Μυτιλήνη (Mytilenepress) :Kennedy και η φθορίωση του πόσιμου νερού

Ο (προγραμματισμένος) διορισμός του Ρόμπερτ Κένεντι Τζούνιορ σε υψηλή θέση στην αμερικανική διοίκηση υγείας και οι πρώτες του δηλώσεις προκάλεσαν ποικίλες αντιδράσεις.

Εν τούτοις ήταν εξαιρετικά ευεργετικές για την υγεία των ενδιαφερόμενων πληθυσμών, ακόμη και αλλού.

Επιτρέψτε μου να εξηγήσω.

Δύο δηλώσεις του Κένεντι ξεχωρίζουν: 1) Δεν θα απαγορεύσω τα εμβόλια . 2) Θα φροντίσω να σταματήσουμε να βάζουμε φθόριο στο πόσιμο νερό.

Στο πρώτο σημείο –ενώ τον παρουσιαζόταν ως υστερικός αντιβρατσιστής– είναι απατεώνας.

Μας κάνει να καταλάβουμε ότι αυτό που θέλει είναι: 1) να αποκατασταθεί η ελευθερία του εμβολιασμού (ή όχι). 2) εισάγετε λίγη επιστήμη στην ιατρική των εμβολίων.

Με άλλα λόγια, οι πολίτες πρέπει να ενημερωθούν σωστά και στη συνέχεια να μπορούν να αποφασίσουν μόνοι τους (Ζήτω η Ελευθερία!) αν θέλουν να εμβολιαστούν (ή να εμβολιάσουν τα μωρά τους) ή όχι.

Ποιος μπορεί να είναι εναντίον;

Φυσικά, οι γραφειοκράτες των υπουργείων και των (δήθεν) λόγιων κοινωνιών θα ουρλιάζουν ότι όλοι πρέπει να εμβολιαστούν για να προστατέψουν τους πιο αδύναμους.

Είναι μια ανόητη ιδέα και ο Κένεντι μας επιτρέπει να ανοίξουμε τη συζήτηση , επιτέλους! Θα μπορέσουμε επιτέλους να συζητήσουμε τις έννοιες της «εμβολιαστικής κάλυψης» και άλλα συνθήματα όπως «προστάτεψε τον εαυτό σου για να προστατέψεις τους άλλους» των οποίων την αποτελεσματικότητα έχουμε δει κατά τη διάρκεια του Covid.

Όλα αυτά είναι ένα φανταστικό επίτευγμα για όποιον αγαπά την πραγματικότητα και θέλει να ξεφύγει από τη λογοκρισία.

Αυτό είναι ένα σημαντικό κέρδος για τη δημόσια υγεία και για κάθε άνθρωπο. Μπορούμε να διευκρινίσουμε . Ήταν καιρός!

Στο δεύτερο σημείο , είναι υπέροχο: επιτέλους αναλύουμε τα υπάρχοντα δεδομένα σχετικά με την τοξικότητα του φθορίου στο νερό που διανέμεται στους Αμερικανούς πολίτες.

Πρώτον, πρέπει να ομολογήσω: Δεν έχω εργαστεί ποτέ για την τοξικότητα του φθορίου και δεν γνώριζα ότι το φθόριο χορηγούνταν σε Αμερικανούς (συμπεριλαμβανομένων των μωρών) μέσω του πόσιμου νερού.

Πιο συγκεκριμένα, ήξερα ότι οι κοιλάδες των Άλπεων είχαν μολυνθεί μαζικά από το φθόριο που χρησιμοποιείται στη βιομηχανία αλουμινίου, αλλά νόμιζα ότι η υπόθεση είχε «κλείσει».

Αφού ο Κένεντι κήρυξε τον πόλεμο στο φθοριούχο νερό – η φθορίωση που υποτίθεται προορίζεται για την προστασία από την τερηδόνα στα χερουβείμ μας – ανέλαβα εργασία για την ανάλυση των υπαρχόντων δεδομένων σχετικά με το θέμα. Είναι το αγαπημένο μου άθλημα!

Ποια ήταν η έκπληξή μου!

Πρώτη παρατήρηση: εάν η συχνότητα των κοιλοτήτων στα παιδιά έχει καταρρεύσει τις τελευταίες δεκαετίες, είναι απίθανο αυτό να οφείλεται σε φθορίωση του νερού.

Γιατί είμαι καταφατική; Διότι η ίδια πτώση των κοιλοτήτων έχει παρατηρηθεί σε χώρες που φθορίζουν το νερό τους και σε αυτές που δεν το κάνουν. Εύκολο στον έλεγχο, αντιγράφω δύο γραφήματα που λαμβάνονται από μια δημοσίευση του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ στη Βοστώνη: https://www.hsph.harvard.edu/fluoridated-drinking-water

Οι αγγλόφωνοι λένε "cavitiy rates" για τη συχνότητα της τερηδόνας.

Πρώτα οι χώρες που φθοριούχο.

Και τώρα οι χώρες που δεν φθοριώνουν.

Είναι περίπου το ίδιο πράγμα. Δεν έχει νόημα η φθορίωση του νερού για την πρόληψη της τερηδόνας.

Μένει λοιπόν να διαπιστωθεί αν δεν είναι τοξικό.

Εδώ μπαίνουμε στις συνήθεις διαμάχες σχετικά με τις δυσμενείς επιπτώσεις των προϊόντων υγείας .

Ορισμένοι λένε ότι εφόσον η αιτιώδης σχέση (μεταξύ της ουσίας και της αρνητικής επίδρασης) δεν έχει αποδειχθεί με βεβαιότητα, δεν είναι νόμιμη η απαγόρευση του προϊόντος ή η ειδοποίηση του πληθυσμού. Αυτό το επιχείρημα προέρχεται από ανθρώπους (ακαδημαϊκούς, μέσα ενημέρωσης) που δεν καταλαβαίνουν την επιστημονική ιατρική .

Η φαρμακοεπαγρύπνηση και οι αναδρομικές μελέτες (παρατηρητικές εξ ορισμού) ΠΟΤΕ δεν επιτρέπουν την απόδειξη ΑΙΤΙΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ .

Μπορούμε πάντα να αναφέρουμε, ελλείψει τυχαιοποίησης, την ύπαρξη συγχυτικών παραγόντων (γνωστών ή άγνωστων) που θα μεροληπτούν την ανάλυση.

Υπερασπίζονται έτσι το status quo ή την παλιά πολιτική με το κύριο (και ανόητο) επιχείρημα ότι οι πληροφοριοδότες (εξ ορισμού τώρα, «συνωμότες») δεν έχουν στέρεο επιχείρημα.

Άλλοι αναφέρουν την επίδειξη επαναλαμβανόμενων συσχετίσεων (σε διάφορες μελέτες) μεταξύ του ύποπτου προϊόντος και της παρατηρούμενης ανεπιθύμητης ενέργειας.

Συνάγουν πιθανότητες ότι αυτή η συσχέτιση δεν είναι αποτέλεσμα της τύχης. Μερικές φορές πραγματοποιούν μετα-αναλύσεις (σύνθεση αρκετών μελετών) για να βελτιώσουν, κατά τη γνώμη τους, την πιθανότητα ότι οι συσχετισμοί που αποδεικνύονται δεν είναι «πλασματικοί».

Αυτό συμβαίνει με το φθόριο στο πόσιμο νερό και την επίδρασή του στις γνωστικές ικανότητες. Κάποιοι μιλούν για μείωση του IQ στα «φθοριούχα» παιδιά και άλλοι ισχυρίζονται ότι δεν είναι ασφαλές και ότι δεν πρέπει να αλλάξει τίποτα.

Σε γενικές γραμμές, φαίνεται (αρκετά) σαφές ότι τα φθοριούχα παιδιά έχουν περισσότερα νευρογνωστικά προβλήματα από τα μη φθοριούχα παιδιά, συμπεριλαμβανομένου υψηλότερου κινδύνου αυτισμού (κάτω) ακόμη και με σχετικά χαμηλή έκθεση.

Για όσους θέλουν να κάνουν τη δική τους ανάλυση (την οποία ενθαρρύνω), τους προσκαλώ να πληκτρολογήσουν "Φθόριο και αυτισμός" στο Google.

Θα βρουν ενδιαφέρουσες άλλες μελέτες. Αλλά ποτέ ένα οριστικό συμπέρασμα για μια ΑΙΤΙΑ? καταλάβαμε γιατί.

Το προσωπικό μου συμπέρασμα είναι ότι: αν δεν σας ωφελεί, ίσως να μην αναλάβετε κανένα κίνδυνο αυτισμού ή πτώσης του IQ (Intelligence Quotient)!

Καταλαβαίνουμε λοιπόν γιατί ο Κένεντι έκανε το φθόριο το πρώτο του άλογο χόμπι.

Αναλαμβάνει τον αγώνα του ενάντια στην επιδημία του αυτισμού στις ΗΠΑ (κοινωνική και ιατρική καταστροφή) χωρίς να αναφέρεται σε εμβόλια (ως παράγοντες αυτισμού) που αποτελούν, ως γνωστόν, το κύριο μέλημά του εδώ και δεκαετίες.

Μπράβο, Μπομπ!

πηγή: Michel de Lorgeril