Η συμβατική σοφία σχετικά με τις ανοησίες της κυβέρνησης Μπάιντεν στην Ουκρανία τις τελευταίες ημέρες είναι ότι τα πράγματα θα ηρεμήσουν μόλις ο Ντόναλντ Τραμπ αναλάβει τα καθήκοντά του,
Αλλά οι επιλογές του υπουργικού συμβουλίου του Τραμπ δεν το κάνουν πραγματικά αυτό.Ενώ ο Ντόναλντ Τραμπ έκανε εκστρατεία για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία, ο εκλεγμένος πρόεδρος έχει επανειλημμένα διορίσει στρατηγούς στο υπουργικό συμβούλιο του, οι οποίοι πιστεύουν ότι ο τρόπος για να επιτευχθεί αυτή η ειρήνη είναι η δραματική κλιμάκωση της επιθετικότητας στην Ουκρανία. Ο Μάικλ Τρέισι έκανε εξαιρετική δουλειά συγκεντρώνοντας πλάνα από τους πρόσφατους διορισμούς υπουργικού συμβουλίου του Τραμπ που υποστηρίζουν ακραία μέτρα που ευθυγραμμίζονται απόλυτα με την πυρηνική στρατηγική του απερχόμενου προέδρου και των χειριστών του.
Ο Σεμπάστιαν Γκόρκα, τον οποίο ο Τραμπ κατονόμασε ως τον επόμενο ανώτερο διευθυντή του για την αντιτρομοκρατική, έχει δηλώσει ότι ο Τραμπ του είπε ότι σκόπευε να πει στον Πούτιν: «Θα διαπραγματευτείτε τώρα αλλιώς η βοήθεια που δώσαμε στην Ουκρανία μέχρι τώρα θα μοιάζει με φιστίκια. .
Ο Μάικ Βαλτς, τον οποίο ο Τραμπ επέλεξε ως επόμενο σύμβουλό του για την εθνική ασφάλεια, προωθεί ένα παρόμοιο όραμα. Ο Waltz πιστεύει ότι είναι δυνατό να πιέσει τη Ρωσία στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ενισχύοντας τις ενεργειακές κυρώσεις και « αφαιρώντας τις χειροπέδες από τα όπλα μεγάλης εμβέλειας που έχουμε προμηθεύσει στην Ουκρανία ». Ο Μπάιντεν έχει αφαιρέσει από τότε αυτές τις ίδιες «χειροπέδες» επιτρέποντας στο Κίεβο να χρησιμοποιήσει πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς που προμήθευσαν οι Ηνωμένες Πολιτείες για να επιτεθεί στη Ρωσία.
Εάν αισθάνεστε ότι αυτές οι παρατηρήσεις από την επερχόμενη κυβέρνηση Τραμπ συνδυάζονται πολύ καλά με τις ενέργειες της απερχόμενης κυβέρνησης, τότε μπορεί να σας φανεί ενδιαφέρον το γεγονός ότι ο Waltz μόλις είπε στο Fox News Sunday ότι και οι δύο κυβερνήσεις δουλεύουν «χέρι-χέρι» τη στιγμή της αλλαγής. της προεδρίας.
« Ο Τζέικ Σάλιβαν κι εγώ είχαμε συζητήσεις, γνωριστήκαμε », είπε ο Βαλτς. « Οι αντίπαλοί μας που πιστεύουν ότι αυτή είναι μια ευκαιρία που πρέπει να αρπάξουν, ότι μπορούν να παίξουν από τη μια διοίκηση στην άλλη, κάνουν λάθος. Είμαστε χέρι-χέρι. Είμαστε μία ομάδα με τις Ηνωμένες Πολιτείες σε αυτή τη μετάβαση ».
Αυτό φαίνεται να είναι μια λοξή αναφορά στη Ρωσία ειδικότερα, δεδομένου ότι είναι ο μόνος αντίπαλος των Ηνωμένων Πολιτειών που έχει ελπίδες ότι η εισερχόμενη κυβέρνηση θα μπορούσε να είναι λίγο λιγότερο επιθετική απέναντί της από την απερχόμενη κυβέρνηση, και δεδομένου ότι τα χρόνια κάλυψης από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης αφιερώθηκε σε περιστρεφόμενες αφηγήσεις ότι ο Τραμπ είναι πιόνι του Βλαντιμίρ Πούτιν.
Αλλά ο Τραμπ δεν ήταν ποτέ πιόνι του Βλαντιμίρ Πούτιν. Σε αντίθεση με ό,τι υποστήριζαν τα δημοκρατικά και τα ρεπουμπλικανικά μέσα ενημέρωσης ενώ ήταν στην εξουσία, ο Τραμπ πέρασε ολόκληρη τη θητεία του κλιμακώνοντας την επιθετικότητα του Ψυχρού Πολέμου κατά της Ρωσίας, η οποία βοήθησε να ανοίξει ο δρόμος για τον πόλεμο και το χείλος που βλέπουμε σήμερα στην Ουκρανία. Ο Τρέισι μοιράστηκε ανέφερε στη Συρία το 2018. Ο ίδιος ο Πούτιν σκοτώσει εκατοντάδες Ρώσους μισθοφόρους του Γκόρκα στο Χ τον Ιανουάριο του 2023, καυχώνοντας με ενθουσιασμό πώς ο Τραμπ διέταξε τον αμερικανικό στρατό να ένα ηχητικό απόσπασμαπρόσφατα χτυπήσει την Ουκρανία με έναν νέο τύπο πυραύλου μέσου βεληνεκούς τις προάλλες, ως απάντηση στο χρήση πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς που προμήθευαν οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο για να χτυπήσει στο εσωτερικό της Ρωσίας.
Άλλα μέλη του υπουργικού συμβουλίου που έχουν λάβει εξαιρετικά εχθρικές θέσεις έναντι της Ρωσίας περιλαμβάνουν τον Marco Rubio , υποψήφιο για Υπουργό Εξωτερικών, τον Pete Hegseth , υποψήφιο για Υπουργό Άμυνας, τον John Ratcliffe , υποψήφιο διευθυντή της CIA και τον Doug Burgum , διορισμένος στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας. . Αλλά είναι τα σχόλια του Waltz και του Gorka που βρίσκω πιο ανησυχητικά, επειδή αναφέρονται ρητά σε στρατηγικές κλιμάκωσης που θα μπορούσε να εφαρμόσει ο Τραμπ μόλις αναλάβει τα καθήκοντά του.
Όλα αυτά έρχονται στο φως καθώς μαθαίνουμε ότι Αμερικανοί και Ευρωπαίοι αξιωματούχοι συζήτησαν πρόσφατα την παροχή πυρηνικών όπλων στην Ουκρανία με ένα στοίχημα ότι ο Πούτιν δεν θα κλιμακωθεί εναντίον της Δύσης προτού ο Τραμπ αναλάβει τα καθήκοντά του. Όσο περισσότερο η στάση της κυβέρνησης Τραμπ για τη Ρωσία φαίνεται να ευθυγραμμίζεται με αυτή της κυβέρνησης Μπάιντεν, τόσο λιγότερο σίγουρο φαίνεται αυτό το στοίχημα.
Φαίνεται πιθανό ότι η κυβέρνηση Τραμπ θα τερματίσει τον πόλεμο αντιπροσώπων στην Ουκρανία κάποια στιγμή, προκειμένου να ανακατανείμει αυτούς τους πόρους στην προετοιμασία για πόλεμο εναντίον του Ιράν ή/και της Κίνας. Αλλά δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι αυτό θα συμβεί αρκετά σύντομα πριν η κλιμάκωση ξεφύγει από τον έλεγχο και καταλήξει στο χειρότερο δυνατό σενάριο σε αυτόν τον πλανήτη.
πηγή: Caitlin Johnstone
από τον Ισραήλ Σαμίρ
Οι Ρώσοι ήταν ενθουσιασμένοι με τη νίκη του Τραμπ. Πάντα τον αγαπούσαν. Η Ρωσία είναι η μόνη ευρωπαϊκή ("λευκή") χώρα που έχει προτιμήσει τον Τραμπ από την Κλίντον και τον Χάρις.
Μάταια, οι κύριοι της προπαγάνδας επανέλαβαν ότι ο Τραμπ θα ήταν χειρότερος για τη Ρωσία. Αλλά οι άνθρωποι συνέχισαν να παρατηρούν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονταν στην ίδια ιστορική σελίδα με τη Ρωσία: απέρριπτε την αφυπνισμένη ιδεολογία, καθοδηγούνταν από έναν σοβαρό άνθρωπο, ήταν κατά των πολέμων, υπέρ της εργασίας, της ειρήνης και του Χριστιανισμού. Κάτω οι τρανσέξουαλ και οι queers, κάτω η πολιτική ορθότητα και οι μικροεπιθετικότητες! Ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται, αλλά υπό την ηγεσία του νέου υπουργού Άμυνας Αντρέι Μπελούσοφ, σημειώνει μεγάλη επιτυχία. Κάθε μέρα φέρνει μια νέα μέτρια νίκη, ελευθερώνοντας μερικά ακόμη χωριά από το απέραντο Donbass. Είναι ένας αγώνας αργής κίνησης, καθώς η Ρωσία επικρατεί έναντι 32 κρατών του ΝΑΤΟ – ένα απίστευτα βαρύ βάρος για έναν πόλεμο κατά της απόσχισης, σε αυτό το σημείο.
Ας δούμε πώς φτάσαμε εδώ.
Η ΕΣΣΔ είχε διαλυθεί και αφαιρεθεί από την εξουσία του πρώην προέδρου Γκορμπατσόφ και του πρώτου προέδρου της Ρωσίας, Γέλτσιν. Εκείνη την εποχή, η Ουκρανία δήλωσε την ουδετερότητα και τη φιλία της με τη Ρωσία. Με το μερίδιό της στη σοβιετική υποδομή, τη βαριά βιομηχανία και τα 50 εκατομμύρια σκληρά εργαζόμενους εργάτες, η Ουκρανία είχε περισσότερους από αρκετούς πόρους για να ευδοκιμήσει. Ωστόσο, οι επιθετικοί Αμερικανοί νεοσυντηρητικοί δεν ήταν ικανοποιημένοι με αυτή τη λύση. Ήθελαν αίμα, ολοκληρωτική κυριαρχία, νίκη σε ένα παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος. Σκόπιμα έχουν μετατρέψει την Ουκρανία σε θανάσιμη απειλή για τους Ρώσους, ένα μαχαίρι στραμμένο συνεχώς στο λαιμό της Ρωσίας. Εγκατέστησαν εργαστήρια βιολογικών όπλων και έχτισαν στρατιωτικές βάσεις για το ΝΑΤΟ. Τότε άρχισαν να στραγγαλίζουν οικονομικά και να παρενοχλούν βίαια το Donbass, το τμήμα της Ουκρανίας που κατοικείται από Ρώσους. Το Donbass είχε ενσωματωθεί αυθαίρετα στην Ουκρανία με απόφαση των σοβιετικών αρχών γύρω στο 1920, αλλά παρέμεινε σταθερά ρωσικό σε πληθυσμό και γλώσσα. Τέτοια ποικιλομορφία δεν ήταν πρόβλημα για μια ισχυρή ΕΣΣΔ, αλλά το αδύναμο ουκρανικό κράτος δεν μπορούσε να ανεχθεί καμία αντίθετη φωνή.
Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν κληρονόμησε αυτή την κατάσταση και ήταν έτοιμος να αφήσει την Ουκρανία να διατηρήσει την ανεξαρτησία της. Υπέγραψε τη συμφωνία του Μινσκ, με την εγγύηση της Γερμανίας και της Γαλλίας, σύμφωνα με την οποία το Κίεβο θα επέτρεπε την αυτονομία στο Ντονμπάς. Για άλλη μια φορά, οι ίδιοι νεοσυντηρητικοί αρνήθηκαν τη συμφωνία. Αργότερα παραδέχτηκαν ότι το υπέγραψαν για να έχουν χρόνο να επανεξοπλίσουν την Ουκρανία. Το Κίεβο αρνήθηκε επίσης τη δική του δήλωση ουδετερότητας και φιλίας με τη Ρωσία, η οποία ήταν αναπόσπαστο στοιχείο της αναγνώρισης της ανεξαρτησίας της Ουκρανίας από τη Ρωσία. Αγνόησαν την έκκληση του Βλαντιμίρ Πούτιν τον Δεκέμβριο του 2021 για σύναψη μόνιμης ειρήνης.
Τον Φεβρουάριο του 2022, λίγες εβδομάδες πριν από την προγραμματισμένη κοινή εισβολή της Ουκρανίας και του ΝΑΤΟ στη Ρωσία, η Ρωσία ξεκίνησε την ειδική στρατιωτική της επιχείρηση στην Ουκρανία. Οι δυνάμεις του κινήθηκαν γρήγορα προς το Κίεβο, ανέλαβαν τον έλεγχο του αεροδρομίου και προχώρησαν στο Χάρκοβο, μια μεγάλη, κυρίως ρωσική πόλη. Εκείνη την εποχή, η Ουκρανία μήνυσε για ειρήνη και η νέα ρωσο-ουκρανική συνθήκη ειρήνης μονογραφήθηκε γρήγορα στην Κωνσταντινούπολη. Προσδιόρισε και πάλι την αυτονομία του Ντονμπάς, την ουδετερότητα της Ουκρανίας και την αναγνώριση της ρωσικής γλώσσας όπου και αν μιλούνταν, αλλά ο Βρετανός πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον ήρθε στη συνέχεια στο Κίεβο και έπεισε την ουκρανική ηγεσία να επανεξετάσει αυτή τη συμφωνία και να ξαναρχίσει τον πόλεμο. Ο πόλεμος συνεχίστηκε με μικρές αλλαγές συνόρων, ενώ η Ουκρανία άδειασε από εκατοντάδες χιλιάδες μαχητές. Τελικά (κάποιοι θα μπορούσαν να πουν αναπόφευκτα) η πρωτοβουλία για τον πόλεμο πέρασε στα χέρια των Ρώσων και τώρα τους ανήκει σταθερά.
Η Ρωσία, εν τω μεταξύ, παρέμεινε μια ειρηνική χώρα, εκτός από τις αραιοκατοικημένες περιοχές του Κουρσκ, στα σύνορα με την Ουκρανία. Ο κύριος όγκος των μαχών διεξήχθη από τον επαγγελματικό ρωσικό στρατό, δηλαδή από καλά αμειβόμενους πολεμιστές, και όχι από τακτικούς ή επιστρατευμένους στρατεύσιμους. Τα ρωσικά καταστήματα είναι καλά εφοδιασμένα, τα ρωσικά θέατρα είναι γεμάτα, ο ρωσικός λαός είναι χαρούμενος. Και όσοι δεν είναι ευχαριστημένοι δεν παραπονιούνται.
Οι Ρώσοι γενικά αποδέχονται τη στωική φόρμουλα: «το καρφί που προεξέχει έλκει το σφυρί». Οι διαμαρτυρίες και οι παθιασμένες επικυρώσεις της πολεμικής προσπάθειας μπορούν και οι δύο να τιμωρηθούν αυστηρά. Ο ήρωας του πολέμου Strelkov και ο ειρηνιστής Kagarlitzky, η κυρία Berkovich (εβραία θεατρικός συγγραφέας) και η Miss Kevorkova (μια φιλοπαλαιστίνια συγγραφέας), βρίσκονται όλοι στη φυλακή μέχρι σήμερα. Το μέγεθος των συλλήψεων δεν είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό: σύμφωνα με φιλοδυτικές ΜΚΟ, περίπου 1.300 άνδρες και γυναίκες έχουν προσαχθεί στη δικαιοσύνη επειδή εξέφρασαν μια μορφή διαφωνίας. Για σύγκριση, αυτό είναι δέκα φορές λιγότερο από τους σημερινούς 13.000 πολιτικούς κρατούμενους στην Ουκρανία. Αυτό ωστόσο ανησυχεί τους δημοσιογράφους, οι οποίοι κάνουν ό,τι μπορούν για να μην γίνουν το επόμενο καρφί στο σφυρί.
Αυτό το στατιστικό στοιχείο βελτιώθηκε από ένα κύμα μετανάστευσης από τη Ρωσία το 2022: οι άνθρωποι που διαφωνούσαν με τον πόλεμο ψήφισαν με τα πόδια τους. Στο εξωτερικό, κάποιοι εξ αυτών δημοσίευσαν αντιπολεμικές απόψεις και μετά δίστασαν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Πολλοί μετανάστες εγκαταστάθηκαν στο Ισραήλ και πήραν την ισραηλινή υπηκοότητα. Όταν ξέσπασε πόλεμος μεταξύ του Ισραήλ και των Άραβων γειτόνων του, αυτοί οι Ρώσοι πρόσφυγες υποστήριξαν συντριπτικά τη γενοκτονία της Γάζας, αποδεικνύοντας ότι δεν ήταν ειρηνιστές, αλλά απλώς φιλοϊσραηλινοί και φιλοδυτικοί εχθροί της Ρωσίας. Η απέλαση αυτών των ανθρώπων βοήθησε τη Ρωσία όταν οι ρωσικές αρχές εξέφρασαν την επιφυλακτική υποστήριξή τους στην Παλαιστίνη: αυτή η απόφαση επιβλήθηκε χωρίς δημόσια διαμάχη.
Όπως όλες οι ανεπτυγμένες χώρες, η Ρωσία πλήττεται από ένα ισχυρό ισραηλινό λόμπι, καλά εδραιωμένο στην πολιτιστική σφαίρα. αλλά τουλάχιστον στη Ρωσία είναι λιγότερο ισχυρό από ό,τι στις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο. Με τα χρόνια, τα πιο ενεργά μέλη του εβραϊκού λόμπι έφυγαν για το Ισραήλ, αποδεκατίζοντας έτσι τα μέλη του. Ωστόσο, όσοι παραμένουν είναι αρκετά ισχυροί ώστε να εμποδίσουν οποιαδήποτε δημοσίευση φιλοπαλαιστινιακών απόψεων. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι το ισραηλινό λόμπι κυριαρχεί στην Ουκρανία. Σχεδόν όλοι οι Ουκρανοί ολιγάρχες και στελέχη των μέσων ενημέρωσης είναι εβραϊκής καταγωγής. Είναι επίσης σθεναρά αντίθετοι με τον Τραμπ.
Πολλοί άνθρωποι σε όλο τον κόσμο εκπλήσσονται που οι Εβραίοι της Αμερικής ψήφισαν Δημοκρατικούς, παρόλο που ο Τραμπ ήταν σαφώς καλύτερος για το Ισραήλ. Υπάρχει ένα μεγάλο μυστικό εκεί κάτω. Όλα τα έθνη βρίσκουν φυσικά τους Εβραίους ενοχλητικούς και οι Εβραίοι, όπως οι αληθινοί τζούντοκα, έχουν μάθει να διοχετεύουν αυτό το συναίσθημα προς όφελός τους. Είστε εναντίον των Εβραίων; Υποστηρίξτε λοιπόν το Ισραήλ, λένε. Οι παρελάσεις ομοφυλοφίλων του Τελ Αβίβ είναι εμφανώς αντιεβραϊκές, αφού βασίζονται στην άρνηση των παραδοσιακών εβραϊκών αξιών (shlilat ha-golah, στα εβραϊκά). Είστε κατά του Ισραήλ; Υποστηρίξτε λοιπόν τους Εβραίους! Οι συντηρητικοί ραβίνοι θα σας τραγουδήσουν γλυκά άσματα για το μίσος τους για τον Σιωνισμό. Αυτή η τακτική ανατροπής (κεφάλια κερδίζω, ουρές χάνεις) δεν είναι μια νέα ιδέα – τη δεκαετία του 1930 του περασμένου αιώνα, ο Αδόλφος Χίτλερ και ο Μπενίτο Μουσολίνι διαφωνούσαν γι' αυτό. Ο τελευταίος συνέστησε στον Χίτλερ να δεχτεί ως συμμάχους Εβραίους φασίστες όπως ο Jabotinsky. Ο Χίτλερ αντιτάχθηκε. Αργότερα, ο Μπενίτο έμαθε με τον δύσκολο τρόπο ότι τέτοιοι σύμμαχοι θα τον πρόδιδαν στις πιο ακατάλληλες στιγμές.
Σήμερα, η φόρμουλα έχει γίνει πιο απλή: οι Ναζί υποστηρίζουν το Ισραήλ και οι προοδευτικοί υποστηρίζουν τον διεθνή Εβραϊσμό. Και δεν μένει κανένας που να είναι εναντίον και των δύο. Αυτή η αλχημεία του «διαίρει και βασίλευε» θα λειτουργεί όσο τόσο οι Εβραίοι όσο και το Ισραήλ παραμένουν αποκρουστικοί. Μερικοί είναι αρκετά τολμηροί για να παραδεχτούν ότι οι Σιωνιστές είναι εγκληματίες, αλλά καλύπτονται αμέσως με την πολιτική ορθότητα ειδωλοποιώντας τους Εβραίους. Το αντίθετο είναι επίσης μια έγκυρη επιλογή: οι Εβραίοι είναι ένα πρόβλημα που πρέπει να λυθεί και το κράτος του Ισραήλ είναι η λύση. Είναι ένα στοιχειώδες διαλεκτικό κόλπο, αλλά ακόμα και ο Χίτλερ έπεσε σε αυτό το μικρό παιχνίδι, γιατί ήταν εχθρός του Χριστού και της Εκκλησίας του. Και έτσι στήριξε τους Εβραίους στο κύριο έργο τους, τον αγώνα τους κατά του Χριστού.
Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν εξέφρασε έξοχα την κοσμοθεωρία του στην αξιομνημόνευτη ομιλία του στο συνέδριο Valdai. Οι αναγνώστες του Unz.com έλαβαν μια γεύση από αυτό στο άρθρο του Pepe Escobar « Valdai, η στιγμή της αλήθειας ». Ο Πούτιν ζήτησε έναν κόσμο χωρίς ηγεμονίες, χωρίς διεθνικές φατρίες, χωρίς παιχνίδια μηδενικού αθροίσματος, με πλήρη κυριαρχία και ανεξαρτησία για όλα τα κράτη. Αυτό είναι πολύ διαφορετικό από αυτό που γνωρίζουμε αυτή τη στιγμή και είναι μια ανατροπή των σχεδίων των νεοσυντηρητικών. Αλλά αυτή είναι η επιχειρησιακή στάση των Ρώσων: τη χρησιμοποιούν στις σχέσεις τους με την Κίνα και θα ήθελαν να επωφεληθούν από μια εξίσου αποτελεσματική σχέση εργασίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Για αυτούς, η ψηφοφορία MAGA είναι απολύτως αποδεκτή. ας είναι μεγάλες οι Ηνωμένες Πολιτείες, αρκεί να μην χρησιμοποιούν αυτό το μεγαλείο για να συντρίψουν άλλα ανεξάρτητα κράτη. Δεν θα επιτρέπεται πλέον στις Ηνωμένες Πολιτείες να ασκούν παγκόσμια ηγεμονία και στρατιωτικοποιημένες αλυσίδες δορυφορικών εθνών. Κάντε ό,τι θέλετε στο σπίτι και μην ανακατεύεστε με άλλους.
Αυτός είναι ο λόγος που οι Ρώσοι βλέπουν πολύ ευνοϊκά τη νίκη του Τραμπ. Πιστεύουν ότι παλεύει και γι' αυτούς, ανατρέποντας τα παγκόσμια σχέδια του διεθνούς Εβραϊσμού και των πιστών θυγατρικών του, των Δημοκρατικών. Αυτό που κάνει στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι δική του υπόθεση και ο ρωσικός λαός είναι περισσότερο από έτοιμος να απολαύσει το θέαμα των πολιτικών του ελιγμών.
Οι Ρώσοι βλέπουν τη νίκη των Ρεπουμπλικανών σαν να είχαν σπάσει οι Αμερικανοί τις σιωνιστικές αλυσίδες τους. Αναρωτιούνται γιατί τόσοι πολλοί Αμερικανοί γοητεύονται εντελώς από την εβραϊκή αφήγηση. Συζητούν πώς το ADL κυβερνά το μυαλό τους. συζητούν, με σιωπηλούς τόνους, γιατί οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι πρόθυμες να ξοδέψουν όλο τον πλούτο τους στο Ισραήλ. Δεν μπορούν να μην παρατηρήσουν ότι οι Αμερικανοί άνδρες έχουν περιτομή και ότι εδώ είναι το σπίτι του χριστιανικού σιωνισμού. Η ρωσική στάση απέναντι στους Εβραίους είναι αυτή της Εκκλησίας: Sicut Judaeis Non («όχι σαν τους Εβραίους»). Δεν βλάπτουμε τους Εβραίους και δεν τους επιτρέπουμε να μας βλάψουν. Οι Ρώσοι τρέφουν μέτριο σεβασμό για τους Εβραίους ως λαό της Παλαιάς Διαθήκης. Θαυμάζουν τις ιστορίες θαρραλέων Εβραίων που πολεμούν ενάντια στην ρωμαϊκή αυτοκρατορική επιρροή, αλλά αυτό δεν φτάνει στο σημείο να επιτρέψει στους Εβραίους να διαλύσουν τη Ρωσία για δεύτερη φορά.
Η Ρωσία αντιμετώπισε τον πόλεμο του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία χωρίς κανένα πρόβλημα. Κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου, είδε μεγάλες πόλεις στις ΗΠΑ και στο Ηνωμένο Βασίλειο να καταστρέφονται από «κυρίως ειρηνική» αριστερή βία, σε μεγάλο μέρος της οποίας ηγούνταν εβραϊκές οργανώσεις όπως το Black Lives Matter. Για τους Ρώσους, η νίκη του Τραμπ σημαίνει το τέλος της προοδευτικής βίας στην Αμερική και ίσως και στο εξωτερικό. Θα δούμε!
Αυτή είναι μια συναρπαστική στιγμή για στοχαστικούς σχολιαστές. Τόσες πολλές αποχρώσεις για εξερεύνηση, που τόσο επιμελώς αγνοούνται από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης. Η δυναμική σιωπή δεν ήταν ποτέ τόσο γεμάτη τρύπες.
πηγή: The Unz Review
Έρευνα-επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του Mytilenepress. Contact : survivroellas@gmail.com-6945294197. Πάγια προσωπική μου αρχή είναι ότι όλα τα έθνη έχουν το δικαίωμα να έχουν τις δικές τους πολιτικές-οικονομικές, θρησκευτικές και γεωπολιτικές πεποιθήσεις, με την προύπόθεση να μην τις επιβάλουν με πλάγιους τρόπους είτε δια της βίας σε λαούς και ανθρώπους που δεν συμφωνούν. Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Παλαιάς Διαθήκης έγιναν ένθερμοι υποστηρικτές του Διονυσιακού πολιτισμού.
Έρευνα-επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του Mytilenepress. Contact : survivroellas@gmail.com-6945294197. Πάγια προσωπική μου αρχή είναι ότι όλα τα έθνη έχουν το δικαίωμα να έχουν τις δικές τους πολιτικές-οικονομικές, θρησκευτικές και γεωπολιτικές πεποιθήσεις, με την προύπόθεση να μην τις επιβάλουν με πλάγιους τρόπους είτε δια της βίας σε λαούς και ανθρώπους που δεν συμφωνούν. Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Παλαιάς Διαθήκης έγιναν ένθερμοι υποστηρικτές του Διονυσιακού πολιτισμού.
222%20(3)%20(3).jpg)
0 comments: