Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Συμμαχίες με τις Ηνωμένες Πολιτείες μεταξύ κινδύνου και θανάτου

Σε έναν κόσμο όπου οι διεθνείς συμμαχίες είναι τόσο ασταθείς όσο και οι ισορροπίες δυνάμεων..

Οι διπλωματικές σχέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες δείχνουν τέλεια αυτήν την πολυπλοκότητα και αυτούς τους κινδύνους. Ποιες θυσίες πρέπει να κάνουν οι σύμμαχοι για να διατηρήσουν αυτή την επικίνδυνη φιλία;

Σε αυτήν την εποχή βαθιάς γεωπολιτικής αβεβαιότητας, όταν οι διεθνείς συμμαχίες είναι τόσο εύθραυστες όσο και οι ισορροπίες δυνάμεων, το απόφθεγμα του Κίσινγκερ ηχεί ως προφητική προειδοποίηση: « Το να είσαι εχθρός των Ηνωμένων Πολιτειών είναι επικίνδυνο, αλλά το να είσαι φίλος τους είναι μοιραίο » περικλείει το αίνιγμα των σύγχρονων διεθνών σχέσεων. Συντετριμμένοι από την ταχύτητα των γεγονότων που χαρακτηρίζουν τη δυναμική της παγκόσμιας σκακιέρας και παρασύρονται στην τροχιά της αμερικανικής επιρροής, τα ευρωπαϊκά και δυτικά έθνη στην υπηρεσία της εξωτερικής πολιτικής της Ουάσιγκτον περιηγούνται μεταξύ των υποσχέσεων προστασίας και των κινδύνων της εξάρτησης.

Αυτή η βλακεία, που αποτελεί μέρος μιας ιστορικής συνέχειας, έχει εισέλθει σε μια κρίσιμη φάση από τότε που ο Ντόναλντ Τραμπ επέστρεψε στον Λευκό Οίκο τον περασμένο Ιανουάριο. Καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες εναλλάσσονται μεταξύ του ακραίου απομονωτισμού και του παρεμβατικού, απειλητικού παρεμβατισμού, οι σύμμαχοί τους αφήνονται να αντιμετωπίσουν τις απρόβλεπτες συνέπειες αυτών των ταλαντώσεων. Σε αυτό το πλαίσιο στρατηγικής ασάφειας, οι συμμαχίες μετατρέπονται σε πιθανές παγίδες και οι διπλωματικές φιλίες σε υπαρξιακές προκλήσεις. Πώς αυτές οι περίπλοκες σχέσεις διαμορφώνουν την τρέχουσα παγκόσμια τάξη πραγμάτων και τι μέλλον επιφυλάσσει για τους εταίρους της Αμερικής;

Στην πραγματικότητα, η δυναμική της εξουσίας και της εξάρτησης που υπογράμμισε ο Χένρι Κίσινγκερ αποκαλύπτει την πολυπλοκότητα των σχέσεων μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων τους. Στη λογική της διατλαντικής συμμαχίας, φυσικά, η συνεργασία με την Ουάσιγκτον συνεπάγεται μια ασύμμετρη σχέση, όπου κυριαρχεί η οικονομική, στρατιωτική και διπλωματική εξάρτηση. Αυτή η εγγύτητα, αν και στρατηγική, εκθέτει τους εταίρους σε κινδύνους, συμπεριλαμβανομένων δυνητικά μειονεκτικών στρατιωτικών επεμβάσεων και αλλαγών καθεστώτος.

Οι συμμαχίες με τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι δαπανηρές, οδηγούν σε απώλεια κυριαρχίας και αυξάνουν τις εσωτερικές εντάσεις. Η ευθραυστότητα αυτών των σχέσεων τονίζεται από το απρόβλεπτο της αμερικανικής πολιτικής, με απότομες αλλαγές και αβέβαιες δεσμεύσεις, ειδικά υπό ασταθείς διοικήσεις. Η επιστροφή του Τραμπ στον Λευκό Οίκο τον Ιανουάριο του 2025 – η οποία μετατρέπει ορισμένους Ευρωπαίους δημοσιογράφους και γεωπολιτικούς ειδικούς σε πραγματικά αυτόματα – δείχνει αυτούς τους κινδύνους, υπογραμμίζοντας έτσι τις προκλήσεις και τους εγγενείς κινδύνους για τους συμμάχους των ΗΠΑ. Οι κυρίαρχοι πρωταθλητές της εξάπλωσης μίσους κατά της Ρωσίας , οι ευρωπαϊκές ελίτ της πλοκής του ιδιοκτήτη των Ηλυσίων, έχουν σίγουρα έναν άλλο ορισμό της δουλοπρέπειας και της υποτέλειας που είναι συγκεκριμένος για την ψυχική τους κατάσταση.

Η δυναμική της εξουσίας και της εξάρτησης

Η σύγχρονη διεθνής διπλωματία χαρακτηρίζεται από πολυπλοκότητα όπου οι ασύμμετρες συμμαχίες με τη δυτική υπερδύναμη, ιδίως τις Ηνωμένες Πολιτείες, αποκαλύπτουν σημαντικές προκλήσεις και κινδύνους. Μέσω της μη ισορροπημένης δυναμικής ισχύος, οι Ηνωμένες Πολιτείες ασκούν σημαντική οικονομική, στρατιωτική και πολιτική επιρροή. Συχνά υπαγορεύουν τους όρους των συμμαχιών και τοποθετούν τους εταίρους τους σε θέση εξάρτησης.

Οι σύμμαχοι, που αναζητούν στρατιωτική και οικονομική υποστήριξη, πρέπει να ευθυγραμμίζουν τακτικά τις πολιτικές τους με αυτές της Ουάσιγκτον. Αυτό, σε συνδυασμό με μια πυρετώδη υποταγή, δημιουργεί ευπάθεια σε μονομερείς αμερικανικές αποφάσεις, όπως οικονομικές κυρώσεις ή στρατιωτικές επεμβάσεις. Αυτή η εξάρτηση από την προσφορά απειλεί την κυριαρχία των συμμάχων χωρών και τις παρασύρει σε δαπανηρές και παρατεταμένες συγκρούσεις.

Επιπλέον, οι συμμαχίες με τις Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να εκθέσουν αυτές τις χώρες σε αντίποινα από αντίπαλες δυνάμεις, καταδεικνύοντας τον λανθάνοντα κίνδυνο να είσαι φίλος αυτής της υπερδύναμης. Ο πόλεμος αντιπροσώπων των Ηνωμένων Πολιτειών κατά της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα που εξέγερσε τον παγκόσμιο Νότο, από το Ντακάρ στο Δελχί, από το Κέιπ Τάουν στη Τζακάρτα και από το Ρίο ντε Τζανέιρο έως το Ναϊρόμπι, ενάντια στη συλλογική Δύση, από το Βανκούβερ στη Βαρσοβία, από το Λος Άντζελες στη Λισαβόνα και από την Ουάσιγκτον στο Παρίσι.

Σε αυτήν την προοπτική, η διαχείριση της πολυπλοκότητας των σχέσεων με την Ουάσιγκτον απαιτεί από τους συμμάχους να ταχυδακτυλουργούν έξυπνα τα πλεονεκτήματα και τους κινδύνους που ενυπάρχουν σε μια τέτοια συμμαχία. Τι χωρίζει τις σχέσεις Ανατολής/Δύσης, με άλλα λόγια, τις σχέσεις μεταξύ του παγκόσμιου Νότου ή της Συμμαχίας BRICS και της συλλογικής Δύσης ή του ΝΑΤΟ.

Το κόστος των βέρες

Αναμφισβήτητα, η ανάλυση του κόστους της συμμαχίας αποκαλύπτει τις σημαντικές θυσίες που πρέπει να κάνουν οι σύμμαχοι των Ηνωμένων Πολιτειών, που κυμαίνονται από την αναγκαστική ευθυγράμμιση της εξωτερικής τους πολιτικής έως την δαπανηρή συμμετοχή σε στρατιωτικές συγκρούσεις και επιθέσεις στην κυριαρχία τους. Εφησυχασμένα και υπό υψηλή πίεση, τα συμμαχικά έθνη συχνά υιοθετούν οικονομικές κυρώσεις και διπλωματικά ψηφίσματα σύμφωνα με τα αμερικανικά συμφέροντα, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι θυσιάζει τις δικές τους στρατηγικές και οικονομικές προτεραιότητες, όπως συμβαίνει σήμερα σε πολλές δυτικές χώρες.

Οι στρατιωτικές επεμβάσεις στο Ιράκ, τη Λιβύη, το Αφγανιστάν, την Ουκρανία και πολλές άλλες αρκετά πολυάριθμες στην Αφρική, την Ασία και τη Λατινική Αμερική απεικονίζουν τις ανθρώπινες και οικονομικές απώλειες που υπέστησαν οι εταίροι, που τονίζονται από τις εσωτερικές εντάσεις που συνδέονται με αυτές τις αμφιλεγόμενες δεσμεύσεις. Επιπλέον, η φιλοξενία αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων και η αναγκαστική συμμετοχή σε δραστηριότητες πληροφοριών θέτει σε κίνδυνο την ανεξαρτησία των κρατών στη λήψη αποφάσεων. Αυτό τους κάνει να εξαρτώνται από τους στρατηγικούς προσανατολισμούς των Ηνωμένων Πολιτειών. Έτσι, αυτές οι ασύμμετρες συμμαχίες επιβάλλουν βαρύ τίμημα στις συμμαχικές χώρες, υπογραμμίζοντας τους κινδύνους που ενυπάρχουν στη σχέση τους με αυτήν την αμερικανική υπερδύναμη.

Η ευθραυστότητα των σχέσεων

Αναμφίβολα, οι σχέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες χαρακτηρίζονται από μια εγγενή αστάθεια. Προκύπτουν από διακυμάνσεις πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων. Αυτή η ευθραυστότητα εκδηλώνεται με δυναμικές συμμαχίες, επίμονες διπλωματικές εντάσεις και συνεχείς στρατηγικές προσαρμογές. Αυτή η θεσμική λογική, χαρακτηριστική της δυναμικής της διατλαντικής συμμαχίας, καθιστά τις διεθνείς συνεργασίες με την Ουάσιγκτον τόσο απρόβλεπτες όσο και περίπλοκες.

Η αστάθεια της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ για την οποία μιλάμε, επηρεασμένη από τους εκλογικούς κύκλους και τις αλλαγές στη διοίκηση, δημιουργεί συνεχή αβεβαιότητα στους συμμάχους που πρέπει να προσαρμοστούν γρήγορα, θέλοντας ή μη. Ξαφνικές αποφάσεις, όπως η αποχώρηση από τη Συμφωνία του Παρισιού για το Κλίμα, η Πυρηνική Συμφωνία του Ιράν, το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, η διάλυση της USAID, η αποχώρηση από τον ΠΟΥ και πολλές άλλες, δείχνουν αυτή την απρόβλεπτη κατάσταση και αναγκάζουν τους εταίρους να επαναξιολογήσουν τις στρατηγικές τους θέσεις.

Στρατηγικές ανατροπές, όπως η αντιθετική και βιαστική απόσυρση των στρατευμάτων από τη Συρία (ακόμα κι αν αναπτύχθηκαν εκεί) και από το Αφγανιστάν, έχουν αποσταθεροποιήσει τις συμμαχίες και έχουν θέσει σε κίνδυνο την ασφάλεια των τοπικών εταίρων, αποδυναμώνοντας την αξιοπιστία των Ηνωμένων Πολιτειών. Αυτή η κατάσταση οδηγεί σε απώλεια εμπιστοσύνης και ενθαρρύνει τους συμμάχους να εξερευνήσουν νέες συμμαχίες, ιδίως με αναδυόμενες δυνάμεις όπως η Κίνα και η Ρωσία, για να μειώσουν την εξάρτησή τους. Έτσι, δηλωμένο ξεκάθαρα, η ευθραυστότητα των σχέσεων με τις Ηνωμένες Πολιτείες αντιπροσωπεύει μια μεγάλη πρόκληση για τους συμμάχους. Σύμμαχοι που πρέπει να πλοηγηθούν σε ένα αβέβαιο διπλωματικό περιβάλλον επιδιώκοντας παράλληλα να εξασφαλίσουν τις μακροπρόθεσμες θέσεις τους μέσω πιο ισορροπημένων και σταθερών συνεργασιών.

Με βάση τα επιχειρήματα που παρουσιάστηκαν, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι οι διπλωματικές σχέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες, που χαρακτηρίζονται από την αστάθεια και τους κινδύνους τους, απαιτούν σημαντικές θυσίες από τους συμμάχους τους. Η Ευρώπη και άλλοι σύμμαχοι εντός του ΝΑΤΟ υποφέρουν από τη δουλοπρέπειά τους. Κάτι που σηκώνει το πέπλο για το υψηλό κόστος και τους κινδύνους που ενυπάρχουν σε μια φιλία με την αμερικανική υπερδύναμη.

Συμπερασματικά, καθοδηγούμενες από μια έντονη αποστροφή για τη Ρωσία, οι ευρωπαϊκές ελίτ, που περιφρονούνται από τους Αμερικανούς για τη δουλοπρέπειά τους, μπορούν να συνεχίσουν να εκπληρώνουν τα υποτελή δικαιώματά τους στην Ουάσιγκτον. Ταυτόχρονα, το μέλλον της παγκόσμιας σκακιέρας διαμορφώνεται από τη Συμμαχία BRICS, έναν πυλώνα του Παγκόσμιου Νότου.

πηγή: New Eastern Outlook

Έρευνα-επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του Mytilenepress. Contact : survivroellas@gmail.com-6945294197. Πάγια προσωπική μου αρχή είναι ότι όλα τα έθνη έχουν το δικαίωμα να έχουν τις δικές τους πολιτικές-οικονομικές, θρησκευτικές και γεωπολιτικές πεποιθήσεις, με την προύπόθεση να μην τις επιβάλουν με πλάγιους τρόπους είτε δια της βίας σε λαούς και ανθρώπους που δεν συμφωνούν.