Οι Ηνωμένες Πολιτείες επιδιώκουν να ξεκινήσουν έναν νέο περιφερειακό πόλεμο στη Μέση Ανατολή με διπλό στόχο την αποξήρανση των ενεργειακών πηγών της Κίνας και, στη συνέχεια, τη χαρτογράφηση της νέας Μεγάλης Ανατολής.
Ο πρώην πρόεδρος της Αιγύπτου, Χόσνι Μουμπάρακ, (ανατραπεί λόγω της άρνησής του να εγκαταστήσει βορειοαμερικανικές βάσεις σε αιγυπτιακό έδαφος) αποκάλυψε σε συνέντευξή του την ύπαρξη του υποτιθέμενου σχεδίου διαίρεσης ολόκληρης της περιοχής της Μέσης Ανατολής, που συνίσταται στη δημιουργία των προαναφερθέντων « εποικοδομητικών χάος » μέσω της διαδοχικής καταστροφής των αυταρχικών καθεστώτων του Ιράκ, της Λιβύης, του Σουδάν, της Συρίας και του Ιράν και με την επιφύλαξη στην Ιορδανία του ρόλου της « νέας πατρίδας του παλαιστινιακού λαού ».
Εισβολή στον Λίβανο
Στο πλαίσιο αυτό, φέρεται να έλαβε χώρα ισραηλινή επίθεση κατά του ιρανικού προξενείου στη Δαμασκό, η οποία, σύμφωνα με το συριακό πρακτορείο SANA , προκάλεσε τον θάνατο τριών ανώτερων διοικητών των Φρουρών της Επανάστασης του Ιράν, μεταξύ των οποίων ήταν και ο ταξίαρχος Ρεζά Ζαχέντι όπως οι τελευταίες επιθέσεις στον Λίβανο κατά των ηγετών της Χαμάς, που θα ήταν ισραηλινό δόλωμα για να προκαλέσει την είσοδο της Χεζμπολάχ στη σύγκρουση.
Ωστόσο, μετά τον τερματισμό της εκστρατείας κατά της Γάζας, και παρόλο που το Ισραήλ δεν έλαβε την αναμενόμενη απάντηση με τη μορφή επίθεσης της Χεζμπολάχ, ο Νετανιάχου, με την ευλογία των Ηνωμένων Πολιτειών, φέρεται να αποφάσισε να εισβάλει στον Νότιο Λίβανο για να μετακινήσει το έδαφός του. 400.000 κάτοικοι στην άλλη πλευρά του Λιτανίου, δημιουργώντας ένα δαχτυλίδι ασφάλειας για τους ισραηλινούς οικισμούς και αγοράζοντας χρόνο μέχρι την προβλέψιμη νίκη τον Νοέμβριο του Ντόναλντ Τραμπ, με τη βεβαιότητα ότι μπορεί να βασιστεί στην ευλογία τους για απαλλαγμένους από κάθε ενοχή ενώπιον του Διεθνούς Εγκληματικού Δικαστήριο.
Είναι το Ιράν ο επόμενος στόχος;
Μετά τα φιάσκο της Συρίας, της Λιβύης και του Ιράκ, το Ιράν θα ήταν το νέο δόλωμα του αγγλο-εβραϊκού σχεδίου, του μακιαβελικού σχεδίου που σκιαγραφήθηκε από την αγγλο-εβραϊκή συμμαχία το 1960 για να προσελκύσει τόσο τη Ρωσία όσο και την Κίνα και να προκαλέσει μια μεγάλη περιφερειακή σύγκρουση που θα να σηματοδοτήσει το μέλλον της περιοχής τα επόμενα χρόνια και ότι θα ήταν ένα νέο τοπικό επεισόδιο που θα ήταν μέρος της επιστροφής στον επαναλαμβανόμενο ενδημισμό του Ψυχρού Πολέμου Αμερικανο-Ρωσίας.
Το Ιράν απέκτησε το ανάστημα μιας περιφερειακής δύναμης χάρη στην ασταθή πολιτική των ΗΠΑ στο Ιράκ (το αποτέλεσμα της πολιτικής μυωπίας της κυβέρνησης Μπους που είχε εμμονή με τον Άξονα του Κακού) εξαλείφοντας τους ιδεολογικούς του αντιπάλους, τους ριζοσπάστες Σουνίτες Ταλιμπάν και τον Σαντάμ Χουσεΐν με την επακόλουθη κενό ισχύος στην περιοχή. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο επιβεβαίωσε το αναφαίρετο δικαίωμά του στην πυρηνοποίηση, αλλά η δολοφονία στη Βηρυτό του ηγέτη της Χεζμπολάχ, Χασάν Νασράλα, θα ήταν ένα νέο δόλωμα για να εμπλακεί το Ιράν στην κλιμάκωση του πολέμου και να ξεκινήσει η αποσταθεροποίησή του με τη βοήθεια των Ηνωμένων Πολιτειών.
Αυτή η επίθεση θα μπορούσε να είναι το έναυσμα για μια περιφερειακή σύγκρουση στη Μέση Ανατολή
Μετά την παροιμιώδη επιφυλακτικότητα του, το Ιράν απάντησε τελικά με μια επιλεκτική επίθεση στις ισραηλινές στρατιωτικές βάσεις χωρίς να προκαλέσει απώλειες αμάχων και χρησιμοποιώντας περισσότερους από 200 βαλλιστικούς πυραύλους.
Η Μέση και Εγγύς Ανατολή έχει έναν εκπληκτικό παραλληλισμό με τα Βαλκάνια και την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη στα χρόνια που οδήγησαν στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, μετά τον οποίο οι νικητές αναδιατύπωσαν τα ασταθή σύνορα αυτής της περιοχής, χαράσσοντας γραμμές εικονικά σύνορα που προκάλεσαν μια μακρά περίοδο αναταραχής, βίας και συγκρούσεις στην περιοχή λόγω εθνοτικών συγκρούσεων που προέρχονται από τεχνητά σύνορα πέρα από τη σύγκρουση οικονομικών συμφερόντων των κύριων ευρωπαϊκών δυνάμεων στην περιοχή.
Έτσι, το Πεντάγωνο θα χρησιμοποιούσε τη σκληρή απάντηση του Ισραήλ στο Ιράν για να πυροδοτήσει έναν νέο πόλεμο στη Μέση Ανατολή με διπλό στόχο την αποξήρανση των πηγών ενέργειας της Κίνας και, στη συνέχεια, τη χαρτογράφηση της νέας Μεγάλης Ανατολής. Αυτή η σύγκρουση θα μπορούσε να καταλήξει να εμπλέκονται οι τρεις υπερδυνάμεις (Ηνωμένες Πολιτείες, Κίνα και Ρωσία) οι οποίες θα θεωρούνταν απαραίτητες συνεργασίες με τις περιφερειακές δυνάμεις (Ισραήλ, Συρία, Αίγυπτος, Ιορδανία, Ιράκ, Σαουδική Αραβία και Ιράν) και θα εκτείνονταν σε ολόκληρο τον γεωγραφικό χώρο που εκτείνεται από το μεσογειακό τόξο (Ισραήλ, Συρία και Λίβανος) έως την Υεμένη και τη Σομαλία με επίκεντρο το Ιράκ. Όλα αυτά θυμίζουν τον πόλεμο του Βιετνάμ με τον Lindon B. Johnson (1963-1969).
πηγή: Continental Observer
Έρευνα επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος γεωστρατηγικός-γεωπολιτικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του Mytinenepress.Contact : survivorellas@gmail.com-6945294197.
222%20(3)%20(3).jpg)
0 comments: