωθούμε όρθιοι και με θάρρος να αγωνιστούμε.
Η μαρτυρική μορφή του τελευταίου αυτοκράτορα αποτέλεσε διαχρονική πηγή έμπνευσης για τον φλογερό-Kρητικό δημιουργό. Ο Καζαντζάκης μέσα από την ξεχωριστή λογοτεχνική διαδρομή του δίνει τεράστια έμφαση στην στάση ζωής ιστορικών προσωπικοτήτων που καθόρισαν-εξέλιξαν τον Ελληνισμό.
Οι ήρωες αυτοί διαμόρφωσαν την παιδεία, την ηθική και την ολοκλήρωση προσωπικοτήτων σε εκατομμύρια ανθρώπους από διαφορετικά έθνη. Επίσης φλεγόμενος Κρητικός από το Μεγάλο Κάστρο έγραψε για τον προστάτη Άγιο μου τον Pallida Mors Sarakenorum, τον Μέγα Αλέξανδρο, τον Διγενή και για τον τελευταίο Δεσπότη της Βασιλεύουσας, τον πρώτο των Ελλήνων, όπως τον αποκαλεί ο Οδυσσέας Ελύτης. Ο Νίκος Καζαντζάκης δεν παρουσιάζει τον Δραγάζη ως έναν ακόμη ήρωα που έπεσε μαχόμενος. Και σε αυτό το έργο του εξυμνεί τις δύο πιο διαχρονικές αξίες του Ελληνισμού οι οποίες είναι δημιουργήματα του πολιτισμού των προγόνων μας. Ελευθερία η Θάνατος ; Υποταγή-δουλεία η αγώνας για την πατρίδα με αξιοπρέπεια ;
Σύμφωνα με τον οικουμενικό Κρητικό ο Παλαιολόγος-Δραγάζης διαθέτει όλα τα χαρακτηριστικά του ιδανικού ηγέτη. Είναι ένας ήρωας-μαχητής με αδυναμίες και φόβους. Εν τούτοις την ώρα των κρίσιμων αποφάσεων είναι αγέρωχος και ατρόμητος. Ο Καζαντζάκης ταυτίζει τον θρύλο του Μαρμαρωμένου Βασιλιά με την προσδοκία. Η ελπίδα οδηγεί τις αδούλωτες-ελεύθερες ψυχές όσων αγωνίζονται για ελευθερία-αξιοπρέπεια, παιδεία, δικαιοσύνη, δημιουργικότητα και εξέλιξη. Η θυσία του Έλληνα Δεσπότη αποτελεί το μεγάλο παράδειγμα για την υπηρέτηση των ανώτατων ιδανικών.
ΕΠΙΣΗΣ ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΟ ΗΡΩΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΣΑΡΑΝΤΟΣ ΚΑΡΓΑΚΟΣ :
Για τον τελευταίο μεγάλο Έλληνα βασιλιά της Κωνσταντινουπόλεως έγραψαν πάρα πολλοί. Όμως ένας ξεχωρίζει. Αυτός είναι ο Νίκος Καζαντζάκης. Σε αυτό το έργο μας δίνει τις ιστορικές-πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες, οι οποίες επικρατούσαν πριν την πτώση της Πόλεως. Στο εξαιρετικό του έργο για την Άλωση της Πόλης στέκεται σε πολύ σημαντικά σημεία. Στην προσβλητική ένωση των δύο Εκκλησιών. Στην διχόνοια ανάμεσα στους Έλληνες και στους λίγους Γερμανούς πολεμιστές λίγο πριν την καθοριστική τελική μάχη.
Ο συγγραφέας στιγματίζει με τον δικό του τρόπο την ένωση των δύο εκκλησιών, μερικούς μήνες πριν την Άλωση της Πόλης. Η ένωση όχι μόνο δεν έφερε καμιά στρατιωτική βοήθεια, αλλά ατίμασε την Ορθόδοξη πίστη των Ελλήνων που δέχτηκαν την ένωση της Ελληνικής-Ορθόδοξης εκκλησίας με την καθολική-εωσφορική εκκλησία του Πάπα.
Στο γεγονός ότι δεν έστειλαν στρατιωτική βοήθεια οι Γερμανοί. Στον δεσμό της Άννας Νοταρά και του αλλοδαπού Ιουστινιάνη. Στην τραγική μορφή, τον Ηρωικό βασιλιά Κωνσταντίνο Παλαιολόγο και την εθνική αξιοπρέπεια. Η Κωνσταντινούπολη τα τελευταία 200 χρόνια είναι πλέον μια πόλη-κράτος,όπως η αρχαία Αθήνα, καθώς την ένδοξη Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία την κατέστρεψαν, και την κατέκτησαν οι Γερμανοί τον Απρίλιο του 1204 μ.Χ.
Με την επανάκτηση της Βασιλεύουσας η αυτοκρατορία είναι πλέον κατακερματισμένη σε μικρά Λατινικά και Ελληνικά κρατίδια. Αυτά τα μικρά Ελληνικά κρατίδια όπως το Δεσποτάτο της Ηπείρου και της Θεσσαλίας αρνούνται πεισματικά να υπακούσουν στην κεντρική Ελληνική κυβέρνηση της Κωνσταντινούπολης. Η Βασιλεύουσα, θα δώσει μόνη έως το τέλος τον αγώνα επιβίωσης.
Κατά την εποχή των Παλαιολόγων η Ελλάδα βρισκόταν σε τεράστια πολιτική, στρατιωτική και εν μέρει ηθική παρακμή. Αυτό διότι παρακαλούσαν για στρατιωτική βοήθεια τους χειρότερους εχθρούς του Ελληνικού έθνους τους Γερμανούς. Οι Γερμανοί είχαν κατακτήσει το 1204 μ.Χ. ολόκληρη την Ελληνική- Ρωμαϊκή αυτοκρατορία και ξεπέρασαν σε βιαιότητες ακόμα και τους Σαρακηνούς.
Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα, μεγαλύτερο κατάντημα για έναν λαό και για ένα έθνος από το εκλιπαρεί τους χειρότερους εχθρούς του, να το γλυτώσουν από άλλους εχθρούς και συγκεκριμένα τους Τούρκους. Οι αδύναμοι πολιτικά-στρατιωτικά και οικονομικά Έλληνες εκλιπαρούσαν τους φοβερότερους εχθρούς του έθνους, τους Γερμανούς να τους σώσουν από τους Τούρκους. Όμως οι προγονοί μας δεν σκέφτηκαν ούτε για μια στιγμή να μην πολεμήσουν, όμως παράλληλα ως άνθρωποι, επιθυμούσαν να επιβιώσουν. Για αυτό επάνω στην απελπισία τους, κάποιοι εξ αυτών σκέφτηκαν να ζητήσουν την βοήθεια των Γερμανών.
Το απόγειον της ηθικής και πνευματικής παρακμής ήταν ότι στην Ιταλία ο σοφιστής αξιωματούχος Πλήθων Γεμιστός, αρνήθηκε να υπογράψει την ένωση των δύο εκκλησιών !!! Ένας από τους μεγαλύτερους μάγους-θεουργός του μεσαίωνα υπήρξε ο Πλήθων Γεμιστός, διδάχτηκε την θεουργία-παγανισμό στην Αδριανούπολη από τον Ιουδαίο Ελισαίο. Ο Πλήθων δίδαξε ότι για την παρακμή του Ελληνισμού, ευθύνεται ο Χριστιανισμός για αυτό έπρεπε να καταργηθεί ως επίσημη θρησκεία. Εν τούτοις ακόμη και ένας καμπαλιστής ο Πλήθων Γεμιστός, έβαλε πάνω από την πίστη το έθνος, πιστός στο ιερότερο αξίωμα του Αριστοκλή.
Από την μητέρα, τον πατέρα και όλους τους άλλους προγόνους, η Ελλάδα είναι το πιο ιερό-πολύτιμο και σεβαστό. Με αυτό το αξίωμα ο Αριστοκλής καθόρισε τι πρέπει να είναι η πατρίδα για τους Έλληνες. Η ηρωική στάση των πολιορκημένων Ελλήνων στην Κωνσταντινούπολη, οι οποίοι βρίσκονται αντιμέτωποι με τον θάνατο την πιο όμορφη και ευλογημένη εποχή (Άνοιξη), και δεν καταδέχονται να σκεφτούν το ενδεχόμενο της παράδοσης στον Μωάμεθ αποτελεί μια ακόμη λαμπρή σελίδα στην ένδοξη Ελληνική ιστορία.
Με πρωτόγνωρο ψυχικό σθένος αποφασίζουν να πεθάνουν μαχόμενοι, θυσιαζόμενοι στα ιδανικά της ελευθερίας, της αξιοπρέπειας και της πίστεως στον Χριστό. Οι Έλληνες της Βασιλίδος των πόλεων ξεπερνούν κάθε φόβο, γίνονται ήρωες και διαχρονικά σύμβολα ελευθερίας και αξιοπρέπειας.
Οι τελευταίες μέρες πριν από την Άλωση είναι πάρα πολύ σημαντικές σε ηθικό-πνευματικό και εθνικό επίπεδο. Όλοι οι Έλληνες γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι πιθανότητές τους να επιβιώσουν είναι σχεδόν ανύπαρκτες. Εν τούτοις όλες εκείνες τις ημέρες αντί να πέσει εντελώς το ηθικό τους και να πολεμούν με λιγότερο ζήλο και πάθος, αντ’ αυτού μέσα σε αυτήν την απελπισία πολεμούσαν με ακόμα μεγαλύτερη ορμή όπως αρμόζει στο έθνος των Ελλήνων.
Ένοιωθαν να αυξάνονται οι δυνάμεις τους σε ηθικό-πνευματικό και σωματικό επίπεδο εκείνες τις δύσκολες στιγμές. Ενώ βρισκόταν μέσα στην τέλεια απελπισία, καθώς το τέλος τους πλησίαζε με γοργούς ρυθμούς, εκείνοι πολεμούσαν με πολύ μεγαλύτερο ζήλο. Αυτό ακριβώς είναι ένα από τα μεγαλύτερα ηθικά αξιώματα των Ελλήνων. Όλοι οι άλλοι λαοί σε περίπτωση που βρίσκονταν στην θέση των Ελλήνων της Αλώσεως, θα είχαν παραδοθεί, είτε θα πολεμούσαν πάρα πολύ νωχελικά.
Οι Έλληνες-Χριστιανοί ήρωες θυσίασαν πολύτιμες γυναίκες, κόρες, αδελφές, εξαδέλφες, μητέρες, ανιψιές για την τιμή και την επιβίωση της Ελλάδος. Άλλωστε πως θα μπορούσαν να κάνουν διαφορετικά με τόσους Ήρωες και Αγίους που είχε βγάλει το έθνος μας, όλους εκείνους τους αιώνες. Το μεγαλείο της ψυχής των Ελλήνων της Πόλης δεν είχε όριο. Πριν την τελική μάχη ο Μωάμεθ έδωσε αρκετές ευκαιρίες στους Έλληνες για να φύγουν ειρηνικά, μαζί με τις οικογένειες τους και όλη τους την κινητή περιουσία και να πάνε να κατοικήσουν όπου εκείνοι επιθυμούν. Ανεπανάληπτο μεγαλείο των πολιορκημένων.
Παρά το γεγονός ότι είναι αντιμέτωποι με τόσες δυσκολίες, όχι μόνο δεν υποκύπτουν στους φόβο τους, αλλά σχεδιάζουν να πομεμήσουν μέχρις εσχάτων. Η απόφαση τους θα τους απαλλάξει από τον ατιμωτικό αφανισμό, λόγω της πείνας και της εξαθλίωσης. Οι πολιορκημένοι έχουν συνηθίσει την εμπόλεμη κατάσταση. Αντί να τους φοβίζει ο πόλεμος, έχει γίνει πια κομμάτι της ζωής τους και τους παρακινεί σε δράση.
Η άνοιξη έδινε στην φύση όλες τις ευλογίες και τις ομορφιές της, οι πολιορκημένοι Έλληνες θα έπρεπε να βρουν την δύναμη να εγκαταλείψουν τα εγκόσμια. Η λαχτάρα για την ζωή, οι ομορφιές της φύσης, και η αγάπη για τους συγγενείς τους, ήταν τα μεγαλύτερα εμπόδια, προκειμένου να φτάσουν στην επίτευξη του στόχου τους. Πέρα από την πείνα, την εξαθλίωση, την εγκατάλειψη των συγγενικών τους προσώπων και τον φόβο του θανάτου, είχαν να αντιμετωπίσουν και το ανυπέρβλητο μεγαλείο της δημιουργίας, με τις θάλασσες, τα δάση, τα λουλούδια, τα ζώα και τα πτηνά.
Η ευλογημένη από τον Χριστό άνοιξη, έχει στολίσει το φυσικό περιβάλλον με κάθε δυνατή ομορφιά, δημιουργώντας μια εικόνα κατανύξεως, αγαλιάσεως και ευλογίας. Εν τούτοις οι Ελεύθεροι πολιορκημένοι της Βασιλεύουσας, ήταν έτοιμοι να θυσιάσουν τα πάντα, υπέρ πίστεως και πατρίδος.
Το δε την Πόλιν σοι δούναι, ούτ’ εμόν εστίν ούτ’ άλλου των κατοικούντων εν ταύτη. Κοινή γαρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών.
Η ΚΡΗΤΙΚΗ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ. Για τον Νίκο Καζαντζάκη υπάρχει ακόμα ένας πρόσθετος λόγος για να να είναι πολύ υπερήφανος. Στην δεύτερη Άλωση της Πόλης και όχι ολόκληρης της αυτοκρατορίας πολέμησαν εθελοντικά 40 Κρητικοί ναύτες στην Κωνσταντινούπολη κατά την τελική πολιορκία (29 Μαΐου 1453 μ.Χ.). Οι Κρητικοί αυτοί πήγαν εθελοντικά λίγο πριν αρχίσει η καθοριστική μάχη που θα έκρινε την τύχη της Βασιλεύουσας. Με αυτόν τον τρόπο ενεργούν οι γνήσιοι Έλληνες, σε αντίθεση με τους σημερινούς νεοέλληνες, ραγιάδες-προδότες. Λίγοι είναι πλέον οι πραγματικοί πατριώτες. Οι Κρητικοί ναύτες πολέμησαν τόσο γενναία, με αποτέλεσμα να μην παραδίνουν τους δύο πύργους που κρατούσαν. Οι Τούρκοι καθώς δεν μπορούσαν να τους σκοτώσουν ,ώστε να καταλάβουν τους δύο πύργους και να τελειώσει ο πόλεμος.
Ο Μωάμεθ πήρε την απόφαση να τους προτείνει πολλά ανταλλάγματα μαζί με πλούσια δώρα, για να σταματήσουν να πολεμούν. Η Πόλη είχε πέσει οριστικά και αμετάκλητα στα χέρια των Αγαρηνών.
Το μεγαλύτερο όπλο υβριδικού πολέμου από τα πανάρχαια χρόνια ήταν και είναι η πορνεία-ερωτική ελευθεριότητα. Τα προαναφερόμενα αποτελούν τα απόλυτα υπερόπλα για την αποσύνθεση και την καταστροφή της Ελληνικής κοινωνίας. Μέσα από τις Διονυσιακές δραστηριότητες οι Έλληνες σαπίζουν ηθικά-πνευματικά με αποτέλεσμα να επακολουθεί η πολιτική-στρατιωτική, η οικονομική και η κοινωνική κατάρρευση. Δεν υπάρχει μέτρον άριστον, λογική, δικαιοσύνη, δημιουργικότητα, πρόοδος και ανθρωπιά. Αντιθέτως κυριαρχεί η πορνεία, η βία, η εγκληματικότητα, η διαφθορά, ο παραλογισμός, η σήψη-παρακμή και η αταξία.
Συνεπώς το πιο κομβικό σημείο για την εθνική επιβίωση είναι η αποδοχή είτε η απόρριψη της Διονυσιακής Κουλτούρας. Ανάλογα με τον τρόπο ζωής δίνουμε την απόλυτη εξουσία στον Θεό-Δημιουργό του Αριστοκλέους (Τριαδικός Θεός) είτε στον στον Εωσφόρο και στους Αρχιδαίμονες των καταστροφών Savazio και Απόλλων. Από την στιγμή που έχετε ασπαστεί τον Διονυσιακό πολιτισμό μην διαμαρτύρεστε για τα φοβερά δεινά που μας βρίσκουν. Με βάση τον βίο που διάγετε δεν έχει καμία εξουσία να σας προστατεύσει ο Θεός.
Η νέα τάξη πραγμάτων αποτελεί μια άσπλαχνη-πανάρχαια ιδεολογία του Διονυσιακού πολιτισμού. Ο Διονυσιακός πολιτισμός εκφράζει την κοινωνία της αταξίας-αδικίας, της ανομίας, της βίας, της ανωμαλίας, του κέρδους και της απόλυτης κυριαρχίας στην οικονομία. Δημιουργεί τους ανθρώπους οι οποίοι ζούνε μέσα στην ακολασία και τα πιο ταπεινά σεξουαλικά πάθη (σεξουαλική μαγεία Α. Κρόουλι και το δόγμα κάνε ότι θέλεις).
Ένα από τα σχέδια των νοσηρών νεοταξιτών είναι ο νοητικός, ο ηθικός, ο ψυχικός και ο βιολογικός εκφυλισμός-ξεπεσμός των εθνών, ώστε οι άνθρωποι να είναι παθητικά ανδράποδα. Να μην έχουν κρίση-βούληση και δύναμη αντιστάσεως. Οι έμποροι της “Βενετίας” και των Εθνών επιθυμούν μία άρρωστη και απολύτως διεφθαρμένη Ελληνική κοινωνία, που θα την αποτελούν αδύναμα και υποταγμένοι θηλυπρεπείς. Άτομα δίχως συνείδηση, αξίες-αρετές, ικανότητες, στόχους για εξέλιξη-δημιουργικότητα και ψυχικά αποθέματα.
Οι παράγοντες της Διονυσιακής Κουλτούρας έφτιαξαν μια αγέλη ώστε να είναι εύκολα χειραγωγήσιμη και απολύτως υπάκουη. Δημιούργησαν πειθήνιους σκλάβους.Στο πλαίσιο αυτό οι παγκοσμιοποιητές θηλυκοποιούν-ευνουχίζουν και διαστρέφουν την κοινωνία. Διαμορφώνουν μία νέα σεξουαλική “αγωγή” στην Ελληνική επικράτεια, που εκπροσωπεί οτιδήποτε το παρά φύσιν.
Εδώ και αιώνες επιχειρούν να παρουσιάσουν την κάθε ανωμαλία, ως δήθεν φυσιολογική. Δημιουργούν ένα “Ελληνικό” έθνος μεταλλαγμένο. Ένα πολυφυλετικό-πολυπολιτισμικό κράμα δίχως ίχνος παιδείας και αρχών. Ο Εφιάλτης του νεοταξικού-Σιωνισμού, της παγκοσμιοποιήσεως, της παρακμής, της καταστροφής του περιβάλλοντος, της ισοπεδώσεως, έχει επιφέρει ανομία-αταξία, πνευματική σύγχυση, διχασμό και τον απόλυτο έλεγχο των αδύναμων με στόχο την πλήρη υποταγή, των εθνών.
Η Ελλάδα σήμερα θυμίζει την εποχή της αρχαίας Ρώμης, των Κομνηνών και της Αλώσεως της αυτοκρατορίας το 1204 μ.Χ. Επίσης αποτελεί μια θλιβερή μορφή ζωής όπως πολύ σωστά είχε αναφέρει και ο G. Ostrogorsky για το Ελληνικό βασίλειο της Νίκαιας. Όπως τότε το ίδιο και την σύγχρονη εποχή το κράτος-έθνος βρίσκεται σε πλήρη οικονομική, εθνική, κοινωνική, ηθική παρακμή-απαξίωση και απομόνωση.
Η Ελλάδα εξαθλιώνεται ραγδαία ηθικά-πνευματικά, φτωχοποιείται και εξαναγκάζεται, να καταβάλει έναν τεράστιο φόρο υποτέλειας-ραγιαδισμού, πληρώνοντας κατασκευασμένα χρέη,σύμφωνα με τους ειδήμονες. Η πολιτική-στρατιωτική, η οικονομική και η εθνική μας ισχύς εκμηδενίστηκαν. Η ηθική-πνευματική, η κοινωνική, η στρατιωτική, η οικονομική κατάρρευση, οδηγούν στην εθνική παρακμή-σήψη και κατ επέκτασιν στον αφανισμό. Η νέα τάξη έχει πλέον επιβληθεί στην Ελληνική επικράτεια και βιώνουμε την εξουσία της, σε όλους τους βασικούς θεσμούς του έθνους. Ειδικά η νέα τάξη κυριάρχησε στην κλασική Ελληνική παιδεία, και στην Ορθοδοξία.
Η Αριστόκλεια παιδεία ως θεσμός έχει καταργηθεί. Η Ελληνοχριστιανική παιδεία αποτελεί παρελθόν. Όλες οι κοινωνικές τάξεις υποκύπτουν σταδιακά στην παγκοσμιοποίηση. Η εθνική ανεξαρτησία είναι μακρινή ανάμνηση. Η δυνατότητα των Ελλήνων να ορίζουν εθνικιστική παιδαγωγική και Ορθόδοξη θρησκευτική πολιτική αποτελεί οριστικά-αμετάκλητα παρελθόν.
Οι φίλοι της Διονυσιακής Κουλτούρας κυριαρχούν παντού, με αποτέλεσμα να ελέγχουν κάθε πτυχή της ζωής των σκλαβωμένων Ελλήνων. Η νέα τάξη ελέγχει εκτός από την Ελληνική παιδεία, την μουσική, τον κινηματογράφο, το θέατρο, την λογοτεχνία, τα ΜΜΕ, την μόδα, τον αθλητισμό κλπ. Ελάχιστοι είναι αυτοί οι οποίοι εξαιρούνται, από κάθε τομέα. Ομαδικά και οργανωμένα από όλους τους κλάδους επιβουλεύονται την Ορθοδοξία και προσπαθούν να αφανίσουν καθετί χριστιανικό. Προωθούν την απομάκρυνση από την Ηθική Χριστιανική ζωή. Ισοπεδώνουν τους Έλληνες και την Ορθοδοξία. Στο διάβα τους εξαφανίζουν κάθε έννοια ηθικής, και αξιοπρέπειας. Έκαναν την πλειοψηφία των πολιτών, να είναι κατώτεροι και από τα ζώα. Η νέα ηθική που επιβάλλουν οι κρατούντες έχει ως βασικό δόγμα την σεξουαλική λατρεία-μαγεία. Δεν υπάρχει κανένα όριο και κανένας ηθικός δισταγμός.
Η εχθρική προς το ανθρώπινο γένος νέα τάξη πραγμάτων έχει αφαιρέσει σχεδόν ολοκληρωτικά κάθε ίχνος ανθρωπισμού, λογικής, παιδείας, και πολιτισμού. Επέτυχαν να ζούνε οι περισσότεροι, χωρίς ηθικές αρχές, γνώσεις, και να είναι εχθρικοί-ανταγωνιστικοί μεταξύ τους. Ζούμε σε μια εποχή καθαρά σαρκική, όπου κυριαρχούν τα πιο κτηνώδη και αισχρά ένστικτα.
Είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι ο Διονυσιακός πολιτισμός κατέστρεψε δύο παγκόσμιες αυτοκρατορίες Περσική-Ρωμαϊκή, και οδήγησε στην κατάρρευση-κατάκτηση τον αρχαίο Ελληνικό κόσμο. Όταν ένα έθνος απολέσει την ηθική της Αριστόκλειας παιδείας ακολουθεί κατά σειρά η πνευματική, η πολιτική, η στρατιωτική, η οικονομική και η κοινωνική παρακμή.
Στα πλαίσια της αιώνιας σύγκρουσης των δύο παγκόσμιων πολιτισμών του Αριστόκλειου και του Διονυσιακού, παρά τα θαύματα, τις διδασκαλίες και την Ανάσταση του Χριστού, η ιστορία της ανθρωπότητας είναι κατά κύριο λόγο στρατιωτική, γραμμένη με αίμα και φρικτά μαρτύρια-καταστροφές με εμπρησμούς, ναυάγια, τροχαία, συγκρούσεις τρένων. Διαχρονικά από τα πανάρχαια χρόνια οι τύχες του Ελληνικού Έθνους καθορίζονται από τα μεγάλα πολεμικά γεγονότα και τις θυσίες των ιερατείων στους δύο Δελφικούς Θεούς. Τα υπόλοιπα γεγονότα έχουν δευτερεύουσες συνέπειες, σε σχέση με όσα διαδραματίζονται στα πεδία των μαχών και τις αποφάσεις των παραγόντων του Διονυσιακού πολιτισμού.
Υπάρχουν λαοί οι οποίοι με κλάματα, παρακάλια και βλαστήμιες, καλούν τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό να τους βοηθήσει. Όμως οι Έλληνες, μόνον με έναν τρόπο ξέρουν να καλούν τον Χριστό να τους υποστηρίξει, πολεμώντας. Ω, παίδες Ελλήνων, ίτε, ελευθερούτε πατρίδ’, ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας, θεών τε πατρώων έδη, θήκας τε προγόνων` νυν υπέρ πάντων αγών (Παιάνας-Αισχύλος). Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον εστίν η Πατρίς (Πλάτων, Κρίτων). Ο Αριστοκλής-Πλάτωνας εiναι ο πρώτος-κορυφαίος εθνικιστής φιλόσοφος, όλων των εποχών, διότι καθόρισε το πρώτο και σπουδαιότερο πατριωτικό αξίωμα, ενώ ήταν ο μοναδικός φιλόσοφος στον κόσμο ο οποίος πήγε ενάντια, στην Φιλοσοφική και ηθική του διδασκαλία για να επιβιώσει η Ελλάδα.
Αν είσαι ανήμπορος να κρατήσεις αναμμένες τις λαμπάδες της Πατρίδα σου, δεν είσαι συνειδητός Έλληνας, δεν είσαι Πατριώτης. Χρωστάμε σ’ όσους ήλθαν, πέρασαν, θα ‘ρθούνε, θα περάσουν. Κριτές θα μας δικάσουν, οι αγέννητοι, οι νεκροί ( Κωστής Παλαμάς). Αν λαχταράς την λευτεριά σε ξένους μην ελπίζεις, παρ’ την ο ίδιος αν μπορείς αλλιώς δεν την αξίζεις. Οι πρόγονοί μας όχι μόνον δημιούργησαν αυτές τις δύο αξίες, αλλά της “πότισαν” με αίμα, όσο κανένα άλλο Έθνος στην παγκόσμια ιστορία. Η ελευθερία του ανθρώπου είναι το πιο ακριβό αγαθό, δεν δίνεται δωρεάν ούτε από τον Θεό, ούτε από τους ανθρώπους, χρειάζεται πολύς αγώνας, κόπος, αίμα για να πάρεις πίσω την ζωή σου.
Αυτό μας το έδειξαν οι πόλεμοι των αγίων προγόνων μας, οι οποίοι πολεμούσαν, όλους εκείνους τους αιώνες για να παραμείνουν ελεύθεροι και για να έχουν την διοίκηση της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Εάν η ζωή ήταν μόνον προσευχές, καθώς και υποστήριξη του Χριστού μέσω θεόσταλτων σωτήρων, τότε οι προγονοί μας, αυτοί οι τέλειοι χριστιανοί δεν θα χρειαζόταν να πολεμήσουν ποτέ κατά την μεσαιωνική εποχή. Θα έπρεπε δικαιωματικά να καθόταν όλους εκείνους τους αιώνες στα σπίτια τους-καναπέδες να περιμένουν τον αντίστοιχο Βατάτζη, τον οποίο περιμένουν αδίκως οι ραγιάδες σήμερα.
Η προσμονή “θεόσταλτων σωτήρων” από τον Θεό είναι ένα από τα μεγαλύτερα δείγματα αμάθειας-παρακμής και εξαθλίωσης των νεοελλήνων, οι οποίοι σαπισμένοι από την αποδοχή του Διονυσιακού πολιτισμού αναμένουν βοήθεια από τον θεό-Δημιουργό του Αριστοκλέους. Σκεφτείτε τι θα γινόταν εάν οι προγονοί μας οι άγιοι Έλληνες της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας σε κάθε εισβολή των αμέτρητων εχθρών μας αντί να πολεμούν να έκαναν μόνον συλλαλητήρια ;
Θα είχε αφανιστεί η Ελλάδα πολλούς αιώνες πριν. Φανταστείτε την ώρα που εισέβαλαν οι Πέρσες, οι Αγαρηνοί, οι Γότθοι, οι Βούλγαροι, οι Ρώσοι, οι Άβαροι, oι Τούρκοι να έπαιρναν οι άγιοι πρόγονοι μας σημαίες και πανό να έκαναν συλλαλητήρια και να έλεγαν δεν πολεμάμε. Σε κάθε πρόταση παραδόσεως από τους εχθρούς, οι πρόγονοι μας απαντούσαν ΟΧΙ. Όλες τις φορές οι Έλληνες απάντησαν αρνητικά.
Ο Χριστός βοηθά μόνον αυτούς που αγωνίζονται σκληρά, μόνον όσους πολεμούν, όσους ζούνε χωρίς σεξουαλικές ανωμαλίες. Αντιθέτως δεν βοηθά ποτέ όσους ζούνε μέσα στην σεξουαλική διαφθορά και ασπάζονται τον Διονυσιακό πολιτισμό. Επίσης ο Θεός δεν βοηθά ποτέ όσους είναι καθήμενοι σε έναν καναπέ, και περιμένουν την ελευθερία να τους δοθεί ως “δώρο”, χωρίς να βοηθούν τον συνάνθρωπο, χωρίς να ζούνε ηθικά.
Στα θαύματα χρωστάει ή Ελλάδα την ζωή της. Πατρίδα ήσουν άτυχη, να σε κυβερνούν άνθρωποι, μόνον ο Χριστός σε κυβερνάει και σε διατηρεί ακόμη. Την πνευματική-ηθική παρακμή ενός πολύ μεγάλου τμήματος της Ελληνικής κοινωνίας, σε συνδυασμό με την φιλοπατρία και την θρησκοληψία, εκμεταλλεύτηκαν τα ξένα κράτη και μετέτρεψαν της λαϊκές παραδόσεις του έθνους σε Ορθόδοξες προφητείες. Αυτό το έκαναν οι ξένες δυνάμεις για να μας έχουν σε καταστολή, με στόχο να πρωταγωνιστούν σε παγκόσμιο επίπεδο και σταδιακά να επιφέρουν τον αφανισμό του έθνους μας.
Η Ελλάδα μας κάθε χρόνο σταυρώνεται μαζί με τον Ιησού.Μόνον που σε αντίθεση, με τον Χριστό, η Ελλάδα παραμένει μονίμως, αδύναμη και δυστυχώς καθηλωμένη επάνω στον σταυρό του μαρτυρίου. Φυσικά όσο επιμένουν οι κάτοικοι να μην αλλάζουν τρόπο ζωής και να ζούνε με την Διονυσιακή πορνεία-κουλτούρα που επιβάλει ο Φρυγικός Savazios-Διόνυσος, καμία ελπίδα επιβιώσεως δεν διαγράφεται στον ορίζοντα. Αυτό διότι ο διαχρονικός τρόπος επιβίωσης του Ελληνικού έθνους, ήταν πάντοτε τα χρηστά ήθη.
Το χειρότερο όλων είναι ότι ήρθε ο Χριστός στην γη δίδαξε έκανε θαύματα, μαρτύρησε, σταυρώθηκε. Όμως δεν αναστήθηκε μέσα στις ψυχές των ανθρώπων. Δυστυχώς δεν αναστήθηκαν ψυχικά και πνευματικά αρκετοί άνθρωποι στο πέρασμα 2024 ετών.
Αρκετοί άνθρωποι παρέμειναν κακοί-δειλοί, σάπιοι και άνανδροι. Άδικος κόπος είχε αναφέρει ο μεγαλύτερος υμνητής της Ελευθερίας-αξιοπρέπειας την σύγχρονη εποχή, απορημένος για το πως ο ερχομός του Χριστού στην γη δεν άγγιξε τις ψυχές όλων των ανθρώπων. Βέβαια ξεχνά, είτε δεν υπολογίζει ότι εκτός από τον Χριστό στην γη, υπάρχει και ο Διονυσιακός πολιτισμός και οι παράγοντες του. Σε μια ακόμη εποχή γενοκτονίας για το έθνος μας, όλοι λένε ότι είναι "Χριστιανοί" αλλά σταυρώνουν καθημερινά τον Χριστό μας με τις πράξεις τους ασπαζόμενοι τα Διονυσιακά αξιώματα. Το χειρότερο όλων είναι ότι οι κατ επίφασίν χριστιανοί δεν είναι ικανοί να κάνουν μερικά απλά πράγματα που μας ζήτησε ο Χριστός.
Άραγε τι κόστος έχει να πας να κάνεις Χριστιανική συντροφιά σε ένα συνάνθρωπο σου, εάν δεν μπορείς να τον βοηθήσεις οικονομικά για να αποφύγει την αυτοκτονία, είτε οποιαδήποτε άλλη καταστροφική ενέργεια ; Τι κοστίζει να δώσεις χρησιμοποιημένα ενδύματα και να μην πας μια δυο φορές στην καφετέρια-κινηματογράφο και όπου αλλού για να δώσεις αυτά τα χρήματα σε έναν άστεγο, και κάποιες φορές να βοηθήσεις ένα αδέσποτο ζώο. Τι θα πάθει κάποιος εάν αγοράσει αργότερα καινούργια ρούχα ; Απολύτως τίποτα. Όμως αυτά τα λίγα και ασήμαντα, δεν είναι ικανοί να τα κάνουν οι χλιαροί Χριστιανοί.
Είναι η απόλυτη τραγική ειρωνεία, είναι η σχεδόν απόλυτη προσβολή προς τον Ιησού Χριστό μετά την αποδοχή των Διονυσιακών αξιωμάτων, αυτήν την εποχή οι μέτοχοι στα Διονυσιακά δρώμενα να έχουν αγάπη μεταξύ τους, να βοηθά ο ένας τον άλλον σε όλα τα επίπεδα οικονομικό-επαγγελματικό, κοινωνικό. Όλα αυτά τα κάνουν για να επιτύχουν την δημιουργία του πολυπόθητου για αυτούς από τα αρχαία χρόνια παγκόσμιο κράτος.
Δεν τα κάνουν γιατί ασπάστηκαν τις διδασκαλίες του Χριστιανισμού. Δυστυχώς οι παράγοντες του Διονυσιακού πολιτισμού επέτυχαν να μην υπάρχουν πολλοί Έλληνες-Χριστιανοί. Αυτήν την εποχή ο ένας κάνει άδικα κακό στον άλλο, είτε να αδιαφορεί για τον συνάνθρωπο. Επέτυχαν να καταργήσουν από τους Χριστιανούς το εμείς, και να τους επιβάλλουν το σατανικό εγώ, που είναι απόλυτα καταστροφικό για το έθνος. Στο πέρασμα των αιώνων οι άνθρωποι αυτοί έχουν συγκεκριμένα κοινωνικά-πνευματικά, πολιτιστικά χαρακτηριστικά τα οποία παραμένουν σταθερά-αναλλοίωτα. Είναι άνθρωποι γεμάτοι από ανήθικα-ταπεινά πάθη.
Οι νεοέλληνες στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι άνθρωποι γεμάτοι από ανήθικα-ταπεινά πάθη. Είναι άδικοι-είρωνες, απειλητικοί, τρομαγμένοι-καταπιεσμένοι με φοβίες, χωρίς να υπάρχει καμία ιδιαίτερη αιτία πλην της Τουρκογερμανικής κατακτήσεως που αναφέρουν οι ειδήμονες καθηγητές συνταγματικού δικαίου και πολιτικών επιστημών. Οι περισσότεροι έχουν ασπαστεί την Διονυσιακή κουλτούρα και είναι άνθρωποι χωρίς πραγματική παιδεία-ήθος καθώς δεν διέπονται από τα πατροπαράδοτα Ελληνικά αξιώματα.
Ο ραγιαδισμός, η δειλία-υποτακτικότητα έχουν εισχωρήσει, βαθιά μέσα στο dna τους. Οι σύγχρονοι άνθρωποι έχουν γίνει αγνώμονες, κουτοπόνηροι, συμφεροντολόγοι, άτολμοι, φαρισαίοι υποκριτές και τιμητές της ηθικής. Είναι δειλοί-μοιραίοι και άβουλοι αντάμα. Αναζητούν μέσα στην κοινωνία, αποδιοπομπαίους τράγους οι οποίοι θα γνωρίσουν ταπεινώσεις-προσβολές αδικίες και τρομερούς εξευτελισμούς.
Οι ραγιάδες ήταν και είναι άνθρωποι μειωμένης πνευματικής αντιλήψεως, και διαχρονικά καλύπτουν το μεγάλο μειονέκτημα τους με ειρωνείες και κακές πράξεις, όπως όλοι οι στερούμενοι ικανοτήτων. Σταυρώνουν τους αδύναμους, τους κατατρεγμένους, τους αδικημένους γιατί οι συνειδήσεις τους είναι ένοχες και οι χαρακτήρες του αδύναμοι. Οι άβουλοι και απαίδευτοι ακολουθούν τις προσταγές των τυράννων τους. Είναι έρμαια των κουτοπόνηρων πολιτικών που ενεργούν αποκλειστικά με βάση τα προσωπικά τους συμφέροντα και όχι για την προάσπιση των αξιών και των θεσμών του Ελληνισμού.
Αυτές οι θλιβερές μορφές ζωής βάζουν προσωπεία "Χριστιανικά-Ελληνικά" και υποδύονται ότι είναι "ηθικοί- σεμνοί, λογικοί, δίκαιοι" και πολεμούν ως ξένο σώμα ως κάτι "κακό" τους ανθρώπους, που άδικα η ζωή τους χτύπησε. Στην κοινωνία επικρατεί η υποκρισία, ο ψευτοχριστιανισμός-ραγιαδισμός, η ματαιοδοξία και η κατάντια. Ελληνικές αρετές όπως η εξέλιξη, η βοήθεια προς τον συνάνθρωπο και η απονομή δικαιοσύνης, αποτελούν άγνωστες έννοιες για τους κατοίκους της Ελλάδας.
Οι κάτοικοι στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι τραγικές μορφές ζωής. Αποτελούν ένα συνονθύλευμα από ματαιόδοξους-πονηρούς ιερείς-πολιτικούς, αδύναμους-απαίδευτους, σαπισμένους από την διονυσιακή κουλτούρα φιλάργυρους πολίτες. Η πολιτεία καταδυναστεύει τους αμέτοχους στην διοίκηση του κράτους και όταν κάποιοι επιθυμούν να συμμετέχουν στα κοινά και στην λήψη αποφάσεων, απειλούνται-διώκεται με πλεκτάνες και ψευδείς κατηγορίες. Οι εύποροι-υποτακτικοί κάτοικοι δεν απειλούνται από την Τουρκική-Γερμανική εξουσία. Αντιθέτως, συναινούν-συνεργάζονται μαζί τους και τις περισσότερες φορές εις βάρος των ομόθρησκων συμπολιτών τους.
Εδώ βλέπουμε τον διαχρονικό και προδοτικό ρόλο των ραγιάδων και την υποτέλεια στον εκάστοτε κατακτητή, προκειμένου να εξασφαλισθούν κάποια προσωπικά πολιτικά-οικονομικά και κοινωνικά προνόμια-δικαιώματα. Οι νεοέλληνες είναι μια πολύ βαριά άρρωστη κοινωνία, της οποίας η ψυχολογία στηρίζεται στην νοοτροπία του άβουλου-δειλού και μοιραίου αντάμα. Αποτελούν υποχείρια-υποταγμένα ανδράποδα στην Διονυσιακή κουλτούρα. Οι προεστοί-αξιωματούχοι συμπεριφέρονται με βάση τα οικονομικά και τα ταξικά-κοινωνικά τους συμφέροντα.
Από την στιγμή που οι φτωχοί-πατριώτες αποτελούν κίνδυνο για τα δικά τους κεκτημένα τους και τις κοινωνικές δομές που τα στηρίζουν, δεν διστάζουν να τους διώξουν και να τους εξοντώσουν. Η Χριστιανική πίστη και ο Αριστόκλειος πολιτισμός στοχοποιούνται από το καθεστώς ως-"επικίνδυνο". Οι υποστηρικτές του πατριωτισμού ονομάζονται "ταραχοποιοί", ¨φασίστες" και όργανα των Ρώσων !!! Οι βασανισμένοι "απειλούν" την Διονυσιακή τάξη και την ασφάλεια της κοινωνίας. Απειλούνται τα θεμέλια του Διονυσιακού πολιτισμού η αρχαία θρησκεία και οι θεσμοί της αδικίας-εκμετάλλευσης. Στα θαύματα χρωστάει ή Ελλάδα την ζωή της. Πατρίδα ήσουν άτυχη, να σε κυβερνούν άνθρωποι, μόνον ο Χριστός σε κυβερνάει και σε διατηρεί ακόμη.
Η ΚΟΡΥΦΩΣΗ ΤΟΥ ΥΒΡΙΔΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
Η ασύμμετρη απειλή γεωστρατηγικά είναι όταν ένα κράτος δέχεται επίθεση από άλλα “συμμαχικά” κράτη (ΝΑΤΟ), είτε από την ανθελληνική νέα τάξη πραγμάτων. Οι επιθέσεις αυτές δεν είναι υποχρεωτικά στρατιωτικές. Είναι πολιτικές-κοινωνικές, οικονομικές, ηθικές, πνευματικές-πολιτιστικές, οικολογικές, ψυχολογικές, εγκληματικές, μεταναστευτικές, διαδικτυακές και Διονυσιακές.
Οι ισχυρότερες και φοβερότερες επιθέσεις που δεχτήκαμε ήταν στον πνευματικό και στον ηθικό τομέα. Η πατρίδα μας υπέστη, όλες τις μορφές ασύμμετρων απειλών, για να την υποτάξουν, να την διαλύσουν πνευματικά-ηθικά, πολιτικά-στρατιωτικά και κοινωνικά για να αφαιρέσουν παράνομα τον ορυκτό πλούτο (ενέργεια) και λόγω της Γεωστρατηγικής μας θέσεως. Το φαινόμενο του πολέμου αποτελεί διαχρονικό αντικείμενο επιστημονικών μελετών στην γεωστρατηγική-γεωπολτική, τις Διεθνείς σπουδές και τις στρατιωτικές σχολές. Ο πόλεμος είναι μια πράξη βίας με στόχο την υποταγή-εξαναγκασμό στις επιθυμίες του αντιπάλου.
Οι υβριδικές απειλές-δραστηριότητες είναι πολυποίκιλες και δαιδαλώδεις. Ποτέ δεν είναι μονόπλευρες και βασίζονται στις καινοτομίες και τους αιφνιδιασμούς-τρομοκρατία.. Κατά την διάρκεια των υβριδικών πολέμων γίνεται χρήση όλων των ειδών του εις βάρος του αντιπάλου έθνους. Υψηλή Τεχνολογία-ΜΜΕ, ψυχολογία, μπούλινγκ, απειλές, τρομοκρατία-βία, οικολογικές καταστροφές, κοινωνικός ρατσισμός, πολιτιστική εκμηδένιση και δυσβάσταχτα οικονομικά μέτρα.
Παράμετροι του υβριδικού πολέμου αποτελούν οι ασύμμετρες απειλές, η τρομοκρατία, η λαθρομετανάστευση, το οργανωμένο έγκλημα, η ενεργειακή-οικονομική υποτέλεια, η πολιτική επιρροή, ο έλεγχος των μειονοτήτων, οι παραστρατιωτικές- εγκληματικές οργανώσεις εντός της επικράτειας του έθνους. Οι τακτικές περιλαμβάνουν συμβατικές και ενέργειες όπως γεωστρατηγικούς-Γεωπολιτικούς σχεδιασμούς, πνευματική-οικονομική εξαθλίωση τρομοκρατικές ενέργειες, τυφλή βία και φοβερή εγκληματική δραστηριότητα. Η παράλληλη χρήση αυτών των μεθόδων σε όλο το εύρος παραλύει σταδιακά το αντίπαλο κράτός το οποίο ανίσχυρο υποτάσσεται στα κελεύσματα των επιβούλων.
Ο επεκτατικός πόλεμος είναι το μέσον για την επίτευξη άνομων σκοπών επί του αντιπάλου. Την σημερινή εποχή κυρίαρχο είδος πολέμου δεν είναι ο συμβατικός πόλεμος με όπλα, μαχητικά αεροπλάνα, πυραύλους, τεθωρακισμένα και πλοία. Το κορυφαίο είδος πολέμου είναι ο υβριδικός. Ο υβριδικός πόλεμος χωρίζεται σε πνευματικό-πολιτιστικό, οικονομικό, οικολογικό, διαδικτυακό, κοινωνικό, ψυχολογικό εγκληματικό, μεταναστευτικό, Μέσα Μαζικής Μεταφοράς-οχήματα (θανατοφόρα-σοβαρά τροχαία ατυχήματα), αθλητικό, υγειονομικό-βιολογικό και Διονυσιακό. Αυτά είναι τα κυριότερα είδη όταν ένα έθνος αντιμετωπίζει υβριδική απειλή.
Επίσης κάποιες φορές έχουμε παράλληλα τον συνδυασμό υβριδικού και συμβατικού πολέμου. Βασικότατο σκέλος του υβριδικού πολέμου αποτελεί η έλλειψη παιδείας, η εγκληματικότητα, η ερωτική ελευθεριότητα, η μετανάστευση, και τα τροχαία ατυχήματα. Χωρίς βία-εγκλήματα, διαφθορά, ερωτική ανηθικότητα και πάσης φύσεως κακουργίες δεν είναι εφικτή η νίκη και η κυριαρχία έναντι του αντιπάλου έθνους.
Το επιτιθέμενο κράτος που διεξάγει μη συμβατικό πόλεμο μέσα από την εγκληματικότητα-πορνεία (Διονυσιακός πολιτισμός), προκαλεί στο αντίπαλο έθνος παράλυση. Τρόμος-οργή, υποταγή-αδυναμία, σύγχυση και αποσταθεροποίηση επικρατεί στους πολίτες του επιτιθέμενου κράτους. Η τρομοκρατία-βία και τα ελεύθερα ήθη ενάντια στο κράτος που διεξάγεται ο υβριδικός πόλεμος αποτελούν το βασικότερα σημεία για την κατάκτηση του. Μέσα από την ανελέητη βία και τα Διονυσιακά Αξιώματα, επιφέρουν ανασφάλεια-απελπισία, πολιτική, κοινωνική και οικονομική αστάθεια.
Όσο πιο στυγερά είναι τα εγκλήματα τύπου Μ. Κατσουρή, τα υποτιθέμενα ατυχήματα τύπου Τεμπών σε συνδυασμό με την ερωτική διαφθορά, αυξάνεται σε υπερθετικό βαθμό η αδυναμία και ο φόβος. Μεταξύ άλλων συνδυάζουν την εγκληματικότητα, τα βίαια τροχαία ατυχήματα και τον ψυχολογικό πόλεμο. Βαλλόμενοι πανταχόθεν σαστισμένοι οι Έλληνες δεν έχουν δυνάμεις να αντισταθούν, μειώνονται-εκμηδενίζονται οι αντιδράσεις και στην συνέχεια σε καθεστώς παραλυσίας υποκύπτουν στην βούληση του αντιπάλου.
Κατά την εκδήλωση υβριδικών απειλών έχουμε πολλές μορφές πολέμου. Ο υβριδικός πόλεμος είναι ένα είδος πολέμου που εξελίσσεται διαρκώς και η αντιμετώπιση του απαιτεί πολλές γνώσεις και ειδικές ικανότητες. Η περίπτωση της Ελλάδας αποτελεί παγκόσμιο φαινόμενο μελέτης. Όλες οι στρατιωτικές σχολές υβριδικού πολέμου παρακολουθούν με μεγάλο επιστημονικό ενδιαφέρον την εξέλιξη των υβριδικών απειλών στην Ελληνική επικράτεια και τις τακτικές που εφαρμόζονται στην χώρα μας από τις μεγάλες δυνάμεις,
Δυστυχώς η πολιτιστική κατάπτωση-παρακμή και η άγνοια αποτελούν καταλυτικούς παράγοντες στην απώλεια αθώων συνανθρώπων μας. Η συντριπτική πλειοψηφία έχει πλήρη άγνοια περί υβριδικής απειλής και πολέμου. Η έννοια του αμυντικού-επεκτατικού και του υβριδικού πολέμου στο διεθνές δίκαιο αναφέρεται στην ένοπλη σύρραξη μεταξύ των εθνών.
Όλοι οι αξιόπιστοι γεωπολιτικοί και γεωστρατηγικοί αναλυτές με αδιάσειστα στοιχεία απέδειξαν ότι στην Ελλάδα διεξάγεται υβριδικός πόλεμος. Έχουμε νεκρούς από εμπρησμούς, ουσίες, εγκληματικότητα, Covid-19, μνημόνια, τα θανατηφόρα-σοβαρά τροχαία ατυχήματα και άλλες κακουργηματικές πράξεις. Στην σύγχρονη Ελληνική κοινωνία επικρατεί παρακμή-αμάθεια, έλλειψη αρχών, ταραχή και διχασμός.
Η έλλειψη παιδείας-αγωγής οδηγεί στην απάθεια και στην αδιαφορία. Αυτά είναι από τα πιο επικίνδυνα συμπτώματα μιας κοινωνίας σε μεγάλη παρακμή και σήψη. Οι κάτοικοι είναι προκλητικά-τραγικά απαθείς-αδιάφοροι απέναντι στους εμπρησμούς, τις πανδημίες, τα μνημόνια, τα θανατηφόρα-σοβαρά τροχαία δυστυχήματα, την εισβολή και τις εθνοκτόνες συνέπειες. Aυτό συμβαίνει διότι αρκετοί δεν έχουν παιδεία και θεωρούν ότι τα προβλήματα πρέπει να απασχολούν όλους τους άλλους, εκτός από τους ίδιους.
Όταν διαπιστώσουν ότι αυτές οι κοινωνικές-εθνικές μάστιγες, ήταν και είναι υπόθεση όλων μας τότε είναι πολύ αργά, καθώς έχουν ήδη υποστεί οι ίδιοι ή κάποια από τα συγγενικά-φιλικά τους πρόσωπα θανάτους και απώλειες εξαιτίας του υβριδικού πολέμου. Η διαχρονική δύναμη των Ελλήνων είναι η παιδεία-πολιτισμός.
Σε περιόδους έντονης ανησυχίας-δυστυχίας, βίας και πολέμων οι άνθρωποι βιώνουν καταστάσεις τις οποίες δεν μπορούν να διαχειριστούν με το πνεύμα και την ηθική. Φοβούνται-αρνούνται να σκεφτούν και να ερευνήσουν. Για αυτό στρέφονται προς το κακό, τις βίαιες πράξεις, στην Διονυσιακή Κουλτούρα, τον φασισμό και την φίμωση. Συνέπεια όλων αυτών είναι να μην υπάρχουν αξίες-ηθική, εξέλιξη, δημιουργικότητα, πολιτιστικό επίπεδο και ελευθερία λόγου στα ΜΜΕ. Στα πλαίσια των σκοπών-υβριδικού πολέμου διέπραξαν το 2023 τρία τρομερά εγκλήματα για να προκαλέσουν τρόμο-υποταγή, σύγχυση-παράλυση και αδυναμία. Βασικοί στόχοι των προσχεδιασμένων εγκλημάτων η αποδοχή των νέων Διονυσιακών ταυτοτήτων και ο εμβολιασμός-πλήρη υποταγή όσων δεν εμβολιάστηκαν.
Οι εσκεμμένες δολοφονίες στα Τέμπη-Θεσσαλία (πλημμύρες) και ο θάνατος του Μ. Κατσουρή έγιναν στα πλαίσια αυτών των άνομων σκοπών. Ενδεικτικό του εμπαιγμού ήταν ότι οι μετεωρολόγοι των μεγάλων τηλεοπτικών καναλιών ισχυρίστηκαν ότι μέσα σε 72 ώρες στην Θεσσαλία είχαμε το νερό 195-198 ημερών που έχουμε σε ετήσια βάση στον νομό Αττικής. Οι πλημμύρες αυτές έγιναν λόγω της καταστροφής των Δασών στην περιοχή και με μηχανήματα υψηλής τεχνολογίας. Είναι αδύνατον να έχουμε βροχοπτώσεις 6,5 μηνών μέσα σε τρεις ημέρες !!! Τα καλοκαίρια έχουμε βιώσει πολλές φορές κεραυνούς και καταιγίδες. Εν τούτοις λόγω της εποχής πάντοτε διαρκούν μερικές ώρες. Οι καλοκαιρινές καταιγίδες ποτέ δεν είχαν την δύναμη και την ένταση με τα καιρικά φαινόμενα που αντιμετωπίζουμε κατά τους χειμερινούς μήνες. Οι πλημμύρες αυτές έγιναν με ειδική τεχνολογία.
Οι παράγοντες του Διονυσιακού πολιτισμού μας θεωρούν "ανόητους-εξαθλιωμένους και απαίδευτους". Δυστυχώς μεταξύ άλλων φοβερών δεινών έφεραν τους Κροάτες νεοναζί για να περάσουν το μήνυμα ότι εάν δεν συμμορφωθούμε και δεν αποδεχτούμε τα εμβόλια και την κάρτα του πολίτη, θα έχουμε την ίδια ακριβώς μοίρα με τον άτυχο φίλαθλο, τους πλημμυροπαθείς της Θεσσαλίας και τους άτυχους συνανθρώπους μας στα Τέμπη. Δεν έχουν ιστορικό προηγούμενο στα Ελληνικά χρονικά, τα τρία προσχεδιασμένα εγκλήματα τα οποία έλαβαν χώρα μέσα σε διάστημα έξι μηνών και δώδεκα ημερών !!! Στο σημείο αυτό να υπενθυμίσω για όσους δεν γνωρίζουν ότι το έγκλημα στα Τέμπη και η δολοφονία Κατσουρή έχουν ένα ακόμη κοινό στοιχείο.
Από τα δύο προσχεδιασμένα εγκλήματα Τέμπη-Ν. Φιλαδέλφεια, εξαφάνισαν τα στοιχεία !!! Συνεργείο από τον Δήμο της Ν. Φιλαδέλφειας πήγε και καθάρισε τον τόπο του εγκλήματος, με αποτέλεσμα όταν πήγαν οι αρμόδιοι να μην είναι σε θέση να συγκεντρώσουν τα απαραίτητα στοιχεί !!! Επίσης δυο υπεύθυνοι, ο ένας στην υπόθεση των Τεμπών και ένας στην υπόθεση Κατσουρή έχουν προαχθεί !!! Πόσες συμπτώσεις ποια ; Πως γίνεται σε δύο υποθέσεις που προκάλεσαν δέος-τρόμο και οργή στην Ελληνική κοινωνία, να εξαφανίστηκαν τα στοιχεία ;
https://www.youtube.com/watch?v=lgJIuSH4GRs
Οι παράγοντες της Διονυσιακής Κουλτούρας αν και γνώριζαν από τις Κροατικές αρχές ότι έρχονται οι νεοναζί δολοφόνοι στην Ελλάδα. Εν τούτοις δεν τους σταμάτησαν στα σύνορα και τους συνόδευσαν με περιπολικά μέχρι την Αθήνα για να φτάσουν στον προορισμό τους. Φοβόταν ότι μέχρι να φτάσουν στην Ν. Φιλαδέλφεια να σκοτώσουν ότι θα έκαναν επιθέσεις και σε άλλες περιοχές.
Ο εμπαιγμός και η συμπαιγνία δεν έχουν όρια με κίνητρο τον αφανισμό των νεοελλήνων. Οι Τοπικοί νεοναζί έχουν άριστες σχέσεις με τους ναζιστές της Ουκρανίας-Γερμανίας και όλης της Ευρώπης. Για αυτό οργάνωσαν την δολοφονία Κατσουρή για εκφοβισμό των νεοελλήνων.
Σε άρθρο του το ιστολόγιο Οίμος-Αθήνα αναρωτιέται "Πόσο ναρκωμένοι είμαστε και καθόμαστε και κοιτάμε μια φονική εξουσία, χωρίς να ξεσηκωνόμαστε για να την διώξουμε; Περιμένουμε να μας ξεκάνουν όλους ; Τώρα ξαφνικά το πανελλήνιο ξέχασε όλα τα δεινά, όλες τις φωτιές, τους νεκρούς ήρωες πιλότους, τον Χρήστο και τον Περικλή, για αυτούς κανένας κυβερνητικός δεν κουνήθηκε από την θεσάρα του !!!"
https://oimos-athina.blogspot.com/2023/08/blog-post_9.html
Στην Ελλάδα διώκονται οι τοπικοί νεοναζί και υποστηρίζονται οι νεοναζί της Ουκρανίας !!! Παράλληλα με τις διώξεις των νεοναζί στην Ελλάδα οι παράγοντες του Διονυσιακού πολιτισμού συνεργάστηκαν με τους Κροάτες νεοναζί και στα πλαίσια του υβριδικού πολέμου τους χρησιμοποίησαν ενάντια στο αδύναμο Ελληνικό έθνος. Στα πλαίσια του υβριδικού πολέμου οι παράγοντες της Διονυσιακής κουλτούρας παραποίησαν τις παραδόσεις και τους θρύλους του Ελληνισμού για να είμαστε απροετοίμαστοι να αντιδράσουμε στην γενοκτονία μας που βρίσκεται σε εξέλιξη.
MONAXOΣ ΙΩΣΗΦ ΒΡΥΕΝΝΙΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΙΤΙΕΣ ΠΟΥ ΟΔΗΓΗΘΗΚΕ Ο ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ. https://www.youtube.com/watch?v=0W3su3pVDZ8
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ :
Κων/νος: Παρακαλώσας, αδερφοί μου, την καρδιά μου γαληνεμένη αφήστε τη με τους προγόνους ν’ ανταμοθεί και τη σωστή βουλή να πάρει. Εγώ ‘μια βασιλιάς κι εγώ το βάρος όλο σηκόνω απάνωμου. Όλοι Β΄: – Λυπήσου μας! – Το βιός μας απ’ όλα πριν να στοχαστείς. β΄, γ΄και Γ΄: Αρχόντοι και λαός… Κων/νος: Σωπάτε! Δεν ακούω στο σπλάχνο μου βαθιά παρά τους τρισμεγάλους περήφανους πολύ Πατέρες της Ελλάδας. Μονάχα αφτοί μιλούς στις φοβερές τις ώρες οι αθάνατοι! Α΄: – Χαθήκαμε λοιπόν!
Κων/νος: Ντραπείτε! Φωνές εντός μου αθάνατες γρικώ. Σωπάτε ν’ ακούσω καθαρά κι απόκριση να δόσω, μιλούν εντός μου, πιο βαθιά από σας και από μένα, οι πρόγονοί μας και τ’ αγγόνια και δεν πρέπει τούτος ο λόγος που θα πω να τους ντροπιάσει. Σηκόσου ορθή στα σωθικά μου κι αποκρίσου, τρισέβγενη, χαροκαμένη Μάνα, Ελάδα!
Ω σεβαστέ μαντάτορα του οχτρού, στα ποδια του γάβρου αφέντη σου γονάνισε και τούτον το λόγο το στερνό του βασιλιά της Πόλης με περήφανη φωνή να ξεστομίσεις: «Αν θες ειρηνικά να πορεφτείς μαζί μας, των Μουσουλμάνων βασιλιά, χαρά μεγάλη σε μένα, στους αρχόντους, στο λαό μου· κι άκου: τα κάστρα και τη γης που μου άρπαξες, το πλήθιο το ψυχομέτρι που μου σκλάβοσες, τα σβύνουμε απ’ την παλιά κληρονομιά μας, χαρισμά σου· κι ακόμα φόρο εγώ θα σου πλερόνω κι όλες σου τις ανομίες και τις ντροπές θα τις ξεχάσω – να τραβηχτείς μονάχα ειρηνικά απ’ την Πόλη.
Και μη γυρεύεις ό,τι μια ψυχή γενναία και πέρφανη ποτέ δε θα δεχτεί να δόσει· πιο πάνω απ’ την ζωή η τιμή θρονιάει του ανθρώπου κι ομόγνωμα όλοι μας και λέφτερα, κρατώντας στα χέρια το σταβρό και τ’ άρματα, απαντούμε: Δεν παραδίνουμε την Πόλη, τη ζωή μας πήραμε απόφαση να δόσουμε, απροσκύνητα για λεφτεριά στο χώμα ετούτο πολεμώντας· καλός, για το ακριβό χαρήτι της, κι ο Χάρος.
Κων/νος: δε φέβγω, δε φέβγω να του πεις… Τούρκος: Μα θα χαθείς…
Κ: το ξέρω.
Τ: Μαζί σου η Πόλη θα χαθεί, δεν τη λυπάσαι;
Κ: Αν τη λυπούμαι! Μη ρωτάς· μα πρέπει.
Τ: Αφέντη, γι’ αφτό το «πρέπει» να χαθείς δεν είναι κρίμα; Κ: Γι’ αφτό το «πρέπει» ο κόσμος στέκει ακόμα, Σύρε και σκύψε και χαιρέτα μου το φίλο: «Για μένα, πέςτου, πια ας μη νιάζεται· θα μείνω στη θέση αφτή που μου μπιστέφτηκε ο Θεός μου· χιλιάδες πρόγονοι ακριβοί, χιλιάδες χρόνια με βλέπουν, να του πεις, και ντρέπουμαι να φύγω.»
Τ: Ό,τι έγραψε ο Θεός λοιπόν ας γίνει, αφέντη! (προσκυνάει και φεύγει)
Κ (μόνος): Εφχαριστώ σε, Θεέ μου, ξέρω πια τα πάντα, και λέφτερα ακλουθώ το δρόμο της ανάγκης· ομπρός ψυχή, μεγάλη αρχόντισά μου, πάμε! (Ανοίγει τις αγκάλες, κουνάει τα χέρια, σαν να θέλει να ξεσηκόσει από τα ψηφιδοτά τους μεγάλους βασιλιάδες, φωνάζει συνερπαρμένος).
Κ: Αί, πεθαμένοι βασιλιάδες, αί, πατέρες από τα μνήματα! Α΄: Τι φωνάζεις τους νεκρούς; Ποιο ‘ταν το μυστικό; Το πρόσωπό σου λάμπει άγριο! Κ: Αι, πεθαμένοι βασιλιάδες, αί, πατέρες από τα μνήματα, πάμε! Γρικώ στα σωθικά μου την Πόλη να γκρεμίζεται! Κ: Με σέβας χαιρετώ τις Μάνες του λαού μου· έγνοια μην έχετε, Κυράδες μου, κ’ η Πόλη μας, όχι, δε θα χαθεί· στην Κόλαση από πάνω της Παναγιάς το χέρι την κρατάει, δεν πέφτει.
Κ: Σωπάτε· αν είναι πια βουλή Θεού ο χαμός της, κάντε κουράγιο, μάνες μου, και σεις, βοηθάτε με η Βασιλέβουσα ως αρχόντισα να πέσει. Πηγαίνετε· στις δύσκολες στιγμές οι μάνες λυγούν, τι δεν μπορούν νεκρούς να δουν τους γιους τους. Κ: Κ’ η Πόλη να χαθεί μα εμείς θ’ αγωνιστούμε, αθάνατη, άπαρτη, σα νάταν στον αιώνα· γιατί, μα θες, αθάνατη, άπαρτη η ψυχή μας.
Κ: Θεριό ‘ναι, Θεέ μου, αμέροτο η ψυχή του ανθρώπου! Άλλο ποιο πλάσμα απά στη γης μπορεί του Χάρου γαλήνια τα φριχτά σκουλήκια ν’ αντικρύσει; Και ποιο, την ώρα που σκοτόνεται και πέφτει στον άπατο γκρεμό, γελάει κατρακυλώντας και τραγουδάει πως είναι αθάνατο και τάχα στα ουράνια ανηφοράει με ανίκητες φτερούγες; Μόνο η ψυχή, θαρρώ, του αντρειομένου ανθρώπου.
Κ: Πάρτη (την βασιλική του κορόνα)· πάρε και το κεφάλι μου μαζί· Χριστέ μου, πολλές χαρές μας δίνει η γης· η πιο μεγάλη να σκοτοθείς κι ακέριο ένα λαό να σώσεις. Πάρτη! Ηγούμενος: Προστάτεψε, Χριστέ, το Γένος των Ελλήνων! Το ματομένο δρόμο σου ακολουθάει, σηκόνει το φως κι αφτό στον ώμο, σα σταβρό και πάει στη γης απάνω και σταβρόνεται· και τόρα θα κατέβει κι αφτό στον Άδη, σαν και Σένα! Χριστέ θυμήσου την Ανάσταση, θυμήσου πως Έλληνας λογιέσαι, Αρχέλληνας, δικόςμας! Λαός: Κύριε ελέησον! Κύριε ελέησον! Σώσον, κύριε, τον λαόν σου!
Ηγούμενος: Δεν είμαι εγώ, Χριστέ, που σε παρακαλιέμαι· μα όλο το γένος των Ελλήνων, το τρισέβγενο, όλοι οι παλιοί τρισέβαστοι Έλληνες πατέρες, που τις μεγάλες αρετές, τις δυο αδερφάδες, την Ομορφιά και Λεφτεριά στον κόσμο γένησαν. Ο σπόρος του σταριού στο χώμα κι αν χωθεί, την άνοιξη πηδάει κι ανηφορίζει αστάχι· όμοια στη γης, Χριστέ, κ’ η Ρωμιοσύνη ας πέσει!
Λαός (θρηνώντας): Κωνσταντίνε! Ηγούμενος: Μην κλαίτε· πάει βαθιά στη γης η Παναγιά μας να τον ξαπλόσει, ως σπόρο· ετούτο εδώ μπροστά μας το πιο μεγάλο μυστικό ‘ναι της Ελλάδας· χίλιες φορές αφτή κατέβηκε στον Άδη και πάλι χίλιες αναστήθηκε· ο Θεός βαθιά να σε σκεπάσει, γιε μου, σαν το σπίτι κι αθάνατο κρυφά μεσ’ στ’ άγια χώματά μας και δροσερό να σε κρατάει μέσ’ στους αιώνες! Φραντζής: Μαρμάροσε ο βασιλιάς μας, η καρδιά μου σκίζεται!
Ηγ: Αναγαλιάζει εμένα· ανάσταση μυρίζει παντοτινά το χώμα της Ελλάδας· θάρθει καιρός, γυρίζει η ρόδα του Θεού, στον ήλιο μας ο λειτουργός να ξαναβγεί, να ξετελέψει στη λυτρομένη Αγιά Σοφιά, τη λειτουργία· κι από τις άγιες ρίζες των δέντρων μιαν άνοιξη, με το σπαθί του αρχαγγέλου στο χέρι, ο μέγας μαρμαρομένος βασιλιάς θ’ ανηφορίσει, μυρίζοντας θυμάρι! Λαός: Ο Θεός να δόσει! Ηγ: Πέφτουμε πίστομα χάμω· αιώνες, ακατάλυτα, θα χτυπούμε το χώμα ν’ανοίξει·
ΕΠΙΣΗΣ ΣΑΣ ΠΡΟΤΕΙΝΩ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ :
ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΧΡΗΜΑΤΑ ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΟΥΝ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ ΤΗΣ ΠΗΝΕΛΟΠΗΣ ΔΕΛΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ. Περιεχόμενα :
- Α'. Έλληνες και Βούλγαροι
- Β'. Σκλαβιά
- Γ'. Το νικημένο θηρίο
- Δ'. Ο όρκος
- Ε'. Στο παλάτι
- ΣΤ'. Ο γάμος
- Ζ'. Πραματευτής και παραγιός
- Η'. Ο καλόγερος
- Θ'. Οι λύκοι
- Ι'. Ο πάτερ Πανφούτιος
- ΙΑ'. Ο κατάσκοπος
- ΙΒ'. Θέκλα
- ΙΓ'. «Για την πατρίδα»
- ΙΔ'. Ο τάφος του Παλικαριού
- ΙΕ'. Στο Δυρράχιο
- ΙΣΤ'. Το δαχτυλίδι του Χρυσήλιου
- ΙΖ'. Τι στοιχίζει το καθήκον
ΒΙΒΛΙΟ : ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΟΥ ΒΟΥΛΓΑΡΟΚΤΟΝΟΥ.
Β’. Ο Δεκαπενταύγουστος του 1004
Ι’. Στο στρατόπεδο του Βουλγαροκτόνου
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ :
Κων/νος: Παρακαλώσας, αδερφοί μου, την καρδιά μου γαληνεμένη αφήστε τη με τους προγόνους ν’ ανταμοθεί και τη σωστή βουλή να πάρει. Εγώ ‘μια βασιλιάς κι εγώ το βάρος όλο σηκόνω απάνωμου. Όλοι Β΄: – Λυπήσου μας! – Το βιός μας απ’ όλα πριν να στοχαστείς. β΄, γ΄και Γ΄: Αρχόντοι και λαός… Κων/νος: Σωπάτε! Δεν ακούω στο σπλάχνο μου βαθιά παρά τους τρισμεγάλους περήφανους πολύ Πατέρες της Ελλάδας. Μονάχα αφτοί μιλούς στις φοβερές τις ώρες οι αθάνατοι! Α΄: – Χαθήκαμε λοιπόν!
Κων/νος: Ντραπείτε! Φωνές εντός μου αθάνατες γρικώ. Σωπάτε ν’ ακούσω καθαρά κι απόκριση να δόσω, μιλούν εντός μου, πιο βαθιά από σας και από μένα, οι πρόγονοί μας και τ’ αγγόνια και δεν πρέπει τούτος ο λόγος που θα πω να τους ντροπιάσει. Σηκόσου ορθή στα σωθικά μου κι αποκρίσου, τρισέβγενη, χαροκαμένη Μάνα, Ελάδα!
Ω σεβαστέ μαντάτορα του οχτρού, στα ποδια του γάβρου αφέντη σου γονάνισε και τούτον το λόγο το στερνό του βασιλιά της Πόλης με περήφανη φωνή να ξεστομίσεις: «Αν θες ειρηνικά να πορεφτείς μαζί μας, των Μουσουλμάνων βασιλιά, χαρά μεγάλη σε μένα, στους αρχόντους, στο λαό μου· κι άκου: τα κάστρα και τη γης που μου άρπαξες, το πλήθιο το ψυχομέτρι που μου σκλάβοσες, τα σβύνουμε απ’ την παλιά κληρονομιά μας, χαρισμά σου· κι ακόμα φόρο εγώ θα σου πλερόνω κι όλες σου τις ανομίες και τις ντροπές θα τις ξεχάσω – να τραβηχτείς μονάχα ειρηνικά απ’ την Πόλη.
Και μη γυρεύεις ό,τι μια ψυχή γενναία και πέρφανη ποτέ δε θα δεχτεί να δόσει· πιο πάνω απ’ την ζωή η τιμή θρονιάει του ανθρώπου κι ομόγνωμα όλοι μας και λέφτερα, κρατώντας στα χέρια το σταβρό και τ’ άρματα, απαντούμε: Δεν παραδίνουμε την Πόλη, τη ζωή μας πήραμε απόφαση να δόσουμε, απροσκύνητα για λεφτεριά στο χώμα ετούτο πολεμώντας· καλός, για το ακριβό χαρήτι της, κι ο Χάρος.
Κων/νος: δε φέβγω, δε φέβγω να του πεις… Τούρκος: Μα θα χαθείς…
Κ: το ξέρω.
Τ: Μαζί σου η Πόλη θα χαθεί, δεν τη λυπάσαι;
Κ: Αν τη λυπούμαι! Μη ρωτάς· μα πρέπει.
Τ: Αφέντη, γι’ αφτό το «πρέπει» να χαθείς δεν είναι κρίμα; Κ: Γι’ αφτό το «πρέπει» ο κόσμος στέκει ακόμα, Σύρε και σκύψε και χαιρέτα μου το φίλο: «Για μένα, πέςτου, πια ας μη νιάζεται· θα μείνω στη θέση αφτή που μου μπιστέφτηκε ο Θεός μου· χιλιάδες πρόγονοι ακριβοί, χιλιάδες χρόνια με βλέπουν, να του πεις, και ντρέπουμαι να φύγω.»
Τ: Ό,τι έγραψε ο Θεός λοιπόν ας γίνει, αφέντη! (προσκυνάει και φεύγει)
Κ (μόνος): Εφχαριστώ σε, Θεέ μου, ξέρω πια τα πάντα, και λέφτερα ακλουθώ το δρόμο της ανάγκης· ομπρός ψυχή, μεγάλη αρχόντισά μου, πάμε! (Ανοίγει τις αγκάλες, κουνάει τα χέρια, σαν να θέλει να ξεσηκόσει από τα ψηφιδοτά τους μεγάλους βασιλιάδες, φωνάζει συνερπαρμένος).
Κ: Αί, πεθαμένοι βασιλιάδες, αί, πατέρες από τα μνήματα! Α΄: Τι φωνάζεις τους νεκρούς; Ποιο ‘ταν το μυστικό; Το πρόσωπό σου λάμπει άγριο! Κ: Αι, πεθαμένοι βασιλιάδες, αί, πατέρες από τα μνήματα, πάμε! Γρικώ στα σωθικά μου την Πόλη να γκρεμίζεται! Κ: Με σέβας χαιρετώ τις Μάνες του λαού μου· έγνοια μην έχετε, Κυράδες μου, κ’ η Πόλη μας, όχι, δε θα χαθεί· στην Κόλαση από πάνω της Παναγιάς το χέρι την κρατάει, δεν πέφτει.
Κ: Σωπάτε· αν είναι πια βουλή Θεού ο χαμός της, κάντε κουράγιο, μάνες μου, και σεις, βοηθάτε με η Βασιλέβουσα ως αρχόντισα να πέσει. Πηγαίνετε· στις δύσκολες στιγμές οι μάνες λυγούν, τι δεν μπορούν νεκρούς να δουν τους γιους τους. Κ: Κ’ η Πόλη να χαθεί μα εμείς θ’ αγωνιστούμε, αθάνατη, άπαρτη, σα νάταν στον αιώνα· γιατί, μα θες, αθάνατη, άπαρτη η ψυχή μας.
Κ: Θεριό ‘ναι, Θεέ μου, αμέροτο η ψυχή του ανθρώπου! Άλλο ποιο πλάσμα απά στη γης μπορεί του Χάρου γαλήνια τα φριχτά σκουλήκια ν’ αντικρύσει; Και ποιο, την ώρα που σκοτόνεται και πέφτει στον άπατο γκρεμό, γελάει κατρακυλώντας και τραγουδάει πως είναι αθάνατο και τάχα στα ουράνια ανηφοράει με ανίκητες φτερούγες; Μόνο η ψυχή, θαρρώ, του αντρειομένου ανθρώπου.
Κ: Πάρτη (την βασιλική του κορόνα)· πάρε και το κεφάλι μου μαζί· Χριστέ μου, πολλές χαρές μας δίνει η γης· η πιο μεγάλη να σκοτοθείς κι ακέριο ένα λαό να σώσεις. Πάρτη! Ηγούμενος: Προστάτεψε, Χριστέ, το Γένος των Ελλήνων! Το ματομένο δρόμο σου ακολουθάει, σηκόνει το φως κι αφτό στον ώμο, σα σταβρό και πάει στη γης απάνω και σταβρόνεται· και τόρα θα κατέβει κι αφτό στον Άδη, σαν και Σένα! Χριστέ θυμήσου την Ανάσταση, θυμήσου πως Έλληνας λογιέσαι, Αρχέλληνας, δικόςμας! Λαός: Κύριε ελέησον! Κύριε ελέησον! Σώσον, κύριε, τον λαόν σου!
Ηγούμενος: Δεν είμαι εγώ, Χριστέ, που σε παρακαλιέμαι· μα όλο το γένος των Ελλήνων, το τρισέβγενο, όλοι οι παλιοί τρισέβαστοι Έλληνες πατέρες, που τις μεγάλες αρετές, τις δυο αδερφάδες, την Ομορφιά και Λεφτεριά στον κόσμο γένησαν. Ο σπόρος του σταριού στο χώμα κι αν χωθεί, την άνοιξη πηδάει κι ανηφορίζει αστάχι· όμοια στη γης, Χριστέ, κ’ η Ρωμιοσύνη ας πέσει!
Λαός (θρηνώντας): Κωνσταντίνε! Ηγούμενος: Μην κλαίτε· πάει βαθιά στη γης η Παναγιά μας να τον ξαπλόσει, ως σπόρο· ετούτο εδώ μπροστά μας το πιο μεγάλο μυστικό ‘ναι της Ελλάδας· χίλιες φορές αφτή κατέβηκε στον Άδη και πάλι χίλιες αναστήθηκε· ο Θεός βαθιά να σε σκεπάσει, γιε μου, σαν το σπίτι κι αθάνατο κρυφά μεσ’ στ’ άγια χώματά μας και δροσερό να σε κρατάει μέσ’ στους αιώνες! Φραντζής: Μαρμάροσε ο βασιλιάς μας, η καρδιά μου σκίζεται!
Ηγ: Αναγαλιάζει εμένα· ανάσταση μυρίζει παντοτινά το χώμα της Ελλάδας· θάρθει καιρός, γυρίζει η ρόδα του Θεού, στον ήλιο μας ο λειτουργός να ξαναβγεί, να ξετελέψει στη λυτρομένη Αγιά Σοφιά, τη λειτουργία· κι από τις άγιες ρίζες των δέντρων μιαν άνοιξη, με το σπαθί του αρχαγγέλου στο χέρι, ο μέγας μαρμαρομένος βασιλιάς θ’ ανηφορίσει, μυρίζοντας θυμάρι! Λαός: Ο Θεός να δόσει! Ηγ: Πέφτουμε πίστομα χάμω· αιώνες, ακατάλυτα, θα χτυπούμε το χώμα ν’ανοίξει·
ΕΠΙΣΗΣ ΣΑΣ ΠΡΟΤΕΙΝΩ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ :
ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΧΡΗΜΑΤΑ ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΟΥΝ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ ΤΗΣ ΠΗΝΕΛΟΠΗΣ ΔΕΛΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ. Περιεχόμενα :
- Α'. Έλληνες και Βούλγαροι
- Β'. Σκλαβιά
- Γ'. Το νικημένο θηρίο
- Δ'. Ο όρκος
- Ε'. Στο παλάτι
- ΣΤ'. Ο γάμος
- Ζ'. Πραματευτής και παραγιός
- Η'. Ο καλόγερος
- Θ'. Οι λύκοι
- Ι'. Ο πάτερ Πανφούτιος
- ΙΑ'. Ο κατάσκοπος
- ΙΒ'. Θέκλα
- ΙΓ'. «Για την πατρίδα»
- ΙΔ'. Ο τάφος του Παλικαριού
- ΙΕ'. Στο Δυρράχιο
- ΙΣΤ'. Το δαχτυλίδι του Χρυσήλιου
- ΙΖ'. Τι στοιχίζει το καθήκον
ΒΙΒΛΙΟ : ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΟΥ ΒΟΥΛΓΑΡΟΚΤΟΝΟΥ.
Β’. Ο Δεκαπενταύγουστος του 1004
Ι’. Στο στρατόπεδο του Βουλγαροκτόνου
0 comments: