Στο προηγούμενο άρθρο παρουσιάσαμε γρήγορα το ευρωπαϊκό δόγμα, που υποστηρίζεται από την Πράσινη Συμφωνία για την ΕΕ μέσω της βιώσιμης ανάπτυξης.
Αν και μέτριο, αυτό το έγγραφο είναι εντούτοις ένα αληθινό πολιτικοοικονομικό δοκίμιο. Παρουσιάζει μια στρατηγική για τη μεταφορά δεξιοτήτων, αρμοδιοτήτων, χρηματοδότησης και διαχείρισης ολόκληρων τομέων της οικονομίας σε πολλούς ενδιαφερόμενους ανεξαρτήτως έθνους-κράτους.Για την ΕΕ, η παραγωγή ενέργειας δεν πρέπει πλέον να διασφαλίζεται από μια εθνική κρατική εταιρεία, αλλά από μια πλειάδα διεθνών ιδιωτικών εταιρειών. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το EDF πρέπει να καταστραφεί. Γινόμαστε μάρτυρες μιας αναγκαστικής πορείας προς μια πολιτική εξ ολοκλήρου ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, καταστροφική για όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, αλλά ακόμη περισσότερο για τη Γαλλία. Η χώρα μας χρειάστηκε να θυσιάσει την ανταγωνιστικότητά της για να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις των ευρωκρατών που λειτουργούν ως εμπορικοί πράκτορες προς όφελος των ιδιωτικών εταιρειών φυσικού αερίου, πετρελαίου και ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Μπροστά στις συνέπειες της ενεργειακής κρίσης που προκαλεί αυτή η πολιτική, υψώνονται επιτέλους φωνές στα υψηλότερα επίπεδα στη Γαλλία για να καταγγείλουν αυτό το σκάνδαλο. Και ο Τύπος αρχίζει να ανοίγει για αυτό.
Αναρωτιέστε αν η ενεργειακή μετάβαση θα επέτρεπε την ευέλικτη συμβίωση μεταξύ διαφορετικών μέσων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας; Αυτό δεν ισχύει. Θα δείτε σε αυτό το άρθρο ότι στο Βέλγιο, η Engie, η οποία έχει αναλάβει τις δραστηριότητες της Electrabel, πιέζει την κυβέρνηση να μην παρατείνει τη διάρκεια ζωής των πυρηνικών σταθμών. Είναι περίεργο το γεγονός ότι μια εταιρεία της οποίας η κύρια δραστηριότητα είναι το εμπόριο φυσικού αερίου ενθαρρύνει την κυβέρνηση να απομακρυνθεί από την πυρηνική ενέργεια; Επιπλέον, η βελγική κυβέρνηση δεν είναι πλέον μια παρέκκλιση, το Βέλγιο έχει ξεκινήσει την κατασκευή ενός εντελώς τεχνητού ενεργειακού νησιού, για να εξασφαλίσει 100% παραγωγή ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Αυτό το νησί πρέπει ειδικότερα να χρησιμεύσει ως κόμβος σύνδεσης μεταξύ γειτονικών χωρών (Ηνωμένο Βασίλειο, Δανία). Είναι αυτές οι διασυνδέσεις που θα συζητηθούν σε αυτό το άρθρο, καθώς και η έλευση των ενεργειακών ευρωπεριφερειών.
Διασυνδέσεις
Σε προηγούμενο άρθρο, παρουσιάσαμε τον αντίκτυπο που αντιπροσωπεύει το σχέδιο για την υπεράκτια αιολική ενέργεια για το 2050. Εδώ, θα παρουσιάσω τις άλλες δραστηριότητες που συνδέονται με τις διασυνδέσεις ενεργειακών δικτύων, όπως αναφέρεται στο άρθρο 194 της Συνθήκης της Λισαβόνας.
Ένας από τους σημαντικότερους προβληματισμούς της ευρωπαϊκής ενεργειακής πολιτικής είναι η δυνατότητα Gas to Power & Power to Gas. Δηλαδή να υπάρχει άμεση διασύνδεση μεταξύ αερίου και ηλεκτρικής ενέργειας, μέσω ENTSOE και ENTSOG που έχουμε ήδη παρουσιάσει . Ας δούμε τώρα συγκεκριμένα πώς χαρακτηρίζεται αυτή η αλληλεπίδραση μεταξύ των δύο δικτύων ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου. Το δίκτυο φυσικού αερίου των ευρωπαϊκών χωρών μπορείτε να το δείτε αναλυτικά στον χάρτη ENTSOG .
Σχήμα 1: χάρτης του δικτύου φυσικού αερίου των ευρωπαϊκών χωρών (ENTSOG)
Ταυτόχρονα, η ΕΕ στοχεύει στην ανάπτυξη ισχύος στο H2. Χρησιμοποιώντας δηλαδή ηλεκτρισμό για την ηλεκτρολύση του νερού, για την παραγωγή υδρογόνου. Στον παρακάτω χάρτη (εικ 2), μπορούμε να δούμε τις υποδομές μεταφορών H2 .
Σχήμα 2: Υποδομή υδρογόνου (ENTSOG)
Είτε για φυσικό αέριο, είτε για LNG είτε για H2, μπορούμε να δούμε ότι πολλές υποδομές βρίσκονται στις ακτές, οι σημαντικότερες από τις οποίες είναι αυτές του δικτύου φυσικού αερίου. Τώρα μοιράζομαι (εικ 3) έναν χάρτη που παρουσιάστηκε στο προηγούμενο άρθρο για τις υπεράκτιες ανεμογεννήτριες. Αυτός ο χάρτης δείχνει τη θέση που θα πάρει ο θαλάσσιος χώρος στην παροχή ηλεκτρικής ενέργειας.
Σχήμα 3: θαλάσσιο ηλεκτρικό δίκτυο διασύνδεσης (ENTSOE)
Δεν τίθεται θέμα εδώ να υπεισέλθουμε σε όλα τα τεχνικά ερωτήματα που σχετίζονται με την επεξεργασία και αποθήκευση αερίου, τον κόμβο αερίου, τον κόμβο LNG, ούτε τους σταθμούς μετατροπής ηλεκτρικής ενέργειας που παράγεται από υπεράκτιες ανεμογεννήτριες. Το ενδιαφέρον για την αναπαράσταση αυτών των 3 χαρτών είναι να φανεί ότι υπάρχει πραγματικά μια επιχειρησιακή στροφή προς όφελος των παράκτιων περιοχών που γίνονται τα σημεία εισόδου για την ενέργεια στο μελλοντικό ευρωπαϊκό ενεργειακό δίκτυο.
Ομοίως, οι ευρωπαϊκές χώρες πρέπει να αναπτύξουν την υποδομή του δικτύου ηλεκτρικής ενέργειας τους, προκειμένου να επαναφέρουν την παραγωγή ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές στις περιοχές κατανάλωσης. Έτσι στην περίπτωση της Γερμανίας , τα ομοσπονδιακά σχέδια είναι αρκετά αστρονομικά σχετικά με την ανάπτυξη του δικτύου ηλεκτρικής ενέργειας (εικ. 4). Αυτό περιλαμβάνει τη μεταφορά της παραγωγής αιολικής ενέργειας από το Βορρά στο Νότο.
Σχήμα 4: Ανάπτυξη γραμμών ηλεκτρικής ενέργειας στη Γερμανία (Amprion)
Αυτή η στρατηγική υποχρέωση ανάπτυξης του δικτύου είναι ίδια για όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Δεν γίνεται όμως στην ίδια αναλογία ανάλογα με το μέγεθος της χώρας και κυρίως ανάλογα με το αν η εν λόγω χώρα είναι πιθανή υποψήφια για την ανάπτυξη ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
Έτσι η Ιταλία , όπως και η Γερμανία, πρέπει να αναπτύξει το εσωτερικό της δίκτυο στον άξονα Νότου/Βορρά, προκειμένου να φέρει την παραγωγή ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στα βιομηχανικά και οικονομικά κέντρα κατανάλωσης που βρίσκονται στο βόρειο τμήμα της χώρας (Εικ. 5). Αλλά η Ιταλία πρέπει επίσης να αναπτύξει ηλεκτρικές διασυνδέσεις με γειτονικές χώρες (Γαλλία, Ελβετία) και μακρινές χώρες (Τυνησία, Ελλάδα). Μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις των διασυνδέσεων με την Τυνησία και την Ελλάδα είναι ειδικότερα η ανάπτυξη υποδομής φυσικού αερίου που θα επιτρέπει την εισαγωγή στην Ιταλία φυσικού αερίου που παράγεται στη Βόρεια Αφρική και αυτού που παράγεται στη Μέση Ανατολή. Η Νότια Ιταλία θα γίνει σημείο εισόδου XXL για την ενέργεια στην Ευρώπη.
Εικ. 5: Ανάπτυξη του δικτύου ηλεκτρικής ενέργειας στην Ιταλία (ΤΕΡΝΑ)
Συνέπεια αλλαγής του ενεργειακού παραδείγματος
Αυτή η νέα ενεργειακή στρατηγική θα έχει συνέπειες που δεν μπορούν επί του παρόντος να εκτιμηθούν. Θα δοκιμάσω εδώ μια σύγκριση με το Βέλγιο.
Το Βέλγιο, αν και μικρή χώρα, ήταν μια πολύ μεγάλη βιομηχανική και οικονομική δύναμη. Μεταξύ 1840 και 1910, το Βέλγιο ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομική δύναμη στον κόσμο. Αυτή η ανάπτυξη οδηγήθηκε ιδιαίτερα από την 1η και 2η βιομηχανική επανάσταση, που επέτρεψαν την ανάπτυξη μηχανημάτων και την εφαρμογή επιστημονικών ανακαλύψεων στη γεωργία, τη βιομηχανία και τα μέσα μεταφοράς. Θα πρέπει να σημειωθεί παρεμπιπτόντως ότι ήταν η χρήση του άνθρακα εκείνη την εποχή, που ήταν το πιο ενεργειακά πυκνό χρησιμοποιήσιμο καύσιμο, που το έκανε δυνατό. Χωρίς να μπω στη συζήτηση της αποικιοκρατίας και του Κονγκό, το μεγαλύτερο μέρος της βελγικής οικονομίας οδηγήθηκε από τη Βαλλονία (το νότιο τμήμα της χώρας), για 2 βασικούς λόγους:
- η πλειονότητα των περιοχών εξόρυξης βρίσκονταν στην περιοχή Charleroi, Namur και Lièges. Επομένως, αυτές οι 3 περιφέρειες έχουν αναπτύξει συναφείς βιομηχανίες (χάλυβας/υαλουργίας/κλωστοϋφαντουργίας).
- Η ροή των αγαθών που παράγονται και καταναλώνονται στη Βαλλονία στάλθηκε μέσω καναλιών και σιδηροδρόμων στη Γαλλία, την Ολλανδία και τη Γερμανία.
Ως αποτέλεσμα, η Βαλλονία, η οποία παράγει ενέργεια και διαθέτει πυκνές υποδομές μεταφορών, ήταν μια εξαιρετικά δυναμική «οικονομική αντλία» αναρρόφησης και εκφόρτισης. Από την πλευρά της, η Φλάνδρα ήταν πιο αγροτική.
Τον 20ο αιώνα, ο παγκόσμιος ενεργειακός χάρτης άλλαξε. Ο εκδημοκρατισμός της χρήσης της μηχανής εσωτερικής καύσης σε βάρος της ατμομηχανής άλλαξε κυριολεκτικά τους τρόπους μεταφοράς. Ο άνθρακας σταδιακά αντικαθίσταται από πετρέλαιο, το οποίο είναι πιο ενεργειακό. Η μεταφορά εμπορευμάτων (τραίνο/φορτηγίδα) σταδιακά αντικαθίσταται από πλοία, πλοία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων και αεροπλάνα. Ως αποτέλεσμα, υπάρχει μια οικονομική μετατόπιση στο Βέλγιο, από τη Βαλλονία στη Φλάνδρα, που έχει τις βελγικές ακτές, και επομένως το λιμάνι της Αμβέρσας και της Μπριζ. Η Φλάνδρα έχει επίσης το αεροδρόμιο Zaventem. Ως αποτέλεσμα, γίνεται το Νο. 1 σημείο εισόδου για αγαθά και εμπορεύματα. Επιπλέον, το πετρέλαιο φτάνει στο Βέλγιο στο λιμάνι της Αμβέρσας. Στη συνέχεια, η Αμβέρσα και η Zee-Brugges γίνονται κορυφαίοι κόμβοι φυσικού αερίου στην Ευρώπη. Η Φλάνδρα γίνεται το ενεργειακό σημείο εισόδου της χώρας. Ταυτόχρονα, η μεσόγεια οικονομία της Βαλλονίας, μπλεγμένη σε προσπάθειες βιομηχανικής και ενεργειακής μετατροπής, δεν μπορεί να γίνει ξανά ανταγωνιστική. Είναι θεμελιώδες να κατανοήσουμε τι αντιπροσωπεύει το σημείο εισόδου της ενέργειας σε μια χώρα. Σε ευρωπαϊκή κλίμακα, αυτό αντιστοιχεί στη δημιουργία περιφερειακών ζωνών που θα είναι το σημείο εισόδου της ενέργειας και οι οποίες θα αναδιαρθρώσουν τα εδάφη, όπως ακριβώς ήταν το Βέλγιο.
Τα σχέδια της ΕΕ είναι πολλαπλά. Το ενεργειακό σχέδιο το έχω παρουσιάσει εκτενώς σε προηγούμενα άρθρα. Ένα από τα άλλα σχέδια της ΕΕ είναι αυτό των περιφερειών του ευρώ, το οποίο παρουσίασε εκτενώς ο κ. François Asselineau. Μία από τις ανομολόγητες αλλά αναλαμβανόμενες αποστολές της ΕΕ είναι να επιτύχει τη δημιουργία ενός συνολικού ομοσπονδιακού κράτους, όπου τα εθνικά κράτη θα διαλύονταν σε Ευρωπεριφέρειες.
Σαφέστατα, καθώς η ΕΕ θέλει να αναπτύξει υπεράκτια αιολική ενέργεια, Power to Gas, Gas to Power, H2 στην ηλεκτρική ενέργεια, όλοι οι βιομηχανικοί τομείς που υποστηρίζουν αυτές τις τεχνολογίες θα αναπτυχθούν. Θα εκτελεστούν μεγάλα έργα υποδομής. Και αυτό θα συμβεί κυρίως στις ακτές και στη θάλασσα Έτσι οι ακτές και όλα τα σημεία σύνδεσης με τα θαλάσσια ενεργειακά δίκτυα θα γίνουν περιοχές οικονομικής ελκυστικότητας. Στην Ευρώπη υπάρχουν 2 πολύ πυκνά βιομηχανοποιημένες ζώνες (εικ. 6): αυτή του Λονδίνου-Παρισιού-Βρυξελλών-Άμστερνταμ και μετά αυτή του Τορίνο-Μιλάνου-Γενεύης-Μόναχου.
Εικ. 6: Υψηλά βιομηχανοποιημένες περιοχές στην Ευρώπη
Είναι σαφές ότι το πρώτο είναι και θα είναι ένα ενεργειακό σημείο εισόδου στην ενεργειακή Ευρώπη που επιθυμούν οι Βρυξέλλες. Ενώ το δεύτερο δεν θα είναι, ή πολύ λιγότερο γιατί είναι περισσότερο μεσόγειο, και άρα λιγότερο σε άμεση επαφή με έργα διασύνδεσης ENR, H2 και υποδομών φυσικού αερίου.
Επιπλέον, στη Βαυαρία (νότια Γερμανία), υπάρχει μια εξαιρετικά πυκνή και παραγωγική αυτοκινητοβιομηχανία. Ωστόσο, η ΕΕ μας απαιτεί να πάμε αποκλειστικά ηλεκτρικοί, παρόλο που τίποτα δεν έχει πραγματικά μελετηθεί βιομηχανικά για να επιτευχθεί αυτή η μετάβαση. Ο αναγνώστης θα μπορεί να ακούσει την εποικοδομητική συνέντευξη με τον CEO της Renaut, Jean Dominique Senart . Το ηλεκτρικό αυτοκίνητο δημιουργεί μεγάλα προβλήματα στο σχεδιασμό και τη χρήση των πόρων, αλλά και όταν τίθεται σε λειτουργία. Ως αποτέλεσμα, η δυσαρέσκεια μεταξύ των ασφαλιστών εκτοξεύεται κατά των ηλεκτρικών αυτοκινήτων . Το ηλεκτρικό αυτοκίνητο δεν φαίνεται να ενθουσιάζει τους επαγγελματίες του κλάδου. Θα καταφέρει η ευρωπαϊκή και ιδιαίτερα η γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία να ανανεωθεί; Θα σημειώσουμε παρεμπιπτόντως το ω τόσο εξαιρετικό στρατηγικό όραμα των «γαλλικών ελίτ» που έκλεισαν τον πυρηνικό σταθμό Fessenheim (κόκκινο κτίριο στον χάρτη 5), ο οποίος βρίσκεται στη Νο. 2 ζώνη υψηλής βιομηχανικής πυκνότητας στην Ευρώπη. Ενώ η Γερμανία έχει κλείσει τους αντιδραστήρες της στο νότο της χώρας και ξοδεύει δισεκατομμύρια ευρώ σε υποδομές δικτύων ηλεκτρικής ενέργειας για να μεταφέρει την ηλεκτρική ενέργεια που παράγεται στο βορρά στο νότο, οι πολιτικοί μας σταχανοβίτες έκλεισαν ένα μέσο παραγωγής που μπορεί να παρέχει μη άνθρακα ηλεκτρική ενέργεια, μια περιοχή που έχει υψηλή ενεργειακή ζήτηση. Τι λεπτό οικονομικό όραμα!
Αυτά τα ευρήματα είναι σημαντικά, γιατί αναδεικνύουν το πρόβλημα που αντιμετώπισε η Βαλονία, δηλαδή: Ανανέωση του εαυτού μας ενώ αντιμετωπίζουμε μια αλλαγή στο ενεργειακό παράδειγμα, όπως το πέρασμα της εποχής του άνθρακα στην εποχή του πετρελαίου. Ποιες θα είναι οι αλλαγές στην Ευρώπη τη στιγμή της πυρηνικής μετάβασης σε όλες τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας;
Μοιράζομαι για άλλη μια φορά την έκθεση ανασκόπησης της ζώνης προσφορών ENTSOE 2018, της οποίας είναι ένας χάρτης (εικ. 7). Βλέπουμε ότι μελετώνται 2 σενάρια. Αυτό περιλαμβάνει τη διαίρεση μεγάλων χωρών σε ευρωπαϊκή κλίμακα σε πολλές δασμολογικές ζώνες. Η ανάγνωση αυτής της έκθεσης, αν και τεχνικής φύσης, είναι θεμελιώδης για την κατανόηση της λογικής που ακολουθούν οι ευρωπαϊκές αρχές.
Σχήμα 7: Σενάριο διαίρεσης χωρών, που μελετήθηκε από το ENTSOE
Ας φανταστούμε τώρα ένα σενάριο διαίρεσης των δασμολογικών ζωνών σε συνδυασμό με αυτό των ευρωπεριφερειών. Δεν θα δούμε να φθάνει στη Γαλλία νομοσχέδιο με στόχο τη διαίρεση της χώρας σε 3 μεγάλες περιφέρειες προκειμένου να τυποποιηθεί το λειτουργικό κόστος ενέργειας ανά μεγάλη περιοχή;
Ομοίως στην περίπτωση της Γερμανίας, δεν βλέπουμε να συμβαίνει διαίρεση της χώρας μεταξύ Βορρά και Νότου; Η Νότια Γερμανία είναι ένας μεγάλος καταναλωτής ενέργειας και η Βόρεια Γερμανία γίνεται το κύριο σημείο εισόδου ενέργειας της χώρας. Αυτό που συνέβη στο Βέλγιο θα συμβεί σίγουρα στη Γερμανία, δηλαδή μια οικονομική μετατόπιση από ιστορικές βιομηχανικές περιοχές σε περιοχές εισερχομένων ενέργειας.
πηγή: Stratpol
Έρευνα-επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του Mytilenepress. Contact : survivroellas@gmail.com-6945294197. Πάγια προσωπική μου αρχή είναι ότι όλα τα έθνη έχουν το δικαίωμα να έχουν τις δικές τους πολιτικές-οικονομικές, θρησκευτικές και γεωπολιτικές πεποιθήσεις, με την προύπόθεση να μην τις επιβάλουν με πλάγιους τρόπους είτε δια της βίας σε λαούς και ανθρώπους που δεν συμφωνούν. Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Παλαιάς Διαθήκης έγιναν ένθερμοι υποστηρικτές του Διονυσιακού πολιτισμού.
222%20(3)%20(3).jpg)
0 comments: