222%20(3)%20(3)%20(1)%20(1)%20(1)%20(1)%20(2)%20(1)%20(2)%20(1).jpg)
Το Imperium Romanum από αυτοκρατορία των παραγόντων του Διονυσιακού πολιτισμού και του θεού Savaziou έγινε το κράτος του Χριστού και των Ελλήνων με πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη.
Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του Mytilenepress. Contact : survivroellas@gmail.com-6945294197. Από όλους τους προαναφερόμενους εξαιρείται ένα μικρό μέρος με βάση τις παγκόσμιες Φιλοσοφικές-Μαθηματικές σταθερές Μηδέν Άγαν και Μέτρον Άριστον.
Πάγια προσωπική μου αρχή είναι ότι όλα τα έθνη έχουν το δικαίωμα να έχουν τις δικές τους πολιτικές-οικονομικές, θρησκευτικές και γεωπολιτικές πεποιθήσεις, με την προϋπόθεση να μην τις επιβάλουν με πλάγιους τρόπους είτε δια της βίας σε λαούς και ανθρώπους που δεν συμφωνούν. Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Παλαιάς Διαθήκης έγιναν ένθερμοι υποστηρικτές του Διονυσιακού πολιτισμού. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την έγγραφη έγκριση του συγγραφέα.
Οι Έλληνες του μεσαίωνα έγιναν παγκόσμιοι ηγεμόνες. Για τους Σλάβους η Βασιλεύουσα ήταν το Τσάριγκραντ, η πόλη των αυτοκρατόρων. Οι Σκανδιναβοί ονόμαζαν την βασιλεύουσα Μίλγκαρθ, που σημαίνει η μεγάλη και η πιο σεβαστή πόλη από όλες στον κόσμο.
Οι Σκανδιναβοί και πολλοί άλλοι λαοί θεωρούσαν ως τον μεγαλύτερο τίτλο τιμής, να υπηρετήσουν στον Ελληνικό-Αυτοκρατορικό στρατό, δίπλα στους πιο γενναίους βασιλιάδες ,στρατηγούς, αξιωματικούς, και στρατιώτες του κόσμου, τους Έλληνες. Οι Ισλανδοί ονόμαζαν τον Βόσπορο Σγιαβινταρσούντ, τα στενά των ευσεβών,και την Αγία Σοφία, την θεωρούσαν ως το πιο θαυμαστό μέρος του πλανήτη γη.
Πολλοί προσκυνητές με προορισμό τους Άγιους τόπους είχαν ως απαραίτητη στάση την Βασιλεύουσα Κωνσταντινούπολη. Ως παγκόσμια πρωτεύουσα του μεσαίωνα στην Κωνσταντινούπολη, κατοικούσαν και αρκετές μειονότητες όπως Άραβες, Τούρκοι, Ιταλοί, Νορμανδοί, Φράγκοι, Γότθοι, Ούννοι κλπ.
Η Αγία Σοφία ήταν η ωραιότερη Εκκλησία στον κόσμο και η Βασιλίδα των πόλεων γεμάτη με αλλοδαπούς προσκυνητές, πρεσβευτές ξένων χωρών, εμπόρους κλπ. Καμία άλλη πόλη σε ολόκληρο τον κόσμο δεν είχε τόσες Εκκλησίες-Μοναστήρια και φιλανθρωπικά ιδρύματα. Όλα τα υπόλοιπα έθνη πλην του Ιmperium Romanum, του Βοσπόρου, ήταν σε μεγάλη ηθική-πνευματική εξαθλίωση.
Όταν παντρεύτηκε μια Ελληνίδα πριγκίπισσα Θεοφανώ τον Όθωνα Β, προσπάθησε να μάθει χωρίς επιτυχία τους Γερμανούς να κάνουν μπάνιο !!!
Τότε οι Γερμανοί εξαγριώθηκαν και μια καθολική μοναχή καταράστηκε την Ελληνίδα Θεοφανώ, να σαπίσει στην κόλαση γιατί τους ζητούσε να κάνουν μπάνιο για να έχουν άσχημες οσμές Τα πάντα στην Γερμανική αυλή διαμορφώθηκαν στα πρότυπα των Ελλήνων, ακόμη και ο τίτλος του kaiser δεν προερχόταν από το λατινικό caesar, αλλά από τον ελληνικό τύπο kaisar.
Την ίδια εποχή η εξαδέλφη της Θεοφανούς Μαρία Αργυρού στάθηκε πιο τυχερή όταν παντρεύτηκε τον δόγη της Βενετίας Ιωάννη Ορσεόλο, καθώς οι Ιταλοί εντυπωσιάστηκαν με την Ελληνίδα Μαρία Αργυρού, που έτρωγε με πιρούνι και όχι με τα χέρια, σαν εκείνους. Τότε για πρώτη φορά στην Ιταλική ιστορία οι έτρωγαν πλέον με πιρούνια. Εννιακόσια χρόνια μετά την γέννηση του Χριστού, έμαθαν οι Ιταλοί, τί ήταν το πιρούνι οι Ιταλοί.
Η γεμάτη από Χριστιανική ζωή Κωνσταντινούπολη-Βασιλεύουσα, γίνεται η πόλη με τα περισσότερα φιλανθρωπικά ιδρύματα στον κόσμο, την εποχή του μεσαίωνα.
Καμία άλλη πόλη του κόσμου δεν είχε τόσα φιλανθρωπικά ιδρύματα. Αυτό είναι το βασικότερο στοιχείο-αξίωμα που χαρακτηρίζει την αγάπη των Ορθοδόξων Ελλήνων προς τον Χριστό, και τους αδύναμους συνανθρώπους. Οι Έλληνες του μεσαίωνα γνωρίζουν καλά τι θα σημαίνει ελεημοσύνη –βοήθεια στον φτωχό, στον άστεγο, στον πεινασμένο, στον ανάπηρο. Για αυτό πάρα πολλοί Έλληνες εκείνες της εποχές, έκαναν πολλές ελεημοσύνες, από πραγματική Χριστιανική αγάπη.
Η πόλη των πόλεων η Κωνσταντινούπολη ήταν δίκαια ξακουστή ως η πόλη με τα περισσότερα νοσοκομεία, ορφανοτροφεία, γηροκομεία, φτωχοκομεία. Όλα αυτά τα ιδρύματα λειτουργούσαν δωρεάν, για τους φτωχούς υπηκόους του κράτους που ήταν άστεγοι-πένητες. Βασικός χορηγός-δωρητής η Ελληνική-Ορθόδοξη Εκκλησία, ακολουθούσε η εκάστοτε αυτοκρατορική οικογένεια και οι ανώτερες κοινωνικές τάξεις. Το Έργο της ιερής φιλανθρωπίας, αναλάμβαναν τα θηλυκά μέλη των αυτοκρατορικών οικογενειών, όσο και των εύπορων οικονομικά τάξεων, διότι οι άνδρες απουσίαζαν, σε καθημερινή βάση, όλους εκείνους τους αιώνες στα πεδία των μαχών.
Η μεγαλοπρέπεια και ο πλούτος της Βασιλεύουσας εξέπληξε όλους τους επισκέπτες. Σε όλες τις πλουσιότερες πόλεις του κόσμου, δεν υπήρχαν συγκεντρωμένα τόσα αγαθά όσο αυτά που βρέθηκαν στην Κωνσταντινούπολη. έγραψε ο Robert de Clari, ένας από τους συμμετέχοντες στην τέταρτη Διονυσιακή-Εωσφορική σταυροφορία. Μέχρι την καταστροφή της Τέταρτης Σταυροφορίας, η Κωνσταντινούπολη ήταν το μεγαλύτερο εμπορικό σταυροδρόμι στον κόσμο, που συνέδεε την Κίνα, την Ινδία, την Αραβία, την Ευρώπη και την Αφρική. Όλα τα ευρωπαϊκά βλέμματα στράφηκαν προς το μέρος της.
Η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία θεωρείται μια δημοκρατική μοναρχία όπου αρκετές φορές η λαϊκή βούληση καθόριζε την πτώση και την άνοδο των Βασιλέων. Η κληρονομικότητα, ο λαός και οι πολιτικές παρατάξεις της Βασιλίδος των πόλεων ήταν το μόνο αποδεκτό πλαίσιο για την νομιμοποίηση της αυτοκρατορικής εξουσίας. Οι Έλληνες υπήκοοι ήταν σε θέση να αντισταθούν σε έναν αυτοκράτορα όπως έγινε με τον Ιουστιανιανό στην στάση του Νίκα. Ενθρόνιση και παραμονή στον Ρωμαϊκό θρόνο είχε ως απαραίτητη προϋπόθεση την συγκατάθεση του λαού στον ιππόδρομο την "Βουλή" της Δημοκρατικής Μοναρχίας. Δημοκρατίας.
Οι Έλληνες του μεσαίωνα δεν ήταν θεατές των εξελίξεων και παθητικά ανδράποδα. Ενδεικτικό είναι ότι κατόπιν βαρύτατων φορολογικών μέτρων-δυσαρέσκειας πέταξαν πέτρες στον Άγιο Pallida Mors Saracenorum και αν δεν είχαν επέμβει επώνυμοι αξιωματούχοι ίσως και να τον δολοφονούσαν είτε να τον τραυμάτιζαν σοβαρά. Οι πρόγονοι μας ήταν πάντοτε σε θέση αναμονής απέναντι στην αυτοκρατορική εξουσία και αναζητούσαν τρόπους να παρέμβουν στην αυτοκρατορική πολιτική. Είχαν την δύναμη να κινητοποιηθούν μέσα σε λίγες ώρες!!! Δεν ήταν μια βαθιά διχασμένη κοινωνία όπως οι νεοέλληνες. Οι κάτοικοι της Κωνσταντινούπολης επαναστατούσαν για θεολογικά-πολιτικά, κοινωνικά και φορολογικά θέματα.
Η κυρίαρχη ελίτ δεν είχε μόνιμα κληρονομικό δικαίωμα σε αξιώματα ή τίτλους. Οι Ελληνικές στρατιωτικές οικογένειες της Μικράς Ασίας, οι οποίες ασκούσαν και την ανώτατη πολιτική εξουσία έγιναν ισχυρές μέσα από τις διακρίσεις στα πεδία των μαχών. Ο εκάστοτε στρατηγός ενός Θέματος ήταν ταυτόχρονα και πολιτικός διοικητής. Είναι προτιμότερο να αδικηθείς, παρά να αδικήσεις και να κάνεις κάτι κακό μας δίδαξε μεταξύ πολλών άλλων ο Ύπατος των Φιλοσόφων. Εάν δεν υπάρχει πραγματική δικαιοσύνη-αξιοκρατία θα καταρρεύσει το κράτος του Θεού (Άγιος-αυτοκράτορας Νικηφόρος).
Για αυτό αναφερόταν στους νόμους του Imperium Romanum. Oi Έλληνες-Ρωμαίοι υπήκοοι εκτός από ελεύθεροι πρέπει να αντιμετωπίζονται από ένα κράτος δικαίου, να μην ταπεινώνονται-ατιμάζονται και να μην αδικούνται. Οι Έλληνες που αγωνίζονται για τον πολιτισμό και την πίστη πρέπει να έχουν την καλύτερη αντιμετώπιση από τους αξιωματικούς, καθώς και από τους πολιτικούς-δημοσίους υπαλλήλους. Ενδεικτικά ο Άγιος-Βασιλιάς Νικηφόρος τονίζει την διαχρονική επικινδυνότητα των εφοριακών και των δικαστών. (Άγιος Pallida Mors Saracenorum).
Οι εφοριακοί-δικαστές και γενικότερα οι υπάλληλοι του Ιmperium Romanun σύμφωνα με τον Άγιο-αυτοκράτορα Νικηφόρο Β Φωκά είναι ανθρωπάκια που δεν ωφελούν σε τίποτα το Ελληνικό έθνος-κράτος, διότι δεν ενεργούν για το κοινό καλό γιατί κατατρέχουν τους φτωχούς και τους πατριώτες. Αυτοί οι κρατικοί αξιωματούχοι με αρχές την αδικία και την αιματηρή φορολόγηση των φτωχών συγκεντρώνουν τον προσωπικό τους πλούτο. Εδώ ο αυτοκράτορας αναφέρεται στις δωροδοκίες όλων των κρατικών υπαλλήλων και τον παράνομο πλουτισμό. Άγιος Νικηφόρος Φωκάς-Περί Παραδρομής πολέμου).
Η Ελευθερία και η Αξιοπρέπεια είναι οι δύο μεγαλύτερες πανανθρώπινες αξίες τις οποίες δημιούργησαν και τις δίδαξαν οι αρχαίοι Έλληνες σοφοί σε όλη την ανθρωπότητα. Εν τούτοις το σημαντικότερο όλων ήταν ότι δεν ήταν θεωρητικοί διδάσκαλοι των δύο υπέρτατων αξιών. Τις δύο μέγιστες πανανθρώπινες αξίες, τις δίδαξαν πολεμώντας χάνοντας τις ζωές τους και τραυματιζόμενοι στα πεδία των μαχών.
Η ελευθερία και η αξιοπρέπεια είναι τα ιερότερα και σημαντικότερα αγαθά της Αριστόκλειας παιδείας. Απαιτούνται σκληροί αγώνες και αιματηροί ενίοτε για να διατηρηθούν αυτές οι δύο υπέρτατες αρχές από τα έθνη. Ο Ιουστινιανός Α ήταν το ακριβώς αντίθετο σε σχέση με τον κορυφαίο αυτοκράτορα όλων των εποχών τον Βασίλειο Β. Για αυτό εισέπραξε τους φόρους από τους φτωχούς Έλληνες ακόμη και με ξυλοδαρμούς !!! Μεταξύ άλλων ο Ιουστινιανός A δεν πολεμούσε στην πρώτη γραμμή των μαχών-πολέμων, όπως όλοι οι Έλληνες βασιλείς, αλλά καθόταν στο παλάτι και έδινε διαταγές. Η πολιτική του Λατίνου Αυτοκράτορα υπήρξε εντελώς αντίθετη με εκείνη του Βουλγαροκτόνου.
Oι επιτυχίες του Βασιλείου B σε πολιτικό-στρατιωτικό, επίπεδο δεν ήταν ποτέ βασισμένες επάνω στην βαρύτατη φορολογία των φτωχών Ελλήνων υπηκόων και στην δυστυχία των υπηκόων. Μια στρατιωτική- πολιτική, και μια κοινωνική επιτυχία για να έχει ηθική αξία, δεν πρέπει ποτέ να επιτυγχάνεται, εις βάρος της οικονομικής ευημερίας, της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας των πολιτών η των υπηκόων.
Ποτέ στην παγκόσμια ιστορία οι φτωχοί δεν γνώρισαν τέτοια ευημερία και προστασία, παρά μόνο στις ημέρες διακυβερνήσεως του Βασίλειου Β. Υπήρξε μέγας προστάτης όλων των φτωχών και των αδικημένων. Για αυτό τους έδωσε πλήρη φοροαπαλλαγή, όσα χρόνια κυβερνούσε. Όλες της ετήσιες φορολογικές υποχρεώσεις των αδυνάτων Ελλήνων, όλα τα χρόνια που ήταν Βασιλιάς, της πλήρωναν οι πλούσιοι. Ενδεικτικό ήταν ότι, από τους ισχυρούς πήρε πίσω όλα τα κτήματα, που είχαν αποσπάσει άδικα από τους φτωχούς, και τα έδωσε πίσω στους δικαιούχους. Το ίδιο έκανε και με τα Εκκλησιαστικά κτήματα.
Η αυτοκρατορική εξουσία βασίζεται στους εκπαιδευμένους αξιωματούχους στον Αριστόλειο πολιτισμό πολιτισμό. Μια σημαντική-θεμελιώδης διαφορά των Ελλήνων και του Ιmperium Romanum του Βοσπόρου με την "Αγία Γερμανική αυτοκρατορία" ήταν ότι η πολιτική φιλοσοφία που καθοδηγούσε την άρχουσα τάξη στηριζόταν στην Αριστόκλεια παιδεία. Στον Αντίποδα η δυτική πολιτική-θεολογία αντλήθηκε από την Παλαιά Διαθήκη και την Διονυσιακή Κουλτούρα.
Το Ελληνικό έθνος έγινε κληρονόμος μιας παγκόσμιας αυτοκρατορίας και επίκεντρο της Ορθοδοξίας για όλη την οικουμένη. Το δικαίωμα των Ελλήνων βασιλέων να θεωρούνται νόμιμοι διάδοχοι των Ρωμαίων αυτοκρατόρων, δεν έχει αμφισβητηθεί σε όλη την διάρκεια ζωής της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Μόνο η Γερμανική άρχουσα τάξη διεκδικούσε τους τίτλους και τα εδάφη του Imperium Romanum του Βοσπόρου. Ακόμη και σε χώρες όπως η Γαλλία, η Ισπανία και η Βρετανία, που δεν υπήρχε περίπτωση να ανακτηθούν ως αυτοκρατορικά εδάφη, θεωρούσαν τον εκάστοτε Έλληνα-βασιλιά Κωνσταντινουπόλεως, ως τον υπέρτατο άρχοντα της γης.
Η κατάκτηση των εδαφών αυτών για τελευταία φορά από τον Ιουστινιανό, θεωρήθηκε ως νόμιμη επανάκτηση των αυτοκρατορικών δικαιωμάτων. Ο εκάστοτε πάπας χρονολογούσε τα εγγραφά του, με βάση το έτος βασιλείας του Έλληνα αυτοκράτορα. Ο κάθε νεοεκλεγμένος πάπας ζητούσε την επικύρωση του αξιώματος του, από τον Έλληνα μονάρχη Κωνσταντινουπόλεως, η από τον έξαρχο της Ραβέννας.
Τον τέταρτο αιώνα έχουμε την θεολογική εδραίωση του Χριστιανισμού και του Imperium Romanum. Kατά τις Αγίες Οικουμενικές Συνόδους που έλαβαν χώρα δια την αναίρεση των αιρετικών δοξασιών και την υποστήριξη Ορθόδοξου Δόγματος έχουμε την ένωση της χριστιανικής Χριστιανικής πίστεως με την φιλοσοφία και την δημιουργία της Ελληνοχριστιανικής Θεολογίας.
Δεν ήταν τυχαία ιστορικά γεγονότα ότι ο Τίμιος Σταυρός βρέθηκε για πρώτη φορά επί βασιλείας του Αγίου Κωνσταντίνου, όταν παραχωρήθηκε η Ρωμαϊκή εξουσία στους Έλληνες και επέστρεψε στα Ιεροσόλυμα από τον πρώτο Έλληνα αυτοκράτορα που ανέβηκε στον Ρωμαϊκό θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως.
Τα δύο μεγίστης-παγκόσμιας σημασίας γεγονότα δείχνουν ότι οι αναγεννημένοι από την Ορθοδοξία Έλληνες, είχαν την ευλογία και την απόλυτη στήριξη του Χριστού να διοικήσουν την παγκόσμια Ρωμαϊκή αυτοκρατορία για να διδάξουν τον Θεό-Δημιουργό του Μέγα Αριστοκλή και τον Ελληνικό πολιτισμό στα έθνη κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους.
Ότι είμαστε ως έθνος το οφείλουμε στον Χριστό, τον Άγιο Κωνσταντίνο, την Αγία Ελένη, τον Μέγα Αριστοκλή, τον Ηρόδοτο και στους τρεις Ιεράρχες. Για την αλλαγή της παγκόσμιας ιστορίας, για όλα τα κοσμοϊστορικά γεγονότα αιτία είναι ο Ιησούς Χριστός, ο Άγιος Κωνσταντίνος, η Αγία Ελένη, οι τρεις ιεράρχες και ο Μέγας Αριστοκλής. Εκείνοι άλλαξαν την ιστορία της ανθρωπότητας. Ήταν η αιτία για την δημιουργία της πρώτης και μοναδικής Ορθόδοξης- παγκόσμιας αυτοκρατορίας.
Ήταν οι δημιουργοί της πρώτης και μοναδικής Ορθόδοξης- παγκόσμιας αυτοκρατορίας. Ο Κωνσταντίνος αντιλαμβάνεται ότι ήδη έχουμε μια αλλαγή στην παγκόσμια ιστορία καθώς ο Ιουδαϊκός χριστιανισμός άρχισε να εξελληνίζεται μέσα από την χρήση της Ελληνικής γλώσσας και του πολιτισμού. Την αλλαγή αυτή την θεμελίωσαν οριστικά οι τρεις ιεράρχες με την είσοδο των διδαχών του Αριστοκλή στον χριστιανισμό.
Η μεταστροφή της Ορθοδόξου πίστεως από τον Διονυσιακό-Ιουδαϊκό στον Ελληνικό πολιτισμό, δημιούργησε τις προϋποθέσεις για την παγκοσμιότητα της Ορθοδοξίας, του Ευαγγελίου, του κλασικού πολιτισμού και του Ελληνικού Imperium Romanum. Ο Μέγας Αριστοκλής μαζί με τον σωτήρα Ιησού Χριστό διαμόρφωσαν ηθικά και πνευματικά ολόκληρη την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, διότι εξ αρχής ο Χριστιανισμός με τον Ελληνισμό, είχαν τα ίδια ηθικά αξιώματα στους περισσότερους τομείς. Ενδεικτικό περί αυτού ήταν ότι τρία από τα τέσσερα Ευαγγέλια γράφτηκαν απευθείας στην Ελληνική γλώσσα, όπως επίσης οι πράξεις των Αποστόλων, οι επιστολές του Αποστόλου των εθνών Παύλου, καθώς και τα πρώτα άρθρα της Ορθόδοξης, Χριστιανικής θεολογίας.
Η ίδρυση της παγκόσμιας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας από τους Ιουδαίους ένωσε όλη την οικουμένη. Αυτό έφερε την υποταγή των εθνών, κατάργησε τα σύνορα στην Μεσόγειο, Ευρώπη, Μικρά Ασία. Βόρεια Αφρική κλπ, και σχημάτισε την πατρίδα που γεννήθηκε η Ελληνορθοδοξία. παράλληλα δημιούργησε τις προυποθέσεις για την απελευθέρωση του Ελληνικού έθνους, το οποίο έφτασε στο απόγειο του, με την ανάληψη διοικήσεως του Ρωμαϊκού κράτους. Οι Έλληνες των μεσαιωνικών αιώνων μέσα από την ηθική, την πίστη και την παιδεία έγιναν κληρονόμοι μιας παγκόσμιας αυτοκρατορίας (Ρωμαϊκή) και μια παγκόσμιας θρησκείας (Χριστιανισμός). Ο Χριστιανισμός αναδύθηκε και έγινε παγκόσμια θρησκεία με την εισαγωγή των Πλατωνικών διδασκαλιών από τους τρείς ιεράρχες και η αρχαία Ελληνική σοφία διασώθηκε και διατηρήθηκε στους αιώνες μέσα από την ενσωμάτωση της στην Ορθόδοξη-Χριστιανική πίστη. Κυριολεκτικά ο Ελληνισμός αναστήθηκε από την Ορθοδοξία.
Ήδη από την εποχή του Αγίου Κωνσταντίνου έχουμε μια αλλαγή στην παγκόσμια ιστορία καθώς ο Ιουδαϊκός χριστιανισμός άρχισε να εξελληνίζεται μέσα από την χρήση της Ελληνικής γλώσσας και του πολιτισμού. Την αλλαγή αυτή την θεμελίωσαν οριστικά οι τρεις ιεράρχες με την είσοδο των διδαχών του Αριστοκλή στον χριστιανισμό. Οι Έλληνες με το που αναλαμβάνουν την διοίκηση του Ρωμαϊκού κράτους, έχουν πλήρη συνείδηση της πολιτιστικής και θρησκευτικής ανωτερότητας τους.
Ο σκοπός των Τριών Ιεραρχών ήταν η ενοποίηση του Ρωμαϊκού κράτους μέσω της χριστιανικής πίστεως και της Ελληνικής παιδείας. Η Ορθοδοξία και ο Αριστόκλειος πολιτισμός ήταν τα βασικά στοιχεία συνοχής για να αντιμετωπίσει το Ελληνικό-Ρωμαϊκό έθνος, τον μόνιμο κίνδυνο λόγω των διαφορετικών λαών. Οι Άγιοι πατέρες θεμελίωσαν την πολιτική ιδεολογία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, επάνω στο αξίωμα της χριστιανικής οικουμενικότητας, του Ελληνικού πολιτισμού και των Ρωμαϊκών πολιτικών αξιωμάτων.
Το Ρωμαϊκό κράτος συνέχισε να υπάρχει εξαιτίας του Χριστού, του Αγίου Κωνσταντίνου και των τριών Ιεραρχών. Χωρίς την ένωση του Χριστιανισμού και του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού, ήταν αδύνατον να γίνει το έθνος μας, παγκόσμια αυτοκρατορία και να φτάσει στην κορυφή του κόσμου.
Ο Ελληνικός πολιτισμός και ο Χριστιανισμός θα ενωθούν ώστε να γίνει για μία και μοναδική φορά η Ελλάδα παγκόσμιο κρατικό μόρφωμα. Ο Χριστός και ο Αριστοκλής-Πλάτωνας υπήρξαν τα θεμέλια της αυτοκρατορίας και του έθνους. Από εκεί ο Ελληνισμός θα πάρει αστείρευτες δυνάμεις για να μεγαλουργήσει και να επιβιώσει. Οι πατέρες της Ορθοδοξίας, κράτησαν ότι πολύτιμο είχε ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός, όπως οι διδασκαλίες του Πλάτωνα-Αριστοκλή, ενώ παράλληλα χρησιμοποίησαν την κορυφαία γλώσσα στον κόσμο την Ελληνική. Ο Ελληνικός πολιτισμός δεν ήταν αρκετός από μόνος του για να φτάσει στην κορυφή του κόσμου το έθνος.
Για αυτό και έπρεπε να ενωθεί ο Ελληνικός πολιτισμός με τον χριστιανισμό, για να φτάσει ο Ελληνισμός στο απόγειον της δυνάμεως του. Η πολιτιστική διαδρομή του αρχαίου Ελληνικού κόσμου ενώθηκε με την Ορθοδοξία ως σώμα Χριστού, όταν οι Έλληνες θα αναλάβουν την ηγεσία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και της Αγίας Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Ο Ελληνικός-Ρωμαϊκός πολιτισμός βασίζεται σε μια πολυπολικότητα και σε ανταγωνιστικές αρχές με βασικούς πυλώνες τον Ιησού Χριστό και τον Μέγα Αριστοκλή. Είναι εμφανέστατη η δυναμική-καταλυτική συνύπαρξη ισορροπία μεταξύ του χριστιανικού πολιτισμού και του ελληνιστικού πολιτισμού.
Ο μέγιστος εκφραστής της Αρχαιότητας ο Αριστοκλής μαζί με τους τρεις Ιεράρχες θα δημιουργήσουν της βάσεις για την οικουμενικότητα, την διαχρονικότητα του Ελληνισμού και της Χριστιανικής, Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Τα περισσότερα στοιχεία του αθάνατου Ελληνικού πνεύματος θα είναι πλέον μέσα στην Ορθόδοξη πίστη. Η εισαγωγή των διδασκαλιών του ύπατου των φιλοσόφων Πλάτωνα-Αριστοκλή από τους Αγίους Ιεράρχες, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι οι Έλληνες φιλόσοφοι ήταν μονοθεϊστές και ότι δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με το Φοινικικό δωδεκάθεο.
Μέσα από τα Πλατωνικά διδάγματα και τα ηθικά αξιώματα, ο Χριστιανισμός έγινε πολύ ευκολότερα αποδεκτός από τους Έλληνες, καθώς τους φάνηκε από την αρχή, ότι η Ορθοδοξία είναι κάτι πολύ οικείο, προς εκείνους. Το αποτέλεσμα ήταν με την εισαγωγή των διδαχών του Πλάτωνα, στον Χριστιανισμό, να έχουμε πολύ μεγάλη εξάπλωση, της νέας και ανερχόμενης θρησκείας στην αυτοκρατορία. Μόνον όσοι ήταν αγράμματοι δεν έγιναν Χριστιανοί, διότι δεν επέτυχαν να διεισδύσουν στα ουσιώδη νοήματα της Χριστιανικής διδασκαλίας. Η αλλαγή του Χριστιανισμού από τον Εβραϊκό, στον Ελληνικό πολιτισμό επέφερε την οικουμενικότητα της Ορθοδοξίας, του Ευαγγελίου, του κλασικού πολιτισμού και της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Έξω από την Ελληνική Ορθοδοξία άφησαν οι άγιοι Ιεράρχες, μόνο το δωδεκάθεο, τον Φοινικικό παγανισμό ως ανάξιο του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού και της Ορθοδοξίας. Πρόσθεσαν στον Χριστιανισμό μόνον ότι καλό είχε ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός μέσα από τα φιλοσοφικά αξιώματα του Αριστοκλή.
Οι Τρεις Ιεράρχες διέσωσαν ότι πολύτιμο είχε δημιουργήσει η ανθρώπινη διάνοια των Ελλήνων σοφών, συνδυάζοντας το πνεύμα του αρχαίου φωτός, με την διδασκαλία του Χριστού. Η σκέψη των Χριστιανών φιλοσόφων του 4ου αιώνα με βασικούς εκφραστές τον Μ. Βασίλειο, τον Άγιο Γρηγόριο, (Ναζιανζηνό-Θεολόγο), τον Άγιο Ιωάννη-Χρυσόστομο και τον Άγιο Γρηγόριο (Επίσκοπος Νύσσης), αποτελεί κομβικό σημείο για την ανάπτυξη της Ορθοδόξου πίστεως. Στις διδαχές και στα έργα τους είναι εμφανής η ιδεολογία του Αριστοκλή-Πλάτωνα. Οι Καππαδόκες νεοπλατωνικοί-φιλόσοφοι έρχονται στο πιο καθοριστικό χρονικό σημείο, να διαμορφώσουν και την Ορθόδοξη πίστη.
Οι προκλήσεις από τους εξωτερικούς εχθρούς τις εποχές ακμής του Ελληνικού-Ρωμαϊκού κράτους. Εκείνους τους αιώνες οι Ιταλοί, οι Φράγκοι και οι Γερμανοί πρεσβευτές, αποκαλούσαν τους βασιλείς μας, ως Imperator Greacorum (αυτοκράτορες των Ελλήνων).
Η ΘΕΣΗ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΣΤΟ IMPERIUM ROMANUM.
Την μεσαιωνική εποχή οι αναξιοπαθούντες είχαν στήριγμα το κράτος του Χριστού, την ελληνοχριστιανική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Οι γυναίκες εκείνους τους αιώνες ήταν τα πραγματικά θεμέλια του-Έθνους. Καμία αξιοπρεπής γυναίκα δεν εμφανιζόταν στον δρόμο με το πρόσωπο της ακάλυπτο. Ακόμη και στο σπίτι δεν δειπνούσαν με ξένους, δεν συνομιλούσαν ποτέ μαζί τους. Οι ντυμένες μονογαμικές Ελληνίδες-Χριστιανές, γέννησαν τα εκατομμύρια των Ηρώων και των Αγίων. Οι Έλληνες είχαν τον σεβασμό και την αποδοχή όλων των λαών, ακόμη και των εχθρών τους.
Η θέση της γυναίκας στο imperium romanum ήταν σαφώς ανώτερη σε σχέση με τις γυναίκες του Διονυσιακού πολιτισμού. Στο Ρωμαϊκό κράτος υπήρξαν γυναίκες αυτοκράτειρες, ηγεμονικές προσωπικότητες. Είχαμε γυναίκες επιστήμονες Φιλόσοφοι, Γεωμέτρες, Μαθηματικοί, Ιατροί, σε όλα την διάρκεια ζωής της αυτοκρατορίας (13/4/1204).
Διότι οι άνδρες απουσίαζαν στους αμυντικούς πολέμους, σε όλες τις μεγάλες πόλεις, είχαμε κοινωνικές υπηρεσίες με επικεφαλείς γυναίκες. Επιπροσθέτως οι γυναίκες του Ρωμαϊκού κράτους θεωρήθηκαν άξιες να κατέχουν το ύψιστο αξίωμα του κράτους. Η θέση της γυναίκας στην Ρωμαϊκή κοινωνία ήταν σαφέστατα ανώτερη σε σχέση με αυτή της Ελληνικής αρχαιότητας όπου κυριαρχούσε ο Φρυγικός Savazios. H Ορθοδοξία διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην κοινωνική θέση της γυναίκας στο Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος. Ο Χριστός και η Υπεραγία Θεοτόκος απελευθέρωσαν τις γυναίκες από την αρχαία-παγανιστική εξουσία των ανδρικών ιερατείων των Δελφών και της Ελευσίνας. Μεγάλες γυναικείες προσωπικότητες συνέβαλαν στην διαμόρφωσή μιας νέας εποχής κατά την οποία το γυναικείο ιδεώδες συνδέεται στενά με την φιλανθρωπία και την κοινωνική πρόνοια, την δημιουργικότητα και την εξέλιξη.
Οι γυναίκες είναι άνθρωποι που έχουν θετικά και αρνητικά. Εκπροσωπούν τις θετικές και τις Ιερές ιδιότητες της Παναγίας, σε συνδυασμό με την αδύναμη και ατελή γυναικεία φύση της πρωτόπλαστης Εύας των Διονυσιακών αξιωμάτων. Η μόνη τέλεια γυναίκα είναι η Υπεραγία Θεοτόκος, με την τελειότητα-παρθενικότητα, αγνότητα, και την φιλανθρωπία της. Η Διονυσιακή Εύα και η Παναγία διαχρονικά αποτελούν το ιδεολογικό γυναικείο σύστημα αξιών, καθώς εκπροσωπούν τους δύο παγκόσμιους πολιτισμούς (Αριστόκλειο-Διονυσιακό).
Σε όλη την Ρωμαϊκή περίοδο η γυναικεία δράση και παρουσία, σε κράτος-εκκλησία και κοινωνία υπήρξε καταλυτική. Ενδεικτικά αναφέρω Αγία Ελένη (Ισαπόστολος), Υπατία (Φιλόσοφος), Ευδοκία- Αθηναϊς, Άννα Κομνηνή, Ευδοκία Μακρεμβολίτισσα, Αγία Θεοφανώ, Βασίλισσα Θεοδώρα (σύζυγος αυτοκράτορα Θεόφιλου) και Ειρήνη η Αθηναία. Το όνομά της Αυγούστας Ειρήνης είναι συνδεδεμένο με την πρώτη και καταλυτική αναστήλωση των εικόνων, που θεσπίστηκε από την Ζ Οικουμενική σύνοδο.
Με αυτήν την ενέργεια της έσωσε την Ορθοδοξία και την αυτοκρατορία από βέβαιο αφανισμό. Δύο φορές έγινε στην παγκόσμια ιστορία η αναστήλωση των ιερών εικόνων και τις δυο φορές την αναστήλωση, την έκαναν δύο γυναίκες. Μια πολύ ηθική γυναίκα, κράτησε όρθια την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Καταλυτικό ρόλο στην αποκατάσταση, των Ιερών Εικόνων εικόνων, και την σωτηρία της αυτοκρατορίας, διαδραμάτισε η Ειρήνη, η Αθηναία.
Για αυτό ανάλογα με την ηθική, την παιδεία και τις ικανότητες τους, όλες οι γνήσιες Ελληνίδες να έχουν σημαντικούς ρόλους, και θέσεις. Τα επιτεύγματα της αυτοκράτειρας Ειρήνης, έφεραν το γυναικείο φύλο στο απόγειο του. Εκείνη την εποχή που ανέβηκε στον θρόνο η Ειρήνη, υπήρχαν αρκετοί γενναίοι και έξυπνοι άνδρες, οι οποίοι πολεμούσαν καθημερινά στα πεδία των μαχών, για να προστατέψουν την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Εν τούτοις δεν επέτυχαν να αποκαταστήσουν την λατρεία των Ιερών Εικόνων. Ότι δεν έκαναν πολλές χιλιάδες γενναίοι-ήρωες Έλληνες στρατιωτικοί, το κατόρθωσε μια γυναίκα η Αυγούστα Ειρήνη.
Τον μεσαίωνα υπήρχε υψηλότατο θρησκευτικό υπόβαθρο και οι θεοσεβούμενες Ελληνίδες, ήταν σε θέση να επιτύχουν θαυμαστά πράγματα, και παράλληλα σωτήρια για το Ελληνικό έθνος. Δεν ήταν από σύμπτωση η Ελλάδα κατά την μεσαιωνική εποχή στην κορυφή του κόσμου, καθώς τα θεμέλια του έθνους τα οποία είναι οι γυναίκες είχαν ηθική-παιδεία και ικανότητες αποτελούσαν την συντριπτική πλειοψηφία. Οι ενέργειες της αυτοκράτειρας Ειρήνης δείχνουν το τεράστιο ηθικό και πολιτιστικό επίπεδο και ότι ακόμη και οι άνθρωποι οι οποίοι υπέπεσαν σε σφάλματα, η αμαρτήματα, ήταν σε θέση να κάνουν πάρα πολύ σημαντικά πράγματα για τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία.
222%20(3)%20(3).jpg)
0 comments: