222%20(3)%20(3)%20(1)%20(1)%20(1).jpg)
Οι γεωστρατηγικές-γεωπολιτικές, οι γεωοικονομικές τακτικές καθορίζουν την μοίρα των εθνών και της ανθρωπότητας.
Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του Mytilenepress. Contact : survivroellas@gmail.com-6945294197. Από όλους τους προαναφερόμενους εξαιρείται ένα μικρό μέρος με βάση τις παγκόσμιες Φιλοσοφικές-Μαθηματικές σταθερές Μηδέν Άγαν και Μέτρον Άριστον.
Στο επίκεντρο παγκόσμιων αντιπαραθέσεων- συγκρούσεων κυριαρχεί μια άρρωστη αιρετική ιδεολογία. Οι υπέρμαχοι των Διονυσιακών αξιωμάτων δημιούργησαν τις θρησκευτικές προφητείες, καθορίζουν τα νέα δόγματα των εθνών με στόχο της μόνιμη κατάληψη της εξουσίας. Η Διονυσιακή γεωστρατηγική διαδραματίζει κομβικό ρόλο για το μέλλον της ανθρωπότητας. Η Διονυσιακή κουλτούρα καθορίζει της παγκόσμιες εξελίξεις.
Η Διονυσιακή γεωστρατηγική-γεωπολιτική και γεωοικονομία κατευθύνει τα έθνη στην εποχή του παγκόσμιου μεσσία. Όλες οι πολιτικές-στρατιωτικές κινήσεις συμβάλουν σε αυτόν τον σκοπό. Τα κίνητρα των πολέμων ανά την υφήλιο δεν είναι πολιτικά-στρατιωτικά, οικονομικά και ενεργειακά. Πρωτίστως είναι θρησκευτικής φύσεως. Ο γεωστρατηγικός-θρησκευτικός άξονας 666 (ΗΠΑ-Ευρώπη-Ισραήλ), πιστεύει ακράδαντα ότι είναι προορισμένος από τον θεό να εκπληρώσεις τις προφητείες. Τα Δυτικά έθνη εκφράζουν την πεποίθηση ότι είναι τα εκλεκτά για να ολοκληρώσουν το θεϊκό σχέδιο !!! Αυτή η πανάρχαια-Διονυσιακή δοξασία εξυπηρετεί τα δόγματα του Διονυσιακού πολιτισμού. Οι πολλοί να πεινούν και να αδικούνται. Αντιθέτως οι λίγοι να είναι ισχυροί οικονομικά, να αδικούν και να μην αντιμετωπίζουν ποινικές-ηθικές συνέπειες. Η ιδεολογία αυτή εφαρμόζεται ανελλιπώς στην γεωστρατηγική-γεωπολιτική φιλοσοφία του άξονα 666.
Σκοπός η δύναμη-εξουσία, ο παράνομος-άδικος πλουτισμός, η τυραννία και η επιβολή των Διονυσιακών αξιωμάτων. Δεν υπάρχει δικαιοσύνη και ανθρώπινα δικαιώματα. Το τέταρτο-Διονυσιακό ράιχ ολοκληρώνει το καταστροφικό του έργο. Οι Διονυσιακές στρατηγικές παρουσιάζονται στα ένθη ως επιθυμίες και θεϊκές εντολές. Η πίστη σε έναν καθορισμένο από τον Θεό ρόλο για τα Διονυσιακά έθνη οδηγεί σε άκαμπτες-αδιάλλακτες πολιτικές με στόχο τους πολέμους και την κατάληψη της παγκόσμιας εξουσία. Τα θρησκευτικά-πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά-πολιτιστικά αξιώματα εφαρμόζονται από τα πανάρχαια χρόνια από τα έθνη που ασπάζονται την Διονυσιακή κουλτούρα.
Αυτή η Διονυσιακή πολιτική έχει ιδιαίτερα καταστροφικές συνέπειες στην Μέση Ανατολή και στην σύγκρουση ανάμεσα σε Ισραήλ, Συρία, Ιράν, Παλαιστίνη και Χεζμπολάχ. Η συνεχιζόμενη γενοκτονία εις βάρος των Παλαιστινίων έχει πυρήνα τα Διονυσιακά αξιώματα. Όλες οι πολεμικές ενέργειες του Ισραήλ ερμηνεύονται και παρουσιάζονται ως ιστορική συνέχεια των γενοκτονιών που έγιναν στην Παλαιά Διαθήκη, από τους αρχαίους Ισραηλίτες.
Οι επιπτώσεις της Διονυσιακής γεωστρατηγικής-γεωπολιτικής του άξονα 666 είναι ανυπολόγιστες σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι ευρύτερες γεωπολιτικές αναταράξεις που πηγάζουν από τον Διονυσιακό πολιτισμό καθορίζουν το μέλλον της ανθρωπότητας στο όνομα του Θεού της Διονυσιακής κουλτούρας. Η Διονυσιακή αλαζονεία δεν αφήνει περιθώρια για συμβιβασμούς-συνεργασίες, ειρήνη και κατάπαυση του πυρός. Τα Διονυσιακά δρώμενα αποτελούν παγκόσμια πηγή πολέμων, βίας, γενοκτονίας, καταστροφής, εξαθλίωσης και αδικίας εις βάρος των εθνών. Τα πάντα γίνονται με εντολές του θεού.
Αυτή η Διονυσιακή νοοτροπία έρχεται σε θεμελιώδη αντίθεση με τις αρχές του Αριστόκλειου πολιτισμού περί δικαιοσύνης-ισονομίας. Ένας από τους τρόπους με τους οποίους κυριαρχεί ο γεωστρατηγικός άξονας 666 και ο Διονυσιακός πόλιτσμός είναι οι κίβδηλες δημοκρατίες.
Ευτυχώς υπάρχουν ακόμη φωνές στον δυτικό κόσμο που λένε αλήθειας. Συνάνθρωποι μας στην Ευρώπη και την Αμερική απορούν τι σχέση έχουν Ε.Ε. και ΗΠΑ με την Δημοκρατία. Σχετικά με την κίβδηλη δημοκρατία διαβάζουμε από ξένο αναλυτή :
"Το ινστιτούτο δημοσκοπήσεων Censis πιστοποιεί ότι τα δύο τρίτα των Ιταλών αντιτίθενται στον πόλεμο του Ζελένσκι και στην υποστήριξη που του προσφέρει η κυβέρνηση της Ρώμης και η οποία χρηματοδοτείται σε βάρος των Ιταλών φορολογουμένων. Ωστόσο, ο υπουργός Άμυνας, Guido Crosetto, σχεδιάζει να αυξήσει τις δημόσιες δαπάνες για όπλα ώστε να φτάσουν στο 2,5% του ΑΕΠ. Περισσότεροι από τους μισούς Πολωνούς πιστεύουν ότι ο πόλεμος πρέπει να τερματιστεί με την επιστροφή των ρωσόφωνων και ρωσόφιλων περιοχών στη Ρωσία, αλλά η κυβέρνηση της Βαρσοβίας θέλει να συνεχίσει τον πόλεμο μέχρι την τελευταία Ουκρανία και τη γενική εξαθλίωση των Πολωνών.
Στην Ρουμανία, οι προεδρικές εκλογές ακυρώνονται επειδή ο κόσμος τόλμησε να ψηφίσει τον υποψήφιο που δεν ευχαριστεί τις Βρυξέλλες. Στη Γεωργία, η πρόεδρος, γαλλικής υπηκοότητας, αρνείται να παραχωρήσει τη θέση της επειδή οι Γεωργιανοί ψήφισαν λάθος υποψήφιο. Στη Μολδαβία, για να αντιστραφεί η λαϊκή ψήφος, έγινε έκκληση για την ψήφο των Μολδαβών στο εξωτερικό, αλλά μόνο εκείνων που είχαν μεταναστεύσει σε «φιλικές χώρες». Στη Γαλλία, ο Πρόεδρος Μακρόν βασίζεται σε μια κυβέρνηση μειοψηφίας για να αποφύγει την αποδοχή της λαϊκής ετυμηγορίας που τον αποκήρυξε θεαματικά.
Στην Γερμανία, η ψηφοφορία στα ανατολικά της χώρας ευνοεί το δικαίωμα του AfD, αλλά τίθεται μπλοκάρισμα για να αποκλειστεί αυτό το κόμμα που θεωρείται ενοχλητικό. Και δεν έχει σημασία αν αρέσει ή όχι στους ψηφοφόρους.
Ναι, η γνώμη των ψηφοφόρων δεν μετράει πλέον. Η ψήφος δεν μετράει. Στις κάλπες εγκρίνεται συγκεκριμένο πρόγραμμα, αλλά οι αιρετοί δεν το νοιάζονται και δεν το σέβονται. «Δημοκρατία, δημοκρατία, είναι δική σου δουλειά, όχι δική μου», τραγούδησε κάποιος τη δεκαετία του 1970, αλλά αλίμονο σε αυτόν που μιλάει άσχημα. Γιατί αυτή η ολιγαρχία – που αποτελείται από πολιτικούς υπηρέτες που υπηρετούν τους εμπόρους του θανάτου, τους κερδοσκόπους και τα δυτικά μονοπώλια – δεν έχει τίποτα δημοκρατικό. Και ακόμη λιγότερο αριστοκρατικό. Αυτές δεν είναι κυβερνήσεις που διοικούνται από τους καλύτερους, δεν είναι κυβερνήσεις που οδηγούν τα έθνη προς το συμφέρον των αντίστοιχων λαών τους.
Είναι υποτακτικοί, φοβισμένοι άνθρωποι. Που γκρινιάζουν, αλλά δεν αντιδρούν." Αυτά αναφέρει το Electo Magazine
Η Ελευθερία και η Αξιοπρέπεια είναι οι δύο μεγαλύτερες πανανθρώπινες αξίες τις οποίες δημιούργησαν και τις δίδαξαν οι αρχαίοι Έλληνες σοφοί σε όλη την ανθρωπότητα. Εν τούτοις το σημαντικότερο όλων ήταν ότι δεν ήταν θεωρητικοί διδάσκαλοι των δύο υπέρτατων αξιών.
Τις δύο μέγιστες πανανθρώπινες αξίες, τις δίδαξαν πολεμώντας χάνοντας τις ζωές τους και τραυματιζόμενοι στα πεδία των μαχών. Ελευθερία-αξιοπρέπεια είναι τα ιερότερα και σημαντικότερα αγαθά της Αριστόκλειας παιδείας. Απαιτούνται σκληροί αγώνες και αιματηροί ενίοτε για να διατηρηθούν αυτές οι δύο υπέρτατες αρχές από τα έθνη. Η ελευθερία πηγαίνει με τα ματωμένα της φτερά σε κάθε έθνος που αγωνιζόμενο σκληρά την προσκαλεί. Εν τούτοις όταν επικρατεί η Διονυσιακή κουλτούρα δεν υπάρχει δικαιοσύνη-ελευθερία, αξιοπρέπεια και δημοκρατία. Το πιο κλασικό παράδειγμα η αρχαία Ρώμη.
ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΠΕΙΑΣ.ΜΕΓΑΣ ΑΡΙΣΤΟΚΛΗΣ, ΘΗΣΕΑΣKAI ΑΓΙΟΣ PALLIDA MORS SARACENORUM.
Άξιος τιμής σε μία πόλη είναι όποιος δεν αδικεί. Όμως όλα τα αξιώματα και τις τιμές μιας πόλεως, της αξίζουν όσοι εμποδίζουν τις αδικίες που γίνονται (Αριστοκλής-Νόμοι). Είναι προτιμότερο να αδικηθείς, παρά να αδικήσεις, και να κάνεις κάτι κακό μας δίδαξε μεταξύ πολλών άλλων ο Ύπατος των Φιλοσόφων. Εάν δεν υπάρχει πραγματική δικαιοσύνη-αξιοκρατία θα καταρρεύσει το κράτος του Θεού (Άγιος-αυτοκράτορας Νικηφόρος).
Για αυτό αναφερόταν στους νόμους του Imperium Romanum. Oi Έλληνες-Ρωμαίοι υπήκοοι εκτός από ελεύθεροι πρέπει να αντιμετωπίζονται από ένα κράτος δικαίου, να μην ταπεινώνονται-ατιμάζονται και να μην αδικούνται. Οι Έλληνες που αγωνίζονται για τον πολιτισμό και την πίστη πρέπει να έχουν την καλύτερη αντιμετώπιση από τους αξιωματικούς, καθώς και από τους πολιτικούς-δημοσίους υπαλλήλους. Ενδεικτικά ο Άγιος-Βασιλιάς Νικηφόρος τονίζει την διαχρονική επικινδυνότητα των εφοριακών και των δικαστών. (Άγιος Pallida Mors Saracenorum).
Οι εφοριακοί-δικαστές και γενικότερα οι υπάλληλοι του Ιmperium Romanun σύμφωνα με τον Άγιο-αυτοκράτορα Νικηφόρο Β Φωκά είναι ανθρωπάκια που δεν ωφελούν σε τίποτα το Ελληνικό έθνος-κράτος, διότι δεν ενεργούν για το κοινό καλό γιατί κατατρέχουν τους φτωχούς και τους πατριώτες. Αυτοί οι κρατικοί αξιωματούχοι με αρχές την αδικία και την αιματηρή φορολόγηση των φτωχών συγκεντρώνουν τον προσωπικό τους πλούτο. Εδώ ο αυτοκράτορας αναφέρεται στις δωροδοκίες όλων των κρατικών υπαλλήλων και τον παράνομο πλουτισμό. Άγιος Νικηφόρος Φωκάς-Περί Παραδρομής πολέμου).
Η Ελευθερία και η Αξιοπρέπεια είναι οι δύο μεγαλύτερες πανανθρώπινες αξίες τις οποίες δημιούργησαν και τις δίδαξαν οι αρχαίοι Έλληνες σοφοί σε όλη την ανθρωπότητα. Εν τούτοις το σημαντικότερο όλων ήταν ότι δεν ήταν θεωρητικοί διδάσκαλοι των δύο υπέρτατων αξιών. Τις δύο μέγιστες πανανθρώπινες αξίες, τις δίδαξαν πολεμώντας χάνοντας τις ζωές τους και τραυματιζόμενοι στα πεδία των μαχών.
Η ελευθερία και η αξιοπρέπεια είναι τα ιερότερα και σημαντικότερα αγαθά της Αριστόκλειας παιδείας. Απαιτούνται σκληροί αγώνες και αιματηροί ενίοτε για να διατηρηθούν αυτές οι δύο υπέρτατες αρχές από τα έθνη. Μετά από την κατάπτωση τους οι αρχαίοι Αθηναίοι αναζήτησαν μεθόδους για να απελευθερωθούν και να μην είναι δουλοπάροικοι μέσα στην ίδια τους την πατρίδα. Αυτό είχε ως συνέπεια να ξεκινήσει μία διαδικασία αλλαγών στην Αθηναϊκή κοινωνίας-πολιτεία με στόχο το κοινό όφελος. Επιστήμονες-νομοθέτες, σοφοί, πολιτικοί και λαός συνεργάζονται αρμονικά για να έρθουν οι αλλαγές στο πολίτευμα.
Η Δημοκρατία ήταν ο μόνος τρόπος οργάνωσης της πολιτείας των Αθηναίων με γνώμονα την επιβίωση και την κυριαρχία. Όλοι οι πολίτες του Αθηναϊκού κράτους είχαν υψηλές αξίες-πραγματική παιδεία και ζούσαν με άριστο τρόπο για να φτάσουν στο υψηλότερο πολιτιστικό και πολιτικό επίπεδο. Η αληθινή δημοκρατία αποτελεί τον μοναδικό πολίτευμα που παρέχει όλα τα εχέγγυα για την συνέχεια ενός έθνους. Βασική προϋπόθεση για όλα τα προαναφερόμενα είναι να λειτουργούν-συνυπάρχουν αρμονικά όλες οι κοινωνικές τάξεις και όλοι οι κλάδοι μαζί με τους θεσμούς. Για αυτό σε κάθε τομέα του Αθηναϊκής δημοκρατίας βρισκόταν οι Άριστοι.
Η κατεύθυνση της πολιτείας προς το άριστο αποτελεί την μοναδική διέξοδο για τους θεσμούς-πολιτική, την παιδεία, την δικαιοσύνη, την φιλοπατρία, την ηθική, την ευτυχία. Ο Στρατιωτικός-Ιστορικός Θουκυδίδης αναφέρει τα συστατικά στοιχεία της Αθηναϊκής δημοκρατίας: Την Αθήνα διοικούν οι πολλοί και όχι οι λίγοι. Παράλληλα τα αξιώματα και τις τιμές τα κερδίζουν οι ικανότεροι από όλες τις κοινωνικές τάξεις.
Η κυριαρχία από την Εκκλησία του Δήμου στα περισσότερα και σημαντικότερα θέματα είχε καταλυτικό ρόλο στα επιτεύγματα των Αθηναίων σε κάθε έκφανση ζωής. Οι Άριστοι-ικανότεροι ελεγχόταν και εμποδιζόταν από την Εκκλησία του Δήμου για να μην μετατραπούν σε δυνάστες-τυράννους, Την εξουσία είχε ο λαός της αρχαίας Αθήνας. Οι Αθηναίοι στήριζαν και προωθούσαν τους ανθρώπους με αρετές-παιδεία και εμπόδιζαν όσους ήθελαν να αποκτήσουν αξιώματα για να κάνουν κακό στην πόλη και στους εαυτούς τους. Περί αυτών μας διδάσκει ο Μέγας Αριστοκλής.
Ο Ύπατος των φιλόσοφων και ο μέγιστος των σοφών όλης της ανθρωπότητας αναφέρει ότι η εξουσία ανήκει στον λαό καθώς αυτός δίνει τα θεσμικά αξιώματα σε εκείνους που αναδεικνύονται άριστοι. Εν τούτοις πρέπει να διοικεί το έθνος ο υπέρτατος άρχοντας, ο Φιλόσοφος ΒΑσιλιάς. Tα βασικά αξιώματα του Αριστοκλή σχετικά με τον ιδανικό φιλόσοφο-βασιλέα αποτελούν η παιδεία, η γενναιότητα, η ηθική, η αγάπη και η αφοσίωση στα Ελληνικά ιδεώδη. Ο φιλόσοφος-βασιλιάς διαθέτει την δύναμη της γνώσης (Ισχύς διά της γνώσεως), διότι η παιδεία είναι η αρχή των πάντων.
Για να φέρει την ηθική-δικαιοσύνη, την ανδρεία και την ευημερία ως άριστος ηγεμόνας, είναι απαραίτητη προϋπόθεση η σωστή Ελληνική αγωγή. Ο Ύπατος των Φιλοσόφων για την θέση του ιδανικού ηγεμόνα εξαιρεί τους απαίδευτους. Οι άνθρωποι χωρίς γνώση οι οποίοι ζούνε μέσα στο απόλυτο σκοτάδι, την παρακμή και την εξαθλίωση. Σύμφωνα με τον Μέγα Αριστοκλή η κακία είναι αμάθεια. Επίσης δεν επιτρέπει να διεκδικήσουν την θέση του ηγεμόνα ούτε οι θεωρητικοί φιλόσοφοι. Λαμβάνει την καλύτερη εκπαίδευση. Για αυτό έχει την ηθική ευθύνη προς την πατρίδα, να γίνει αρχηγός και ανιδιοτελής κυβερνήτης με σοφία και δικαιοσύνη. Διότι έχει πολύ υψηλή παιδεία, σε ζητήματα κοινωνικά-πολιτικά και φιλοσοφικά, είναι ο ικανότερος, από τους άλλους σοφούς.
Η αξία ενός φιλοσόφου–βασιλιά φαίνεται από τις προσπάθειες του, για την ηθική-πνευματική βελτίωση των πολιτών, την ενίσχυση της πατρίδας σε πολιτικό, στρατιωτικό, κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο. Ο ηγεμόνας αυτός δεν διέπεται από αρχομανία, και εξουσιαστικές τάσεις, καθώς αναλαμβάνει την εξουσία, για το καλό της πατρίδας. Η προσωπική του ολοκλήρωση έρχεται μέσα από την πραγματοποίηση των ηθικών-πνευματικών και πολεμικών του καθηκόντων.
Το άρρωστο πάθος για την εξουσία, όπως επίσης και η ανάληψή της από ανθρώπους στερημένους από πνευματικές-ηθικές αρετές, προκαλεί αντιδικίες, πολέμους και καταλήγει στην καταστροφή της Ελλάδος. Οι φιλόσοφοι και οι άνθρωποι με πραγματική-υψηλή παιδεία σύμφωνα με τον Αριστοκλή, είναι οι μόνοι ικανοί να κυβερνήσουν τις πόλεις και την Ελλάδα, διότι είναι οι μοναδικοί οι οποίοι, έχουν καλύτερο πνευματικό, ηθικό, κοινωνικό και βιοτικό επίπεδο.
Δέχτηκαν μεγαλύτερες τιμές και αναγνώριση από οποιονδήποτε άλλο βασιλιά και πολιτικό. Είναι ολοφάνερο ότι ο Πλάτωνας είναι πιστός στα ιδεώδη του Βασιλιά Θησέα. Ο μεγάλος ήρωας Θησέας ήταν ο πρώτος Έλληνας βασιλιάς παγκοσμίως, ο οποίος δίδαξε ότι οι βασιλείς επωμίζονται τα περισσότερα βάρη από όλους τους άλλους, ενώ τους καρπούς των προσπαθειών τους, πάντοτε τους μοιράζονται με όλους τους πολίτες.
Ακόμη ο Θησέας δίδαξε ότι σε κάθε μάχη, σε κάθε πόλεμο, καθημερινά τις περισσότερες φορές από οποιονδήποτε άλλο στρατιώτη, βάζει την ζωή του σε κίνδυνο ο εκάστοτε Έλληνας Βασιλιάς. Για αυτό όλοι οι Έλληνες Βασιλείς, στρατηγοί κατά την αρχαία και μεσαιωνική εποχή, όπου οι πρόγονοι μας ήταν διοικητές της Ελληνικής- Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, έκαναν επιθέσεις, ολομόναχοι, ενάντια σε χιλιάδες αντιπάλους. Αυτό το έκαναν για να πάρουν θάρρος οι Έλληνες στρατιώτες για να κερδηθούν οι μάχες και οι πόλεμοι υπέρ της Ελληνικού-Ρωμαϊκού κράτους. Το ίδιο έκαναν και όλες οι επόμενες γενιές Ελλήνων στρατιωτικών μέχρι και την σύγχρονη Ελληνική ιστορία (1821-1940). Οι αρχαίοι Έλληνες σοφοί δεχόταν να τους κυβερνούν οι ικανότεροι-άριστοι. Οι Αθηναίοι στήριζαν-ευνοούσαν τους ηθικούς και ικανούς ανθρώπους για να τους διοικήσουν. Για αυτό όλες οι πολιτειακές δομές είχαν στελεχωθεί με τους αξιότερους. Όλα αυτά γινόταν με βάση το κοινό συμφέρον.
Η ΑΓΝΟΙΑ ΚΑΙ Η ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΕ ΔΕΙΝΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ.
Ο Σωκράτης σταματά τον Αλκιβιάδη και του απευθύνει μια σειρά από ερωτήσεις. Αρχικά τον ρώτησε που πηγαίνει. Ο Αλκιβιάδης απάντησε ότι πηγαίνει να προσευχηθεί. Τότε ο Σωκράτης του είπε, ότι πολύ οι οποίοι πηγαίνουν να προσευχηθούν στους “θεούς”, χωρίς να το γνωρίζουν εξαιτίας της άγνοιας και της αμάθειας τους, νομίζουν ότι προσεύχονται και ζητάνε καλά πράγματα για τους ίδιους, και για όλους τους δικούς τους. Όμως στην πραγματικότητα, χωρίς καθόλου να το καταλαβαίνουν ζητούν εκείνοι οι ίδιοι την καταστροφή, τον αφανισμό τους, καθώς και όλων των δικών τους ανθρώπων.
Όλα αυτά συμβαίνουν εξαιτίας της αμάθειας και της πνευματικής-ηθικής εξαθλιώσεως. Το ίδιο ακριβώς γίνεται στην σημερινή εποχή όπου οι παρηκμασμένοι και αμαθείς ραγιάδες προσεύχονται στον Χριστό να τους δώσει χρήματα, αξιώματα, ακριβά σπίτια-αυτοκίνητα και ωραίες γυναίκες για να κάνουν πάσης φύσεως σεξουαλικές ανωμαλίες. Φυσικά όπως όλοι γνωρίζουν, τέτοιου είδους προσευχές δεν τις κάνει ποτέ αποδεκτές ο Ιησούς Χριστός, παρά μόνον ο εωσφόρος, με τις γνωστές καταστροφικές συνέπειες, για τους ίδιους, την κοινωνία και το έθνος.
Στο έργο Αλκιβιάδης μεταξύ άλλων ο Αριστοκλής κάνει αναφορά και για την μεγάλη έλλειψη ικανοτήτων όλων όσων επιζητούν αξιώματα, τα οποία δεν τα αξίζουν. Φυσικά δεν ξεχνά να κάνει αναφορά, και στην αιώνια Ελληνική μάστιγα τους Φοίνικες-Σημίτες, εωσφοριστές του δωδεκαθέου, οι οποίοι όλους τους Έλληνες, που πολεμούσαν για την πατρίδα, τους έστελναν στην εξορία στις φυλακές, και στον θάνατο μέσω της θανατικής ποινής για το “αδίκημα” της προδοσίας (Μηδισμός). Ο Μέγας Αριστοκλής θεωρούσε ως τέλειος πολίτευμα τον συνδυασμό ολιγαρχίας-δημοκρατίας με βάση της παγκόσμιες μαθηματικές-φιλοσοφικές σταθερές Μηδέν Άγαν και Μέτρον Άριστον.
ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ ;
Ο Μέγας Βουλγαροκτόνος είναι ο μεγαλύτερος Έλληνας στρατιωτικός-πολιτικός ηγέτης στην παγκόσμια, διότι επέτυχε το απόλυτο σε όλους τους τομείς. Παράλληλα πολεμούσε πολύ γενναία στην πρώτη γραμμή στα πεδία των μαχών. Ο Βασίλειος έκανε τις μεγαλύτερες επιτυχίες, τα μεγαλύτερα επιτεύγματα από όλους τους υπόλοιπους Έλληνες, σε πολιτικό, κοινωνικό και στρατιωτικό επίπεδο. Oι επιτυχίες του Βασιλείου Β σε πολιτικό, στρατιωτικό επίπεδο δεν ήταν ποτέ βασισμένες επάνω στην βαρύτατη φορολογία των φτωχών Ελλήνων υπηκόων. Ουδέποτε το έκανε άλλος βασιλιάς αυτό το πράγμα στον υπέρτατο βαθμό.
Μια στρατιωτική, μια πολιτική, μια κοινωνική επιτυχία για να έχει ηθική αξία, δεν πρέπει ποτέ να επιτυγχάνεται, εις βάρος της οικονομικής ευημερίας, της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας των πολιτών η των υπηκόων. Υπήρξε ο μέγιστος, προστάτης των φτωχών και των αδικημένων.
Ο Βασίλειος ήταν ο μοναδικός Έλληνας στα παγκόσμια χρονικά από καταβολής κόσμου, ο οποίος βοήθησε τόσο πολύ τους φτωχούς. Κανένας άλλος δεν βοήθησε τόσους πολλούς φτωχούς ανθρώπους στην ιστορία του ανθρωπίνου γένους. Επίσης κανένας άλλος Βασιλιάς παγκοσμίως, δεν εξίσωσε κοινωνικά τους φτωχούς με τους πλούσιους. Κατάργησε το δικαίωμα εξαγοράς της θανατικής ποινής από τους ισχυρούς οικονομικά και με νόμο τους υποχρέωσε να πληρώνουν τις ετήσιες φορολογικές υποχρεώσεις των αδύναμων Ελλήνων.
Ενδεικτικό ήταν ότι από τους ισχυρούς πήρε πίσω όλα τα κτήματα, που είχαν αποσπάσει άδικα από τους φτωχούς και τα έδωσε πίσω στους δικαιούχους. Το ίδιο έκανε και με τα Εκκλησιαστικά κτήματα.
Όμως ο Βασίλειος δεν σταμάτησε εκεί. Όσοι πλούσιοι εξακολουθούσαν να είναι άδικοι άνθρωποι, ανάλογα με την περίσταση είτε τους αφαιρούσε ένα μεγάλο μέρος της περιουσίας, είτε τους αφαιρούσε ολόκληρη την περιουσία.Τους απολύτως κακούς-πλούσιους που δεν άλλαζαν τακτική, τους κατάντησε ζητιάνους στα καπηλειά και στα πανδοχεία της Μικράς Ασίας. Ανάμεσα σε όλα αυτά κατάργησε ακόμη και το δικαίωμα των δυνατών σε περίπτωση φόνου, να εξαγοράζουν την θανατική ποινή. Μεγάλωσε με δικά του έξοδα όλα τα ορφανά των σκοτωμένων Ελλήνων στρατιωτών.
Η νομοθεσία του ήταν εξίσου δίκαιη και πολύ σκληρή για την κοσμική και την Εκκλησιαστική εξουσία. Καμία διαμαρτυρία δεν τον έκανε ποτέ να αλλάξει γνώμη. Όσες φορές του ζήτησε πίσω ο Πατριάρχης Σέργιος τα κτήματα της Εκκλησίας και των πλουσίων που είχαν αποκτηθεί με αδιαφανείς διαδιδασίες, ο Βασίλειος ήταν ανένδοτος και δεν δεχόταν ούτε να συζητήσει ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Επί των ημερών του δεν υπήρχαν οφίκια-αξιώματα, για ιστορικές προσωπικότητες όπως οι Πατριάρχες Πολύευκτος, Κηρουλάριος και για πολιτικούς όπως ο Βασίλειος Λεκαπηνός, ο Ιωσήφ Βρίγγας και ο Μιχαήλ Ψελλός. Ενδεικτικό ήταν ότι άφησε δύο φορές κενό τον Πατριαρχικό θρόνο στην Κωνσταντινούπολη.
Ο Βασίλειος μεγάλωσε με δικά του έξοδα όλα τα ορφανά παιδιά των σκοτωμένων Ελλήνων στρατιωτών. Σπούδαζε τα αγόρια και εν συνεχεία τα έκανε στρατιώτες-αξιωματικούς του Imperium Romanum και σε όλα τα ορφανά κορίτσια που οι γονείς του σκοτώθηκαν στις μάχες, τα έδινε προίκα και τα πάντρευε. Κανένας άλλος βασιλιάς στον κόσμο δεν έχει κάνει τόσες πολλές ελεημοσύνες-φιλανθρωπίες όπως είχε κάνει ο Έλληνας που αναπαύεται στο Έβδομον (Βουλγαροκτόνος). Υπήρξε ο μέγιστος προστάτης των φτωχών και των κατατρεγμένων.
Κλείνοντας την σημερινή μου εργασία να υπενθυμίσω ότι στην Αμερική μέσω των Διονυσιακών αξιωμάτων έχουν δημιουργηθεί απάνθρωπες κοινωνικές αντιθέσεις, οι οποίες έπληξαν την δημοκρατία. Ταυτοχρόνως, διαβρώνουν τον κοινωνικό ιστό, φαινόμενο το οποίο σε μεγάλο βαθμό προκάλεσε και την σημερινή στρατιωτική, πολιτική, κοινωνική και οικονομική παρακμή.
Τα πλήγματα στο εσωτερικό της Αμερικανικής κοινωνίας, αντιμετωπίζονται από το καθεστώς με ανελέητη βία, από τον Ομοσπονδιακό στρατό και την αστυνομία. Οι Αμερικάνοι πολίτες αντιμετωπίζονται ως εξωτερικός εχθρός όπως οι Ρώσοι, οι Σέρβοι, και οι Σύριοι από το καθεστώς των ΗΠΑ !!! Η βασικότερη αιτία παρακμής των Αμερικάνων είναι ο Διονυσιακός πολιτισμός. Με όπλο τα ΜΜΕ και τα ΜΚΔ οι μέτοχοι της Διονυσιακής κουλτούρας χειραγωγούν και εξαπατούν. Εν τούτοις υπάρχει και η αντίθετη πλευρά. (1)
(1) Το Διαδίκτυο έχει διευρύνει την περίμετρο της ελευθερίας μας. Η πρόσβαση σε αυτό είναι, από κοινωνικής άποψης, δικαίωμα. Ό,τι ακριβώς το νερό ή ο ηλεκτρισμός, δηλαδή δικαίωμα όχι ανθρώπινο, αλλά κοινωνικό, ένα δικαίωμα «εφοδιασμού». O Μαρκ Ζούκεμπεργκ (σ.σ.: ιδρυτής του Facebook) και η πλειονότητα των ιδιοκτητών εταιρειών στο Διαδίκτυο υποστηρίζουν ότι η ανθρωπότητα έχει δικαίωμα πρόσβασης σ' αυτό και ότι είναι υποχρέωση του κράτους να εξασφαλίσει πρόσβαση σε όλους. Αυτό είναι καλό γιατί προϋποθέτει σειρά υποδομών. Παρ' όλα αυτά, είναι εύκολο να υποψιαστεί κανείς ότι δεν πρόκειται για πολύ γενναιόδωρη πρόταση. Όταν οι γίγαντες του Διαδικτύου που σήμερα το μονοπωλούν, υπερασπίζονται τη συγκεκριμένη ιδέα, το κάνουν με την πρόθεση να διευρύνουν την αγορά τους όσο περισσότεροι πελάτες, τόσο περισσότερος τζίρος.
Μπορούμε να ζήσουμε χωρίς Διαδίκτυο;
Μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς τίποτα. Βασικά, εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι ζουν πρακτικά χωρίς τίποτα. Παρ' όλα αυτά, δεν πρέπει να παραβλέψουμε ότι το Διαδίκτυο μας έχει δώσει την ευκαιρία να αυτονομηθούμε στο πώς αποκτάμε τη γνώση κια επίσης έχουμε διευρύνει τον κύκλο των κοινωνικών επαφών μας. Αναντίρρητα είναι τεράστια πρόοδος. Αλλά αυτό που πρέπει να σκεφτούμε τώρα είναι το εξής: Κάθε φορά που συμβαίνει μια τεχνολογική πρόοδος, αυτό εμπεριέχει εγγενώς και ατυχήματα. Όπως λέει ο φιλόσοφος Πολ Βιριλιό, όταν ανακαλύφθηκε το τρένο, ανακαλύφθηκαν και τα σιδηροδρομικά ατυχήματα... Όταν ανακαλύφθηκε ο ηλεκτρισμός, ανακαλύφθηκε και η ηλεκτροπληξία. Ομοίως, όταν ανακαλύφθηκε το Διαδίκτυο, ανακαλύφθηκε και η μαζική επιτήρηση. Το Διαδίκτυο εκλαϊκεύεται, εκδημοκρατικοποιείται, γίνεται πιο φτηνό κι αρχίζει να γίνεται εξαιρετικά εύκολο στη χρήση. Θεωρείται ένα είδος απελευθέρωσης. Φαίνεται ότι μας απομακρύνει από την κυριαρχία των μεγάλων ομίλων των μέσων ενημέρωσης. Αλλά σήμερα γνωρίζουμε ότι γίνεται και αυτό συγκεντρωτικό. Τι είναι το Διαδίκτυο χωρίς την Google, το Facebook, τη Wikipedia; Σε παγκόσμια κλίμακα εξαρτάται από 4 ή 5 μεγάλα συγκροτήματα, τα GAFAM -Google, Apple, Facebook, Amazon, Microsoft- που ξέρουν ακριβώς τι κάνουμε κάθε στιγμή. Η εξάρτησή μας, σε σχέση με τον έλεγχο και την επιτήρηση, είναι πολύ μεγαλύτερη σήμερα.
Έχει μετατραπεί το Διαδίκτυο σε εργαλείο του καπιταλισμού για να εξασφαλιστεί η επιβίωσή του; Θα μπορούσε να θεωρηθεί εργαλείο εναλλακτικής ενημέρωσης;
Το Διαδίκτυο είναι πλέον όπως το τηλέφωνο ή ο ηλεκτρισμός, δηλαδή μία πρόοδος, και δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω. Αλλά, όπως κάθε πρόοδος, φέρει μαζί και προβλήματα που ανακύπτουν και πρέπει να τα προσδιορίσουμε ώστε να περιορίσουμε τις αρνητικές πλευρές. Στο βιβλίο μου προσπαθώ να αφυπνίσω για κάτι που ποτέ δεν είχε υπάρξει, παρά μόνο σε παρανοϊκά μυαλά συγγραφέων. Αυτών που είχαν φανταστεί ότι την επαύριο, με την τεχνολογική πρόοδο, επρόκειτο να υπάρξει κάτι σαν μαζική επιτήρηση. Υπήρχε η βέβαια η δυνατότητα παρακολούθησης πολλών ανθρώπων, αλλά η δυνατότητα παρακολούθησης εκατομμυρίων ανθρώπων δεν είχε υπάρξει ποτέ. Όπως και ποτέ δεν είχε υπάρξει μέσο επικοινωνίας που σε παγκόσμια κλίμακα να ελέγχεται από 4 ή 5 συγκροτήματα.
Τι είναι πιο επικίνδυνο; Η μαζική παρακολούθηση από το κράτος ή το τεχνολογικό μονοπώλιο και ο έλεγχος που έχουν επάνω μας εταιρείες όπως η Google;
Μέχρι πρότινος, η επιτήρηση ήταν υπόθεση του κράτους, της αστυνομίας, των μυστικών υπηρεσιών, της κατασκοπείας, της εθνικής ασφάλειας. Το καινούργιο είναι ότι αυτοί που μας κατασκοπεύουν είναι στην πραγματικότητα μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες, που επίσης είναι οι πάροχοί μας στο Διαδίκτυο, και επιπλέον εξαρτώμεθα πλήρως από αυτούς κατά τρόπο αναπόδραστο. Το επικίνδυνο ήταν το κράτος, αλλά ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι η συνάρθρωση των δύο, ότι αυτές οι εταιρείες δουλεύουν με το κράτος. Είναι αυτό που εγώ αποκαλώ το ψηφιακό σύμπλεγμα ασφαλείας που επικουρεί το βιομηχανικό - στρατιωτικό σύμπλεγμα.
Τα κράτη υποστηρίζουν ότι όσο περισσότερη η επιτήρηση, τόσο μεγαλύτερη η ασφάλεια. Έχει, άραγε, κερδίσει η εκστρατεία φόβου;
Ναι, αυτό είναι ένα πρόβλημα που περιγράφω στο βιβλίο μου. Στην πλειονότητά τους οι άνθρωποι δεν νοιάζονται αν τους παρακολουθούν: «Πού είναι το πρόβλημα αν δεν έχω τίποτα να κρύψω;» αναρωτιέται πολύς κόσμος. Αλλά αν δείχναμε σε κάθε άτομο όλα όσα ξέρουμε γι' αυτό μόνο και μόνο από το Διαδίκτυο, θα έμπαινε σε υποψίες, όσο καλοπροαίρετο κι αν είναι. Όπως λέω στο βιβλίο μου, ο Μπέντζαμιν Φράνκλιν, ένας από τους πατέρες του αμερικανικού Συντάγματος, είπε ότι ένας λαός που δέχεται να εγκαταλείψει μέρος της ελευθερίας του εν ονόματι της ασφάλειας δεν αξίζει ούτε το ένα ούτε το άλλο και τελικά τα χάνει και τα δύο. Δεν γίνεται να υπάρξει 100% εγγύηση για ασφάλεια, δεν το πιστεύουν ούτε καν οι κυβερνώντες που σωφρόνως αναγνωρίζουν ότι, ακόμα κι αν ληφθούν όλα τα μέτρα, δεν είμαστε προστατευμένοι από τρομοκρατικά χτυπήματα που μπορούν να συμβούν ανά πάσα στιγμή. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Γι' αυτό λέω ότι απόλυτη ασφάλεια δεν υπάρχει, αλλά η απόλυτη επιτήρηση, ναι, είναι πιθανή.
Στο βιβλίο σας ισχυρίζεστε ότι η αντίσταση στη μαζική επιτήρηση είναι μια πολιτική μάχη. Επίσης, μιλάτε ακόμα και για εξέγερση των πολιτών εντός των δημοκρατικών χωρών όπου οι ελευθερίες, υποτίθεται, είναι κατοχυρωμένες. Γιατί είναι τόσο σημαντική αυτή η μάχη και γιατί είναι τόσο σημαντικό να κερδηθεί;
Είναι πολύ σημαντικό πρώτον γιατί η πλειονότητα των συμπολιτών μας δεν συνειδητοποιεί το πολιτικό πρόβλημα. Δύο από τους τρεις βασικούς υπέρμαχους της ελευθερίας, όπως ο Έντουαρντ Σνόουντεν και ο Τζούλιαν Ασάνζ, αντιμετωπίζουν την γενική αδιαφορία, ο κόσμος δεν νοιάζεται γι' αυτό που τους συμβαίνει. Το σημερινό σύστημα μας κάνει όχι μόνο να είμαστε υπό επιτήρηση αλλά και να παρακολουθούμε κι εμείς τους άλλους. Αυτό είναι διαστροφή του συστήματος. Το να συνειδητοποιήσουμε τι ακριβώς προστατεύουμε είναι μια θεμελιώδης διάσταση της Δημοκρατίας. Οι παρανοϊκές μυθιστορίες έλεγαν ότι μόνο με μια δικτατορία θα μπορούσαν να μας παρακολουθούν με τον τρόπο που γίνεται σήμερα. Παρ' όλα αυτά, αυτές που μας παρακολουθούν κι όποιος λέει παρακολούθηση εννοεί έλεγχο είναι οι δημοκρατίες. Τι είναι μια δημοκρατία με ένα σύστημα ασφαλείας τόσο ισχυρό; Τι θα γίνει το σύστημα με αυτούς τους νόμους, όταν μία των ημερών έρθει ένα κόμμα Άκρας Δεξιάς ή δικτατορικό στην εξουσία; Ελλοχεύει πλέον ο κίνδυνος να βιώσουμε αυτό που κατήγγειλε ο Όργουελ; Προφανώς κάτι τέτοιο είναι πλέον πιθανό.
Ελλοχεύει στ' αλήθεια ο κίνδυνος να βιώσουμε αυτό που κατήγγειλε ο Όργουελ;
H επιτήρηση ήδη δεν είναι όπως πριν. Τώρα πια δεν είναι ανάγκη να βάλεις κοριό σε τηλέφωνα. Εγώ ο ίδιος αγόρασα το iPhone μου, τον υπολογιστή μου και το iPad μου. Για να μας επιτηρεί κανείς, αρκούν αυτές οι συσκευές και όσα κάνουμε με αυτές, οι οποίες μετατρέπονται σε βραχιόλι παρακολούθησης. Δεν είναι εύκολο να αντιληφθείς ότι εσύ ο ίδιος συνεισφέρεις στην παρακολούθησή σου. Άρα, το αντίθετο του να μην είσαι υπό επιτήρηση ποιο θα ήταν; Να μην μπορείς να χρησιμοποιήσεις το τηλέφωνο ή το έξυπνο κινητό, να μην μπορείς να καταπολεμήσεις την τρομοκρατία; Απολύτως. Τα φρικτά χτυπήματα του Παρισιού τον περασμένο Νοέμβριο έδειξαν ότι είχε εγκαταλειφθεί η επιτήρηση των ανθρώπων. Μέχρι τώρα, η τρομοκρατία είχε καταπολεμηθεί με τη διείσδυση. Ο λόγος που βρέθηκε ένα μέρος των μακελάρηδων είναι γιατί η μαροκινή αστυνομία είχε έναν δικό της που είχε διεισδύσει στην ομάδα. Σήμερα εκκινούμε από την ιδέα ότι, παρακολουθώντας όλο τον κόσμο, εξ ορισμού παρακολουθούμε και τους τρομοκράτες. Στην πραγματικότητα δημιουργείται μια κοινωνία όπου η Δικαιοσύνη μετατρέπεται σε δικαιοσύνη που προλαμβάνει. Είναι μια άλλη από τις απόψεις που εκθέτει το βιβλίο, μια παρανοϊκή άποψη, αυτή της «Minority Report». Με την επιτήρηση θα μπορεί να γίνεται γνωστό αυτό που θέλει κανείς να διαπράξει και θα μπορεί να κρατείται κάποιος χωρίς να έχει διαπράξει έγκλημα, αλλά μόνο επειδή έχει την πρόθεση.
Είναι εφικτή μια εξέγερση εναντίον των μεγάλων μηχανών εξουσίας;
Είναι. Η εξέγερση δεν είναι τόσο πολύπλοκη. Υπάρχουν στη διάθεσή μας εργαλεία επικοινωνίας που μας επιτρέπουν να χρησιμοποιούμε κρυπτογράφηση. Αντί να χρησιμοποιούμε την τεχνολογία που μας προσφέρει η Orange ή η Movistar (σ.σ.: εταιρείες τηλεφωνίας, πάροχοι Διαδικτύου), μπορούμε να χρησιμοποιούμε άλλους μηχανισμούς με τους οποίους κανείς δεν μπορεί να αποκρυπτογραφήσει τα μηνύματά μας. Γιατί η Apple αρνείται να βοηθήσει το FBI, που της ζητάει τη δημιουργία ειδικού λογισμικού για να μπορεί να έχει πρόσβαση στο iPhone ενός κατηγορούμενου για τρομοκρατία; Απλά γιατί δεν το επιθυμούν οι καλύτεροι πελάτες της, που δεν είναι οι τρομοκράτες, είναι όλα τα στελέχη κυβερνήσεων, οικονομίας, βιομηχανίας, που όταν ανταλλάσσουν πληροφορίες, επιθυμούν να διατηρούνται μυστικές. Τo iΡhone θέλει να υποκαταστήσει το BlackBerry, που ήταν το τηλέφωνο των ισχυρών και δεν επέτρεπε την αποκωδικοποίηση. Αρνούμενη να συνεργαστεί με την αμερικανική Δικαιοσύνη, η Apple στέλνει μήνυμα σε όλα τα στελέχη της: «Δεν δίνω πληροφορίες στην αστυνομία κι αν το FBI δεν μπορεί να τα καταφέρει, καμία ανταγωνιστική επιχείρηση ή κανένας χάκερ δεν μπορεί να αποσπάσει πληροφορίες. Με μας μπορείτε να επικοινωνείτε με απόλυτη ασφάλεια».
Πώς επιδρά στην ποιότητα της ενημέρωσης, και επομένως στη Δημοκρατία, η ποιότητα της πληροφορίας που κυκλοφορεί στο Διαδίκτυο και στα κοινωνικά δίκτυα, πολλές φορές χωρίς αντίλογο;
Υπάρχει πιο πολλή πληροφορία από πριν, γιατί αγγίζει πλέον τις διαστάσεις του Διαδικτύου, που δεν έχει αρχή ούτε τέλος κι είναι μεγάλο όσο το διάστημα, πιο μεγάλο απ' τους ωκεανούς. Ξαφνικά, υπάρχει κόσμος που ξέρει πάρα πολλά πράγματα, κατέχει από ένα μικρό κομμάτι της γνώσης, αλλά κυρίως το Διαδίκτυο έχει δώσει στους πολίτες αυτό που εγώ αποκαλώ αυτονόμηση, τη δυνατότητα να εξαρτώνται λιγότερο από τα μεγάλα κέντρα ενημέρωσης και εξουσίας. Το Διαδίκτυο έχει επιτρέψει ένα παθητικό είδος κοινωνικής αντίδρασης, που όμως αλλάζει την πολιτική. Το αποτέλεσμα είναι η κατάρρευση των μεγάλων πολιτικών πυλώνων στις περισσότερες χώρες. Στην Ιταλία, που πάντα είναι ένα εργαστήριο απ' όπου ξεκινούν όλα, αναδύθηκαν κόμματα που ήταν αδιανόητα, αλλά που εξέφραζαν την επιθυμία της κοινωνίας να πάψει να εξαρτάται από τους πολιτικούς. Συμβαίνει και στην Αμερική. Αυτό που συμβαίνει με τον Τραμπ αντικατοπτρίζει το συγκεκριμένο φαινόμενο, όπως ήδη είχε συμβεί με το Tea Party. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι η πολιτική ακόμα ασκείται σε εθνικό επίπεδο. Η οικονομία είναι παγκόσμια, οι επιχειρήσεις είναι παγκόσμιες, το Διαδίκτυο είναι παγκόσμιο, αλλά η πολιτική είναι τοπική. Κάτι δεν λειτουργεί. Είναι αυτό που ο κόσμος αισθάνεται ότι συμβαίνει...
Οι νέες πολιτικές μορφές θα είναι ικανές να αφανίσουν τα παραδοσιακά κόμματα και να εφεύρουν εκ νέου τον τρόπο να ασκείται η πολιτική;
Είναι το πρόβλημα που τίθεται σήμερα. Θα μπορούν άραγε; Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι τα παραδοσιακά κόμματα πάσχουν. Μέχρι και σε χώρες πολύ παραδοσιακές, όπως η Γαλλία, με πολύ συγκεκριμένα κόμματα, όπως η παραδοσιακή γκολική Δεξιά, έχει αναδυθεί η Ακροδεξιά. Αλλά αυτό που βλέπουμε είναι ότι δεν μπορεί να ασκηθεί η πολιτική χωρίς κόμματα. Υπάρχει ένα είδος οράματος αυτονόμησης της κοινωνίας σχετικά με την πολιτική, αλλά είναι αντικρουόμενο. Τι είναι η κοινωνία χωρίς πολιτική; Μια κοινωνία που αλλάζει το κάνει με πολιτικό τρόπο και συνεπώς σύμφωνα με τις δομικές χαρακτηριστικές λειτουργίες του κάθε κράτους. Πρέπει να περνάμε από κόμματα, εκλογές, κοινοβουλευτικές δομές, αντιπροσωπευτικότητα, μια διαρθρωμένη οργάνωση του κράτους. Πόσο θα διαρκέσει αυτό; Δεν ξέρουμε, αλλά εν πάση περιπτώσει αυτό σήμερα πλήττεται από αυτά που συμβαίνουν.
Σε έναν χρόνο θα διεξαχθούν προεδρικές εκλογές στον Ισημερινό. Διαφαίνεται μια αλλαγή που θα βλάψει τον Ασάνζ, που έχει άσυλο στην πρεσβεία του Ισημερινού στο Λονδίνο από τον Ιούνιο του 2012;
Μπορεί ο πρόεδρος Κορρέα να μην είναι υποψήφιος, αλλά μέχρι στιγμής οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το κίνημα Pais, που κυβερνά τη χώρα, κερδίζει τις εκλογές. Αλλά ακόμα κι αν ερχόταν ηγέτης διαφορετικού πολιτικού χρώματος, δεν νομίζω να άλλαζε η στάση απέναντι στον Ασάνζ, μου φαίνεται πολύ δύσκολο γιατί θα υπήρχε μεγάλη κοινωνική πίεση. Εν πάση περιπτώσει, αυτή η λαϊκή πίεση είναι αναγκαία. Ο Σνόουντεν και ο Ασάνζ είναι εγκαταλελειμμένοι από κάθε κοινωνικό κίνημα. Πού είναι οι διαδηλώσεις; Πού είναι η υποστήριξη; Γιατί δημοκρατικές χώρες, όπως η Γαλλία ή η Ισπανία, δεν δέχονται τον Σνόουντεν; Γιατί πρέπει να βρίσκεται στη Ρωσία, μια χώρα που όλοι υποστηρίζουν ότι είναι ένα είδος απολυταρχικού κράτους; Αν είναι έτσι, τότε γιατί η Ρωσία δέχεται έναν υπέρμαχο της ελευθερίας; Υπάρχει μεγάλη αντίφαση.
Ο Ασάνζ και τα WikiLeaks μας έδειξαν έναν καινούργιο τρόπο να προσφέρουμε πληροφορία. Χρειάζεται ένα νέο είδος δημοσιογραφίας; Τι πρέπει να κάνουν τα μέσα ενημέρωσης για να επιβιώσουν;
Τα WikiLeaks απέδειξαν ότι, παρά το ότι είχαμε στη διάθεσή μας νέα εργαλεία, κυρίως ό,τι μας προσφέρουν το Διαδίκτυο και οι νέες τεχνολογίες, δεν τα χρησιμοποιούσαμε. Ο γραπτός Τύπος δεν πρόκειται να πεθάνει. Προφανώς δεν θα υπάρχουν τόσες εφημερίδες όσες σήμερα, αλλά υπάρχουν εφημερίδες που είναι απαραίτητες και που θα συνεχίσουν να είναι. Πιστεύω ότι πρέπει να επωφεληθούμε περισσότερο των δυνατοτήτων που προσφέρει το web, να έχουμε έναν τύπο σκέψης web για να κάνουμε νέα δημοσιογραφία. Προς στιγμή, αυτό που βλέπουμε είναι η αναπαραγωγή στο Διαδίκτυο της δημοσιογραφίας που γινόταν στο χαρτί. Επίσης, είναι ένα επάγγελμα που τώρα γεννιέται. Η διαδικτυακή δημοσιογραφία έχει πολύ λίγη εμπειρία, είμαστε στα πρώτα χρόνια. Το πρόβλημα του web δεν είναι η ποιότητα της δημοσιογραφίας, που ανέκαθεν ήταν πρόβλημα. Παγκοσμίως ο Τύπος ήταν πάντα μέτριος, χαμηλής ποιότητας, πλην εξαιρέσεων. Σήμερα αυτό θα μπορούσε ν' αλλάξει... Είναι δυνατόν να προχωρήσουμε και να κάνουμε δημοσιογραφία που να δομείται στα πρότυπα του web, απελευθερωμένη από το χαρτί, που δεν είναι τόσο εύκολο.
Η αυτοκρατορία της επιτήρησης
Οι εντυπωσιακές αποκαλύψεις του Έντουαρντ Σνόουντεν επέτρεψαν στην πλειονότητα των πολιτών ν' ανακαλύψουν ότι η προστασία της ιδιωτικής μας ζωής απειλείται από τη μαζική επιτήρηση, στην οποία μας επιβάλλουν τα υπέροχα εργαλεία μας (έξυπνα κινητά, ταμπλέτες, υπολογιστές), τα οποία υποτίθεται ότι θα διεύρυναν το πεδίο ελευθερίας μας... Ωστόσο, παρά τις αποκαλύψεις, δεν γνωρίζουμε ακόμα ούτε μέχρι ποιο σημείο ούτε με ποιους τρόπους ακριβώς μας παρακολουθούν. Και άρα μας ελέγχουν.
Η καταπληκτική ψηφιακή επανάσταση στην οποία μας εισήγαγε το Διαδίκτυο μας ανέτρεψε εντελώς το πεδίο της επιτήρησης, η οποία έγινε πανταχού παρούσα και εντελώς άυλη. Από αυτήν επωφελούνται, κατ' αρχάς, οι πέντε μεγάλες εταιρείες που κυριαρχούν στο Διαδίκτυο: η Google, η Apple, το Facebook, η Amazon και η Microsoft, οι οποίες πλουτίζουν από την εκμετάλλευση των προσωπικών μας δεδομένων. Τα μεταφέρουν δε στην NSA, την πιο μυστική και την πιο δυνατή των υπηρεσιών πληροφοριών των ΗΠΑ. Αλλά ταυτόχρονα, με την πρόφαση της μάχης εναντίον της τρομοκρατίας, οι κυβερνήσεις -ακόμα και οι πιο δημοκρατικές- υψώνονται ως ένας Big Brother, χωρίς να διστάζουν να παραβιάζουν τους δικούς τους νόμους για να κατασκοπεύσουν καλύτερα τους πολίτες τους.
Σ' ένα κείμενο καλά τεκμηριωμένο, το οποίο παρουσιάζει πολλά παραδείγματα, ο Ιγνάσιο Ραμονέ παρουσιάζει τη χωρίς προηγούμενο συμμαχία μεταξύ των κρατών, των στρατιωτικών μηχανισμών παρακολούθησης και των μεγάλων διαδικτυακών εταιρειών, συμμαχία που δημιουργεί την αυτοκρατορία της επιτήρησης, η οποία περιορίζει τα δικαιώματα των πολιτών και θέτει σε κίνδυνο την ιδέα της Δημοκρατίας. Και ο κίνδυνος είναι ακόμα μεγαλύτερος γιατί οι μεγάλες επιχειρήσεις, εντελώς απροκάλυπτα, ήδη όχι μόνο συνεργάζονται με το κράτος για αυτή τη μαζική παρακολούθηση, αλλά δουλεύουν κατευθείαν για το κράτος. Εταιρίες, από τις οποίες είναι πολύ δύσκολο να ξεφύγεις. Θεωρητικά γιατί, όπως ισχυρίζεται ο Ραμονέ, η εξέγερση δεν είναι τόσο πολύπλοκη. Για να στηρίξει τις θέσεις του, ο συγγραφέας επικαλείται δύο μάρτυρες, με τους οποίους συνομιλεί, τον Τζούλιαν Ασάνζ, ιδρυτή των WikiLeaks, και τον Νόαμ Τσόμσκι, έναν από τους μεγαλύτερους διανοητές της εποχής μας.
Θέλουμε έναν σωστό πολιτικπο στην Γαλλία ή την Γερμανία για να αλλάξουμε την Ε.Ε.
Συγγραφέας, κοινωνιολόγος, καθηγητής, δοκιμιογράφος, ειδικός στη γεωπολιτική, σύμβουλος στα Ηνωμένα Έθνη. Ο Ιγνάσιο Ραμονέ θα ήταν αδύνατο να μην αναφερθεί στη συζήτηση και η πολιτική.
Μπορεί κανείς να φανταστεί μια Ευρωπαϊκή Ένωση διαφορετική από αυτή της λιτότητας;
Μπορεί να το φανταστεί κανείς μόνο αν οι λαοί έχουν κριτική σκέψη. Όσο μόνο μία χώρα, και μάλιστα περιφερειακή, απαιτεί δομικές αλλαγές στην Ευρώπη, δεν θα το καταφέρει. Αλλά ναι, αν ήταν πέντε ή έξι χώρες, μεταξύ των οποίων και μία μεγάλη, ή δύο, Ελλάδα, Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία, Πορτογαλία, για να πάρω την περιοχή της Μεσογείου, τότε θα ήταν αλλιώς. Για τον σκοπό αυτό όμως πρέπει να κερδίζονται εκλογές, πρέπει να φανταστούμε έναν Τσίπρα σε Γαλλία ή Γερμανία εννοείται. Αν υπάρχει λαός με κριτική σκέψη, δημοκρατικός, που ζητεί τέτοιου είδους αλλαγές, τότε η Ε.Ε. θα μπορούσε να αλλάξει, αλλά προς στιγμή δεν είναι φτιαγμένη για τέτοιες αλλαγές, που θεωρούνται αδιανόητες. Θα έπρεπε να θεσπιστεί νέο Ευρωσύνταγμα για τον εκδημοκρατισμό της Ε.Ε.
H Λατινική Αμερική παύει να είναι εστία αντίστασης στον νεοφιλελευθερισμό που ξεκίνησε με τη νίκη του Τσάβες στη Βενεζουέλα το 1999; Τελειώνει ο κύκλος του προοδευτισμού;
Νομίζω ναι. Η αλλαγή κύκλου είναι βασικά οικονομική αλλαγή. Το διεθνές οικονομικό περιβάλλον, που επηρεάζει πολύ τη Λατινική Αμερική, έχει αλλάξει κι είχε μεγάλο αντίκτυπο κυρίως στις προοδευτικές χώρες. Πρότειναν να καταμεριστεί ο πλούτος, να πληρωθούν τα χρέη που οι προηγούμενες κυβερνήσεις είχαν μετακυλήσει στην κοινωνία. Υπήρχαν εκατομμύρια αναλφάβητοι χωρίς πρόσβαση στην υγεία, δεν υπήρχαν υποδομές ή επικοινωνίες. Σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη, παραπάνω από 230 εκατομμύρια φτωχοί βγήκαν από τη φτώχεια στη Λατινική Αμερική. Από αυτούς, τα 100 εκατομμύρια άλλαξαν τάξη, πέρασαν στη μεσαία τάξη. Είναι μια τεράστια επιτυχία των προοδευτικών κυβερνήσεων, αλλά τώρα είναι γεγονός ότι δεν μπορούν να κατανείμουν πλούτο που δεν έχουν και επομένως, προφανώς, τιμωρούνται...
Πιστεύετε ότι εφεξής είναι πιθανό να κερδίζουν δεξιές δυνάμεις στις εκλογές;
Το ότι υπάρχει αλλαγή κύκλου δεν σημαίνει αυτομάτως ότι η Δεξιά έχει τις λύσεις. Πέραν του οικονομικού, υπάρχει και το πολιτικό φάσμα. Ο λόγος (επιχειρήματα) των προοδευτικών δυνάμεων δεν μπορεί πια να είναι ο ίδιος. Υποσχέθηκαν υγεία, εκπαίδευση και τώρα ο κόσμος δεν τα 'χει. Είναι ό,τι συνέβη στη Βραζιλία, όπου 50 εκατομμύρια άνθρωποι απέκτησαν πρόσβαση στη μεσαία τάξη. Δεν μπορούν να μιλούν όπως παλιά, πρέπει να βρουν νέα επιχειρήματα. Και πιστεύω ότι οι αριστερές δυνάμεις της Λατινικής Αμερικής δεν έχουν ακόμα βρει τον κατάλληλο πολιτικο - ιδεολογικό λόγο. Σήμερα τα κοινωνικά προγράμματα παρουσιάζουν πιο πολλές δυσκολίες. Το κοινωνικό κράτος κοστίζει, δεν υπάρχει προϋπολογισμός για ένα κράτος με υπεραπασχόληση, με κάθε είδους παροχές, διακοπές, υψηλές συντάξεις, πανεπιστήμια, νοσοκομεία, δρόμους, γέφυρες, λιμάνια, αεροδρόμια. Το κράτος πια δεν μπορεί να τα χρηματοδοτήσει. Παρ' όλα αυτά, προς στιγμή, η Δεξιά δεν έφτασε στην εξουσία παρά στην Αργεντινή. Εκεί τα τελευταία 20 χρόνια καμία μη περονική κυβέρνηση δεν έχει τελειώσει τη θητεία της. Θα δούμε πώς θα πάει για τον Μάκρι, με λιγότερα έσοδα και χωρίς έλεγχο της νομοθετικής εξουσίας και με τα συνδικάτα να διεκδικούν τις κρατικές παροχές της εποχής Κίρχνερ.
222%20(3)%20(3).jpg)
0 comments: