Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Η Γεωπολιτική Επανάσταση του Πούτιν

Ο Alexander Dugin επισημαίνει ότι η ομιλία του Πούτιν στο Μόναχο το 2007 σηματοδοτεί την αρχή μιας πολυπολικής επανάστασης που αμφισβητεί τη μονοπολική παγκοσμιοποίηση και μειώνει τη σημασία του ΟΗΕ.

Η ομιλία που έδωσε ο Βλαντιμίρ Βλαντιμίροβιτς Πούτιν πριν από δεκαοκτώ χρόνια στο Μόναχο σηματοδότησε την πρώτη ξεκάθαρα διατυπωμένη, συστημική πρόκληση στο μονοπολικό παγκοσμιοποιητικό σύστημα. Ήταν η αρχή μιας γεωπολιτικής επανάστασης, με αιχμή του δόρατος αρχικά η Ρωσία, αλλά σταδιακά και άλλες δυνάμεις προσχώρησαν στο κλαμπ της πολυπολικότητας. Η Κίνα, η Ινδία και η Βραζιλία ήταν οι πρώτες που ακολούθησαν και αργότερα άλλα έθνη, τώρα μέλη των BRICS, προσχώρησαν σε αυτές. Αυτό σηματοδότησε τη θεσμοθέτηση της πολυπολικότητας που υποστήριξε ο Πούτιν στην ομιλία του στο Μόναχο.

Σήμερα έχουμε σημειώσει σημαντική πρόοδο σε αυτό το μονοπάτι. Διεξάγουμε πόλεμο κατά της παγκοσμιοποίησης στην Ουκρανία, παλεύοντας συγκεκριμένα ενάντια στην φιλελεύθερη-παγκοσμιοποιητική ιδεολογία. Η πολυπολικότητα γίνεται ολοένα και πιο σταθερή και ορατή, ιδίως μέσω δομών όπως οι BRICS, ενώ ο μονοπολικός κόσμος κινείται σταθερά προς την παρακμή του – ειδικά μετά την έναρξη της συντηρητικής επανάστασης του Τραμπ στις Ηνωμένες Πολιτείες. Φυσικά, ο Τραμπ και οι «τρομπιστές» θα προσπαθήσουν να διατηρήσουν τον μονοπολικό κόσμο, αλλά με διαφορετική μορφή, βασισμένη στην άμεση ηγεμονία των ΗΠΑ. Ωστόσο, ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάρκο Ρούμπιο έχει ήδη αναγνωρίσει ότι ζούμε σε έναν πολυπολικό κόσμο. Αυτή η αναγνώριση είναι ακριβής και πολλά υποσχόμενη.

Το 2007, στην ομιλία του στο Μόναχο, ο Πούτιν τόνισε την ανάγκη τήρησης του Χάρτη του ΟΗΕ. Ωστόσο, ο ΟΗΕ είναι ένας οργανισμός που διαμορφώθηκε από τα αποτελέσματα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, όπου το Συμβούλιο Ασφαλείας, η κατανομή της εξουσίας και οι μηχανισμοί του εδραιώθηκαν επίσημα στις αρχές της Βεστφαλικής τάξης. Ο ΟΗΕ αναγνώρισε μόνο τα εθνικά κράτη ως κυρίαρχους παράγοντες.

Τον Φεβρουάριο του 2007, ο Βλαντιμίρ Πούτιν εκφώνησε τη διάσημη ομιλία του στο Μόναχο, η οποία μπορεί να θεωρηθεί ως δήλωση της σύγχρονης κυρίαρχης πολιτικής τροχιάς της Ρωσίας.

Η ίδρυση του ΟΗΕ περιείχε επίσης μια αντιφατική φόρμουλα: αναγνώριση τόσο του δικαιώματος κάθε έθνους-κράτους στην εδαφική ακεραιότητα όσο και του δικαιώματος των λαών στην αυτοδιάθεση, μια αρχή που εγγενώς θέτει υπό αμφισβήτηση την κυριαρχία. Αυτή η διφορούμενη φόρμουλα έχει εφαρμοστεί από τότε σε διάφορα πλαίσια και με διαφορετικές έννοιες. Σε κάθε περίπτωση, το σύστημα των Ηνωμένων Εθνών έχει διατηρήσει τη διπολικότητα, καθώς και μια μικρή ομάδα αδέσμευτων χωρών.

Αρχικά, οι παγκοσμιοποιητές προσπάθησαν να εγκαθιδρύσουν έναν μονοπολικό κόσμο, προτείνοντας μάλιστα τη διάλυση του ΟΗΕ υπέρ της δημιουργίας μιας «Λέγκας των Δημοκρατιών». Ωστόσο, αυτή η ιδέα δεν κέρδισε ποτέ θεσμική επιτυχία επειδή η πλειονότητα του κόσμου απέρριψε αυτή την έννοια που υποστήριζε την ευθυγράμμιση των υποτελών κρατών υπό δυτική κυριαρχία.

Τελικά, ακόμη και ο μονοπολικός κόσμος δεν κατάφερε να θεσμοθετηθεί και έγινε παρελθόν.

Σήμερα, μια νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων πρέπει να οικοδομηθεί στη βάση της πολυπολικότητας. Αυτή η πολυπολικότητα πρέπει να βρει ένα νέο πλαίσιο έκφρασης. Μπορεί ο ΟΗΕ να αναδιαρθρωθεί ώστε να ευθυγραμμιστεί με τις αρχές ενός πολυπολικού κόσμου; Αμφιβάλλω, γιατί η σημερινή δομή του ΟΗΕ αντανακλά τον συνδυασμό του Βεστφαλικού συστήματος και της ιδεολογικής διπολικότητας που καθιέρωσε η Διάσκεψη της Γιάλτας και τα αποτελέσματα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Από τότε όμως έχουν γίνει πολλοί πόλεμοι, αναδιαμορφώνοντας τον πολιτικό χάρτη του κόσμου πέρα από την αναγνώριση. Ως αποτέλεσμα, τα σημερινά έθνη-κράτη διαθέτουν εξαιρετικά ασύμμετρα επίπεδα κυριαρχίας και πραγματικής εξουσίας. Αυτός είναι ο λόγος που πιστεύω ότι τα Ηνωμένα Έθνη είναι ανίκανα για τέτοιο μετασχηματισμό ή εξέλιξη.

Ήρθε η ώρα να εξετάσουμε τη δημιουργία ενός νέου διεθνούς οργανισμού που αντικατοπτρίζει τις αναδυόμενες συνθήκες του πολυπολικού κόσμου, με κατάλληλη κατανομή ρόλων εντός βασικών θεσμών. Ένα πιθανό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση θα μπορούσε να είναι η καθιέρωση διαλόγου μεταξύ των χωρών των BRICS ως μοντέλου πολυπολικότητας, αφενός, και της Αμερικής του Τραμπ, αφετέρου. Τελικά, μέσω μιας υπολειπόμενης διαδικασίας, η Ευρώπη θα μπορούσε να συμμετάσχει – μόλις ξυπνήσει επιτέλους και βγει από το φιλελεύθερο-παγκοσμιοποιητικό παραλήρημα στο οποίο δυστυχώς βρίσκεται ακόμη.

Του Αλεξάντερ Ντούγκιν

πηγή: Euro-Synergies

Έρευνα-επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του Mytilenepress. Contact : survivroellas@gmail.com-6945294197. Πάγια προσωπική μου αρχή είναι ότι όλα τα έθνη έχουν το δικαίωμα να έχουν τις δικές τους πολιτικές-οικονομικές, θρησκευτικές και γεωπολιτικές πεποιθήσεις, με την προύπόθεση να μην τις επιβάλουν με πλάγιους τρόπους είτε δια της βίας σε λαούς και ανθρώπους που δεν συμφωνούν.