Ο ενθουσιασμός των πολιτικών σχολιαστών από όλα τα στρατόπεδα φαίνεται ότι κορυφώνεται σήμερα για τις περίφημες αμερικανικές εκλογές.
Ποτέ η Γαλλία δεν φάνηκε τόσο υποταγμένη στην αμερικανική κυριαρχία, αφού ακόμη και οι Γάλλοι κυρίαρχοι φαίνεται να εφησυχάζουν μπροστά στον Τραμπ και την υποστήριξή του, τον Έλον Μασκ. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι ανόητο να πιστεύουμε ότι ίσως το ένα στρατόπεδο θα ήταν πιο ευνοϊκό για τη γαλλική υπόθεση από το άλλο. Αλλά για να υπογραμμίσω κάτι αρκετά εκπληκτικό σε αυτές τις ψυχικές υποβολές στην αμερικανική τάξη πραγμάτων. Μας ενδιαφέρει τόσο πολύ η εκλογή μιας χώρας που βρίσκεται 5000 χλμ. μακριά, ενώ μετά βίας γνωρίζουμε πότε γίνονται εκλογές στους άμεσους γείτονές μας από την Ισπανία έως το Βέλγιο. Ο Emmanuel Todd είχε πρόσφατα αστειευτεί για αυτήν την πτυχή της υποταγής μας στην Αμερική μόνο και μόνο λόγω της θέσης που δίνουμε στον χώρο ενημέρωσης των συμπολιτών μας.Θα μου πείτε λοιπόν ναι, αλλά η Αμερική είναι σημαντική, δείτε τον πόλεμο στην Ουκρανία, εξαρτάται από την επιλογή του μελλοντικού προέδρου. Στην πραγματικότητα, χωρίς να θέλουμε να παίξουμε τους Νορμανδούς, θα μπορούσαμε να απαντήσουμε με ίσως ναι ή ίσως όχι. Σίγουρα, οι ΗΠΑ έπαιξαν μεγάλο ρόλο στην πυροδότηση της σύγκρουσης μεταξύ Μόσχας και Ουκρανίας, κανείς δεν θα πει το αντίθετο εκτός ίσως από τους πιο στενόμυαλους ατλαντιστές. Ίσως ο Τραμπ να μπορέσει να τερματίσει τη σύγκρουση παύοντας την υποστήριξη προς την Ουκρανία, αλλά στην πραγματικότητα είναι πάνω από όλα επιλογή της Γαλλίας και των Ευρωπαίων γενικότερα να ακολουθήσουν τις ΗΠΑ που μας έχουν φέρει σε κατάσταση σύγκρουσης με τη Μόσχα. Δεν πρέπει να υπερεκτιμούμε το βάρος των ΗΠΑ στις αποφάσεις μας ή των ηγετών μας. Οπότε φυσικά υπάρχει η υπόθεση Toddian για θεμελιώδη διαφθορά των ηγετών μας μέσω της NSA. Και είναι βέβαιο ότι οι ΗΠΑ έχουν παίξει σίγουρα στο έπακρο το χαρτί της ελίτ της διαφθοράς. Είναι λίγο στη φύση τους αφού, όπως έχω ήδη γράψει, οι ΗΠΑ είχαν από την αρχή τη διαφθορά ως δομή της πολιτικής ζωής μέσα στους θεσμούς τους. Έτσι κάνουν στην Ευρώπη ό,τι κάνουν στο σπίτι τους και παντού αλλού, διαφθείρουν, απειλούν, εκβιάζουν κ.λπ. Η πατρίδα των βαρώνων των ληστών δεν άλλαξε ποτέ από αυτή την άποψη.
Αν κάτι έχει αλλάξει, είναι η παλιά Ευρώπη, και η Γαλλία ειδικότερα, που έχει κάνει τον πατριωτικό λόγο έναν επικήδειο λόγο που θα ήταν καλό να μην αναφωνούν πλέον. Οι μεταπολεμικοί Γάλλοι και ιδιαίτερα οι άμεσοι απόγονοί τους έκαναν σταδιακά την Αμερική ένα υποκατάστατο έθνος, αφού η δική μας καταδικάστηκε να περιφρονείται από μεταεθνικούς λόγους τόσο από την αριστερά όσο και από τη δεξιά. Γιατί αν ο Γκωλισμός ήταν μια περίοδος ψευδαίσθησης αναγέννησης του πατριωτισμού, ήταν ο Ντε Γκωλ που έθεσε τελικά τα θεμέλια για την αμερικανική ιδεολογία. Όχι από δική του δουλειά, φυσικά, αλλά μέσω του στενού του περιβάλλοντος. Πόσοι λεγόμενοι Γκωλιστές είχαν πραγματικά μάτια μόνο για την Αμερική; Πόσους από αυτούς πρόδωσαν για να μας ρίξουν στην αγκαλιά της Αμερικής παρόλο που το σώμα του στρατηγού ήταν ακόμα χλιαρό; Μην κάνετε λάθος, ο Ντε Γκωλ ήταν ο μόνος που είχε δικαίωμα να ασπαστεί πραγματικά τον Γκωλ και ανησυχούσε για την εθνική ανεξαρτησία. Η συνέχιση των πολιτικών που ασκήθηκαν από την αποχώρησή του το έδειξε εύκολα. Γιατί αυτή η αγάπη της Αμερικής για το δικαίωμα; Είναι πολύ απλό να το καταλάβεις, είναι η αγάπη για τα χρήματα. Είναι η ιδέα να έχουμε επιτέλους ατελείωτο πλουτισμό για λίγους σε έναν ωκεανό δυστυχίας, και αυτό χωρίς να χρειάζεται να ανησυχούμε για λαϊκές εξεγέρσεις από έναν λαό που αγαπά την ισότητα, ή το κακό μάτι μιας Καθολικής εκκλησίας που εξακολουθούσε να ασκεί μια μέτρια επιρροή. Η Αμερική ήταν η χώρα της ελευθερίας για τους λίγους πλούσιους και της τυραννίας για όλους τους άλλους. Αρκετά για να κάνουν τους πλούσιους όλων των χωρών του κόσμου να ξεσπάσουν τα σάλια, οι Ευρωπαίοι δεν αποτελούν εξαίρεση.
Η ασθένεια του αμερικανισμού
Στην πραγματικότητα, εάν οι ΗΠΑ είναι μια σημαντική δύναμη στην αποσταθεροποίηση του κόσμου και όχι το αντίστροφο, μπορούμε προφανώς να ενδιαφερθούμε για αυτές τις εκλογές από αυτήν την οπτική γωνία. Ωστόσο, παραμένει αληθές ότι τα προβλήματα της Ευρώπης και της Γαλλίας είναι πάνω από όλα τα προβλήματά μας και ότι οι αλλαγές στις ΗΠΑ στην πραγματικότητα θα έχουν μικρή επιρροή στην ήπειρο. Επιπλέον, η παρουσία του Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ δεν είχε ουσιαστικά αλλάξει πολύ στη συμπεριφορά των Ευρωπαίων. Είχαν γίνει μόλις γκρινιάρηδες Ατλαντιστές, ας πούμε έτσι, παραπονούμενοι ότι είχαν έναν κακώς ευγενικό και κακομαθημένο άρχοντα. Και θα είναι ξανά. Αλλά βασικά η αυτοκρατορική ρουτίνα θα συνεχιστεί γιατί οι ελίτ μας, ή μάλλον οι κυβερνώντες μας, δεν θέλουν εθνική ή και ευρωπαϊκή ανεξαρτησία. Γιατί η ανεξαρτησία θα σήμαινε για αυτούς επιστροφή στην πολιτική και στις δικές τους επιλογές. Ωστόσο, σε μια χώρα όπως η Γαλλία, το να κάνουμε τις δικές μας επιλογές σημαίνει ότι πρέπει να διαπραγματευτούμε με έναν λαό που αντιστέκεται στην απορρύθμιση και τις ακραίες ανισότητες. Φρίκη για έναν καλά διατεταγμένο καπιταλιστή.
Και επιμένω σε αυτό το γεγονός, η υποβολή μας δεν είναι αποτέλεσμα του βάρους των ΗΠΑ. Αυτό δεν συνέβη ποτέ, ακόμη και στη χειρότερη οικονομική κυριαρχία τους στην αμέσως μεταπολεμική περίοδο. Η υποταγή του λαού μας και της ηπείρου μας είναι εθελοντική. Είναι καρπός της επιλογής μιας κάστας που δεν υποστηρίζει τη δημοκρατία και που δεν θέλει την πολιτική. Γιατί το να κάνεις πολιτική σημαίνει να κάνεις επιλογές, σημαίνει να διαπραγματεύεσαι με διαφορετικά κοινωνικά στρώματα. Κάντε περισσότερο ή λιγότερο ισορροπημένους συμβιβασμούς για να φτάσετε κάπου και να έχετε συλλογικούς στόχους. Η οικειοθελής διάλυση των ευρωπαϊκών εθνών, αν είχε ως ηθικό πρόσχημα τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, είχε το πραγματικό κίνητρο της ταξικής πάλης. Ήταν απαραίτητο να διαλυθούν τα έθνη της Ευρώπης για να απελευθερωθεί το κεφάλαιο από τους εθνικούς του περιορισμούς που το υποχρέωναν σε ένα ορισμένο όριο και μια ορισμένη αλληλεγγύη. Αμερικανισμός ή Ατλαντισμός, πείτε το όπως θέλετε, είναι απλώς υποταγή στις εξουσίες του χρήματος και τίποτα άλλο.
Εδώ καταλαβαίνουμε καλύτερα τη μοναξιά του Ντε Γκωλ ή τις περίεργες δυσκολίες της γαλλικής δεξιάς στην πραγματική υπεράσπιση του εθνικού συμφέροντος. Ο ατλαντισμός του είναι κατά μία έννοια ομοούσιος με τα συμφέροντα των κοινωνικών τάξεων που εκπροσωπεί. Είναι το ίδιο πράγμα στο RN. Ο ξαφνικός ατλαντισμός του αντανακλά τελικά μόνο το πραγματικό ιδεολογικό υπόβαθρο αυτού του κόμματος, ακόμα κι αν σε αυτή την περίπτωση θα υπάρξει έντονη αντίφαση με το λαϊκό του εκλογικό σώμα. Εδώ λοιπόν θα μπορούσαμε να είμαστε ειρωνικοί με τον τρόπο του Régis Debray υποστηρίζοντας την ένταξη στις ΗΠΑ. Με το να γίνουμε Γαλορικανοί, όπως λέει, θα μπορούσαμε τουλάχιστον να ψηφίσουμε για τους πραγματικούς αφέντες μας και να έχουμε λίγη επιρροή στους πραγματικούς ηγέτες μας. Αλλά αυτό, νομίζω, θα παραπλανούσε τους συμπολίτες μας στην πεποίθηση ότι είμαστε πραγματικά υποτελείς με την περιορισμένη έννοια του όρου. Επιμένω και πάλι, θα μπορούσαμε κάλλιστα να κάνουμε διαφορετικά, και το έχουμε ήδη κάνει σε μια εποχή που η Γαλλία είχε στην πραγματικότητα περισσότερους περιορισμούς από ό,τι σήμερα έναντι των ΗΠΑ. Σήμερα οι ΗΠΑ δεν βαραίνουν πλέον πολύ όσον αφορά την πραγματική οικονομία. Το βάρος τους είναι τα οικονομικά, ο κινηματογράφος και όχι πολλά άλλα. Όταν αγοράζετε κάτι, πολύ σπάνια έρχεται από τις ΗΠΑ και πολύ πιο συχνά από την Κίνα. Ωστόσο, η Κίνα έχει μικρή σημασία στην καθημερινή μας πολιτική. Απόδειξη ότι δεν είναι θέμα πραγματικής οικονομικής βαρύτητας.
Έρευνα-επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του Mytilenepress. Contact : survivroellas@gmail.com-6945294197. Πάγια προσωπική μου αρχή είναι ότι όλα τα έθνη έχουν το δικαίωμα να έχουν τις δικές τους πολιτικές-οικονομικές, θρησκευτικές και γεωπολιτικές πεποιθήσεις, με την προύπόθεση να μην τις επιβάλουν με πλάγιους τρόπους είτε δια της βίας σε λαούς και ανθρώπους που δεν συμφωνούν. Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Παλαιάς Διαθήκης έγιναν ένθερμοι υποστηρικτές του Διονυσιακού πολιτισμού.
Έρευνα-επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του Mytilenepress. Contact : survivroellas@gmail.com-6945294197. Πάγια προσωπική μου αρχή είναι ότι όλα τα έθνη έχουν το δικαίωμα να έχουν τις δικές τους πολιτικές-οικονομικές, θρησκευτικές και γεωπολιτικές πεποιθήσεις, με την προύπόθεση να μην τις επιβάλουν με πλάγιους τρόπους είτε δια της βίας σε λαούς και ανθρώπους που δεν συμφωνούν. Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Παλαιάς Διαθήκης έγιναν ένθερμοι υποστηρικτές του Διονυσιακού πολιτισμού.
Η φυλάκισή μας είναι πάνω από όλα ψυχική και αυτή η φυλακή συντηρείται από τους όμορφους ανθρώπους μας που είναι οι λεγόμενες ελίτ μας και που δεν θέλουν απολύτως οι Γάλλοι να είναι ξανά κυρίαρχοι για το μεγαλύτερο όφελός τους. Ο ατλαντισμός είναι ακριβώς όπως η ΕΕ και το ευρώ, φυλακές για την υποταγή του έθνους μας στα συμφέροντα των πλουσιότερων και πολυεθνικών. Ο σημερινός κόσμος είναι επαρκώς αποκεντρωμένος, με τη βιομηχανική τεχνογνωσία που μοιράζεται σε όλο τον κόσμο, έτσι ώστε στην πραγματικότητα δεν έχουμε να φοβηθούμε από την αμερικανική οργή απέναντι σε μια ανεξάρτητη Γαλλία. Αυτή η υποταγή είναι ψυχολογική και μόνο σπάζοντας αυτό το πνεύμα της ήττας και της υποταγής μπορούμε να λύσουμε ξανά τα δικά μας προβλήματα, όχι περιμένοντας εντολές από έναν περήφανο αυτοκράτορα από μια χώρα βαρβάρων.
πηγή: LeBonDosage Blog
222%20(3)%20(3).jpg)
.jpg)
0 comments: