Η τρέχουσα εξέλιξη είναι ένα έγκλημα κατά της Λογικής που διαπράττεται από ανθρώπους που ισχυρίζονται ότι είναι Λόγος, σε βάρος ενός πληθυσμού που προδίδεται από την τύφλωση και την αδυναμία των εκπροσώπων του.
Πώς φτάσαμε σε τέτοιες περίεργες θεωρίες όπως ο γουόκισμός , ο ριζοσπαστικός φεμινισμός , η θεωρία της σεξουαλικής συνέχειας, ο αντιειδισμός , ο βιγκανισμός …; Πως γίνεται το παιδί να αποδεχτεί ότι οι γονείς δεν είναι πλέον πατέρας και μητέρα αλλά « γονέας 1 και γονέας 2 »;
Αυτές οι θεωρίες έρχονται σε πλήρη αντίφαση με τις αρχές της επιστημονικής ανάλυσης που θεσπίστηκαν σταδιακά από κοινωνιολόγους, φιλοσόφους και γιατρούς. Η απόρριψη των αμνημονεύτων παραδόσεων είναι αυτή της θεωρίας των εθνολόγων του 19ου και του 20ου αιώνα που εξηγούν την πρόοδο της ανθρωπότητας με την αυθόρμητη εξέλιξη των ηθών και των κανόνων δικαιοσύνης στις ανθρώπινες κοινωνίες κατά τη διάρκεια των χιλιετιών.
Ο ρόλος των Ηνωμένων Πολιτειών στον πολιτικό εξτρεμισμό
Αυτή η τρέλα που γεννήθηκε στα πανεπιστήμια της Βόρειας Αμερικής πριν από περισσότερα από είκοσι πέντε χρόνια κατακτά τώρα την Ευρώπη του Διαφωτισμού και τη Γαλλία του Μονταίν, του Ντεκάρτ, του Βολταίρου...
Σε διάστημα λίγων ετών, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει επηρεαστεί από αυτό το κύμα και από έναν ψευδοορθολογικό λόγο του οποίου οι αντιφάσεις προκαλούν έκπληξη και τουλάχιστον ανησυχητική: είναι στο όνομα της ισότητας των πολιτισμών που «εμείς αποδεχτείτε τον κοινοτισμό στη Γαλλία , τον αγώνα κατά του ρατσισμού που αποκλείει τους λευκούς Γάλλους από ορισμένες συναντήσεις στη χώρα τους, την ελευθερία της έκφρασης που διαδίδονται ωμές καρικατούρες του Μωάμεθ στα κολέγια, της επίσημης ιστορίας που καταδικάζουμε συγγραφείς, φιλοσόφους, ιστορικούς που το συζητούν, της δικαιοσύνης ότι αναζητούμε κακή πρόθεση στην «αστοχία του ασυνείδητου» των κατηγορουμένων και ότι «παίρνουμε τον λόγο των γυναικών που ισχυρίζονται ότι έχουν βιαστεί πριν από τριάντα και περισσότερα χρόνια...
Πρόκειται για μαθητές βουτηγμένους σε βεβαιότητες που καταγγέλλουν δημόσια τους δασκάλους τους αντί να συζητούν μαζί τους τα θέματα που τους προσβάλλουν. Η «αστική αντίσταση» που είχε σκοπό να πολεμήσει ενάντια στον ολοκληρωτισμό δικαιολογεί τώρα την άρνηση υπακοής στον νόμο της δημοκρατίας, αλλά στο όνομα της δημοκρατίας διεκδικείται και μάλιστα επιδοτείται.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες βιώνουν κατά καιρούς υπερβολικά κοινωνικά κινήματα: η απαγόρευση που γεννήθηκε από τα αμερικανικά φεμινιστικά κινήματα των αρχών του 20ού αιώνα, ο Μακαρθισμός που προκλήθηκε από τον Ψυχρό Πόλεμο από το 1950 είναι πρόσφατα παραδείγματα. Οι αρχικοί στόχοι αυτών των κινημάτων (η καταπολέμηση του αλκοολισμού και του αντικομμουνισμού) προκάλεσαν τις καταχρήσεις που γνωρίζουμε: έκρηξη παραβατικότητας και περισσότερο ή λιγότερο νοθευμένο εμπόριο αλκοόλ, ανθρωποκυνηγητό για την ελάχιστη υποψία συμπάθειας προς τον κομμουνισμό ή μετά από μια απλή καταγγελία. Οι τρέχουσες κινήσεις είναι της ίδιας φύσης: οι αρχικοί τους στόχοι είναι λογικοί, κατανοητοί, δικαιολογημένοι,
Η οικονομική και πολιτιστική δύναμη των Ηνωμένων Πολιτειών προωθεί την εξαγωγή αυτών των κινημάτων στην Ευρώπη. Ένα περιθώριο του ευρωπαϊκού πληθυσμού υπό την επιρροή του ασκεί ισχυρή πίεση σε δημοσιογράφους, συγγραφείς, πολιτικούς και κοινωνικούς ηγέτες, δασκάλους, ερευνητές, δικαστές... για να διασφαλίσει ότι τα αιτήματά τους, που αντιγράφονται σε αυτά του αμερικανικού περιθωρίου, θα θριαμβεύουν. Παραμελεί τις πολιτιστικές, ιστορικές, θρησκευτικές, δημογραφικές και κοινωνικές διαφορές μεταξύ των δύο ηπείρων.
Τι πιστεύουν οι Γάλλοι για τον γάμο για όλους; Της διδασκαλίας της σεξουαλικότητας στο σχολείο; Όρια στην ελευθερία της έκφρασης; Ισότητα των φύλων;
Όλα αυτά τα μέτρα επιβλήθηκαν από την πολιτική εξουσία υπό την πίεση αυτής της πολύ δραστήριας μειοψηφίας. Αυτό είναι ίσως η αιτία της μαζικής αποχής των ψηφοφόρων όταν τους ζητείται να μιλήσουν ή της ψηφοφορίας για υποψηφίους που κατηγορούνται ως εξτρεμιστές από κόμματα που ισχυρίζονται ότι είναι μετριοπαθή, αλλά είναι μόνο αδύναμα πριν από αυτούς τους ισχυρισμούς. Εξτρεμιστές, γονείς που αρνούνται να ενθαρρύνουν τα παιδιά τους να αλλάξουν φύλο, να ακολουθήσουν επικίνδυνες δίαιτες, ή ποιοι ασκούν το ρόλο του πατέρα και της μητέρας; Οι πιστοί εξοργίζονται που η πίστη τους κοροϊδεύεται μπροστά στα παιδιά τους στο κολέγιο; Ιστορικοί διαμαρτύρονται για τους νόμους περί μνημοσύνων που περιορίζουν τις συζητήσεις τους; Φιλόσοφοι που υπερασπίζονται τον ουμανισμό και τον χριστιανικό πολιτισμό; Ακαδημαϊκοί που διαμαρτύρονται για την περιεκτική γραφή; Είναι αυτό ακριβώς το κείμενο εξτρεμιστικό;
Το τέλος του ορθολογισμού;
Αυτή η εκτροπή του ορθολογισμού ενισχύεται από τα κοινωνικά δίκτυα που διαδίδουν στατιστικές που χρησιμοποιούνται χωρίς την παραμικρή επιστημονική αυστηρότητα και συλλογισμό που στην καλύτερη περίπτωση είναι παραλογισμοί αλλά πολύ πιο συχνά σοφισμοί.
Ικανοποιώντας τις ανομολόγητες επιθυμίες των αναγνωστών και των ακροατών τους, εκμεταλλεύονται την αδυναμία τους, τους δίνουν την εντύπωση ότι κρατούν την αλήθεια, ότι ζουν έντονα, αλλά τους στερούν κάθε ρεαλισμό και κριτικό πνεύμα. Η επιτυχία αυτών των αξιώσεων εξηγείται από τον ενθουσιασμό, το πάθος που δίνουν στα άτομα.
Οι αριθμοί δεν δίνουν την αληθινή αλήθεια ακόμα κι αν είναι ακριβείς. Ούτε οι αποφάσεις είναι τελεσίδικες, αδιαμφισβήτητες. Η πρόοδος της ανθρώπινης γνώσης είναι αναμφισβήτητη, αλλά ταυτόχρονα δείχνει την ασυγκρίτητα της φύσης μπροστά στην οποία η ανθρώπινη νοημοσύνη είναι αδύναμη.
Ο Πασκάλ έχει ήδη πει: « Η νοημοσύνη μας κατέχει στην τάξη των κατανοητών πραγμάτων την ίδια θέση με το σώμα μας στην έκταση της φύσης. »
Οι περιθωριακοί του εν λόγω πληθυσμού δεν το έχουν καταλάβει (αν το έχουν διαβάσει) και το παίζουν τον μαθητευόμενο του μάγου. Αλλά οι βεβαιότητές τους είναι παθιασμένες, αβάσιμες και επομένως επικίνδυνες. Αναγκάζουν τους αιρετούς να αποδεχτούν τα αιτήματά τους χωρίς να ανησυχούν για τη γνώμη των μορφωμένων κοινωνιών, ούτε να σέβονται τους κανόνες της διαλεκτικής και της κριτικής ανάλυσης.
Η τρέχουσα εξέλιξη είναι έγκλημα κατά της Λογικής που διαπράττεται από ανθρώπους που τη διεκδικούν εις βάρος ενός πληθυσμού που προδίδεται από την τύφλωση και την αδυναμία των εκπροσώπων του. Οι σοφιστές πήραν το καλύτερο από τον Σωκράτη: ας τους σταματήσουμε πριν να είναι πολύ αργά.
Έρευνα-Επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός και Γεωπολιτικός αναλυτής. Στο Mytilenepress δημοσιεύονται όλες οι απόψεις.
πηγή: Αντίστιχοι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου