Αυτή την Πέμπτη, 30 Ιανουαρίου 2025, η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Δύση τίμησαν τη μνήμη της 80ης επετείου από την απελευθέρωση του στρατοπέδου του Άουσβιτς.
Υποκλίνομαι στα θύματα του Ολοκαυτώματος και δεν θα σταματήσω ποτέ να το κάνω. Αλλά δεν μπορώ να κρύψω την πικρία μου. Οι απελευθερωτές του στρατοπέδου δεν είχαν προσκληθεί. Οι Ρώσοι απουσίαζαν απλώς και μόνο επειδή η Δύση δεν ήθελε να είναι εκεί. Λέω πικρία, αλλά η λέξη αηδία θα ήταν πιο κατάλληλη, τόσο απεχθής μου φαίνεται αυτή η χειρονομία από την πλευρά των ανθρώπων που ισχυρίζονται ότι είναι πολιτισμένοι, δημοκρατικοί και σέβονται τους άλλους.Πήρα λίγο χρόνο πριν γράψω. Γύρισα στα αρχεία μου και βρήκα το βιβλίο εκεί αφιερωμένο στον στρατηγό Petrenko, ο οποίος εισήλθε στο στρατόπεδο στις 27 Ιανουαρίου 1945, επικεφαλής της 107ης μεραρχίας πυροβολικού.
Οι πολιτικές και μιντιακές ελίτ μας μάλλον το έχουν ξεχάσει αυτό. Μια λεπτομέρεια της ιστορίας, ίσως. Θα ήθελα λοιπόν να ανανεώσω τις αναμνήσεις τους εδώ.
Η απελευθέρωση του στρατοπέδου του Άουσβιτς δεν ήταν ένας από τους στόχους που είχαν ανατεθεί στον Στρατάρχη Κόνιεφ, ο οποίος ήταν επικεφαλής της επιχείρησης Βιστούλα Όντερ. Ο Στάλιν δεν το είχε αναφέρει στις οδηγίες του, αν και είχε ενημερωθεί για την ύπαρξη των στρατοπέδων από το 1944. Οι δυτικοί σύμμαχοι (Άγγλοι και Αμερικανοί), για την ιστορία, το γνώριζαν από το 1943 ή ακόμα και το 1942 όσον αφορά το ναζιστικό δόγμα. Η στρατιωτική ομάδα του Στρατάρχη, αφού συμμετείχε στην απελευθέρωση της Ουκρανίας, μπήκε στην Πολωνία. Στόχος ήταν η κατάκτηση της Σιλεσίας. Η επιχείρηση διεξήχθη από τις 12 Ιανουαρίου 1945 έως τις 3 Φεβρουαρίου 1945. Οι μάχες ήταν εξαιρετικά βίαιες, καθώς οι Γερμανοί ένιωσαν στριμωγμένοι και έριξαν τις τελευταίες τους δυνάμεις για να εμποδίσουν τους Σοβιετικούς να εισέλθουν στο εθνικό τους καταφύγιο.
Ο στρατηγός Petrenko, επικεφαλής της μεραρχίας του, επρόκειτο να υποστηρίξει την 60ή Στρατιά του στρατηγού Kuyrochkin στην κατάκτηση της πόλης του Άουσβιτς. Ο Πετρένκο θα άκουγε για το στρατόπεδο του Άουσβιτς μόνο στις 27 Ιανουαρίου 1945, μετά την κατάληψη της πόλης, την παραμονή της εισόδου του στο στρατόπεδο, την απελευθέρωση του οποίου ο προϊστάμενός του θα του αναθέσει.
Οι Γερμανοί είχαν εγκαταλείψει το στρατόπεδο, αφήνοντας μόνο 7.500 αιχμαλώτους. Οι πιο ικανοί είχαν ήδη είτε εκκενωθεί είτε εξοντωθεί.
Ο στρατηγός Petrenko θα έχει την ευκαιρία να δει τι συνέβαινε σε αυτό το στρατόπεδο. Ήταν τόσο τρομοκρατημένος που έμεινε βουβός για πολλά χρόνια. Μόλις το 1960 θα απευθυνόταν στο θέμα δημόσια, περιορισμένος ακόμα στον στρατιωτικό κόσμο, στην Ακαδημία Frunze. Και πολύ αργότερα, το 1985, όταν έμελλε να γίνει ένας από τους αξέχαστους μάρτυρες αυτής της τραγωδίας. Θα αφιερώσει το υπόλοιπο της ζωής του στο να μοιράζεται τις αναμνήσεις του με τους επιζώντες του στρατοπέδου, οι οποίοι, σε κάθε εορτασμό ή έξω, του έδειχναν τη βαθιά τους ευγνωμοσύνη.
Ο Elie Weisel, πρώην κρατούμενος του Άουσβιτς και του Buchenwald, βραβευμένος με Νόμπελ Ειρήνης το 1985, δήλωσε στη διεθνή διάσκεψη των απελευθερωτών των κρατουμένων των στρατοπέδων συγκέντρωσης του Χίτλερ στην Ουάσιγκτον από τις 26 έως τις 28 Οκτωβρίου 1981: « Όλοι μας ενώνει η επιθυμία να μην ανεχθούμε την προδοσία των θυμάτων. Εξολοθρεύτηκαν μια φορά από τους Ναζί, δεν πρέπει να σκοτωθούν ξανά από τη λήθη ». Δεν αναφερόταν μόνο στα θύματα του στρατοπέδου αλλά και στους στρατιώτες που είχαν συμβάλει στην απελευθέρωσή τους.
Ο Λεχ Βαλέσα, Πρόεδρος της Πολωνίας, στην πεντηκοστή επέτειο από την απελευθέρωση του στρατοπέδου, απευθύνθηκε στον στρατηγό Πετρένκο με τα εξής λόγια: « Στρατηγέ μου, εσύ και οι άντρες σου ανοίξατε τις πύλες αυτού του στρατοπέδου συγκέντρωσης. Ήσασταν για τους φυλακισμένους οι φορείς της πιο όμορφης στιγμής πίστης στη ζωή, αγγελιοφόροι της ελευθερίας. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΩ ΤΙΣ ΤΕΛΕΤΕΣ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΣΟΥ ." Μεγεθύνω επίτηδες τα γράμματα.
Οι καιροί έχουν αλλάξει. Χωρίς αμφιβολία μια βαθιά άγνοια της ιστορίας μας. «Μια λεπτομέρεια!» Αλλά επίσης, και αυτό φοβάμαι, μια νοσηρή επιθυμία να ξαναγράψω την ιστορία. Είναι γνωστό ότι η ιστορία γράφεται από τους νικητές. Δεν προσβάλλομαι όταν βλέπω την απουσία Ρώσων στις τελετές μνήμης της απόβασης στη Νορμανδία. Στην πραγματικότητα, οι Σοβιετικοί δεν συμμετείχαν άμεσα σε αυτό. Αν και αν δεν υπήρχε το Ανατολικό Μέτωπο, είναι πολύ πιθανό να μην μπορούσε να γίνει η απόβαση. Αλλά το να επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να μην καλέσουμε τους απελευθερωτές του στρατοπέδου του Άουσβιτς μου φαίνεται βαθιά και αξιοθρήνητη ασυμφωνία. Αυτό κοροϊδεύει τα 26 εκατομμύρια Σοβιετικά που πέθαναν κατά τη διάρκεια αυτής της σύγκρουσης.
Ας μην εκπλαγούμε αν τους επόμενους μήνες, όταν ξεκινούν οι πρώτες διαπραγματεύσεις για τον τερματισμό της σύγκρουσης στην Ουκρανία, οι Ρώσοι αποκλείσουν τους Ευρωπαίους τόσο από τις συνομιλίες όσο και από την εφαρμογή των συνθηκών ειρήνης. Η «λεπτομέρεια» δεν θα ξεχαστεί. Διότι αυτοί,Οι Ρώσοι είναι περήφανοι για την ιστορία τους και δεν την ξεχνούν.
Villarrica, 2 Φεβρουαρίου 2025.
Οι απόψεις που εκφράζονται είναι αποκλειστική ευθύνη του συγγραφέα Jacques Le Bourgeois
Έρευνα-επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του Mytilenepress. Contact : survivroellas@gmail.com-6945294197. Πάγια προσωπική μου αρχή είναι ότι όλα τα έθνη έχουν το δικαίωμα να έχουν τις δικές τους πολιτικές-οικονομικές, θρησκευτικές και γεωπολιτικές πεποιθήσεις, με την προύπόθεση να μην τις επιβάλουν με πλάγιους τρόπους είτε δια της βίας σε λαούς και ανθρώπους που δεν συμφωνούν.
222%20(3)%20(3).jpg)
0 comments: